บทที่ 1978
เย่เฉินพูด:”ไปที่คฤหาสน์ของคุณอิโตะเพื่อหลบซ่อนชั่คราว และดูการเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์!”
ในเวลานี้ อิโตะนานาโกะยังคงยืนรออยู่ที่เดิม
พลังของเธอนั้นด้อยกว่าเย่เฉินมากๆ จึงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะวิ่งตามเย่เฉินทัน ดังนั้นเธอจึงรออยู่ที่เดิม
เนื่องจากมีเจ้าหน้าที่ของกรมตำรวจนครบาลโตเกียวกำลังคันหาอยู่ในภูเขาโดยรอบ และมักจะมีเฮลิคอปเตอร์ตำรวจบินสำรวจอยู่บน
ท้องฟ้า เธอจึงบอกให้เฮลิคอปเตอร์ของตัวเองดับเครื่อง และรอข่าวจากเย่เฉินอย่างเงียบๆ
ในเวลานี้ หัวหน้านินจาที่ป็นลูกน้องของเธอได้ส่งข้อความมาบอก:”คุณหนูใหญ่ คุณเย่เจอตัวคุณซ่งแล้ว”
อิโตะนานโกะโล่งอกทันที นิ้มือเคาะอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ตลอดเวลาและส่งข้อความกลับไป:”มาก คุณไปถามเย่เฉินชั่งหน่อยว่าจะ
ทำยังไงต่อจากนี้”
อีกฝ่ายส่งสติกเกอร์เขินอายและพูด:”คุณหนูใหญ่… คุณเย่กับคุณซ่งกอดกันและจูบกันด้วย พวกเราไม่กล้ไปรบกวนพวกเขา….
เมื่ออิโตะนานาโกะเห็นข้อความนี้ เธออึ้งไปเลย
จากนั้น ความหึงหวงก็เกิดขึ้นในหัวใจของเธอทันที
เธอหึงหวงและคิดอยู่ในใจ:”เดิมที ฉันคิดว่าเย่เฉินซังเป็นผู้ชายที่มีแต่งงานแล้ว ถึงแม้ฉันจะรักเขามากแค่ไหน แต่ก็ไม่ควรไปทำลายความ
รักและครอบครัวของเขา…”
“แต่ฉันกลับคิดไม่ถึงเลยว่าเย่เฉินซ้กับซ่งหวั่นถึงยังกอดและจูบกันด้วย…หรือว่า ซ่งหวั่นถึงกับเย่เฉินมีความส้มพันธ์นอกสมรสเหรอ? ถ้า
พูดตรงๆก็คือ ซ่งหวั่นถึงเป็นคนรักของเย่เฉินซ้งใช่ไหม?”
“ถ้าซ่งหวั่นถิงเป็นคนรักของเย่เฉินซังได้ ทำไมฉันถึงเป็นไม่ได้…
“ฉันก็รักเย่เฉินซังมากๆ ทำไมฉันถึงเป็นคนรักของเย่เฉินซังเหมือนอย่างซ่งหวั่นถึงไม่ได้?”
“ถึงแม้ฉันจะไม่อยากเป็นมือที่สาม แต่ถ้าเย่เฉินซังเต็มใจให้โอกาสฉัน ฉันก็เต็มใจที่จะหลบซ่อนไปตลอดชีวิต เป็นคนรักที่ไม่เปิดเผยของ
เขา…”
“เพราะฉันรักเขามากว่าสิ่งอื่นใด ฐานะ ชื่อเสียง เกียรติยศ เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา มันไม่มีค่าเลยสักนิด…”
ในขณะที่เธอคิดฟุ้งซ่าน จู่ๆโทรศัพท์ก็สั่น และนั่นเป็นสายที่เย่เฉินโทรมา
เธอรีบรับสายทันที น้ำเสียงของเธอสั่นเล็กน้อยและพูดอย่างผิดปกติ”ฮัลโล…เ…เย่เฉินซัง…คุณ…คุณเจอคุณซ่งแล้วใช่ไหม?”
เย่เฉินพูด:”ใช่ พวกเราเจอกันแล้ว”
อิโตะนานาโกะรีบถาม:”คุณซ่งปลอดภัยใช่ไหม?”
เย่เฉินพูด:”เธอปลอดภัยดี นานาโกะ ฉันโทรศัพท์มาหาคุณ และอยากจะหารือเรื่องที่จะทำต่อจากนี้”
อิโตะนานาโกะรีบพูดทันที”เย่เฉินซ้ง เรื่องต่อจากนี้ฉันจัดการทุกอย่างตามที่คุณบอก และกำลังคนทั้งหมดของตระกูลอิโตะจะทำตามที่
คุณสั่งเหมือนกัน!”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง:”ฉันต้องขอบคุณนานาโกะมากๆ ตอนนี้ฉันต้องการให้เฮลิคอปเตอร์บินมา และรับหวั่นถิงไปอยู่ในคฤหาสน์ของ
คุณ และให้เธออาศัยอยู่ที่นั่นชั่วคราว แต่เรื่องนี้ต้องปิดเป็นความลับ ห้ามให้คนอื่นรู้โดยเด็ดขาด”
อิโตะนานาโกะพูดโดยไม่ต้องคิด:”ไม่มีปัญหา เย่เฉินซังโปรดรอสักครู่ ฉันจะไปรับพวกคุณเดี่ยวนี้!”
