บทที่ 2555
ทหารฝ่ายค้านทั้งสองคน ไม่ได้มีความหวาดระแวงในใจ ตอนที่กำลังคุยกัน
อีกอย่าง นี่คือฐานทัพของพวกเขา ไม่เพียงแค่รอบๆ จะมีทหารของพวกเขาค่อยประจำการ แม้กระทั่งชาวบ้านที่นี่ ยังเป็นคนปกป้องพวก
เขาด้วย
ดังนั้นจิตใต้สำนึกของพวกเขาคือ แค่ข้างนอกไม่สู้กัน ข้างในก็ปลอดภัยที่สุด
แต่เพราะสิ่งแวดล้อมที่ “ปลอดภัยที่สุด” จู่ๆ ก็มีใครที่ไหนไม่รู้โผล่มา!
ตอนนี้ทำให้ทั้งสองคนรู้สึกตื่นตระหนกมาก
เพราะพวกเขาไม่ต้องเฝ้าระวัง ทำให้ปืนในมือของพวกเขาไม่ได้พร้อมยิง นี่หมายความว่า ถ้าพวกเขาต้องการใช่ปืนจัดการศัตรูด้านหลัง
ต้องโหลดกระสุนปืนและเปิดให้พร้อมยิง ถึงจะลั่นไกได้
แต่ว่า กระบวนการนี้ เร็วที่สุดก็ต้องใช้เวลาหลายวินาที
หว่ามือที่บิบคอทั้งสองคน มีพละกำลังมากจนน่าประหลาดใจ เหมือนคืมย้ำไฮดรอลิค ทำให้ทั้งสองคนเชื่ออย่างสนิทใจว่า ถ้าอีกฝ่ายไม่
พอใจขึ้นมา คงจะหักคอพวกเขาสองคนอย่างแน่นอน!
ดังนั้น ทั้งสองคนให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี โดยการโยนปืนลงบนพื้น และยกมือทั้งสองข้างขึ้น
หนึ่งในนั้นพูดอย่างตื่นตระหนกว่า “สหาย มีอะไรพูดกันดีๆ อย่าทำอะไรผสีผลาม!”
เย่เฉินหัวเราะอย่างเย็นยะเยือก “พวกแกสองคนหันมา”
เมื่อฟังเย่เฉินพูดจบ แรงบีบบนคอของทั้งสองคน เริ่มผ่อนคลายลง
ทั้งสองไม่รอช้า รีบหันมาทันที ตอนเห็นเย่เฉิน พวกเขาทำอย่างกับเห็นผี
เดิมที่พวกเขาคิดว่า คนเลวที่โผล่มาแบบนี้ ต้องเป็นคนอเมริกันแน่นอน
การที่คิดเช่นนี้ มีอยู่ด้วยกันสองเหตุผล
เหตุผลแรกคือ ครั้งนี้พวกเขารบกับทหารของรัฐบาล จับตัวเยาวชนอเมริกันมา 8 คน อีกทั้งใช้ทั้ง 8 คน เป็นตัวประกัน เพื่อเรียกเงินค่าไถ่
จำนวนมหาศาลจากอเมริกา ดังนั้นการที่อเมริกาส่งคนมาช่วย เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลแล้ว
เหตผลที่สองคือ เพราะพวกเขารู้เช่นกัน ความสามารถในการสู้กันแบบตัวต่อตัว ระหว่างทหรของรัฐบาลกับพวกเขาไม่ต่างกันเท่าไร ถ้า
เป็นทหารของรัฐบาล ไม่มีทางเข้ามาข้างในแบบงียบๆ มีเพียงอาร์โนลด์ ชวาร์เซเน็กเกอร์ ซิลเวสเตอร์ สตอลโลน ในหนังอเมริกาเท่านั้น ถึงทำ
แบบนี้ได้
แต่สิ่งที่พวกเขาไม่คิดไม่ฝัน คนเลวตรงหน้า เป็นคนผิวเหลืองซาวเอเซีย
อีกคนถามอย่างตื่นตระหนก “สหาย…นายเป็นใครกันแน่ นายคิดจะทำอะไร!”
เย่ฉินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “แกยั่งไม่มีสิทธิ์มาถามฉัน ตอนนี้ฉันเป็นฝ่ายถาม แกตอบ อีกอย่างต้องตอบความจริง ใครตอบไม่ดี ฉันจะ
ฆ่าคนนั้น เข้าใจหรือยัง”
ทั้งสองรีบพยักหน้าทันที “เข้าใจแล้วๆ! นายมีคำถามอะไร รีบถามมาได้เลย…”
เย่เฉินถามว่า “พวกแกจับเยาวซนอเมริกันไปขังไว้ที่ไหน”
หนึ่งในนั้นรีบพูดว่า “แปดคนนั้นโตนซังไว้ในห้องใต้ดินที่บ้านอันซัล”
อีกคนรีบพูดเสริมว่า “บ้านอันซัล อยู่บริเวณกลางหมู่บ้าน ใกล้ๆ กับลาน!”
เย่เฉินถามต่อ “ตอนนี้ทั้งแปดคนเป็นยังไงบ้าง ยังมีชีวิตอยู่ทั้งหมดไหม”
คนหนึ่งพยักหน้า แล้วพูดว่า “ตอนนี้พวกเขายังมีชีวิตอยู่ แต่อีกไม่นานจะมีหนึ่งคนต้องตาย ตอนนี้สถานทูตอเมริกายังไม่ยอมให้เงิน ผู้
บัญชาการของเราตัดสินใจฆ่าหนึ่งคน เพื่อกดดันสถานทูตอเมริกา”
เย่เฉินถามต่อ “ห้องใต้ดินมีทางเข้าออกกี่ทาง มีคนเฝ้าอยู่กี่คน”
คนนั้นพูดว่า “ห้องใต้ดินมีทางเข้าออกทางเดียว ในนั้นมีคนเฝ้าอยู่สี่คน ข้างนอกมีคนเฝ้าอยู่ประมาณสิบกว่าคน ปกติพวกที่เฝ้า อาศัยอยู่
ในบ้านอันซัล”
เย่เฉินถามเขาว่า “งั้นถ้าฉันอยากเข้าไป นายมีวิธีไหน พาฉันเข้าไปไหม”
