ทำไมตระกูลใหญ่ คนรุ่นหลังไม่ดีเท่าคนรุ่นก่อน
อันที่จริงนี่มันเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมในการดำรงชีวิตอยู่มาก
คนรุ่นก่อนเกิดมาอย่างประมาท ทุกมื้อใช้ชีวิตสร้างออกมา เงินทุกสตางค์ล้วนมาจากโชคชะตา เพราะฉะนั้น ในยุคนั้นไม่มีใครเป็นคนธรรมดาที่สามารถทำธุรกิจของครอบครัวได้ รุ่นต่อรุ่นก็ว่าได้ ว่าพวกเขาทั้งหมดเป็นคนเก่ง
แต่เมื่อพวกเขาสร้างที่ดินผืนหนึ่ง ลูกชายของพวกเขาเกิดมา เขาได้ใช้ชีวิตด้วยอาหารและเครื่องนุ่งห่มที่พอเพียง มีอาหารและเครื่องนุ่งห่มที่เพียงพอ พวกเขาไม่ต้องทำงานหนักและไม่ต้องต่อสู้ชีวิต ดังนั้นธรรมชาติของความโหดจึงอ่อนแอลงโดยธรรมชาติ
พอหลานชายเกิด ก็เกิดมาพร้อมกุญแจทองคำแล้ว อย่าว่าจะปล่อยให้พวกเขาออกไปต่อสู้กันอย่างดุเดือด สำหรับลูกหลานคนรวยที่เกิดมาพร้อมกับกุญแจทองคำนี้ ให้เขาเข้านอนและตื่นเช้าทุกวัน ไม่สามารถตระหนักถึงความหวังที่ฟุ่มเฟือย จิตวิญญาณการต่อสู้แบบไหนที่สามารถคาดหวังได้ในตัวพวกเขา จะมีเลือดหมาป่าอะไร
ผู้ที่เกิดในป่า และเสี่ยงชีวิตเพื่อเหยื่อ และเติบโตเป็นหมาป่าตัวจริง
เกิดในสวนสัตว์ มีหมาป่าที่กินเนื้อทุกวันเมื่อคุณลืมตา ในแง่ของเลือด มันอาจจะไม่ดีเท่าสุนัขป่าข้างถนน
อู๋ตงไห่รู้ด้วยว่าความสามารถของเขาแย่กว่าพ่อตนมาก และเขารู้ว่าลูกชายของเขาแย่กว่าเขามาก ดังนั้นในสถานการณ์เช่นนี้ เขาจึงรู้สึกโดดเดี่ยวอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน
ความเหงาแบบนี้ทำให้ฉันรู้สึกโดดเดี่ยวและหมดหนทาง รู้สึกว่าไม่มีใครในโลกนี้สามารถช่วยคนได้ และพ่อเพียงคนเดียวที่ช่วยตนได้ ก็ป่วยเป็นโรคหลอดเลือดสมองและโคม่าด้วย
เมื่อเขากำลังนึกเสียดาย อู๋ตงเฟิง น้องชายของเขาเดินเข้ามาและโพล่งออกมา:”พี่ชาย พี่ขอให้ฉันไปที่เมืองจินหลิงเพื่อพาไอ้กลุ่มยาจกนั้น ฉันพามันกลับมาแล้ว”
อู๋ตงไห่พยักหน้าและถามว่า:”ตอนนี้คนพวกนั้นอยู่ที่ไหน?”
อู๋ตงเฟิงพูดว่า:”คนอยู่ในห้องนั่งเล่น”
อู๋ตงไห่พูดว่า:”ได้พี่จะไปพบพวกเขาก่อน นายไปเรียกเฉียนหงเย่นมา”
“ครับพี่ชาย”อู๋ตงเฟิงพยักหน้าอย่างเร่งรีบและเดินไปหาเฉียนหงเย่น
อู๋ตงไห่จุดซิการ์ และในขณะที่สูบมัน เขาก็เดินออกจากห้องทำงานและเดินไปที่ห้องนั่งเล่น
ในห้องนั่งเล่น สมาชิกทั้งสี่ของตระกูลเซียวกำลังรออย่างประหม่า
เมื่อเห็นอู๋ตงไห่ออกมา พวกเขาทั้งสี่ก็สดใส และบนหน้าแต่ละคนก็เขียนคำว่าเคารพและเยินยอ
ในฐานะหัวหน้าครอบครัว นายหญิงใหญ่เซียวรีบเข้าไปทักทายทันทีและพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า:”โอ้ ประธานอู๋ ฉันเคยเห็นคุณในทีวี ในที่สุดวันนี้ก็เจอคุณ ไม่นึกเลยว่าคุณ จะดีกว่าในทีวีอีก!”
อู๋ตงไห่พยักหน้านิ่งๆ โดยธรรมชาติแล้วเขาจะไม่คิดว่าคำชมของนายหญิงใหญ่มันจริงจัง
ดังนั้นเขาจึงพูดเบาๆ:”ผมให้ตงเฟิงไปรับพวกคุณมา เพื่อวัตถุประสงค์สองประการ”
นายหญิงใหญ่เซียวรีบพูดว่า:”ประธานอู๋ คุณต้องการอะไรหรือมีอะไรมาสั่งเรา พูดมาเลย!”
อู๋ตงไห่พยักหน้าและพูดว่า:”จุดประสงค์แรกคือการให้คุณพบใครสักคน จุดประสงค์ที่สองคือการช่วยฉันจัดการกับใครบางคน”
นายหญิงใหญ่เซียวรู้ดีว่า ตระกูลอู๋เป็นตัวช่วยชีวิตที่มอบให้จระกูลเซียวจากสวรรค์
เมื่อก่อนตระกูลเซียวต้องการเป็นสุนัขรับใช้ให้ตระกูลใหญ่ แต่ตระกูลใหญ่ดูถูก
แต่ตอนนี้มันต่างออกไป ตอนนี้ตระกูลเซียวได้มีโอกาสเป็นหมารับใช้ให้ตระกูลอู๋ นี่เป็นโอกาสที่หายากในชีวิต!
ดังนั้นเธอจึงประจบประแจงอย่างเร่งรีบ:ประธานอู๋ ทุกอย่างในตระกูลเซียวขึ้นอยู่กับคุณ คุณจะให้เราพบใคร พวกเราก็จะพบ คุณจะให้เราจัดการใคร เราก็จะจัดการกับใคร!”
ขณะพูด อู๋ตงเฟิงได้พาเฉียนหงเย่นมา
อู๋ตงไห่ชี้ไปที่เฉียนหงเย่น และพูดกับตระกูลเซียวทั้งสี่ว่า:”ผมอยากให้พวกคุณพบเธอ!”
ตระกูลเซียวทั้งสี่มองตามนิ้วของเขา และเห็นว่าเป็นเฉียนหงเย่น สีหน้าของทุกคนน่าเกลียดมาก!
เซียวฉางเฉียนโกรธในทันที และกัดฟันด่าว่า:”เฉียนหงเย่น เธอมันไร้ยางอาย วันนี้ฉันจะต้องตีเธอให้ตาย!”
