ตอนที่ 73: ไม่ช่วยเหลือ
รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนที่แปลกประหลาดบนพื้น ลูซิเฟอร์ลุกขึ้นยืนและหันหลังกลับ การสั่นสะเทือนทําให้ดูเหมือนกองทัพใหญ่กําลังเคลื่อนเข้ามาหาเขา แต่เมื่อเขาหันหลังกลับเท่านั้น เขาก็รู้ว่าแท้จริงแล้วมันคืออะไร
เขาแปลกใจที่เห็นว่าจริง ๆ แล้วไม่ใช่กองทัพ ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือไม่ใช่กองทัพของมนุษย์ แต่เป็นกองทัพของสัตว์ประหลาด
เขาเห็นสัตว์ประหลาดมากมายพุ่งเข้ามาหาเขาจากระยะไกล
ผู้อาศัยในดันเจี้ยนหลายร้อยคนที่ควรจะอยู่ในดันเจี้ยนได้ก้าวออกมาแล้ว อย่างไรก็ตาม พวกมันไม่เพียงแต่อยู่ข้างนอกเท่านั้น แต่พวกมันกําลังรุดเข้าหาเขา
เขายังสามารถเห็นสัตว์หลายชนิดที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
จํานวนสูงสุดของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้คือโครงกระดูกที่วิ่งอยู่ในกลุ่มโครงกระดูกสวมสิ่งที่ดูเหมือนหมวกไม้และถือดาบสีเงินไว้ในมือขณะที่พวกมันวิ่งเข้าหาเขา
นอกจากนี้ยังมีอินทรีย์คิเมร่าเหมือนกับที่เขาฆ่าอินทรีย์คิเมร่าหลายสิบตัวกําลังบินอยู่ในอากาศราวกับราชาแห่งสายลม
เขายังสามารถเห็นสิ่งที่ดูเหมือนกอริลล่าสูง 9 ฟุตที่สวมชุดเกราะที่ทําจากทองคําทั้งหมด มีกอริลล่าหุ้มเกราะอยู่ 9 ตัวในกลุ่มสัตว์ร้าย แต่เนื่องจากขนาดมหึมา พวกมันจึงมองเห็นได้ชัดเจนขึ้นแม้ว่าจะมีจํานวนน้อย
นอกจากนี้ยังมีพยัคฆ์ผิวเงิน 7 ตัวที่ดูเหมือนจะมีฟันขาวแหลม 2 ที่ออกมาจากปากของพวกเขาเหมือนฟันกระบี่
นั่นไม่ใช่ทั้งหมด เนื่องจากลูซิเฟอร์ยังเห็นสิ่งแปลก ๆ ที่เขาพบว่ายากที่จะอธิบาย เขาสามารถเห็นลูกแก้วคริสตัล 3 ลูกเกาะติดกันและบินเข้าหาเขา มันไม่มีใบหน้าหรือพันในลูกแก้วเหล่านี้ ทําให้เขาสงสัยว่าสิ่งเหล่านี้เป็นสัตว์ร้ายจริงหรืออย่างอื่น
มีวัตถุลักษณะคล้ายลูกแก้วมากกว่า 20 ชิ้นที่ลูซิเฟอร์ตัดสินใจไม่เต็มใจที่จะพิจารณาว่าพวกมันเป็นสัตว์ร้าย
นอกจากนี้ยังมีสัตว์ร้ายที่ดูเหมือนอาร์มาดิลโล แต่แทนที่จะมีสิ่งคล้ายเปลือกหอยที่หลัง พวกมันกลับมีหนามแหลมสีเหลืองออกมาจากด้านหลังที่มีหนามแหลมก็ดูเหมือนจะมีขาเหมือน โครงกระดูกทําให้พวกมันดูแปลกไปกว่าเดิม
ลูซิเฟอร์ยังสามารถเห็นสิ่งที่ดูเหมือนต้นไม้ด้วยมือและขาไม้ โดยเดินช้าๆ ข้างหลังกลุ่ม
โดยรวมแล้วเขาเห็นสัตว์ร้ายจากดันเจี้ยนมากกว่า 200 ตัวอยู่ข้างหน้าเขา
“เฮ้อ พวกมันมีมากมาย เสื้อผ้าของฉันอาจจะถูกทําลายอีกครั้ง มากกว่าที่เคยเกิดขึ้นมาอีก” ลูซิเฟอร์พึมพํา ขณะมองดูเสื้อผ้าของเขาที่เปลี่ยนไป หลังจากที่เสื้อผ้าชุดก่อนของเขาถูกทําลายในการต่อสู้กับกิลด์ แม้แต่เสื้อผ้าใหม่ที่มีรูกว้าง 3 นิ้ว เนื่องจากการชุลมุนกันล่าสุดกับอินทรีคิเมร่า
เขากังวลเกี่ยวกับเสื้อผ้าของเขามากกว่าสัตว์ร้ายหลายร้อยตัวที่เข้ามาทางเขา
“ไม่มีทางที่จะเก็บเสื้อผ้าได้ ฉันจะต้องผ่านพวกสัตว์ร้ายให้ได้ ถ้าฉันอยากไปต่อสําหรับการกลับไป นั่นไม่ใช่ทางเลือก” เขาพึมพําขณะจ้องไปที่สัตว์ร้ายที่วิ่งเข้ามาหาเขา หัวใจของเขาดูเหมือนจะสงบเป็นส่วนใหญ่
“ก็ได้ ถ้าเสื้อผ้าถูกทําลายก็ปล่อยไปเถอะ ฉันจะไปเมืองต่อไปทันทีแล้ว” เขาสรุป ขณะหักข้อนิ้วพลางจ้องไปที่สัตว์ร้าย
เขายกเท้าขวาขึ้นเหนือพื้นเล็กน้อย
เขาทุบขาขวาลงกับพื้น ใช้แรงกระแทกเพื่อมุ่งไปข้างหน้าเข้าหาสัตว์ร้ายที่กําลังวิ่งเข้ามาหาเขา
ขณะที่ลูซิเฟอร์กําลังบินไปหาสัตว์ร้ายเพื่อการปะทะครั้งสุดท้าย มียานเกราะ 2-3 คันหยุดอยู่ข้างหลังเขา ดูเหมือนจะมีระยะห่าง 500 เมตรระหว่างพวกเขากับลูซิเฟอร์ ทําให้พวกเขาอยู่ในระยะที่ปลอดภัย
“เดี๋ยว ตาฉันกําลังหักหลังฉันเหรอ ฉันเห็นสัตว์ประหลาดตัวนั้นต่อสู้กับพวกมอนสเตอร์จากดันเจี้ยน นายเห็นสิ่งเดียวกันไหม” เวสตัน นักเวทย์แห่งกิลด์อินทรีแดง ถามซาเล่ที่มีหน้าที่รักษาการหัวหน้า
“คุณไม่ใช่คนเดียว มันเกิดขึ้นจริงๆ” ซาเล่ตอบอย่างจริงจัง
“ทําไมผู้ชายคนนั้นถึงพยายามกอบกู้เมืองกันล่ะ?” เวสตันถามซาเล่ด้วยความสงสัย “เขาเป็นคนเลวไม่ใช่เหรอ?”
“เขาเป็นคนเลว แต่เขาก็ดูบ้าๆ เหมือนกัน ใครจะรู้ว่าเขาทําไปทําไม” ซาเล่พิมพ์ ขณะขมวดคิ้ว “บางที่เขาต้องการทําสิ่งที่ดีหรือบางทีเขาแค่ต้องการฆ่า? ตัวเขาเองเป็นสัตว์ประหลาดที่โหดเหี้ยมนี่”
“ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ก็ยังเป็นโอกาสที่ดีสําหรับเรา กองกําลังของเราอ่อนแอลง เราไม่สามารถฆ่าพวกสัตว์ร้ายได้ตามปกติโดยไม่ถูกฆ่าออกไปได้”
“ดูเหมือนจะเป็นโอกาสที่ดีที่สุดสําหรับเราในตอนนี้ หลังจากเข้าร่วมกับเขาแล้ว เราจะสามารถชนะและกอบกู้เมืองได้!” เวสตันพูดด้วยรอยยิ้มตื่นเต้นบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาพยายามเปิดประตูเพื่อออกไปช่วย
“นั่งต่อไป!” ซาเล่ตะคอกพลางจ้องไปที่เวสตัน “จะไม่มีใครออกไปทั้งนั้น”
“แต่ทําไม? ถ้าเขาตายโดยไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเรา เราคงรู้สึกแย่มากที่จะชนะ! เราต้องทําอะไรซักอย่าง นี่คือพวกสัตว์ประหลาดจากดันเจี้ยนที่เลยนะ ชีวิตของชาวเมืองอิเครโก้ทั้งเมืองตกอยู่ในอันตราย!” เวสตันประท้วง เพราะเขาไม่เข้าใจว่าทําไมพวกเขาถึงถูกหยุด
“พวกนายทุกคนจะไม่มีใครออกไปเด็ดขาด เขาเป็นเครื่องจักรที่ไม่มีวันตาย ปล่อยให้เขาต่อสู้เพื่อเราและตาย เขาควรจะสามารถกําจัดสัตว์ร้ายได้ครึ่งหนึ่งอย่างน้อยก่อนที่เขาจะเสียชีวิต เราควรจะดูแลสิ่งที่เหลืออยู่ได้ ” ซาเล่พึมพําพลางพับแขนของเขา
“ใช่! ด้วยวิธีนี้ ศัตรูของเราทั้งหมดจะตาย เมืองจะได้รับการช่วยเหลือ และด้วยการตายของเด็กคนนี้ เราจะแก้แค้นสมาชิกกิลด์ของเราที่เสียชีวิตจากการต่อสู้กับสัตว์ประหลาดตัวนี้” แวเรียนท์อีกคนหนึ่งที่ นั่งบนเบาะหลังสนับสนุน
“อืม!”
เมื่ออธิบายทุกอย่างอย่างชัดเจนแล้ว ทุกคนก็เข้าใจในสิ่งที่พวกเขาต้องทํา พวกเขาทั้งหมดเห็นด้วยกับแผนการของซาเล่และตัดสินใจไม่เข้าร่วมการต่อสู้
พวกเขาทั้งหมดนั่งลงและเริ่มดูสิ่งที่กําลังจะเกิดขึ้นโดยไม่เข้าร่วม
ในขณะที่หัวหน้ากิลด์อินทรีแดงนั่งลง ลูซิเฟอร์ยังคงมุ่งหน้าไปยังฝูงสัตว์ร้าย ครอบคลุมระยะทางมหาศาลในแต่ละวินาที
กระแสไฟฟ้าหมุนไปรอบๆ มือของเขา ขณะที่เขาลอยผ่านอากาศไปยังฝูงสัตว์ร้าย
เขาเล็งฝ่ามือขวาไปที่ฝูงมอนสเตอร์ ลูซิเฟอร์ทําการโจมตีครั้งแรก
สายฟ้าปรากฏขึ้นใกล้มือของเขาและพุ่งเข้าหาพยัคฆ์เงินที่กําลังวิ่งอยู่ข้างหน้าทันที!
