ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 42

บทที่ 42 คุณชายเย่ ผมผิดไปแล้ว

หวังเถิงเฟยไม่รู้ว่าเหตุผลคืออะไร ดังนั้นจึงรู้สึกร้อนรุ่มภายในใจ ตอนนี้นักเรียนหลายคนต่างก็จับจ้องเขา เขาทำได้แค่กัดฟันกรอด แล้วติดต่อหาคนอื่น

เขาโทรไปหาคนที่รับผิดชอบสำนักสันติบาลระดับเขตอีกครั้ง

คนนี้ก็รู้จักกับพ่อของเขาอยู่ไม่น้อย

พอโทรติด หวังเถิงเหยก็พูดขึ้นทันที : “ผู้อำนวยการเฉิน นี่ผมเอง หวังเถิงเฟย ผมเจอปัญหาที่เขตบุกเบิกเกี่ยวกับ……”

หวังเถิงเฟยเล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง

อีกฝั่งนั้นพูดขึ้นอย่างประหม่า : “เถิงเฟย พวกนั้นเป็นคนของเปียวจื่อ เขาเป็นคนของท่านหงห้า ทางที่ดีอย่าไม่ยุ่งกับเรื่องนี้เลยนะ”

หวังเถิงเฟยถามขึ้น : “คุณจะไม่ช่วยเลยเหรอ?”

อีกฝั่งเลยตอบว่า : “ตำแหน่งของท่านหงห้านั้น คุณเองก็น่าจะรู้จักดีนะ”

หวังเถิงเฟยเองก็รู้สึกหวั่นเล็กน้อย พลางพูดขึ้น: “แล้วคุณสามารถช่วยพูดเพื่อรักษาหน้ากับเขาบ้างได้หรือเปล่า?”

อีกฝั่งยิ้มแห้งพลางพูดขึ้น : “อันนี้ผมช่วยไม่ได้จริงๆ ขอโทษด้วยนะ”

หวังเถิงเฟยพูดขึ้นอย่างฉุนเฉียว : “ผู้อำนวยการเฉิน ผมจำได้ว่าคุณอยากให้กลุ่มบริษัทบริจาครถตำรวจให้คุณไม่ใช่เหรอ? หรือว่าคุณไม่อยากได้แล้ว?”

อีกฝั่งตอบกลับมาทันที อย่างไม่เกรงใจ : “หวังเถิงเฟย พ่อของคุณถูกไล่ออกแล้ว คุณไม่รู้เหรอ?”

“ไล่ออก!? เรื่องเกิดขึ้นตอนไหน?”

“ครึ่งชั่วโมงก่อน!”

และเขาก็พูดขึ้นอีก : “คุณคิดให้ดีก่อนค่อยพูดจะดีกว่านะ”

พูดจบ เขาก็ตัดสายทันที!

ชายหน้าบากหันไปมองเขาที่ดูท่าทางอึ้งๆ พลางหัวเราะเยาะ : “ทำไม? หาไม่ได้เหรอ?”

หวังเถิงเหยกำลังจะพูดขึ้น โดยที่ไม่คิดว่าชายหน้าบากจะตบเข้าที่ใบหน้าตัวเอง จนเขาถึงกับเซล้มทับโต๊ะเก้าอี้ล้มเป็นหน้ากอง!

ทุกอย่างพังลงทลาย!

สีหน้าทุกคนต่างขาวซีด แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาขวางเขาไว้

“แกกล้าตบฉันเหรอ?”

หวังเถิงเฟยจับหน้าตัวเอง ใบหน้าที่ขาวใสของเขาแสดงความโมโหขึ้นมาอย่างชัดเจน

“ฉันตบแกแล้วมันทำไม?”

ชายหน้าบากหัวเราะออกมาอย่างสะใจ แล้วก็ถีบเข้าที่ท้องของหวังเถิงเฟย จนเขาล้มไปกองที่พื้น พลันขึ้นไปคร่อมแล้วทุบตีอย่างหนัก!

หวังรนหาที่เฟยถูกตีจนร้องอวดครวญ แต่ว่าในเวลาอย่างนี้นั้น ไม่มีใครที่จะช่วยเขาได้เลย

ผ่านไปไม่นาน เขาถูกตีเหมือนหมูเหมือนหมา มีเลือดอาบเต็มใบหน้า ดูแล้วน่าหวาดกลัวอย่างมาก

เขาถูกตีจนหัวหด ทั้งร้องไห้ทั้งร้องขอชีวิต : “พี่ พี่ ผมผิดไปแล้ว! อย่าตีผมเลยนะ!”

“ผิดไปแล้วงั้นเหรอ?” ชายหน้าบากสบถแล้วพูดขึ้น : “ผิดแล้วก็พอเหรอ? อย่ามาเสแสร้งกับฉัน ฉันไม่ตีแกให้ตาย ต่อไปจะมีหน้าอยู่ได้ยังไง?”

พูดเสร็จ เขาก็หันไปพูดกับคนอื่น : “แม่ง ตีมันให้ตาย!”

คนทั้งกลุ่มต่างรุมเข้าไป แล้วก็รุมเตะหวังเถิงเฟยทันที!

บางคนก็ใช้กระบอกเหล็กฟาดลงไปที่ตัวเขา ตอนนี้สถานการณ์นั้นดูน่าอนาถมาก

พอเห็นว่าหวังเถิงเฟยถูกตีปางตายแล้ว ชายหน้าบากก็เดินมาด้านหน้าของหวังเต้าคุน แล้วพูดเสียงข่มขู่ ： “เพื่อนของแกโดนไป ตอนแรกมีแค่สองขา แต่ตอนนี้กลายเป็นสี่ขาแล้ว! ถ้าหากแกไม่รับปากละก็ แกก็จะเป็นแบบนั้น!”

หวังเต้าคุนกระวนกระวายใจทันที แต่ว่า พอพูดว่าอยากได้ส่วนแบ่งหนึ่งในสี่ของตัวเอง นั่นก็เท่ากับว่าตัวเองต้องทำงานให้เขาอย่างนั้นไม่ใช่เหรอ?

ดังนั้นเขาจึงพูดขึ้นด้วยความกล้า : “ถ้าจะให้ฉันเป็นแบบนั้น งั้นแกไม่สู้ฆ่าฉันเถอะ!”

ชายหน้าบากขมวดคิ้ว แล้วพูดขึ้นเสียงยากเย็น : “ได้! งั้นฉันจะสงเคราะห์ให้!”

พูดจบ เขาก็ดึงมีดปลายแหลมออกมาจากกระเป๋า

ทุกคนต่างตกใจจนนิ่งไป นักเรียนหญิงต่างพากันกรีดร้องขึ้น

เย่เฉินเห็นว่าปลายมีดกำลังจะฟันลงที่มือของหวังเต้าคุน เขาจึงพูดขึ้นทันที : “ทิ้งมีดนั่นซะ!”

ชายหน้าบากหันมาอย่างฉุนเฉียว พลางสบถด้วยคำด่า : “ใครยังอยากจะรนหาที่ตายอีก?”

พอหันไปเห็นเย่เฉิน สายตาของเขาก็ดูเหมือนกำลังครุ่นคิด หลังจากนั้นก็กลายเป็นหวาดกลัว มีเสียงของตกลงที่พื้น แล้วเขาก็พลันคุกเข่าลง!

และตอนทุกคนยังไม่ทันได้สตินั้น ชายหน้าบากก็ได้ทิ้งมีดปลายแหลมเล่มนั้นแล้ว แล้วทุกคนต่างก็ก้มลงคำนับเขา พลางพูดขึ้นด้วยเสียงสำนึกผิด : “ขอโทษด้วยครับคุณชายเย่! ผมมีตาแต่ไม่มีแวว ไม่เห็นว่าคุณอยู่ที่นี่!”

เย่เฉินชะงักไปนิดหน่อย พลางหันไปมองชายหน้าบาก : “แกรู้จักฉันเหรอ?”

ชายหน้าบากพยักหน้าอย่างเร็วและพูดขึ้น : “คุณชายเย่ ผมเป็นลูกน้องของพี่เปียว เคยเห็นคุณที่เทียนเซียงฝู่……”

เย่เฉินเข้าใจทุกอย่างทันที

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง

วันนั้นคนที่มาหาเรื่องหวังเหวินเฟยกับเซียวไห่หลงก็คือลูกน้องของท่านหงห้า ที่ชื่อเปียวจื่อและคนนี้ก็เป็นลูกน้องของเปียวจื่อ

มิน่าล่ะ พอมองเห็นเขาแล้วถึงกับหวาดกลัวเลยทันที

ขนาดหงห้ามองเห็นเขายังเข่าอ่อนเลย ประสาอะไรกับลูกน้องของหงห้า……

เพื่อนในห้องต่างพากันอึ้งทึ่งไปหมด! หลิวลี่ลี่เองก็นิ่งเหมือนตัวเองอยู่ในฝัน

ทุกคนต่างไม่เข้าใจ ว่าทำไมกลุ่มนักเลงป่าเถื่อนแบบนี้ ที่ขนาดหวังเถิงเฟยยังถูกตี จะมาคุกเข่าให้กับคนอย่างเย่เฉิน! แถมยังมีท่าทีว่าหวาดกลัวเขามากด้วย?

เซียวชูหรันเองก็มองอย่างงงๆ พลางถามขึ้น : “นี่มันเรื่องอะไร? นายรู้จักเขาเหรอ?”

เย่เฉินกลัวว่าเธอจะเข้าใจผิดว่าเขาไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับแก๊งนี้ จึงรีบพูดขึ้น: “ฉันไม่รู้จักพวกมัน!”

ชายหน้าบากเห็นเช่นนั้น จึงรีบพูดขึ้น : “ไม่รู้จักไม่รู้จัก! ฉันไม่รู้จักคุณชายเย่ คุณชายเย่ก็ไม่รู้จักฉันด้วย ฉันแค่ได้ยินชื่อเสียงของคุณชายเย่เท่านั้น และก็เคารพ……”

การยกยอคนแบบนี้มันช่าง……

เคารพเย่เฉินเหรอ?

ทุกคนแทบไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เห็น เหมือนกับว่าเป็นภาพจินตนาการ!

ชายหน้าบากรีบหันไปพูดกับหวังเต้าคุนทันที : “คุณเป็นเพื่อนของคุณชายเย่ งั้นหลังจากนี้ที่นี่ผมจะเป็นคนดูแล แต่ไม่เก็บค่าดูแลจากพวกคุณ! ถ้ามีเรื่องอะไร ผมจะช่วยเหลือให้ความเป็นธรรมกับคุณเอง!”

พอเขาพูดออกมาแบบนั้น ทุกคนต่างพากันอึ้ง!

หลิวลี่ลี่เองก็ตะลึงจนแทบจะร้องไห้

ฟ้าดินนี่ก็ช่างเปลี่ยนไปจนน่าตกใจมาก!

เป็นเพราะบารมีของเย่เฉิน เธอถึงไม่ต้องเสียส่วนแบ่ง 40% ให้เขา และที่สำคัญ ชายคนนี้เพื่อไม่ให้บาดหมางกับเย่เฉิน ยังยินยอมมาคุ้มกันร้านให้โดยไม่คิดเงินอีก!

และครั้งนี้เธอก็สบายใจในการทำธุรกิจแล้ว!

เย่เฉินช่างเป็นผู้มีพระคุณจริงๆ ！

หวังเต้าคุนรู้สึกซาบซึ้งอย่างมาก พลางพูดขึ้น : “เย่เฉิน เรื่องนี้ต้องขอบใจนายมากๆ เลยนะ”

เย่เฉินยิ้มๆ : “ยังจะมาขอบใจทำไมกัน นายก็เกรงใจเกินไปแล้ว”

ชายหน้าบากหันไปเห็นหวังเถิงเฟยที่ถูกตีปางตาย ก็พลันพูดขึ้นอย่างหวาดกลัว : “ขอโทษด้วยครับคุณชายเย่ ผมจัดการเพื่อนคุณ……”

เย่เฉินพูดขึ้นเสียงธรรมดา : “ไม่เป็นไร เขาไม่ใช่เพื่อนฉัน แค่คนรู้จักเท่านั้น แล้วก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรมากด้วย”

พูดเสร็จ แล้วเขาก็พูดต่อ : “พวกนายพาเขาไปส่งโรงพยาบาลเถอะ เดี๋ยวจะมีปัญหาในการเปิดร้าน”

ชายหน้าบากพยักหน้ารับ : “งั้นพวกเราจะพาเขาไปส่งโรงพยาบาลตอนนี้! คุณชายเย่สนุกต่อเลย พวกเราไม่รบกวนแล้ว!”

พูดจบเขาก็เรียกลูกน้องมา พลังแบกหวังเถิงเฟยออกไปอย่างรีบร้อน

สายตาที่ทุกคนหันมาจับจ้องเย่เฉินนั้น จากที่ดูถูกเขาก็กลายเป็นตะลึง จากตะลึงก็กลายเป็นเคารพ

ไม่มีใครรู้ว่า ทำไมเขาถึงมีอำนาจมากขนาดนี้

คนที่เกาะเมียอย่างเขา ราวกับว่าเปลี่ยนไปเป็นคนละคน!

ในงานเลี้ยง ทุกคนต่างเข้ามาพูดคุยกับเย่เฉิน และหนึ่งในนั้นก็รวมถึงหลิวลี่ลี่ คนที่ดูถูกเขาคนแรกๆ เลย

ตอนนี้หลิวลี่ลี่ได้ให้ความเคารพกับเย่เฉินมากขึ้น พลางขอบคุณอย่าง แล้วยังเสนอการกินฟรีตลอดในร้านให้เขาอีก

แต่เขากลับไม่ได้สนใจเรื่องนี้ สิ่งที่เขาทำลงไปในวันนี้นั้น ได้ทำให้มีสีสันขึ้นมาอย่างลึกลับ!

ทุกคนต่างอยากรู้ ว่าคนที่เกาะเมียอย่างเขานั้น มีฐานะอะไรกันแน่?