เฉีบนหงเย่นรู้สึกคันและอารมณ์เสียมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่เธอเองก็ไม่มีทางอื่นที่จะจัดการกับคืนนี้
ไปโรงพยาบาลก็ไม่มีเงิน ต้องรอจนกว่าเครื่องชงกาแฟจะขายได้พรุ่งนี้
ช่วยไม่ได้ เธอทำได้เพียงลุกขึ้นและกลับไปที่ห้องชั้นสองกับเซียวฉางเฉียน
ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องนอนใหญ่และหรูหราบนชั้นสอง เซียวฉางเฉียนแทบรอไม่ไหว พึมพำว่า:”ที่รัก คืนนี้ฉันยังอยากรำลึกความหลังกับเธอ…”
เฉียนหงเย่นตกใจมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้ และในขณะที่พยายามดิ้นรน เธอพูดว่า:”วันนี้ช่างมันเถอะ รีบนอนเถอะ”
เซียวฉางเฉียนอ้อนวอน:”อย่าสิที่รัก”
เฉียนหงเย่นรู้สึกอึดอัดอย่างมากในเวลานี้ ไม่มีความคิดแบบนั้นหรอก และเธอก็โพล่งออกมา:”บอกว่าไม่ได้ก็ไม่ได้ วันนี้เราสองคนจะนอนแยกกัน!”
แม้ว่าเซียวฉางเฉียนจะหดหู่มาก แต่เมื่อได้เห็นอารมณ์ของภรรยาของเขาตื่นเต้นมาก เขาไม่อยากบังคับ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอม
ทั้งสองนอนอยู่บนเตียง เซียวฉางเฉียนยังคงพยายามเกลี้ยกล่อมเฉียนหงเย่น แต่ท่าทางของเฉียนหงเย่นนั้นแน่วแน่มาก เมื่อทำอะไรไม่ได้ เซียวฉางเฉียนเลยหลับลึกไป
แต่เฉียนหงเย่นที่นอนอยู่ข้างๆเขา พลิกไปพลิกมาไม่สามารถนอนหลับได้
อาการคันที่ขีดข่วนหัวใจและตับของเธอ ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง และหัวใจของเธอก็เต้นระรัวมากขึ้น รู้สึกเหมือนกับว่าเธอเป็นโรคนี้จริงๆ
เธอกำลังคิดที่จะไปโรงพยาบาลในวันพรุ่งนี้เพื่อตรวจดูอย่างละเอียด และในขณะเดียวกันก็กังวลว่าสามีของเธอจะติดเชื้อเพราะตัวเธอเอง
…….
เย่เฉินเอาแต่คิดที่จะเตรียมสวนผักให้ภรรยาของเขาเก็บ
เซียวชูหรันตั้งคงตั้งตารอการเดินทางของวันพรุ่งนี้จนกว่าเข้านอน
เธอคิดว่าสามีของเธอจะพาเธอไปที่ฐานผักและผลไม้ในเขตชานเมือง
แต่เธอไม่เคยคิดฝันว่า เย่เฉินสามีของเธอ ที่รักภรรยามาก กำลังเตรียมที่จะสร้างสวนผักที่ไม่เหมือนใครสำหรับเธอในคืนนี้!
เวลา24.00 น. หวังเจิ้งกาง ส่งข้อความ WeChatเขา บอกว่าเขาพาคนมาแล้ว
และเซียวชูหรันซึ่งนอนอยู่ข้างเย่เฉินก็หลับไปแล้ว ลมหายใจของเธอสม่ำเสมอมาก และดูเหมือนว่าเขาจะหลับสบายมาก
แต่ว่า เพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะไม่ตื่น เย่เฉินได้รวบรวมเรกิเล็กน้อยบนปลายนิ้ว และแตะเบา ๆ บนหน้าผากของเธอ
แบบนี้ ก็สามารถมั่นใจได้ว่าภรรยา จะหลับจนถึงเช้าวันพรุ่งนี้
เพราะต้องการเตรียมเซอร์ไพรส์ให้ภรรยา หากเธอผล็อยหลับไปและทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว ตื่นขึ้นและนอนลงที่หน้าต่าง ความประหลาดใจนั้นจะถูกเปิดเผยล่วงหน้า
ต่อมา เย่เฉิน พลิกตัวและลุกจากเตียงและไปที่ลานด้านล่าง
ไม่กี่นาทีต่อมา หวังเจิ้งกางได้นำรถบรรทุกขนาดเล็กสองสามคันมาที่ประตูคฤหาสน์
รถบรรทุกเต็มไปด้วยผัก แตง และพืชทุกชนิด และแต่ละผลก็ออกผล และการเติบโตก็น่าพอใจมาก
เมื่อหวังเจิ้งกางเห็นเย่เฉิน เขาพูดด้วยความเคารพว่า:”อาจารย์เย่ ผมมีพืชผักและผลไม้ที่ดีที่สุดที่หาได้ในเมืองจินหลิง!”
“พันธุ์ไม้หรือพันธุ์อะไรก็ได้ในนี้ถูกคัดสรรมาอย่างดีในโรงขนาดใหญ่นับไม่ถ้วน และเลือกที่ดีที่สุด! สวนผักที่ผมจะหามาให้คุณจะไม่มีวันหาต้นที่สองในเมืองจินหลิงหรือแม้แต่คนทั้งประเทศจะหาได้แล้ว !”
เย่เฉินพยักหน้าอย่างพึงพอใจและพูดด้วยรอยยิ้มว่า:”เหนื่อยหน่อยนะ ฉันจะจำเรื่องนี้ไว้”
