ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – บทที่ 2690 ล้วงความจริงออกมา

บทที่ 2690 ล้วงความจริงออกมา
หลังจากซูจือหยุเกิดอุบัติเหตุของเธอ เธอคิดถึงและเป็นห่วงซูอเฟยพี่ชายของเธอมากที่สุด
ครอบครัวเล็กๆ ของพวกเขา มีกัน 4 คนเอง แม่อยู่กับตัวเอง และพ่อก็มีรอยเปื้อนอยู่บ้าง และรอยเปื้อนพวกนี้ทำให้เธอรับไม่ได้เล็กน้อย ดังนั้น
เธอจึงคิดถึงพี่ชายมากที่สุดโดยธรรมชาติ
ยิ่งกว่านั้น เธอเคยมีประสบการณ์ชีวิตและความตายกับพี่ชายของเธอตอนอยู่ญี่ปุ่น ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างพี่ชายและน้องสาวจึงลึกซึ้งยิ่ง
ขึ้น
แม้ว่าซูจือเฟยจะผิดหวังในใจ แต่เขาก็ยังแสร้งทำเป็นเป็นเป็นห่วง และตบหลังเธอเบา ๆ และพูดอย่างตื้นต้นใจว่า:”จือหยู เธอและแม่สบายดี
มันดีที่สุดแล้ว ช่วงนี้ พี่เป็นห่วงแทบแย่เลย.
เมื่อคุณตาตู้เจิ้นหัวได้ยินเช่นนี้ ก็มองมาที่เขาอย่างเย็นชา ค่อนข้างไม่พอใจในใจเขามักจะรู้สึกว่า ช่วงนี้หลานชายของเขากลายเป็นคนเสแสร้ง
ตอนที่แม่กับน้องสาวเกิดเรื่อง แรกๆซูจือเฟยกังวลมาก เขาทะเลาะกับคุณปู่ และขับรถไปจินหลิงคนเดียวในชั่วข้ามคืน
แต่ว่า หลายวันมานี้ ตู้เจิ้นหัวรู้สึกว่าซูจือเฟยดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจเรื่องของแม่และน้องสาวของเขามากเท่าไหร่
แม้ว่าเขาจะอยู่ที่จินหลิงตลอด แต่เขาก็ไม่ค่อยมีส่วนร่วมในการค้นหาที่อยู่ของทั้งสองคน ยุ่งกับการแสดงคอนเสิร์ตทุกวัน รู้สึกว่าคอนเสิร์ตมี
ความสำคัญมากกว่าแม่และน้องสาวของเขาหน่อย
แต่ว่า ตู้เจิ้นหัวไม่พูดอะไรในเวลานี้แน่นอน และความไม่พอใจในใจของเขาก็ถูกเขากดลงไป
ในเวลานี้ ตู้ให่เฟิงพูดว่า:”จือเฟย นายและจือหยูรีบนั่งลงสิ เราเพิ่งเริ่มกินพอดี นายมีดื่มสักแก้วสองแก้วด้วยกันสิ เพื่อเฉลิมฉลองการกลับมา
อย่างปลอดภัยของแม่และน้องสาวของนาย!”
ซูจือเฟยรีบพูดว่า:”ครับน้าชายใหญ่!”
หลังจากนั่งลง ซูจือเฟยและสมาชิกครอบครัวคนอื่นๆ ได้เฉลิมฉลองอีกครั้ง แต่ขาก็ยังมีความสงสัยอยู่ในใจมาตลอด ว่าใครคือผู้ช่วยแม่และ
น้องสาวของเขา
แต่ว่าตอนนี้มีคนอยู่เยอะ เขาก็ถามซูจือหยูอย่างละเอียดได้ยาก ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงเก็บคำถามนี้ไว้ชั่วคราวจนถึงก้นบึ้งของหัวใจ
ขณะที่เขาและครอบครัวกำลังดื่มอย่างสนุกสนาน จู่ๆก็ได้รับข้อความ WeChat
เขาก้มมอง และเห็นว่าคนที่ส่งข้อความWeChatมา คือปู้ของเขา ซูเฉิงเฟิง
เขารีบกดเปิด เห็นข้อความที่ซูฉิงเฟิงส่งมา ซึ่งเขียนว่า:”จือเฟย ฉันอยากรู้ว่าคนที่ช่วยแม่และน้องสาวของนายครั้งนี้ เป็นคนจีนที่ช่วยนายที่
ญี่ปุ่นรึเปล่า นายสนิทกับจือหยูมาตลอด ต้องหาวิธีล้วงความจริงออกจากปากของจือหยูให้ได้!”
ซูจือเฟยหัวใจกระตุก และพูดกับตัวเองว่า:”ทำไมคุณปู่ถึงถามแบบนี้? ! หรือว่าผู้มีพระคุณเป็นคนช่วยชีวิตแม่และจือหยูจริงเหรอ? แต่ .มัน
ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้นะ ผู้มีพระคุณอยู่ที่ญี่ปุ่น และจือหยูหาเขามาตั้งนานยังไม่มีผลลัพธ์เลย มันจะเป็นไปได้อย่างไรที่จู่ๆเขาก็ปรากฎตัวขึ้นที่จินหลิง
แล้วช่วยจือหยูอีกครั้ง? ”
เขาเป็นสตอล์กเกอร์ แอบตามจือหยูมาตลอดเหรอ? แล้วจือหยูตามหาเขามาตั้งนาน ทำไมเขาถึงไม่ปรากฏตัวขึ้นมาล่ะ? เอ่…. …รู้สึกแปลกๆนะ
เหลือเชื่อจริงๆ.
นึกถึงเรื่องที่อารองและพ่อหายไปในจินหลิงต่อเนื่องกัน ซูจือเฟยยิ่งรู้สึกปวดหัวมากขึ้น
“รู้สึกมาตลอดว่า ข้างหลังนี้ไม่น่าจะเป็นผู้มีพระคุณ มิฉะนั้นแม้ว่าเขาจะแบปกป้องซูจือหยู แต่เขาไม่จำเป็นต้องลงมืออารองและพ่อของฉันที
ละคนใช่ไหมล่ะ? ตระกูลซู่ไม่เคยทำให้เขาขุ่นเคืองเลย และยังทนทุกข์ทรมานจากเขามาก ทำไมเขาถึงลงมือกับตระกูลซู?”
หลังจากครุ่นคิดอยู่นานก็ไม่สามารถเข้าใจเหตุผลได้ ซูอเฟยทำได้เพียงเก็บความคิดเหล่านี้ไปชั่วคราว และตอบซูเฉิงเฟิงเงียบๆ ว่า:”ครับ
คุณปู่ ผมจะหาทางถามจือหยู”