ตอนที่ 38: พี่สาว
“แม่?” ในที่สุดลูซิเฟอร์ก็พูดออกมาหนึ่งคำด้วยริมฝีปากที่สั่นเทา
ผู้หญิงตรงหน้าเขา นั่นคือแม่ของเขา แต่อย่างไร? เธอมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร? ยิ่งกว่านั้นทำไมเธอถึงไม่มารับเขาจากที่นั่นถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่?
“ทำไมคุณไม่มาก่อนหน้านี้” ลูซิเฟอร์พูดอีก 2-3 คำ ขณะที่น้ำตาหยดเดียวไหลอาบแก้มขวาของเขา
“แม่งั้นเหรอ เอ๋ เธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไร” หญิงผมสีเงินถาม ดูเหมือนสับสน “เดี๋ยวนะ ฉันได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ ความเจ็บปวดจากอุบัติเหตุสามารถทำให้มันเกิดขึ้นได้ ความทรงจำของเธอกำลังสับสน ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ฉันจะให้ความช่วยเหลือทางการแพทย์อย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ “
“เสียงนี้…”
ก่อนหน้านี้ ลูซิเฟอร์หมกมุ่นอยู่กับการได้เห็นแม่ของเขามากขึ้น ดังนั้นเขาจึงไม่สังเกตเห็น แต่เสียงของเธอแตกต่างออกไป มันไม่ใช่สิ่งที่เขาจำได้ หน้าตาของเธออาจจะเหมือนกัน แต่เสียงของเธอไม่ตรงกัน
ลูซิเฟอร์ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น? ทำไมเสียงของเธอถึงแตกต่าง? ยิ่งกว่านั้นทำไมเธอถึงจำเขาไม่ได้?
ผ่านมา 5 ปีแล้ว ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อยแต่ยังคง มีบางอย่างไม่สมเหตุสมผล
ขณะที่เขากำลังครุ่นคิดอยู่ เขาก็ได้ยินเสียงตะโกนจากด้านหลัง
“เฮ้ อยู่ให้ห่างจากพี่สาวฉัน!”
เมื่อมองย้อนกลับไป ลูซิเฟอร์เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกรีดร้องใส่เขา ปกติแล้วลูซิเฟอร์อาจจะโกรธ แต่ตอนนี้เขาไม่ได้คิดอะไรเลย เขาสับสนเกินไป
“ฉันขอโทษจริงๆ ฉันไม่เคยอยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ฉันเพิ่งกลับมาที่เมืองของฉัน หลังจากอยู่ในเมืองมา 4 ปี ฉันพูดตามตรง ฉันไม่รู้ว่าเบรกของฉันจะพังเหมือนกัน ฉันสาบานว่าฉันจะให้ความช่วยเหลือที่ดีที่สุดสำหรับคุณ” ผู้หญิงคนนั้นบอกกับลูซิเฟอร์ ขณะที่เธอขอโทษอีกครั้ง
“เธอมีเบอร์พ่อแม่ไหม ฉันจะโทรไปขอโทษพวกเขาเหมือนกัน”
ลูซิเฟอร์ไม่ตอบแต่ เหมือนเขาไม่ได้ยินเธอ
เมื่อได้ยินคำพูดของชายหนุ่มก่อนหน้านี้ เขาจึงเข้าใจว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แม่ของเขา เธอดูเหมือนกัน แต่การได้เจอแม่ของเขาอีกครั้ง… ความรู้สึกนี้ค่อนข้างพิเศษ แม้ว่าเธอจะไม่ใช่แม่ที่แท้จริงของเขา แต่เขาก็ยังสัมผัสใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน
“นี่ ฉันบอกแล้วไง อยู่ให้ห่างจากพี่สาวฉัน!” ชายหนุ่มดุลูซิเฟอร์อีกครั้ง “เก็บมือสกปรกของนายไว้สำหรับตัวนายเอง!*
“นี่ อย่าพูดเหลวไหล ฉันผิดเอง ใจเขาสั่นเล็กน้อย… สั่นเพราะบาดแผล อย่าดุเขา” หญิงผมสีเงินบอกกับชายหนุ่มที่กรีดร้องใส่เขาอีกครั้ง “ยังไงก็เถอะ เธอรู้จักพ่อแม่ของเขาไหม มันเป็นเมืองเล็ก ๆ เธอน่าจะรู้”
“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง? ฉันไม่เคยเห็นเขาในเมืองเลย เขาน่าจะยังใหม่อยู่ที่นี่” ชายหนุ่มตอบ ขณะส่ายหัว “เขาถามฉันเกี่ยวกับร้านอาหารที่นี่ก่อนที่พี่จะมา”
“ก็ได้ สิ่งแรกที่เราต้องทำคือให้เขาพักผ่อน ศีรษะของเขาต้องการการพักผ่อนเพื่อให้เขาจำได้มากขึ้น” ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้า
มันฟังดูน่าขันจากหญิงสาวที่ตอนนี้ตัวเองกำลังมีเลือดออก
ผู้หญิงคนนั้นมองไปทางลูซิเฟอร์อีกครั้ง ขณะที่เธอยิ้มอย่างอ่อนโยน
เธอชี้ไปทางบ้านที่รถของเธอ ที่กำลังจะชนถ้าต้นไม้ถ้าไม่หยุดรถ
“นั่นเป็นบ้านของฉัน ฉันจะไม่พยายามทำลายบ้านของฉันเด็ดขาด มันเป็นอุบัติเหตุ ฉันคิดว่าเธอคงเข้าใจ แต่ได้โปรดมาพักผ่อนในบ้านเราหน่อยเถอะ”
ลูซิเฟอร์สังเกตผู้หญิงคนนั้นชั่วครู่ จากการแสดงออกของเธอ ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้โกหก เขาก็ยังไม่แน่ใจ ว่าเธอไม่ใช่แม่ของเขาจริงๆเหรอ? หรือมีอะไรเกิดขึ้นที่นี่อีก?
เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อประตูบ้านสีแดงเปิดออก หญิงวัยกลางคนก้าวออกจากบ้าน เธอออกมาหลังจากได้ยินความวุ่นวาย
ความช็อกปกคลุมใบหน้าของเธอ เมื่อเธอเห็นรถที่ชนกับต้นไม้ เธอจำรถไม่ได้ แต่เห็นได้ชัดว่ามีผู้ได้รับบาดเจ็บ เธอมองไปรอบๆ และเห็นลูซิเฟอร์และคนอื่นๆ อยู่ใกล้ๆ
ทันทีที่เธอเห็นผู้หญิงที่บาดเจ็บ ใบหน้าของเธอก็ซีด เธอเริ่มวิ่งเข้าหาเธอ
“เอมิลี่ เกิดอะไรขึ้น สบายดีไหม”
เมื่อเธอเข้าใกล้ผู้หญิงคนก่อนหน้านี้ เธอเห็นหน้าผากของหญิงคนนั้นมีเลือดออก
“ลูกบาดเจ็บ! นั่นรถของลูกเหรอ สาวน้อย ลูกกลับมาหลังจาก 4 ปีผ่านไปแล้ว ”
เธอคุกเข่าลงต่อหน้าผู้หญิงที่เธอเรียกว่าเอมิลี่และเริ่มตรวจดูบาดแผลของเธอ
“ไม่เป็นไรค่ะแม่ แค่บาดเจ็บนิดหน่อย” เอมิลี่ยิ้มอย่างไร้เดียงสาขณะตอบแม่ของเธอ
“แม่ดูไม่ดีเลย เข้ามาในบ้านเถอะ ให้แม่จัดการเอง” หญิงวัยกลางคนพูดพลางถอนหายใจ เธอช่วยเอมิลี่ลุกขึ้นและพาเธอไปที่บ้าน
“เดี๋ยวแม่ พาเขาไปด้วย รถของฉันเกือบจะชนเขา เขาอาจจะได้รับบาดเจ็บเช่นกัน นอกจากนี้ เขาช็อกและบอบช้ำ เขาต้องการความช่วยเหลือมากกว่านี้” เอมิลี่บอกกับแม่ของเธอ ขณะที่เธอชี้ไปที่ลูซิเฟอร์ซึ่งยืนอยู่ ข้างหลังยังมองเธออยู่
หญิงวัยกลางคนมองไปทางลูซิเฟอร์และเห็นด้วย ถึงแม้ว่าเขาจะดูไม่เจ็บ แต่ถ้าลูกสาวของเธอพูดก็ต้องถูก ไม่ว่าในกรณีใด เธอก็ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆ เพื่อช่วยเขา
“โอ้ ฉันขอโทษสำหรับสิ่งที่เธอต้องพบเจอเพราะลูกสาวของฉัน มากับฉัน เข้าไปในบ้าน ฉันจะช่วยดูแลบาดแผลของเธอเช่นกัน” เธอบอกกับลูซิเฟอร์
‘มีแม่ด้วย. และน้องชาย เธอไม่ใช่’ ลูซิเฟอร์คิดอย่างผิดหวัง เขารู้สึกไม่มีความสุขเล็กน้อย
เขากำหมัดแน่นแล้วส่ายหัว เขาทนความคิดที่จะเจอหน้าเธอไม่ได้อีกต่อไป ตอนนี้มันเจ็บปวดเหลือเกิน
“ผมไม่ได้รับบาดเจ็บ” เขาพูดแล้วหันหลังเดินจากไป
“รอก่อน!” เอมิลี่เรียกหยุดลูซิเฟอร์
เธอจ้องมองแม่ของเธอหลังจากแน่ใจว่าลูซิเฟอร์หยุด “แม่คะ เขาหาร้านอาหารอยู่ เขาอาจจะหิว เรามีอาหารเหลือไหม”
“โอ้ อย่างนั้นหรือ เข้าไปข้างในเถอะ ฉันเพิ่งเตรียมอาหารมา เธอสามารถกินได้มากเท่าที่ต้องการ ถือว่าเป็นคำขอโทษจากครอบครัวของเรา” หญิงวัยกลางคนพูดพร้อมยิ้มอย่างอ่อนโยน “นอกจากนี้ ฉันสามารถให้การปฐมพยาบาลและช่วยเหลือเธอได้”
เธอยังก้มหน้าอย่างสุภาพ ขณะที่เธอถามลูซิเฟอร์
“ได้โปรดหยุด ฉันจะรู้สึกผิดเสมอถ้าเธอไม่หยุด” เอมิลี่พูดแทรก
เมื่อเห็นเอมิลี่เรียกเขาด้วยใบหน้าของแม่ เขาก็รู้สึกบางอย่าง เขาต้องการที่จะอยู่ เขาก็หิวเหมือนกัน แต่ที่สำคัญกว่านั้น เขายังต้องการทดสอบบางอย่างที่นี่
