บทที่ 664
ซ่งเทียนหมิงพ่อของซ่งหรงวี่ เมื่อได้เห็นก็ถึงกับตกตะลึงจนตาค้างอยู่ข้างๆ ในใจของเขาหดหู่มากกว่าซ่งหรงวี่อีก
การเป็นทายาท สิ่งที่กลัวมากที่สุดคือพ่อของตัวเองมีชีวิตอยู่นานจนเกินไป
ตอนแรกที่คังซีครองราชย์ครบ 61ปี เจ้าชายอ้ายซินเจว๋หลัว ยิ่นเหริง ก็เป็นแค่เจ้าชายนานถึง 30-40ปีเลย จนกระทั่งสุดท้ายรอไม่ไหวแล้ว จึงตั้งใจก่อกบฏเพื่อแย่งชิง
ตอนนี้คุณท่านซ่งยังคงกุมอำนาจของตระกูลซ่งไว้อยู่ ยิ่งเขามีชีวิตนาน ตัวเองก็ไม่ยิ่งจะน่าสมเพชเหรอ？
ถ้าหากเขายังมีชีวิตอยู่ต่ออีกสิบกว่าปี ตัวเองก็อายุเจ็ดสิบแปดสิบปีแล้ว จะมีโอกาสได้เป็นผู้ครองตระกูลซ่งได้ที่ไหนกันล่ะ？
ขนาดที่ว่าไม่แน่ ตัวเองก็อาจจะตายก่อนเขาก็ได้……
คิดมาถึงตรงนี้ ในใจของซ่งเทียนหมิงก็หดหู่มาก
ซ่งหวั่นถิงที่อยู่ข้างๆ เห็นคุณปู่มีร่างกายที่กระปรี้กระเปร่าขึ้นมาก ในใจกลับว่ามีความสุขมาก
เมื่อเห็นว่าคุณท่านรำไทเก๊กตั้งนานแล้วถึงจะรู้สึกเหนื่อย ซ่งหวั่นถิงก็รีบยื่นผ้าขนหนูที่เตรียมมาให้ทันที พร้อมพูดว่า : “คุณปู่คะ ไม่งั้นวันนี้ก็พอแค่นี้เถอะค่ะ พรุ่งนี้ค่อยมารำไทเก๊กต่อ”
“โอเค！” คุณท่านซ่งพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น รับผ้าขนหนูมาเช็ดๆเหงื่อ ถอนหายใจพร้อมพูดว่า : “คนแซ่ซ่งจะเคยคิดได้อย่างไร ชีวิตที่กำลังจะตาย จู่ๆก็ได้รับโอกาสเช่นนี้ ต้องขอบคุณอาจารย์เย่อย่างมากเลยจริงๆ……”
พูดแล้ว คุณท่านซ่งก็พูดกับซ่งหวั่นถิงอีกว่า : “หวั่นถิง เรื่องของแกกับอาจารย์เย่ ก็รีบๆหน่อย ความหวังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของปู่ในตอนนี้ ก็คือรอให้แกได้แต่งงานกับอาจารย์เย่ ส่งมอบแกให้อาจารย์เย่ด้วยมือตัวเอง！”
เมื่อซ่งหวั่นถิงได้ยินคำนี้ ใบหน้าก็แดงก่ำขึ้นมาทันที
ในเวลานี้ซ่งเทียนหมิงก็เอ่ยปากพูดว่า : “พ่อ เรื่องของหวั่นถิงกับอาจารย์เย่ พ่อลองคิดทบทวนก่อนนะ！”
“คิดทบทวนอะไร？” คุณท่านซ่งถามย้อนว่า : “หรือว่าแกไม่เห็นความสามารถที่สุดยอดของอาจารย์เย่งั้นเหรอ และยังเป็นมังกรที่แท้จริงบนโลกมนุษย์ ？ถ้าแกมีลูกสาว เกรงว่าแกก็คงจะฝันอยากให้อาจารย์เข้ามาเป็นลูกเขยในตระกูล！”
ซ่งเทียนหมิงพูดอย่างเก้ๆกังๆว่า : “พ่อ ที่คุณพูดก็ไม่ผิด แต่สิ่งสำคัญก็คืออาจารย์เย่แต่งงานแล้ว คุณให้หวั่นถิงไปไล่ตามจีบอาจารย์เย่ นี้จะไม่ใช่เป็นการสนับสนุนให้ซ่งหวั่นถิงเป็นมือที่สามเหรอ？”
เมื่อซ่งหวั่นถิงได้ยินคำว่าเป็นมือที่สาม สีหน้าก็เกิดความวิตกกังวลเล็กน้อยขึ้นมาทันที
เธอก็รู้ว่า เย่เฉินแต่งงานแล้ว ตัวเองไปตามอยู่ใกล้ๆเขาบ่อยๆอย่างนี้ มันก็ไม่ค่อยเหมาะสมสักเท่าไหร่ ตอนนี้โดนลุงใหญ่ว่ามาซะขนาดนี้ ก็ยิ่งจะเพิ่มความละอายใจที่มีอยู่ขึ้นอีก
ในเวลานี้คุณท่านซ่งส่งเสียงไม่พอใจออกมา พร้อมพูดว่า : “แกมันจะไปรู้อะไร？เรื่องของอาจารย์เย่กับลูกสาวของตระกูลเซียวก็แค่เป็นที่รู้จักของคนจำนวนมากแต่ไม่ใช่ความจริง ในเมื่อเป็นแบบนี้ พวกเรายังต้องกังวลเรื่องอะไรอีกละ？”
พูดจบ คุณท่านซ่งก็ไม่สนใจเขาอีกเลย หมุนตัวไปพูดกับซ่งหวั่นถิงว่า : “หวั่นถิง ไม่ต้องไปสนใจว่าคนอื่นจะมองยังไง ถ้าหากแกก็ชอบอาจารย์เย่ ก็ไล่ตามจีบอย่างกล้าหาญไปเลย”
ซ่งหวั่นถิงเม้มปากและไม่ได้พูดอะไร ในใจก็ค่อนข้างที่จะไม่สบายใจเท่าไหร่
คุณท่านซ่งอ่านความในใจของเขาออก หันหน้ากลับไปจ้องซ่งเทียนหมิงแวบหนึ่ง พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า : “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ห้ามใครพูดถึงเรื่องที่อาจารย์เย่แต่งงานแล้วอีกเด็ดขาด มิฉะนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ”
เมื่อซ่งเทียนหมิงได้ยินคำพูดนี้ ก็รีบโค้งคำนับพร้อมพูดว่า ： “พ่อ ขอโทษครับ ผมพูดมากเกินไปแล้ว！””
“เฮิง แกรู้ไว้ก็ดี！” คุณท่านซ่งพูดเสียงเฮิงอย่างเย็นชาด้วยความไม่พอใจ แล้วพูดกับซ่งหวั่นถิงว่า : “หวั่นถิง พรุ่งนี้แกช่วยฉันนัดอาจารย์เย่หน่อย ฉันอยากเลี้ยงข้าวเขาสักมื้อ อยากขอบคุณความเมตตาที่ยิ่งใหญ่ของเขาสำหรับการมอบยาอายุวัฒนะให้ฉัน ถึงตอนนั้นก็เตรียมบัตรกดเงินสดมูลค่าหนึ่งพันล้านด้วย ถือว่าเป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆของฉัน มอบให้อาจารย์เย่ตอนทานข้าว”
คนอื่นๆในตระกูลซ่งต่างก็ตกตะลึง！
เงินสดมูลค่าหนึ่งพันล้าน？！
เงินหมุนเวียนทั้งหมดของตระกูลซ่ง ก็มีเพียงประมาณสามพันล้าน คุณท่าน เอาเงินหมุนเวียนหนึ่งในสามของตระกูลออกมา มอบให้เย่เฉิน？！
เมื่อซ่งเทียนหมิง ซ่งหรงวี่ได้ฟัง แววตาทั้งสองข้างต่างก็พ่นเป็นไฟออกมาแล้ว
เงินสดที่อยู่ในมือของสองพ่อลูก เอามารวมกันแล้วยังไม่ถึง3-5ร้อยล้านเลย ตอนนี้จู่ๆคุณท่านก็จะให้เงินหนึ่งพันล้านแก่เย่เฉิน？！
