ตอนที่ 12: ตั๋วสู่นรก
“ฉันยินดีที่จะเป็นสุนัขของคุณ อย่าเอาบ้านของฉันไปจากฉัน นี่คือ .ของฉัน ทุกอย่างเป็นของฉัน!” ชายชราอ้อนวอน น้ำตายังคงไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง
ชายผมแดงยิ้ม เมื่อเดินเข้าไปใกล้ชายชรา เขานั่งคุกเข่าข้างหนึ่ง ก่อนที่ชายคนนั้นจะแตะแก้มของชายชรา
“โอ้ย ฉันไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน ฉันจะไม่รังแกคุณมากขนาดนี้ถ้าฉันรู้ ชีวิตคุณช่างเศร้าเหลือเกิน” เขาพูดขณะถอนหายใจ
ชายชราพยักหน้า เมื่อเห็นความกังวลบนใบหน้าของชายผมแดง เขาพบมัน ค่อนข้างสงสัย แต่เขาทำได้เพียงเชื่อ
ชายผมแดงตบหัวของชายชราเบาๆ ก่อนลุกขึ้นยืน
ปัง
ชายชราเพิ่งเช็ดตาที่พร่ามัวของเขา อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะได้ความชัดเจน เขาได้ยินเสียงปืน
กระสุนทะลุศีรษะของเขา ทิ้งรูขนาดใหญ่ไว้ในกะโหลกศีรษะของเขา ดวงตาของเขายังคงเปิดอยู่ด้วยความตกใจ เมื่อชายชราล้มลงกับพื้น เสียชีวิตทันที
ลูซิเฟอร์หยุดมองไปยังที่เกิดเหตุ เขาไม่สนใจ สิ่งที่คนเหล่านี้ทำ แต่เสียงของปืนดึงดูดความสนใจของเขา
เขามองไปทางกลุ่มเล็กๆ เพียงเพื่อจะพบชายชรานอนอยู่บนพื้น เลือดไหลออกจากหัวของเขา
ชายผมแดงกำลังหัวเราะอยู่ใกล้ๆ ปืนอยู่ในมือของเขา ซึ่งยังคงเล็งไปที่ชายชรา
ปัง ปัง ปัง
ชายผมแดงยิงอีก 3 นัดทั้งๆ ที่รู้ว่าชายชราคนนั้นตายไปแล้ว ราวกับว่าเขาโกรธมากจริงๆ
เขาไม่ได้หยุดหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่เขายิงเสียงหัวเราะของเขาดังก้องไปรอบ ๆ เขาหัวเราะอย่างมีความสุขจนคนไม่รู้ตัวอาจเข้าใจผิดว่าเป็น วันแต่งงานของชายผมแดง
“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าโง่! เจ้าคิดว่าเราจะปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่จริง ๆ ทำไมข้าจะต้องสนใจ เกี่ยวกับชีวิตที่น่าสมเพชของเจ้าด้วย?” ชายคนนั้นพูดพลางหรี่ตาลง
“เราควรขายบ้านของเขาแล้วหาเงินเพิ่ม” ชายคนหนึ่งพูดขึ้น
“ใช่ ถึงจะเป็นบ้านที่ไร้ค่า เราก็ควรจะได้อะไรมาบ้าง” ชายผมแดงยิ้ม
นอกจากผู้ชายไม่กี่คนเหล่านี้แล้ว ยังไม่มีใครอยู่บนถนนอีกเลย
ไม่มีพลเมืองคนใดที่ต้องการมีส่วนร่วม พวกเขาไม่ต้องการ ที่จะนอนตาย ทุกคนขังตัวเองอยู่ในบ้านของพวกเขา
“ไอ้เลว เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราขโมยเงินจากบ้านเขา มัน สนุกมากที่ได้เห็นท่าทางของเขาตอนที่เขาตาย” ผู้ชายอีกคนเริ่มหัวเราะในขณะที่เขา เตะร่างของชายชรา
“เข้าไปในบ้านกันเถอะ ตอนนี้บ้านหลังนี้เป็นของเราแล้ว” ชายผมแดงปล่อยตัว ขณะที่เขาเริ่มเดินไปที่บ้าน ชาย 1 ใน 2 คนที่เหลือติดตาม ชายผมแดงอยู่ข้างใน
คนที่ 3 เป็นชายผมสีเข้ม ซึ่งอยู่ข้างนอก เขาดึงถุงออกมา บุหรี่จากกระเป๋าของเขา
เขาดึงบุหรี่ออกจากซองแล้ววางลงบนริมฝีปากก่อนจะจุดบุหรี่ขึ้น โดยใช้ไฟแช็ก
“นี่แหละชีวิต” ชายผมดำยิ้มออกมาพร้อมใบหน้ายิ้มแย้ม
ลูซิเฟอร์ชำเลืองมองดูศพเพียงครู่หนึ่ง แต่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ในตัวเขา เขาไม่ได้หยุดและเดินต่อไป
เขารู้สึกโกรธเล็กน้อยแม้ว่า ท่าทางพวกนั้นจะกำลังหัวเราะ เขาเหลือบเห็นมุมของนักวิทยาศาสตร์ที่บ้าอยู่ในนั้น มีแรงกระตุ้นในตัวเขาที่จะฆ่าสิ่งเหล่านี้ แต่มีอีกแรงกระตุ้นในตัวเขาที่จะไม่ใส่ใจ
พวกนี้คือมด ทำไมเขาต้องใส่ใจ? เขามีความขัดแย้ง แต่เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉย ราวกับว่าเขาต้องการจุดไฟเพียงจุดเดียวเพื่อระเบิด
น่าเสียดายที่ประกายไฟนั้นมาเร็วกว่าที่คาดไว้ เมื่อดวงตาของชายผมสีเข้มจ้องไปที่ลูซิเฟอร์ เขาไม่รู้ว่าการกระทำต่อไปของเขาจะเป็นทางเดียวของเขา นั่นคือ ตั๋วไปนรก
*****
ดวงตาของชายผมสีเข้มจ้องไปที่ลูซิเฟอร์ ลูซิเฟอร์สวมเสื้อผ้าหลวม ซึ่งดูค่อนข้างตลก
“เฮ้ โจ๊กเกอร์ มานี่!” เขาร้องเรียกลูซิเฟอร์
ลูซิเฟอร์เพิกเฉยต่อคำพูดนั้นและไม่หยุด
เมื่อชายผมดำเห็นลูซิเฟอร์เมินเขา เลือดของเขาก็เริ่มเดือด เขาไม่สามารถควบคุมคำพูดของเขาได้ ซึ่งมันจะเป็นความเสียใจครั้งใหญ่ที่สุดของเขาในไม่ช้า
“แก ไอ้สารเลว! ฉันกำลังพูดกับแกอยู่ ฟังฉันนะ ไอ้ตัวเล็ก—”
เขายังไม่ทันจบประโยค เมื่อสายฟ้าสีดำพุ่งเข้าใส่กะโหลกของชายผู้นั้น
ร่างของเขาล้มลงกับพื้น และพบกับความตายทันที แต่นี่ยังไม่พอ!
ลูซิเฟอร์วิ่งไปหาชายผมดำที่กำลังนอนตายอยู่บนพื้น กระโหลกของเขา เป็นสีดำไหม้เกรียม หลุมยังปรากฏอยู่ในหัวของเขา
ลูซิเฟอร์หยุดอยู่ต่อหน้าศพ คำที่ชายคนนี้เพิ่งพูดไปตอนนี้ ยังคงก้องอยู่ในหัว เขายกเท้าขวาของเขาและกระทืบบนหัวของชายผมสีเข้ม
เขาไม่ได้หยุด เขายังคงทุบซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ความโกรธของเขาไม่หยุด มันยังไม่พอ เขาต้องการมากกว่านี้!
เขามองไปทางขวาของบ้านหลังเล็กที่ซึ่งคู่หูของชายผมเข้มผู้นี้เข้ามา
