นายหญิงใหญ่เซียวด้วยการตบหนึ่งฉาดของจางกุ้ยเฟิน ก็เวียนหัวตาลาย
เธอคาดไม่ถึงจริงๆ ก่อนหน้านี้ตัวเองพูดดูถูกจางกุ้ยเฟินมากขนาดนี้ จางกุ้ยเฟินไม่ได้ลงมือกับตัวเอง
คาดไม่ถึงว่า ตอนที่ตัวเองแสดงให้เธอเห็นว่าตนด้อยกว่า กลับสะกิดต่อมโมโหของเธออย่างไม่ทันระวัง
แม้ว่าจางกุ้ยเฟินไม่มีวัฒนธรรมอะไร แต่ก็เป็นลูกสาวที่กตัญญูจริงๆ
ตอนนั้น แม่ของเธอถูกน้องสะใภ้บีบคั้นจนต้องกินยาฆ่าตัวตาย หลังจากที่ทราบข่าว จึงรีบกลับมาจากบ้านสามี
ในเวลานั้น แม่ของเธอก็หมดทางเยียวยารักษาและไม่มียารักษาได้
ในโรงพยาบาล แม่ของจางกุ้ยเฟินบอกเธอด้วยความอ่อนแออย่างไม่มีอะไรเทียบได้ว่าต้องการกลับบ้าน และบอกว่าตัวเองอยู่โรงพยาบาลไม่สบายใจ
จางกุ้ยเฟินรู้ว่า เธอรู้แล้วว่าตัวเองกำลังจะตาย ตอนที่เธอกำลังจะตาย สิ่งที่ต้องการทำคือประหยัดเงินที่บ้าน อย่าปล่อยให้เธออยู่ในโรงพยาบาลรับการรักษาอย่างกล้าแกร่งต่อไป
เธออยากจะพาแม่กลับไปที่บ้านแม่สามีกตัญญูหลายวันเป็นอย่างดี ให้แม่ใช้ชีวิตบั้นปลายสุดท้ายของให้หมด
แต่คนของบ้านแม่สามีก็คัดค้านอย่างรุนแรง โดยเฉพาะแม่สามีของเธอ ด้วยเหตุนี้ก็ด่าทอเธออย่างรุนแรงในโทรศัพท์ บอกว่าถ้าเธอกล้ารับแม่กลับมา ถ้าอย่างนั้นแม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่ต้องเข้าบ้าน
กลัวว่าภรรยาของน้องชายก็จะไม่ยอมให้แม่กลับบ้าน เพราะกลัวว่าแม่ตายอยู่ในบ้านของตัวเองแล้วจะไม่มงคล
ท้ายที่สุด จางกุ้ยเฟินทำได้เพียงพาแม่ของเธอกลับไปที่บ้านเก่าที่ถูกทิ้งร้างมาหลายปี
ในบ้านหลังเก่า จางกุ้ยเฟินพยายามอย่างเต็มที่ที่จะใช้น้ำอุ่นเช็ดร่างกายให้แม่และเปลี่ยนเสื้อผ้าที่สะอาด และยังทำบะหมี่หยางชุนไข่ให้เธอหนึ่งชาม
หลังจากที่แม่ทานบะหมี่ในชามนั้นเสร็จ จับมือของเธอไว้ พูดกับเธอด้วยความพอใจว่า‘ลูกสาวที่ดี แม่นอนสักพัก’ ต่อจากนั้นก็ไม่ตื่นขึ้นมาอีก
ในวันนั้น จางกุ้ยเฟินร้องไห้ด้วยน้ำตาทั้งหมด
หลังจากที่ฝังแม่ในดิน จางกุ้ยเฟินก็ตบตีน้องสะใภ้ ถึงได้ถูกจับส่งไปที่สถานที่กักขัง
ก็เป็นเพราะความกตัญญู เมื่อเธอได้ยินนายหญิงใหญ่เซียวบอกว่าหม่าหลันไม่กตัญญูเป็นอย่างมาก ถึงได้รู้สึกเห็นอกเห็นใจนายหญิงใหญ่เซียว ในเวลาเดียวกันจิตใจก็เกลียดชังหม่าหลัน
พูดโดยรวมแล้ว นี่เป็นหญิงสาวชาวนาที่หยาบคายเหม็นสาบไม่มีวัฒนธรรมอะไร แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความเคารพให้เกียรติต่อแม่ที่เสียชีวิตและเต็มไปด้วยความเคารพต่อความเป็นมนุษยชาติอยู่ตลอดเวลา
แม้ว่าลักษณะนิสัยของเธอจะอารมณ์ร้ายปากจัด แต่กลับไม่ใช่คนเลว
เธอสามารถทนต่อการดูถูกจากนายหญิงใหญ่เซียวได้ แต่ถึงแม้ว่าจะเพียงแค่ล่วงเกินแม่ของเธอเล็กน้อย เธอก็ไม่สามารถที่จะทนได้
นายหญิงใหญ่เซียวเพียงแค่พูดว่า ตายอยู่ในห้องที่ดีหน่อย ถึงสามารถที่จะรับประกันว่าชาติหน้าจะได้เกิดใหม่ในที่ดีๆ ก็ทำให้เธอคิดถึงแม่ที่เสียชีวิตอย่างน่าสังเวชใจในบ้านกระเบื้องเก่าทรุดโทรม
เธอรู้สึกมาโดยตลอดว่า แม้ว่าตลอดชีวิตของแม่ตัวเองจะยากจนข้นแค้น แต่จิตดีซื่อสัตย์สุจริต
เพียงแต่ว่า ชะตากรรมของเธอช่างไม่ราบรื่นจริงๆ ตลอดชีวิตก็ไม่เคยเสวยสุข สุดท้ายยังถูกลูกสะใภ้บีบคั้นจนหมดหนทาง
เธอก็คิดว่า แม่แบบนี้ แม้ว่าจะตายอยู่ในห้องที่แย่ที่สุดของในโลกนี้ สวรรค์ก็มีตา ชาติหน้าก็จะให้เธอเกิดในที่ดีๆและเสวยสุขไปตลอดชีวิต
แต่คำพูดเมื่อกี้นี้ของนายหญิงใหญ่เซียว โดยที่ไม่ได้ตั้งใจ ไม่เพียงแต่ทำลายความเชื่อที่มั่นคงในใจของเธอเท่านั้น ก็ดูหมิ่นภาพลักษณ์อันศักดิ์สิทธิ์ที่ยิ่งใหญ่ของแม่ในใจเธอด้วย
ดังนั้น เธอจึงเหลืออดเหลือทน ตบนายหญิงใหญ่เซียวหนึ่งฉาด
นายหญิงใหญ่เซียวในเวลานี้ จับใบหน้าของตัวเอง มองไปที่จางกุ้ยเฟินด้วยความไม่พอใจ
