บทที่634
พูดจบ เขาก็พูดว่าอย่างหน้าไม่อายว่า:”ประธานเฉิน เรื่องในวันนี้ คุณอยากจัดการยังไง? ขอแค่คุณให้วิธีจัดการ ผมจะทำตามที่คุณพูดทุกอย่างอย่างเต็มที่!”
เฉินจื๋อข่ายแอบยิ้มในใจอย่างเย็นชา และแอบพูดในใจว่า ทายาทรุ่นที่สองของตระกูลอู๋คนนี้ มีความสามารถในการหดและยืดได้มากพอสมควร
แต่ว่า วันนี้พวกเขายั่วยุคุณชายของตน ถึงพระเจ้ามาก็ช่วยไม่ได้!
หากไม่ใช่คำสั่งของคุณชาย เฉินจื๋อข่ายแทบอยากที่จะตัดพวกเขาเป็นชิ้นๆทันที!
เขาร้องฮึ และพูดว่า:”ขอโทษนะ ฉันไม่ยอมรับ คำขอโทษของนาย ตระกูลเย่ในเย่นจิงก็ไม่ยอมรับมัน!”
อู๋ตงไห่ระงับความโกรธ และถามด้วยเสียงต่ำว่า:”ประธานเฉิน แล้วคุณอยากจัดการยังไงครับ?”
เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างเย็นชา:”ลูกน้องทั้งห้าคนของนายใช้ขาทำให้คนของฉันบาดเจ็บ ฉันจะหักขาทั้งห้าคนนี้!”
ทันทีที่เขาพูดเช่นนี้ อู๋ตงไห่ก็พูดโดยไม่ลังเล:”ไม่มีปัญหา! ในเมื่อประธานเฉินขอ ขาทั้งห้าคนนี้ คุณจะจัดการยังไงก็ได้!”
ทันทีที่จางจื่อโจวได้ยินเช่นนี้ เขาก็ทรุดตัวลง และตะโกนว่า:”อู๋ตงไห่! นายห้ามซ้ำเติมแบบนี้?!พวกเราทั้งห้าคนถูกหักแขนสองข้างไปแล้ว ถ้าหักขาทั้งสองข้างอีก มันก็ไม่ต่างอะไรกับคนตายเลย?! ”
อู๋ตงไห่ด่าอย่างเย็นชา:”แม่งเอ้ย แขนของนายหักเพราะนายด้อยกว่าคนอื่น และขาของนายหักเพราะนายทำให้ประธานเฉินขุ่นเคือง ทั้งหมดนี้เป็นเพราะนายหาเรื่องใส่ตัวเอง สมควรได้รับแล้ว!”
“นาย……”จางจื่อโจวตะคอกด้วยความโกรธ:”อู๋ตงไห่ มึงมันเชี้ย! ถ้ากูรู้ว่ามึงเป็นคนหน้าแบบนี้ กูจางจื่อโจวควรจะตัดหัวของมึงทิ้งซะเลย!”
อู๋ตงไห่โกรธมาก และพูดกับเฉินจื่อข่ายว่า:”ประธานเฉิน คุณดูสิ ไอ้ประเภทนี้ที่กระทำสิ่งเลวร้ายแบบนี้ คุณหักขาพวกเขา ก็เท่ากับว่าเมตตาพวกเขา!คนแบบนี้ ควรถูกฆ่าโดยตรง! ”
เฉินจื๋อข่ายหัวเราะอย่างขี้เล่น และพูดว่า:”เดิมทีพวกเขามันสมควรตายจริงๆ แต่ฉันเห็นการประดิษฐ์ตัวอักษรแกะสลักบนหน้าผากของพวกเขาแล้ว รู้สึกว่าพวกเขาทั้งห้าคนต้องมีชีวิตที่ดีเพื่อให้คู่ควรกับงานศิลปะบนหน้าผากของพวกเขา”
สีหน้าของอู๋ตงไห่ดูแย่ทันที
บนหน้าผากของทั้งห้าคน ล้วนถูกสลักด้วยถ้อยคำที่ดูถูกตระกูลอู๋ เฉินจื๋อข่ายกลับบอกว่าคำพูดเหล่านี้เป็นผลงานศิลปะ นี่มันเป็นการดูถูกตระกูลอู๋ไม่ใช่เหรอ?
แต่ว่า เขาไม่กล้าอวดดีกับเฉินจื๋อข่าย
ดังนั้นจึงได้แต่หัวเราะตามและพูดว่า:”ในเมื่อประธานเฉินคุณคิดว่าพวกเขาต้องมีชีวิตอยู่และสบายดี งั้นก็หักขาพวกเขา ให้พวกเขาเป็นคนไร้ประโยชน์ไปตลอดชีวิต!”
เฉินจื๋อข่ายพยักหน้าอย่างขี้เล่น และพูดกับลูกน้องว่า:”มา ก่อนอื่นหักขาหมาทั้งห้าตัวนี้ให้ฉันก่อน!”
อู๋ตงไห่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูเหมือนว่า ครั้งนี้เฉินจื๋อข่ายคงจะหายโกรธ
แต่ว่า เขารู้สึกแปลกๆในทันที!
เมื่อกี้เฉินจื๋อข่ายพูดว่าหักขาหมาทั้งห้าตัวนี้ให้ฉัน”ก่อน”?!
ทำไมถึงก่อนล่ะ
หรือว่ายังมีอะไรอีก?
