ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 633

บทที่633

อู๋ตงไห่โกรธสุดขีด ถลึงตามองห้าคนที่คุกเข่ากับพื้น ถามเสียงเย็นชาว่า:”ใครเป็นคนทำกันแน่?หรือว่าพวกนายทั้งห้าคนทำด้วยกัน?”

จางจื่อโจวสัมผัสถึงความอาฆาตในสายตาอู๋ตงไห่ กลัวจนสั่นทันที รีบพูดว่า:”ประธานอู๋ นี่โทษพวกเราไม่ได้นะ! พวกเราเคยอธิบายให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกับผู้จัดการล็อบบี้หน้าประตูแล้ว บอกว่าพวกเราคือคนของตระกูลอู๋ แต่พวกเขากลับบอกว่าพวกเราไม่เป็นระเบียบ ยังไงก็ไม่ให้พวกเราเข้ามา ผมอยากรีบที่จะกลับมาหาคุณ ดังนั้นเลยบุกเข้าไปในโรงแรม และปะทะกับพวกเขา…… ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อู๋ตงไห่ก็โกรธขึ้นมา ทันใดเขาตบหน้าและด่าว่า:”ไอ้พวกขยะจริงๆ ป่ายจินฮ่านกงใช่ที่ที่พวกนายอยากจะบุกก็บุกได้เหรอ? บอกจะกลับมาตามคำสั่ง นายทำตามคำสั่งอะไรเนี่ย?! เรื่องเล็กที่สั่งนายยังทำไม่ดี วันๆเอาแต่สร้างเรื่องให้ฉัน ฉันเลี้ยงแกมีประโยชน์อะไร?!”

ในขณะที่เขาพูด เขาพูดกับเฉินจื๋อข่ายทันที:”ประธานเฉิน! ขยะทั้งห้าคนนี้ทำผิดกับคุณ จะฆ่าจะทำอะไรคุณพูดมาได้เลย!”

ในความเป็นจริง อู๋ตงไห่แทบอยากจะให้เฉินจื๋อข่ายบอกให้ลากห้าคนนี้ออกไปตีให้ตาย

ยังไงก็เป็นขยะทั้งห้า เก็บพวกมันไว้ก็เป็นการเปลืองเงินตัวเองเท่านั้น

เฉินจื๋อข่ายรู้ดีถึงความคิดปรารถนาของอู๋ตงไห่ และพูดอย่างเย็นชาว่า:”อู๋ตงไห่ นายเป็นเจ้านายยังไง? ไม่ช่วยแบกรับเรื่องของลูกน้อง พอเกิดเรื่องก็ขายพวกเดียวกัน ตระกูลอู๋พวกนายจัดการเรื่อง มันต่ำกินไปรึเปล่า? ถ้าแพร่ออกไป ตระกูลพวกนายจะอยู่ยังไง?”

อู๋ตงไห่แอบชะงักทันที

เฉินจื๋อข่ายหมายความว่าไง? เขาได้ส่งคนทั้งห้าที่ก่อเรื่องให้เขาจัดการไปแล้ว แต่เขายังกัดตนไม่ปล่อย?

แต่ว่า เขาไม่กล้าว่าเฉินจื๋อข่าย ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงแค่ระงับความโกรธในใจของเขา เดินไปตรงหน้าเฉินจื๋อข่าย และกล่าวขอโทษ:”ประธานเฉิน เรื่องนี้เป็นความผิดของผมเอง ผมสั่งสอนลูกน้องไม่ดีเอง ผมขอโทษครับ! ”

พูดจบ เขาก็พูดต่อว่า:”เพื่อเป็นการแสดงความขอโทษ ผมยินดีจ่าย 10 ล้านหยวน เป็นค่ารักษาพยาบาลและค่าใช้จ่ายความเสียหายทางจิตใจสำหรับเจ้าหน้าที่ที่ได้รับบาดเจ็บ ผมหวังว่าคุณจะสามารถให้อภัยตระกูลอู๋สำหรับความผิดพลาดครั้งนี้ คุณคิดว่าไงครับ? ”

ในความคิดของเขา แม้ว่าเฉินจื๋อข่ายจะเป็นโฆษกของตระกูลเย่ในเย่นจิง แต่ตนเป็นถึงทายาทรุ่นที่สองของตระกูลอู๋ และเขาก็จ่ายเงิน 10 ล้านเป็นค่าตอบแทน ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม อีกฝ่ายคงจะไม่ทำให้เกิดความขัดแย้ง และความแตกแยกกับตระกูลอู๋ในซูหาง เพราะเรื่องเล็กน้อยแบบนี้หรอกนะ?

ไม่คาดคิดเลยว่า ตอนนี้ใบหน้าของเฉินจื๋อข่ายยังคงเย็นชาและพูดว่า:”นายคิดว่าตระกูลเย่ในเย่นจิงแท้ๆจะใส่ใจเงินสิบล้านหยวนเหรอ? ตามที่นายพูด ตอนนี้ฉันสามารถให้คนบางคนมาอัดพวกนายสองพ่อลูกจนเป็นคนใช้งานไม่ได้ แล้วมอบเงินอีก 20 ล้านแก่นายท่านอู๋ที่อยู่ห่างไกลในซูหาง เรื่องนี้จะผ่านไป นายเห็นด้วยไหม?!”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา สีหน้าของอู๋ตงไห่แย่สุดๆ เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า เฉินจื๋อข่ายจะเป็นคนดื้อรั้นขนาดนี้!

ลูกน้องไม่กี่คนที่ไม่รู้เรื่อง ก็แค่อัดผู้จัดการล็อบบี้เท่านั้นเอง ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร?

ยิ่งไปกว่านั้น อีกฝ่ายไม่ได้รับบาดเจ็บหนักอะไร เฉินจื๋อข่ายกลับพูดพล่อยๆกับตน เพราะเรื่องนี้?

ด้วยท่าทีที่แข็งกร้าวของเฉินจื๋อข่าย หากเป็นคนอื่นเข้ามา อู๋ตงไห่ให้คนจัดการเขาจนแหลกสลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแล้ว!

ต้องรู้ว่า ทั้งเจียงหนานนี้ เขาที่เป็นทายาทรุ่นที่สองของตระกูลอู๋แท้ๆ ไม่เคยได้รับความย่ำแย่แบบนี้มาก่อนเลย?

แต่จะว่าไป เขาไม่เคยกล้าที่จะรุกรานเฉินจื๋อข่าย เพราะเขาเป็นโฆษกในจินหลิงของตระกูลเย่ในเย่นจิง

ในฐานะทายาทรุ่นที่สองของตระกูลอู๋ เมื่อมีความขัดแย้งกับเฉินจื๋อข่าย นั่นหมายความว่าตระกูลอู๋กำลังกระตุ้นความยิ่งใหญ่ของตระกูลเย่โดยตรง

ด้วยวิธีนี้ จะทำให้ทั้งตระกูลเดือดร้อนแน่นอน!

ถ้าหากตระกูลเย่ของเย่นจิงถามโทษขึ้นมา และต่อสู้เพื่อด้วยเหตุนี้ ตระกูลอู๋ก็จะตกอยู่ในห้วงนรกที่ไม่มีวันกลับคืนมาได้อย่างแน่นอน!

ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงอดทนต่อความโกรธลึกๆในใจ และไม่ได้ออกฤทธิ์ทันที เขาตระหนักดีถึงเหตุการณ์ปัจจุบันและพูดด้วยรอยยิ้ม:”ประธานเฉิน ผมพูดผิดเองครับ ผมขอโทษ หวังว่าคุณจะให้อภัย!”