บทที่ 1973
เย่เฉินและอิโตะนานาโกะนั่งเฮลิคอปเตอร์ประมาณสามสิบนาทีก็เข้าใกล้เขตนิชิทามะโตเกียวแล้ว
เนื่องจากนินจาของอิโตะนานาโกะยังคติดตามร่องรอยของซ่งหวั่นถึง เจ้าหน้าที่ตำรวจจำนวนมากของกรมตำรวจนครบาลโตเกียวก็ยัง
คงหาเบาะแสอยู่ในบริเวณที่เกิดเหตุ
ดังนั้น เย่เฉินสั่งให้เฮลิอปเตอร์ลงจอดในพื้นที่ราบบนยอดภูเขาที่ห่างจากที่เกิดเหตุประมาณห้ากิโลเมตร
ระยะห่างห้ากิโลเมตร สามารถหลบหลีกการค้นหาของเจ้าหน้าที่ตำรวจนครบาล ในเวลาเดียวกันก็ไม่ได้อยู่ห่างจากซ่งหวั่นถึงมากจนเกิน
ไป
เนื่องจากเธอเดินเท้าในกูเขาได้ไม่เร็วมากนัก คาดการว่าเธอเดินออกห่างจากที่เกิดเหตุจนถึงตอนนี้ เธอคงเดินได้ไกลสุดไม่เกินห้า
กิโลเมตร
ดังนั้น ถึงแม้เฮลิคอปเตอร์ที่เย่เฉินนั่งมาจะโชคไม่ค่อยดี และลงจอดในทิศทางตรงกันข้ามกับเธอ ระยะห่างของเขากับซ่งหวั่นถึงก็คงไม่
เกินสิบกิโลเมตร
เขายืนอยู่บนยอดเขาสูงจากน้ำทะเลสองพันกว่ามตรและมีอาการหนาวจัด เเฉินยืนอยู่บนก้อนหินที่อยู่บนยอดเขาด้วยความกังวลใจ
ยาที่ตัวเองให้ซ่งหวั่นถึง สามารถช่วยชีวิตของเธอได้ครั้งเดียว แต่ช่วยชีวิตของเธอสองครั้งไม่ได้ ถ้าเธอเจอคนร้ายอีกครั้ง หรือเจอเรื่อง
อันตรายในภูเขา ตัวเองคงช่วยเธอไม่ได้
อิโตะนานโกะที่อยู่ข้างๆมองเห็นท่าทางกังวลใจของเย่เฉิน เธอก็รีบหยิบโทรค์พท์ขึ้นมาทันทีและกำลังจะโทรหานินจาของเธอเพื่อ
สอบถามสถานการณ์ในตอนนี้
ในเวลานี้ โทรศัพท์ของเธอก็สั่นทันที คนที่โทรศัพท์มาหาเธอ คือหัวหน้านินจาของตระกูลอิโตะ
อิโตะนานาโกะรีบรับสายโทรศัพท์ทันทีและถาม:”สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?พวกคุณพบคุณซ่งหรือยัง?”
อีกฝ่ายรีบพูดทันที”คุณหนูใหญ่ พวกเราพบคุณซ่งแล้ว เธออยู่ในหุบเขาทางตะวันออกเฉียงเหนือที่อยู่ห่างจากที่เกิดเหตุประมาณสี่
กิโลมตร เมื่อสักครู่พวกเราอยู่ห่างจากเธอใกล้ที่สุดประมาณห้าร้อยเมตร แต่ฉันพบว่าร่างกายของคุณซ่งแข็งแรงดี ดั่งนั้นพวกเราก็เลยไม่ได้
รบกวนเธอ เนื่องจากยอดภูเขาไม่มีสัญญาณ ดังนั้นฉันก็เลยมาที่กลางภูเขาเพื่อโทรศัพท์รายงานคุณ นินจาที่เหลือแอบปกป้องเธออยู่ในที่ลับ”
อิโตะนานาโกะโล่งอกทันทีและพูดออกมา:”มันเป็นเรื่องดีมากๆ!”
ในเวลานี้เย่เฉินรีบถามทันที:”เจอหวั่นถึงแล้วใช่ไหม?”
อิโตะนานโกะพยักหน้าและพูดกับเย่ฉิน”เเฉิซั่ง! ลูกน้องของฉันเจอคุณซ่งแล้ว ตอนนี้เธอกำลังเดินไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ และ
ร่างกายของเธอแข็งแรงดี คนของฉันอยู่ห่างจากเธอประมาณห้าถึงหกร้อยเมตร ตอนนี้พวกเขาไม่ได้รบกวนเธอ พวกเขาโทรศัพท์มารายงานฉัน
ถามฉันว่าต้องทำยังไง?”
เมื่อเย่เฉินได้ยินคำพูดนี้ เขาก็รู้สึกโล่งใจเหมือนยกก้อนหินออกจากอก
เขาเดินทางมาญี่ปุ่นกลางดึก สิ่งเดียวที่ขาตั้งตารอคือได้ยินว่าซ่งหวั่นถึงปลอดภัยและไม่ได้รับอันตราย
ดังนั้น เขารีบพูดกับอิโตะนานาโกะทันที!”นานาโกะ บอกให้คนของคุณส่งตำแหน่งให้หน่อย พวกเราจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลย!”
ในหุบเขาซ่งหวั่นถึงยังคงเดินอย่างยากลำบาก
เนื่องจากทรศัพท์ไม่มีสัญญาณ ทำให้เธอใช้จีเอสไม่ได้ ด้งนั้นเธอไม่รู้ว่าตัวเองเดินมาไกลแค่ไหนแล้ว
แต่ซ่งหวั่นถิงเป็นคนฉลาด เธอใช้ดาวเหนือบนท้องฟ้าเพื่อแยกแยะทิศทาง
ดาวเหนือเป็นดาวฤกษ์ที่อยู่ทางทิศเหนือของท้องฟ้า เนื่องจากดาวเหนือมีการโคจรและเคลื่อนที่แบบพิเศษ เมื่อมองจากซีกโลกเหนือ
ดาวฤกษ์นี้จะอยู่นิ่งตลอดเวลา
เนื่องจากดาวเหนือจะอยู่นิ่งตลอดบนท้องฟ้า ทำให้คนสามารถใช้ดาวเหนือในการนำทาง
เมื่อมองเห็นดาวเหนือ ก็จะหาทิศเหนือเจอ ถ้าคนหันหน้าไปทางทิศเหนือ ด้านหลังของเขาก็จะเป็นทิศต้ ด้านขวาจะเป็นทิศตะวันออก
และด้านซ้ายจะเป็นทิศตะวันตก
เมื่อเป็นเช่นนี้ ซ่งหวั่นถึงสามารถแน่ใจว่าตัวเองเดินไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือตลอด และตัวเองไม่ได้เดินวนเวียนอย่างไร้จุดหมาย
อยู่ในหุบเขา
เมื่อคนหลงทางอยู่ในหุบเขา ถ้าคุณไม่สามารถหาทิศทางได้ ถ้งั้นคุณก็มักจะเดินวนเวียนอยู่ในหุบเขาโดยไม่รู้ตัว
ซ่งหวั่นถิงพยายามเดินไปให้ไกลที่สุดจากที่เกิดเหตุ หลังจากเดินออกมาไกลและรู้สึกปลอดภัยแล้ว ค่อยปืนขึ้นไปหาสัญญาณโทรศัพท์
และโทรหาตำรวจเพื่อขอความช่วยเหลือ
แต่ตอนนี้เธอยังไม่รู้ตัว ว่าด้านหลังของตัวเองมีสุดยอดนินจาสิบกว่าคนค่อยปกป้องเธออยู่ลับๆ
โชคดีที่นินจาพวกนี้เป็นคนที่อิโตะนานาโกะส่งมา พวกเขาไม่ได้คิดร้ายต่อซ่งหวั่นถึง มิฉะนั้น ถึงแม้ซ่งหวั่นถิงจะมียาอายุวัฒนะ เธอก็คง
ต้องตายอย่างแน่นอน
เธอในเวลานี้ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ เเฉินที่ตัวเองกำลังคิดถึงอยู่ ได้เดินทางมาที่โตเกียวแล้ว และเขาก็มาหาเธออย่างรวดเร็วในความมืด!
เย่เฉินมีความแข็งแกร่งมากๆ ถึงเม้เขาจะไม่ใช้เฮลิคอปเตอร์ แต่เขาสามารถวิ่งอย่างรวดเร็วในสถานที่แบบนี้ราวกับว่าเดินอยู่บนพื้น
แจ้งรายงาน
