บทที่ 2146
คนที่พูด เป็นพ่อบ้านของตระกูลตู่ในเมืองจินหลิง
พ่อบ้านชราคนนี้ ตู้ให่ชิงเคยเจอเขาเมื่อตอนที่เธอเป็นวัยรุ่น ในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมา พ่อบ้านชราคนนี้คอยดูแลคฤหาสน์หลังเก่าในเมืองจิ
นหลิง ตั้งแต่ตู้ให่ชิงแต่งเข้าตระกูลซู ทำให้พวกเขาไม่เคยเจอกันอีกเลย
แต่ตู้ไหชิงก็ยังจำเขาได้ทันทีและพูดด้วยความเคารพ:”ลุงหวาง คุณสบายดีใช่ไหม!”
เมื่อพูดจบ เธอก็รีบพูดกับลูกชายและลูกสาวที่อยู่ข้างๆทันที!”จื่อเฟย จื่อหยู รีบทำความเคารพปู่หวาง”
ซูจือเฟยกับซูจือหยูรีบพูดด้วยความเคารพว่า:”สวัสดีปูหวาง!”
พ่อบ้านรีบโค้งคำนับและพูดขอบคุณ จากนั้นก็พูดกับห่ชิงด้วยความประหลาดใจและคาดคิดไม่ถึง:”คิดไม่ถึงจริงๆว่าคุณหนูรองยังจำ
ฉันได้…”
ตู้ให่ชิงพูดด้วยรอยยิ้ม”ทำไมฉันจะจำคุณไม่ได้ละ เมื่อก่อนคุณเป็นคนดูแลคฤหาสน์ข้างๆกับจวนอ่องกงที่เมืองเย่นจิง หลังจากที่ท่าน
พ่อมอบคฤหาสน์หลังนั้นให้รัฐบาลเพื่อสร้างพิพิธภัณฑ์แล้ว คุณก็มาอยู่ที่เมืองจินหลิง”
พ่อบ้านชรารีบพยักหน้าทันที ถอนหายใจและพูด:”หลังจากที่ฉันมาที่เมืองจินหลิง ทุกปีจะกลับไปที่เย่นจิงสองครั้ง เพื่อรายงานเรื่อง
ต่างๆกับคุณท่าน แต่ทุกครั้งที่ไปก็ไปแบบรี่บร้อน เมื่อรายงานเรื่องต่างๆเสร็จก็รีบกลับมาทันที ทำให้ฉันก็เลยไม่เคยพบคุณอีกเลย”
ขณะพูด เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ:”เอ่อ คุณหนูรองไม่ได้มาที่จินหลิงมากกว่าสิบปีแล้วใช่ไหม? ฉันจำได้ว่าก่อนที่คุณหนูจะ
แต่งงาน ทุกปีคุณก็จะมาที่จินหลิงพร้อมกับคุณท่านและคุณนายหญิงเสมอ แต่หลังจากแต่งงานคุณหนูก็ไม่เคยมาอีกเลย”
ตู้ให่ชิงพยักหน้าและพูด:”ตั้งแต่ฉางอิงเสียชีวิตที่จินหลิง ฉันก็ไม่เคยไปที่จินหลิงอีกเลย”
เมื่อพ่อบ้านชราได้ยินคำพูดเหล่านี้ ร่างกายของเขาก็กระตุก และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและพูด:”คุณชายฉางอิงที่คุณพูด
ถึง…เฮ้อ…เขาเป็นคนเก่งและมีความสามารถ แต่ตายตั้งแต่ยังหนุ่ม เพราะสวรรค์อิจฉาเขา…”
ตู้ไห่ชิงถามเขาทันที:”ลุงหวาง ก่อนที่จะเกิดเรื่องม่ดีขึ้นกับฉางอิง คุณก็อยู่ที่จินหลิงแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นตอนนั้น คุณรู้อะไรบ้างไหม?”
พ่อบ้านชราพูดด้วยความเสียใจว่า:”ตอนนั้น คุณชายฉางอิงมาถึงจินหลิง คุณท่านเคยพูดกับฉัน คุณท่านพูดว่าคุณชายฉางอิงมาที่จิน
หลิง น่าจะเพราะเขาเกิดความขัดแย้งกับคนในตระกูล บวกกับทางฝั่งเนจิงมีแรงกดดันมากๆ ทำให้เขามาที่จินหลิงเพื่อพักผ่อน คุณท่านบอกให้
ฉันไปหาคุณชายฉางอิง บอกให้ฉันไปเชิญคุณชายฉางอิงกับภรรยาและลูกของเขามาพักที่คฤหาสน์หลังเก่า และคุณท่านให้ฉันพูดกับคุณชาย
ฉางอิงว่า ถ้าเขาต้องการ ก็ให้ครอบครัวของคุณชายฉางอิงสามารถเข้าพักที่คฤหาสน์หลังเก่าได้เลย ก็คิดซะว่าคฤหาสน์หลังนี้เป็นบ้านของตัว
เองเลย…”
ตู้ไห่ชิงรีบถามทันที:”หลังจากนั้นละ? พวกเขามาที่คฤหาสน์หลังเก่าไหม?”
พ่อบ้านชราส่ายหัวและพูด:”คุณชายฉางอิงมาที่คฤหาสน์ด้วยตัวเองครั้งหนึ่ง แต่เขามาเพื่อกล่าวคำขอบคุณ และฝากฉันขอบคุณท่าน
แทนเขาด้วย แต่เขาไม่ยอมเข้าพักที่คฤหาสน์หลังเก่าของเรา”
ตู่ไห่ชิงถามอีกครั้ง”แล้วเขาพูดอะไรอีกไหม?”
พ่อบ้านชราครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่และพูด:”ตอนนั้น คุณชายฉางอิงบอกว่าตัวเองกำลังเจอปัญหาบางอย่าง และไม่อยากให้ตระกูลตู้ต้องมา
เดือดร้อนด้วย ดังนั้นเมื่อเขากล่าวคำขอบคุณเสร็จก็จากไปเลย….
ตู่ไห่ชิงพยักหน้าด้วยความหดหู่ และรู้สึกโศกเศร้า
ในเวลานี้ พ่อบ้านชรารีบพูดทันที:”คุณหนูรอง พวกเราอย่ายืนพูดคุยอยู่ตรงนี้เลย มีรถยนต์ออยู่ข้างนอก พวกเรากลับคฤหาสน์กัน
เถอะ!”
ตู้ไห่ชิงพยักหน้าและพูด:” ได้ค่ะ ลุงหวาง พวกเรากลับคฤหาสน์กันเถอะ”
ด้านนอกสนามบิน มีรถเก๋งหรูยี่ห้อHongqiสามคั่นจอดรออยู่
ตู่ให่ชิงพูดกับซูจือเฟยกับซูจื่อหยูว่า”จือเฟย จื่อหยู พวกคุณสองคนไปนั่งรถเก๋งที่อยู่ด้านหลัง ฉันจะนั่งรถก่งที่อยู่ตรงกลางแล้วคุยกับ
พี่น้องสองคนรีบตอบตกลงทันที และพวกเขาก็ขึ้นรถเก๋งที่อยู่ด้านหลั่งทันที
พ่อบ้านชราเปิดประตูหลังรถยนต์ค้นที่อยู่ตรงกลางให้กับตู้ห่ชิง หลังจากที่ตู้ห่ชิงขึ้นไปนั่งบนรถยนต์แล้ว เขาก็นั่งลงที่เบาะข้างคนขับ
รถยนต์
ขบวนรถยนต์ออกเดินทางจากสนามบิน ตู้ให่ชิงก็เอ่ยปากถามพ่อบ้านชราว่า”จงหวาง ฉันมีเรื่องหนึ่งที่อยากจะถามคุณ…
พ่อบ้านชรารีบพูดทันที:”คุณหนูรองมีอะไรก็ถามมาได้เลย!”
ตู้ให่ชิงพูด:”ลุงหวาง ฉันได้ยินมาว่า ตอนนั้นฉางอิงพาภรรยาและลูกย้ายมาอยู่ที่จินหลิง ในเมื่อเขาไม่ต้องการอยู่คฤหาสน์หลังเก่าของ
ตระกูลเรา งั้นเขาพักอยู่ที่ไหน?”
พ่อบ้านชราอธิบายทันที:”คุณชายฉางอิงชอบคฤหาสน์เก่าๆมากๆ ตอนนั้นเขาก็รบกวนให้ฉันช่วยหาคฤหาสน์เก่าๆให้เขาหลังหนึ่ง ฉันก็
เลยให้เพื่อนช่วยและหาคฤหาสน์เก่าๆที่เงียบสงบและอยู่ห่างไกลหลังหนึ่งให้เขา”
“คฤหาสน์หลังนั้นเคยเป็นบ้านของทหารระดับสูงคนหนึ่ง หลังจากที่เขาหลบหนี ไป เขาก็ให้คนอื่นมาดูแลคฤหาสน์หลั่งนี้ แต่เวลาผ่านไป
คุณปู่หวางด้วย”
นานและไม่มีคนดูแล คฤหาสน์หลังนี้ก็กลายเป็นบ้านร้าง….
“แต่คุณชายฉางอิงชอบคฤหาสน์หลังนี้มากๆ ก็เลยเช่าทันที และเขาก็ปรับปรุงและตกแต่งคฤหาสน์หลังนี้ด้วยตัวเอง…”
ตู้ให่ชิงพูดด้วยความตื่นเต้นทันที:”ลุงหวาง พาฉันไปดูคฤหาสน์หลังนั้นได้ไหม?”
