ตอนที่ 141: ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวคุณ
ลูซิเฟอร์และเคนยังคงเดินผ่านโถงทางเดินที่ว่างเปล่าเป็น เวลานานก่อนที่จะเห็นวิญญาณที่มีชีวิตในที่สุด
คนที่พวกเขาเห็นคือยามปกติที่ดูประหลาดใจเมื่อเห็นลูซิเฟอร์กลับมา ดวงตาของเขาเบิกกว้างราวกับว่าเขาได้เห็นผี
ลูซิเฟอร์ยังจํายามได้ตั้งแต่เมื่อก่อน เขาเคยเห็นผู้ชายคนนี้ไม่กี่ครั้ง นอกจากนี้เขายังไม่ชอบผู้ชายคนนี้
เขายังคงจําตอนที่เขาเพิ่งออกมาจากการทดสอบ เขาเห็นถาดที่มีแก้วน้ำวางอยู่บนหิ้ง
เนื่องจากเขารู้สึกเหมือนกําลังจะตายจากความกระหาย เขาจึงหยิบแก้วน้ำขึ้นมาและกําลังจะดื่มเมื่อยามคนนี้ฉวยน้ำจากมือของเขา
“นี่สําหรับลูกชายของด็อกเตอร์ราว! คุณดื่มไม่ได้ ฉันวางน้ำแกวนี้ไว้ให้เขาครู่หนึ่งแล้ว และใครก็ตามที่สุ่มคิดว่าตนเองนั้นดื่มได้งั้นหรือ? พยาบาลอยู่ไหน พามันออกไปเดี๋ยวนี้”
ยามดุลูซิเฟอร์อย่างรุนแรงเป็นอย่างมากในวันนั้น ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่ใช่คนเดียวที่ถูกตําหนิเพราะพยายามดื่มน้ำเท่านั้นแต่พยาบาลก็ถูกดุด้วยเหตุนี้ด้วย
เพราะนางพยาบาลถูกดุว่าไม่ดูแลลูซิเฟอร์ เธอจึงรู้สึกรําคาญกับเขา ส่งผลให้เธอประพฤติตัวแย่กว่าปกติ
ผู้คุมจ้องที่ลูซิเฟอร์เบิกตากว้าง เขาไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เขาเห็น เด็กที่ตายแล้วกลับมาแล้ว?
หมอราวและคนอื่นๆ ที่รู้เรื่องนี้ยังไม่ได้บอกเขาว่าลูซิเฟอร์ยังมีชีวิตอยู่
“คุณยังมีชีวิตอยู่ไหม?” ในที่สุดเขาก็ได้ข้อสรุป เพราะเขาไม่เชื่อเรื่องผี คําอธิบายเดียวที่เป็นไปได้คือลูซิเฟอร์ยังมีชีวิตอยู่
ไม่ว่าในกรณีใด เขาเคยได้ยินเพียงเกี่ยวกับการตายของลูซิเฟอร์และไม่ได้เห็นมัน
“ฉันยังมีชีวิตอยู่” ลูซิเฟอร์พูด ขณะยกนิ้วเข้าหาผู้คุมและยิงสายฟ้าอ่อนๆ
“อ๊ากกกกก!”
เสียงกรีดร้องออกจากริมฝีปากของผู้พิทักษ์ทันทีที่สายฟ้าฟาดกระทบเขา
แม้ว่าสายฟ้าของเขาจะอ่อนสําหรับลูซิเฟอร์ แต่สําหรับคนอื่นๆ มันน่ากลัวเพราะมันทิ้งรูไว้ที่หัวเข่าของทหารรักษาการณ์ ซึ่งทําให้เขาล้มลงกับพื้น แผดเสียงด้วยความเจ็บปวด
ลูซิเฟอร์เริ่มเดินไปหายาม ที่กําลังกรีดร้องเหมือนสัตว์ใกล้ตายด้วยความเจ็บปวด
“ลูซิเฟอร์ อย่าฆ่าเขา เราต้องขอคําแนะนําจากเขา”
เมื่อเห็นลูซิเฟอร์เดินเข้าหาทหารยาม เคนเตือนเขาว่าพวกเขาต้องการยามที่ยังมีชีวิตอยู่ อย่างน้อยก็จนกว่าพวกเขาจะได้คําตอบ
“หลังจากผ่านไปนาน เราพบคนที่สามารถถามคําถามได้ อย่าให้โอกาสนี้เสียเปล่า” เคนกล่าว
ลูซิเฟอร์พยักหน้าตอบแต่ไม่ได้พูดอะไรในขณะที่เขาหยุดอยู่ตรงหน้าทหารรักษาการณ์
ลูซิเฟอร์ยืนอยู่ตรงหน้าทหารรักษาการณ์แล้วในตอนนี้ “วันนี้ไม่พกน้ำให้คนอื่นแล้วหรือ”
“คุณฟื้นแล้ว! เป็นไปได้ยังไง! พวกเขาบอกว่ามันเป็นไปไม่ได้!” ยามอุทานออกมา ขณะที่น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลอาบแก้มของเขา
“แกควรถามคําถามนั้นกับคนที่บอกว่ามันเป็นไปไม่ได้ ไม่ต้องกังวล ฉันจะส่งพวกเขาไปหลังจากแกเอง” ลูซิเฟอร์พูดขณะที่เขานั่งคุกเข่า
เขาค่อยๆ ถอดถุงมือสีดําออกจากมือขวาแต่ไม่ได้สัมผัสผู้คุม เขาเพียงนํานิ้วมาใกล้ใบหน้าของทหารรักษาการณ์ทําให้เขาดูเหมือนว่าเขาจะยิ่งสายฟ้า
เมื่อเห็นนิ้วนั้นที่เพิ่งยิงลูกศรมองมาที่ใบหน้าของเขา หัวใจของทหารยามก็เต้นรัวด้วยความกลัว
เขามองไปที่เคน ซึ่งยังคงดูเหมือนแซนเดอร์
“คุณ! ยืนดูทําไม! คุณมาจาก APE! เป็นหน้าที่ของคุณที่จะช่วยฉันจาก แวเรียนท์! ได้โปรดช่วยฉันเดี๋ยวนี้!” เขาพูดอย่างหนักแน่น
“ช่วยเจ้าให้รอดจาก แวเรียนทั้งั้นเหรอ ฮ่า มันเป็นเรื่องตลกดี แวเรียนท์ควรจะให้ความปลอดภัยกับพวกแกไหม หลังจากสิ่งที่แกได้ทํากับพวกเขาที่นี่” เคนตอบอย่างเกียจคร้าน ในขณะที่เขาเหยียดแขนออกและหาว
“ชีวิตของแกขึ้นอยู่กับลูซิเฟอร์ตอนนี้ เขาเป็นพระเจ้าของแกและเขาเป็นมารของแกเช่นกัน ทําตามที่เขาพูดแล้วแกอาจจะมีชีวิตอยู่ ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งไม่ว่ากรณีใด ๆ ดังนั้นทุกอย่างขึ้นอยู่กับแก” เขา กล่าวพร้อมรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
“ค-คุณต้องการอะไร ฉันจะทําตามที่คุณพูด อย่าฆ่าฉัน!” ยามบอกลูซิเฟอร์เพื่อขอชีวิต
“มันเป็นเรื่องน่าขัน” ลูซิเฟอร์พูดพร้อมส่ายหัว “บุรุษผู้ยิ่งใหญ่ที่ปฏิบัติกับฉันเหมือนเป็นทาสกําลังร้องขอชีวิตจากฉัน มันคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับตัวแกใช่ไหม ถ้าเรื่องแค่นั้นมันทําให้แกรู้สึกสบายใจ แกสามารถฆ่าคนได้แท้ๆ แต่พอแกหมดหนทางสู้ แกก็ทําได้แค่ขอร้องเขาชีวิตงั้นเหรอ”
“ฉันไม่ได้ทําอะไรคุณ ฉันบริสุทธิ์ อย่าฆ่าฉัน ฉันเป็นแค่ผู้พิทักษ์ ฉันจะทําทุกอย่างที่คุณพูด!” ยามบอกลูซิเฟอร์พลางขอร้องเขา
“จะทําอะไรก็ได้งั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นบอกฉันสิ นักวิทยาศาสตร์นั่นอยู่ที่ไหน ฉันจะหาพวกมันได้ที่ไหน” ลูซิเฟอร์ถาม
“พวกนักวิทยาศาสตร์? ทั้งหมดอยู่ในห้องโถง! เลี้ยวที่ 3 จากข้างหน้าและที่ 2 จากตรงนั้น ประตูที่ 2 ทางซ้ายมือคือห้องโถงที่นักวิทยาศาสตร์ทั้งหมดจะถูกกักไว้จนกว่ารัฐบาลจะมารับพวกเขา “ ยามแจ้งลูซิเฟอร์
“นักวิทยาศาสตร์ทั้งหมดอยู่ที่นั่นหรือไม่ แม้แต่หมอราวด้วยไหม” เคนถามจากด้านหลัง
เมื่อถามคําถามของเคน ผู้คุมดูสับสน ทําไมแคนถามแบบนั้น? เขาไม่ได้พบหมอราวและรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน? มีบางอย่างดูแปลกมากที่นี่ เขายังไม่รู้จักชายคนนั้นก่อนจะไม่ใช่แซนเดอร์
“ตอบ!” ลูซิเฟอร์พูดอย่างหนักแน่น
“หมอราวกับหมอเรย์แมนเป็นหมอเพียง 2 คนที่ไม่อยู่ในห้องโถง พวกเขาอยู่ในห้องทํางาน ในการไปที่สํานักงาน ให้เดินตรงไปข้างหน้าในโถงทางเดิน ซึ่งคุณจะพบห้องโถงนั้น แล้วเลี้ยวซ้ายห้อง ท้ายสุดคือห้องทํางานของหมอราว” ผู้คุมตอบ
“ดี” ลูซิเฟอร์พูด ขณะวางนิ้วลงบนใบหน้าของทหารรักษาการณ์อย่างนุ่มนวล
เขาตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าเป็นไปได้ เขาจะใช้การสลายตัวของเขา เพราะมันให้พลังงานแก่เขา
“อ๊ะ! เจ็บ! ทําอะไร! ไม่ “
ทันทีที่นิ้วของลูซิเฟอร์สัมผัสผู้คุ้มกัน เสียงกรีดร้องของเขาก็รุนแรงขึ้น เมื่อร่างกายของเขาเริ่มสลายไป
