บทที่282 ตบหน้าเร็วเกินไป เหมือนพายุพายุทอร์นาโด
ข่าวแพร่ไปทั่ว ทุกคนตกตะลึง แต่ละคนหวาดกลัวจนตัวแข็งเป็นท่อนไม้เป็นเวลานานก่อนจะดึงจะสติกลับมา ห้าสำนักสิบอาณาจักรพินาศแล้ว!
อะไรนะ？เจ้าสำนักเจี้ยนจงถูกจูนจิ่วฆ่าตายแล้ว? ชางไห่จงถูกกักขังอยู่บนภูเขา ลงเขาไม่ได้? ทุกคนต่างไม่เชื่อ แต่รอข่าวจากเจี้ยนจงว่าเจ้าสำนักเจี้ยนจงถูกฆ่าตายแล้วจริงๆ เจี้ยนจงสืบทอดโดยโจ๋วชิว ส่วนชางไห่จงถูกขังไว้บนภูเขา ออกมาเป็นต้องตายทุกคน นานเข้าก็ไม่มีผู้ใดกล้าลงเขา
เจี้ยนจงไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เลย ชางไห่จงด่าว่าภูเขาด้วยความโกรธทุกวัน ด่าสาวกของสำนักเทียนอู่จงที่อยู่ข้างล่าง แต่พวกเขาไม่รู้ เจี้ยนจงก็มีส่วนร่วมด้วย เพราะไม่มีคนที่ลงจากภูเขามีชีวิตกลับมาเลย ข่าวจึงเข้าไปไม่ถึง
ข่าวไปถึงที่ตันจง อู๋ซานไปที่ตำหนักตันจงอย่างรีบเร่ง
เมื่อเขาเดินเข้าประตู ก็ได้ยินเสียงที่ตื่นเต้นของอาจารย์ตน “ดีมาก! โอกาสของเรามาแล้ว เจี้ยนจงและชางไห่จงเป็นเศษสวะทั้งนั้น ตอนนี้มีแค่พวกเราที่สามารถจับจูนจิ่วได้!”
“อาจารย์!” อู๋ซานตะโกนเสียงดัง เขาเข้าไปแล้วพูด: “อาจารย์ ไม่ได้เด็ดขาด เรากับจูนจิ่ว และสำนักเทียนอู่จงไม่ได้มีความแค้นฝังลึกอะไรเลย ทำไมต้องเป็นศัตรูกับสำนักเทียนอู่จงด้วย? อาจารย์ เราเป็นกลางเหมือนสำนักหุ้นหยวนไม่ได้หรือ?”
“ไม่มีความแค้นฝังลึก? อู๋ซาน สาวกตันจงของข้าที่เข้าร่วมการแข่งขันทั้งห้าสำนัก มีเจ้าเพียงคนเดียวที่กลับมา ที่เหลือทั้งหมดตายอย่างไร้ที่ฝังที่สำนักเทียนอู่จง ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเทียนอู่จง!” เจ้าสำนักตันจงเมิ่งจื้อหยวนดุด่าด้วยความโกรธ
อู๋ซานถูกตำหนิ เผยรอยยิ้มที่ขมขื่นบนใบหน้า เขาพูดต่อ: “อาจารย์ สาวกตันจงถูกเทียงฉิวฆ่าตายต่างหาก เกี่ยวอะไรกับสำนักเทียนอู่จง?”
“อู๋ซาน เจ้าพูดพร่ำพรื่ออะไร? เห็นได้ชัดว่าสาวกตันจงถูกสำนักเทียนอู่จงฆ่า จะเป็นเทียงฉิวได้อย่างไร? เทียงฉิวเป็นกองกำลังที่สร้างขึ้นจากสำนักศึกสามทั้งสาม สูงส่งเหนือใครๆ จะฆ่าสาวกตันจงของเราได้อย่างไร?”
เมิ่งจื้อหยวนพูดอย่างเสแสร้ง ทันใดนั้นก็เปลี่ยนเรื่องต่อด้วยชักนำอู๋ซาน “อู๋ซาน เพียงแค่ทำลายสำนักเทียนอู่จง จับจูนจิ่ว สำนักศึกสามทั้งสามสนับสนุน ตันจงของเราก็จะเป็นสำนักอันดับที่หนึ่งในห้าสำนักสิบอาณาจักร! เจ้าเป็นศิษย์ที่อาจารย์ชื่นชอบมากที่สุด อนาคตตันจงก็เป็นของเจ้า ซึ่งสิ่งที่สำคัญ เจ้าต้องแยกแยะให้ชัดเจน!”
“……อาจารย์” อู๋ซานตกใจ
เขาคิดไม่ถึง อาจารย์ที่ตนนับถือบิดเบือนข้อเท็จจริงเพื่อสิ่งที่ความปรารถนา เขาตกใจยิ่งกว่า ที่จู่ๆเจี้ยนจง ชางไห่จงและตันจงของพวกเขาเป็นศัตรูกับสำนักเทียนอู่จง ได้รับผลกระทบจากเทียงฉิว
อู๋ซานหายใจเข้าลึก ไม่ยอมแพ้พูดโน้มน้าวต่อ: “แต่อาจารย์ เจี้ยนจงพ่ายแพ้แล้ว เจ้าสำนักถูกฆ่า! ชางไห่จงก็ถูกขังอยู่บนภูเขา ไม่มีข่าวคราวเลย ตันจงของเราล้วนเป็นนักกลั่นยา จะต่อสู้กับสำนักเทียนอู่จงได้อย่างไร?”
“หึ! นั่นเป็นเพราะเจี้ยนจงไร้ความสามารถ ชางไห่จงไร้ประโยชน์ นักกลั่นยาแล้วยังไง? ชาวโลกเคารพตันจงของเรา เพียงแค่พวกเขาต้องการยา ก็ต้องหอบมาหาตันจงของเรา อู๋ซาน วันนี้อาจารย์จะสอนวิกลอุบายดีๆ ในการฆ่าแบบไม่เห็นเลือด!” เจ้าสำนักตันจงเมิ่งจื้อหยวนหัวเราะชอบใจ
เขาโบกมือให้กับอู๋ซาน และเอียงหูพูดขึ้น หลังจากอู๋ซานได้ยิน สีหน้าก็ซีดขาวราวกับแผ่นกระดาษทันที
วิธีการที่ชั่วร้ายมาก!
ใจในเขายากที่จะสงบ หลังจากทนไม่ไหวออกจากตำหนัก แอบเขียนจดหมายส่งออกไป อู๋ซานกัดริมฝีปากจนเป็นรอยวงสีขาว มีเลือดออกเล็กน้อย เขาพึมพำ: “จูนจิ่ว พระคุณที่เจ้าช่วยชีวิตไว้ข้าทำได้มากสุดเพียงเท่านี้แล้ว”
จูนจิ่วได้รับจดหมายจากนกพิราบจากอู่ซาน หลังจากได้ยินข่าวชิงหยู่ก็พาผู้อาวุโสกลุ่มหนึ่งเข้าไปในห้องของจูนจิ่วทั้งหมด
ชิงหยู่รีบพูดขึ้น: “ศิษย์น้อง ตันจงอู๋ซานทำไมถึงส่งจดหมายให้เจ้า? เขาพูดอะไรบ้าง”
“อูซานถือว่าเป็นคนมีความสำนึกคนหนึ่ง เขาทุกข์ใจก็เลยมาเขียนจดหมายเตือนให้ข้าไปซ่อน ห้ามโผล่หน้าเด็ดขาด” จูนจิ่วยื่นมือออกไป ยื่นจดหมายให้ชิงหยู่ ทันใดนั้นชิงหยู่ก็ถือไว้ โจวเตี๋ยและเหอซ่านพวกเขาต่างพากันอ่าน
หลังจากดูเสร็จ เหอซ่านเป็นคนแรกที่เปลี่ยนสีหน้าเป็นโกรธ: “ตันจงหน้าด้านมาก!”
“ถึงกับใช้กลอุบายเลวทรามต่ำช้าเช่นนี้ ขนาดตันจงเป็นถึงสำนักที่มีชื่อเสียง ยังใช้วิธีที่ร้ายกาจเช่นนี้!” ผู้อาวุโสโจวเตี๋ยลนลาน เหล่าผู้อาวุโสต่างมีท่าที่ต้องการพุ่งไปตรงหน้าเมิ่งจื้อหยวน ฉีกหน้าเขาให้เละ
จูนจิ่วยกมุมปากยิ้ม ไม่โกรธเลย นางเงยหน้ามองไปที่ชิงหยู่ “ศิษย์พี่มีความคิดเห็นอย่างไร?”
เดิมทีชิงหยู่โกรธมาก แต่เมื่อมองไปที่จูนจิ่ว เขายิ้มอย่างเหลาะแหละกะพริบตาให้กับจูนจิ่ว “ดูท่าทางของศิษย์น้อง มีวิธีรับมืออยู่แล้วสินะ?”
ผู้อาวุโสทั้งหมดมองไปที่จูนจิ่วพร้อมเพรียงกันทันที
จูนจิ่วมือเท้าคาง พูดอย่างสบายๆ และผ่อนคลาย: “วิธีการที่หน้าด้านของตันจงนี้ ริเริ่มแผนการใหญ่ เพียงแค่ฆ่าสาวกสำนักเทียนอู่จงของข้าหนึ่งคน จะได้รับยาหนึ่งเม็ดที่มาจากตันจงเป็นรางวัล จับข้าได้……”
เพียงแค่จับจูนจิ่วได้ ทั่วทั้งตันจงก็จะติดค้างความต้องการของผู้นั้นหนึ่งอย่าง หากฆ่าจูนจิ่วได้ ตันจงจะให้ยาฟรีตลอดชีวิต การล่อลวงดังกล่าว เกรงว่าจะไม่มีนักจิตปฏิเสธ? วิธีนี้ของตันจงต่อสู้โดยไม่ต้องเผชิญหน้า ใช้นักจิตทั้งโลกมาจัดการกับสำนักเทียนอู่จงและจูนจิ่ว
วิธีการและกลอุบายเช่นนี้ ดีกว่าเจี้ยนจงก็จริง และเก่งกว่าชางไห่จง แต่ทั้งหมดเป็นไปตามที่นางคาด
จูนจิ่วยกมุมปาก ยิ้มอย่างทะนงบ้าบิ่น “ใช้วิธีการของอีกฝ่ายเอาคืนอีกฝ่าย ก็แค่แข่งเรื่องยาไม่ใช่หรือ? ข้าหมอเทวดาจูนจิ่วขาดสนทุกอย่าง ที่ไม่ขาดเลยก็คือยา” เมื่อเทียบกับคุณภาพแล้ว ใครจะเอาชนะนางได้?
ใครจะรู้ว่าพวกชิงหยู่หลังจากได้ยินคำพูดขอนาง ก็พูดขึ้น: “ศิษย์น้องเจ้าขาดสนเรื่องเงินหรือไม่? สิ่งอื่นศิษย์พี่สนับสนุนไม่ได้ แต่สามารถนำกุญแจคลังสมบัติของสำนักเทียนอู่จงให้เจ้าได้ เจ้าขาดสนเงินก็ไปเอาเอง!”
โจวเตี๋ย: “โอ๊ยแม่เอ๊ย จูนจิ่วกระโปรงเจ้าพอไหม? ข้าหาช่างตัดเย็บที่ดีที่สุดตัดร้อยชุดให้เจ้าทันที อ่อไม่! สักพันชุด เจ้าชอบประดับอัญมณีหรือด้ายสีทอง?”
“แม่นายท่านขาดอะไร? ข้ารีบให้คนหามาให้!” เหอซ่านล่าช้าไปครึ่งก้าว จึงต้องพูดเช่นนี้ ผู้อาวุโสเฉียนและคนอื่นๆ แต่ละคนจ้องมองไปที่จูนจิ่วและรอให้นางพูด ให้ทุกสิ่งที่ต้องการ นาทีนี้ไม่ยอมด้อยกว่า!
จุนจิ่วกุมขมับ นางแค่เปรียบเปรย ทำไมพวกเขาถึงจริงจัง? เอาใจนางขนาดนี้ ไม่กลัวนางเสียคนหรือไงการแสดงออกของทุกคน ไม่กลัวเลยจริงๆ!
พวกเขารู้ตั้งนานแล้ว ทั่วทั้งสำนักเทียนอู่จง นอกจากผู้อาวุโสโม่แล้ว จูนจิ่วไม่เพียงงดงามเท่านั้น ยังมีสติปัญญาที่ดีอีกด้วย!
ทั้งสวยฉลาดและยังเก่งอีกด้วย พวกเขาจึงต้องเอาใจ เชื่อจูนจิ่วชี้ที่ใดตีที่นั่น!
ทางโน้น มีข่าวส่งมาจากตันจง โลกตื่นตระหนก ทางนี้ สำนักเทียนอู่จงปล่อยข่าวออกมา ฆ่าสาวกของตันจงได้คนหนึ่ง ให้ไปรับยาที่ทำขึ้นโดยหมอเทวดาจูนจิ่วที่ศูนย์ประมูลของตระกูลหยูน
หลังจากเจ้าสำนักตันจงเมิ่งจื้อหยวนทราบข่าว ยิ้มอย่างดูถูก “นั่งเด็กนี่คิดว่าตัวเองเป็นใคร? กล้าแข่งกับตันจงของข้า คนโง่ยังรู้เลยว่าต้องเลือกของใคร!”
“แต่……แต่ว่าเจ้าสำนัก ข้าฟังการเคลื่อนไหวภายนอก เหมือนว่าทุกคนจะสนใจในยาของจูนจิ่วมากกว่า ตอนนี้ภายนอกสำนักเรา ถูกคนล้อมเอาไว้แล้ว”
ตบหน้ามาเร็วเกินไป เหมือนพายุทอร์นาโด
