ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1073

คนตระกูลอู๋ไม่อยากจะเชื่อว่า ราชาบู๊ทั้งแปดจะตายเพราะถูกคนอื่นตี

เพราะว่าถ้ามันเป็นเรื่องจริงล่ะก็ ก็แสดงว่าฝั่งตรงข้ามมียอดฝีมือที่ซ่อนตัวอยู่

แต่ศัตรูคนนี้มันเป็นใคร ก็ไม่มีใครรู้

คนตระกูลอู๋ไม่เชื่อว่าเย่เฉิน และคนอื่นๆ รอบตัวเขาจะมีความสามารถแบบนี้

อู๋ตงไห่ก็เดาไปว่า ราชาบู๊ทั้งแปดจะไปที่ภูเขาฉางไบ แล้วไปหาเรื่องกับยอดฝีมือเจ้าถิ่นที่ซ่อนตัวอยู่หรือเปล่า

นายท่านอู๋ก็รู้สึกว่าอาจจะเป็นไปได้

ตอนนี้เขาเจ็บปวดอย่างมาก ราชาบู๊ทั้งแปดไม่เพียงเป็นเพื่อนของเขา แถมยังเป็นที่พึ่งของความยิ่งใหญ่นี้ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว และอาจจะก่อให้เกิดความวุ่นวายระหว่างตระกูลใหญ่ๆ ในเจียงหนานขึ้น

และเป็นดั่งที่นายท่านอู๋คิดไว้ไม่มีผิด

ข่าวที่ตระกูลอู๋ส่งตัวราชาบู๊ทั้งแปดไปที่ภูเขาฉางไบ แล้วตายเรียบ ไม่นานก็จะแพร่กระจายไปทั่วทั้งเจียงหนาน

พวกหัวหน้าตระกูลใหญ่ๆ ก็กำลังนั่งดู กำลังหัวเราะกับสถานการณ์ของตระกูลอู๋

ที่ตระกูลอู๋มีที่ยืนในเจียงหนาน ก็เพราะด้วย2สิ่ง

สิ่งแรก ตอนสมัยนายท่านอู๋หนุ่มๆ เก่งกาจรอบรู้ จัดการกับธุรกิจทางทะเล ตระกูลอู๋ถึงได้ค่อยๆ ก้าวมาถึงทุกวันนี้

สิ่งที่2 ก็คือราชาบู๊ทั้งแปด！

ราชาบู๊ทั้งแปดเป็นดั่งแขนซ้ายขวาของนายท่านอู๋ ในขณะเดียวกัน ก็เป็นเหมือนกับอาวุธที่คอยฟาดฟันศัตรูภายนอกให้ตระกูลอู๋ แค่ส่งคนเดียวออกไป ก็จัดการได้ทั่วทุกสารทิศ

ตระกูลอู๋อาศัยราชาบู๊ทั้งแปด ถึงได้มีชื่อเสียงในเจียงหนาน ใครที่ไหนก็ไม่กล้าคิดไม่ซื่อ

ไม่เช่นนั้นล่ะก็ จากทรัพย์สินของตระกูลอู๋ ก็มองคนคอยจับจ้องอยู่ จนอยากจะตะครุบกินจนตระกูลอู๋แหลกเป็นเสี่ยงๆ

ปัจจุบันนี้ ราชาบู๊ทั้งแปดได้ตายอยู่ที่ภูเขาฉางไบจนหมด ตระกูลในเจียงหนานทั้งหมด ก็เริ่มมีแผนร้ายกันขึ้นมาโดยไม่ได้นัดหมาย

ตระกูลอู๋ในตอนนี้ นายท่านอู๋ก็ป่วยติดเตียง ราชาบู๊ทั้งแปดก็ไปรบจนตาย ใครบ้างล่ะที่จะไม่อยากแบ่งซุปถ้วยนี้กินกัน?

ไม่นาน ความเปลี่ยนแปลงในเจียงหนาน ความวุ่นวายในซูหาง ก็จะเล่นเอาตระกูลอู๋ถูกคลื่นถาโถมอยู่ด้านใน

……

ส่วนอีกฝั่ง เซียวฉางเฉียนและนายหญิงใหญ่เซียว ตอนนี้ก็มาถึงโรงพยาบาลชุมชนจินหลิง

พอมาถึงโรงพยาบาล เขาก็ไปเข้าคิวที่แผนกโรคทางอวัยวะเพศชาย

แต่สิ่งที่ทำให้เขาเคอะเขินก็คือ ตนเองก็อายุ40-50ปีแล้ว มาหาหมอที่แผนกนี้ แถมยังพามาแม่มาด้วย มันน่าอายจริงๆ

แต่ว่านายหญิงใหญ่เซียวก็เป็นคนที่โฉ่งฉ่าง ถ้าเธอจะถามอะไรสักอย่าง แล้วคนอื่นไม่ให้ถาม เธอก็จะโวยวายใส่ไม่หยุด

สองแม่ลูกรออยู่ที่หน้าห้องตรวจ เซียวฉางเฉียนก็อดทนต่อความคันอย่างมาก รอไป20กว่านาทีอย่างยากลำบาก ในที่สุดก็เรียกชื่อเซียวฉางเฉียน

จากนั้น เซียวฉางเฉียนก็ลุกขึ้น แล้วพูดกับนายหญิงใหญ่ว่า “แม่ครับ รอผมอยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวผมเข้าไปเอง”

นายหญฺงใหญ่เซียวก็รีบพูดว่า “ไม่ได้ ฉันจะเข้าไปด้วย！”

เซียวฉางเฉียนก็มีสีหน้าแหยๆ “เรื่องแบบนี้ ใครเขาพาแม่มาหาหมอด้วยล่ะครับ……..”

นายหญิงใหญ่เซียวก็กัดฟันพูดว่า “ทำไมล่ะ? เรื่องแบบนี้แกก็ยังคิดจะปิดบังแม่รึไง? ”

————