ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – บทที่ 1863

เย่เฉินได้ฟังเสียงของหงห้าออก ผ่านทางลำโพงของระบบอินเตอร์คอมแล้ว

เขาคิดไม่ถึงว่า หงห้าจะมาหาตนเองถึงบ้านในเวลานี้ อีกทั้งฟังความหมายจากในคำพูดของพ่อตา ดูเหมือนยังไม่ใช่แค่เขาคนเดียว

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงลุกยืนขึ้นพร้อมกับเอ่ย “พ่อ ผมไปเปิดประตูก็แล้วกันครับ”

เซียวชูหรันเอ่ยถามขึ้นด้วยความตกใจ “เย่เฉิน ที่มาคงจะไม่ใช่คนใหญ่คนโตที่มาให้คุณดูฮวงจุ้ยเหล่านั้นหรอกมั้งคะ?”

เย่เฉินหัวเราะพร้อมกับเอ่ย “เป็นพวกเขาอย่างแน่นอน มีแต่พวกเขาถึงใส่ใจเรียกผมว่าอาจารย์เย่”

เซียวชูหรันส่ายศีรษะอย่างจนปัญญา เอ่ยแซวว่า “ยังจะอาจารย์เย่ ฉันว่าคุณคือนักล่อลวงเย่ยังพอไปกันได้หน่อย！”

เย่เฉินยักคิ้วเล็กน้อย “สามารถล่อลวงจนคนอื่นเชื่อและเลื่อมใส ก็เป็นความสามารถอย่างหนึ่ง！”

พูดจบ เขาก็ก้าวขาออกนอกประตู ผ่านลานหน้าบ้านมาถึงยังด้านหน้าประตู

ประตูใหญ่เปิดออก เย่เฉินถูกฉากที่อยู่ตรงหน้าทำให้ตกตะลึงจนตาค้างไปในทันที

ที่แท้หน้าประตูไม่ใช่แค่หงห้า เฉินจื๋อข่าย ฉินกาง หวังเจิ้งกางรวมไปถึงเว่ยเลี่ยง

ฉินกางยังพาฉินเอ้าเสวี่ยนและฉินเอ้าตงมาด้วย

หวังเจิ้งกางยังพาหวังเหวินเฟยกับหวังเหวินข่ายมา

คุณท่านซ่งที่ใบหน้าแดงชุ่มชื่นและเป็นมันวาว คิดไม่ถึงว่าก็จะมาด้วยกันกับซ่งหวั่นถิงและซ่งหรงวี่

คุณท่านซือ ซือเทียนฉีที่ดูแข็งแรงมีชีวิตชีวา ก็พาหลานสาวเฉินเสี่ยวจาวมายืนอยู่ที่ข้างกายคุณท่านซ่ง

ก็แม้แต่หลี่ไท่หลายผู้ที่รวยที่สุดในเมืองไห่ ก็พาจ้าวเห้าเพื่อนสนิทที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของเย่เฉินในปีนั้น รีบตามมาด้วยกัน และจ้าวเห้า ตอนนี้คือคนขับรถและผู้ช่วยของหลี่ไท่หลาย เงินเดือนต่อปีหลักล้าน ได้กลายเป็นคนดังที่อยู่ข้างกายของหลี่ไท่หลาย

คนมากมายขนาดนี้ ทั้งหมดขับรถใหญ่ๆเล็กๆหลายสิบคัน ทำเอาถนนขนาดใหญ่นี้ที่หน้าประตูTomson Riviera โครงการA ถูกจอดเต็มไปหมด

เย่เฉินทางนี้ยังไม่ได้สติกลับคืนมา ทุกคนก็ชูมือคารวะ เรียกอย่างเคารพนบนอบไปทางเย่เฉินในเวลาเดียวว่า “สวัสดีครับอาจารย์เย่！”

เสียงพร้อมเพรียงกันของคนมากมายขนาดนี้ คนของทั้งเขตคฤหาสน์ต่างก็พากันช็อกไม่หยุด คนจำนวนไม่น้อยเดินออกนอกระเบียงเพื่อตรวจสอบดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ตอนที่พวกเขาเห็นรถหรูระดับสุดยอดหลายคันขนาดนี้ คนใหญ่คนโตของเมืองจินหลิงรวมไปถึงเมืองไห่รวมตัวอยู่หน้าประตูคฤหาสน์A05มากมายขนาดนี้ แต่ละคนต่างก็ตกตะลึงจนตาค้าง！

ในเวลานี้ นายหญิงใหญ่เซียวที่หิวมาทั้งคืนได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว ก็รีบมาถึงระเบียงชั้นสอง

ระเบียงชั้นสองอยู่ในห้องที่เซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงพักอาศัย เซียวเวยเวยและเฉียนหงเย่นในเวลานี้ก็อยู่ที่นี่ดูแลพวกเขา ได้ยินการเคลื่อนไหวที่ด้านนอก เซียวเวยเวยกับเฉียนหงเย่นก็นำนายใหญ่หญิงไปก่อนหนึ่งก้าว มาถึงบนระเบียงดูให้ชัดเจน

หลังจากที่เห็นว่าหน้าบ้านของเย่เฉินมีคนใหญ่คนโตมากมายขนาดนี้มาถึง สีหน้าของเซียวเวยเวยและเฉียนห่งเย่นจะให้ไม่น่าดูเท่าไหนก็ไม่น่าดูเท่านั้น

ในเวลานี้ นายใหญ่หญิงก็เดินขึ้นมา เอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ “ทำไมรถมากมายขนาดนี้? ทำอะไรกันน่ะ?”

เฉียนหงเย่นเอ่ยขึ้นอย่างอิจฉาตาร้อน “ไม่เห็นหรอคะ? ต่างก็ไปสวัสดีปีใหม่ให้กับบ้านเย่เฉิน ในนั้นมีคนใหญ่คนโตไม่น้อย เมื่อครู่นี้ฉันมอง ดูเหมือนก็มีคุณท่านจากตระกูลซ่ง ยังมีหลี่ไท่หลายผู้ที่รวยที่สุดในเมืองไห่”

เซียวเวยเวยเอ่ยด้วยดวงตาที่ร้อนผ่าว “ฉันมองเห็นหวังเจิ้งกางแล้ว！ยังมีพี่เหวินเฟย…”

หวังเหวินเฟย ในตอนแรกที่สุด ก็คือคู่หมั้นของเซียวเวยเวย

ตอนนั้น เย่เฉินยังคงเป็นยาจกในสายตาของทุกคน หวังเหวินเฟยคือว่าที่ลูกเขยที่ดีที่ทั้งตระกูลเซียวต่างพึงพอใจ

เซียวเวยเวยเห็นอยู่ว่าตัวเองกำลังจะแต่งเข้าตระกูลหวัง ทุกวันก็คือเย่อหยิ่งจนไม่เป็นสภาพ

เซียวเวยเวยในตอนนั้น กำลังตกอยู่ในสถานะจุดสูงสุดของชีวิตที่เป็นไปตามความปรารถนา

แต่ว่า หลังจากไม่เท่าไร หัวหน้าตระกูลหวัง หวังเจิ้งกาง ก็ยกเลิกการหมั้นหมายของเซียวเวยเวยกับหวังเหวินเฟยทิ้ง