สองพี่น้องเพิ่งออกจากโรงพยาบาลเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว แต่ไม่นานก็กลับมาอีกอย่างเร่งรีบ
เพื่อตรวจโรคที่บอกใครไม่ได้ พวกเขาเชื่อมั่นเพียงโรงพยาบาลของตัวเองเท่านั้น เพราะหากเป็นที่โรงพยาบาลอื่น ก็มีแนวโน้มที่ข่าวจะรั่วไหลออกไป
ถ้าให้พวกเพลย์บอยในเย่นจิงรู้ว่าคุณชายตระกูลกู้ทั้งสองสูญเสียความสามารถเรื่องอย่างว่าอย่างกะทันหัน คงไม่ใช่แค่พวกเขาสองคนเท่านั้นที่จะขายหน้า แต่ตระกูลกู้ทั้งหมดจะต้องอับอายเพราะพวกเขา
กลายเป็นว่าจะทำให้ตระกูลกู้ กลายเป็นเรื่องตลกหลังอาหารในเย่นจิง
เมื่อทั้งสองกลับมาที่โรงพยาบาล ก็ตรงดิ่งไปที่ห้องทำงานของคณบดี โดยไม่สนใจบิดาของพวกเขาที่ยังคงพักอยู่ในห้องผู้ป่วย
ในเวลานี้คณบดีกำลังจะเลิกงาน พอเห็นคุณชายตระกูลกู้ทั้งสองมาถึง ก็รีบถามด้วยความเคารพ “คุณชายเหว่ยเลี่ยง คุณชายเหว่ยกวง ท่านทั้งสองมาหาผมมีอะไรให้รับใช้ครับ?”
กู้เหว่ยเลี่ยงโพล่งออกมา “คณบดีหลี่ รีบให้คนมาตรวจพวกเราหน่อย เราสองคนมีอาการผิดปกติ!”
คณบดีถามด้วยความประหลาดใจ “มีอาการผิดปกติ? ผิดปกติยังไงครับ? ท่านทั้งสองช่วยอธิบายคร่าวๆ ให้ผมฟังหน่อย เดี๋ยวผมจะได้จัดผู้เชี่ยวชาญที่เกี่ยวข้องมาตรวจให้ท่านทั้งสองทันที!”
กู้เหว่ยเลี่ยง มองไปรอบๆ ไม่พบใครในห้องทำงานเลย ประตูหน้าต่างทั้งหมดปิดไว้ จึงกัดฟันฝืนพูดอย่างกระดากอาย “ตรงนั้นของผมเหมือนจะไม่มีความรู้สึกแล้ว!”
“ตรงไหนครับ? ตรงไหนครับ?”
กู้เหว่ยเลี่ยงชี้ไปที่เป้ากางเกงของตัวเองแล้วพูดว่า “ให้ตายสิ ตรงนี้ไง ยังจะถามอีกว่าที่ไหน คุณรู้อยู่แล้วยังจะถามอีกใช่ไหม?”
คณบดีตกใจมากรีบโบกมือแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ ไม่ใช่ คุณชายเหว่ยเลี่ยง ตรงนั้นจะไม่มีความรู้สึกได้ยังไง? รู้สึกว่ามันเสื่อมสมรรถภาพหรือเปล่า?”
“เสื่อมสมรรถภาพบ้านคุณสิ!” กู้เหว่ยเลี่ยงตวาดใส่ “มันไม่มีความรู้สึกเลย เข้าใจไหม? เหมือนถูกตัดขาดออกไปเลย! ไม่รู้สึกว่ามันมีอยู่น่ะ!”
“ล้อเล่นหรือเปล่า?!” คณบดีอุทาน “ผมไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อน พูดตามหลักการแล้วมันไม่น่าจะเป็นไปได้ ถ้าตรงนั้นเกิดความเสื่อมสมรรถภาพ อาจจะมีอุปสรรคเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีทางถึงกับไม่มีความรู้สึกได้เลย!”
กู้เหว่ยเลี่ยงตบหน้าเขาแล้วตวาดใส่ “ผมอนุญาตให้คุณย้อนถามสิ่งที่ผมพูดตั้งแต่เมื่อไหร่? จัดการตรวจให้ผมโดยเร็วที่สุด ถ้าถ่วงเวลาจนพ้นช่วงเวลารักษาที่ดีที่สุดไป ผมจะฆ่าคุณให้ตาย!”
พอกู้เหว่ยกวงเห็นญาติผู้พี่ของเขาลงมือ เขาก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วเตะคณบดีทันที พลางกัดฟันพูดว่า “ยังไม่รีบอีก? เชื่อไหมว่าคืนนี้ผมจะไล่คุณออกได้?”
คณบดีรู้สึกคับข้องใจอย่างถึงที่สุด แต่ก็ได้แต่โมโหและไม่กล้าพูดออกมา จำต้องพูดด้วยความเคารพว่า “คุณชายทั้งสองโปรดรอสักครู่ ผมจะจัดให้ผู้เชี่ยวชาญด้านบุรุษเวชศาสตร์มาที่นี่เดี๋ยวนี้!”
จากนั้น ผู้เชี่ยวชาญด้านบุรุษเวชศาสตร์ของโรงพยาบาลก็มาที่ห้องคณบดี
หลังจากเข้าใจสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องแล้ว เขาก็พาคุณชายตระกูลกู้ทั้งสองไปที่ห้องตรวจเพื่อดำเนินการตรวจอาการทันที
สิบนาทีต่อมา ผู้เชี่ยวชาญด้านบุรุษเวชศาสตร์ทั้งหมดของโรงพยาบาลก็มารวมตัวกันที่ห้องตรวจ
บางคนก็เลิกงานขับรถออกจากที่ทำงานไปหลายกิโลเมตรแล้ว บางคนก็เพิ่งได้ไปเที่ยวพักผ่อนในวันนี้ แต่เนื่องจากเป็นเรื่องสำคัญ พวกเขาจึงยังคงถูกเรียกมาที่นี่
ทีมผู้เชี่ยวชาญ 7-8 คนหมดปัญญากับสถานการณ์ของคุณชายแห่งตระกูลกู้ทั้งสอง
พวกเขาใช้วิธีการต่างๆ ในการตรวจ แต่ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ แต่ทั้งสองก็ยืนยันอยู่ตลอดว่า ไม่มีความรู้สึกใดๆ เลย
เรื่องดังกล่าวทำให้กู้เย้นเจิ้งและกู้เย้นกางที่กำลังพักอยู่ในห้องผู้ป่วยพิเศษตื่นตระหนกทันที
ทั้งสองได้ยินว่าบุตรชายของตนเกิดปัญหาบางอย่าง จึงรีบรุดมาถึง
หลังจากสอบถามสถานการณ์แล้ว ทั้งสองคนก็ตกใจทันที!
