หลังจากลงเฮลิคอปเตอร์ สวียินตงพาเย่เฉินดินไปที่ห้องประชุมของสำนักว่านหลงที่อยู่โซนด้านหน้า เขาถามเย่เฉินขณะเดิน พี่ชาย ไม่รู้ว่าท่านชื่ออะไร? ท่านมาจากที่ไหนของหัวเซี่ย?
เย่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า ถามในสิ่งที่ควรถาม และอย่าถามในสิ่งที่ไม่ควรจะถาม
สวียินตงกัดฟันอดทน ทำได้เพียงกล่าวอย่างอึดอัดว่า ไม่ใช่…….อีกสักครู่ผมต้องแนะนำท่านให้รู้จักกับจอมพลของพวกเรา ยังไงก็ต้องแนะนำชื่อใช่ไหม?
เย่เฉินกล่าวโดยไม่คิด ผมแซ่เย่ พวกคุณเรียกผมว่าอาจารย์เย่ก็ได้
อาจารย์……เย่? สวียินตงมองเย่เฉินด้วยความตกตะลึงตาค้างจนพูดอะไรไม่ออก ถึงแม้จะไม่เห็นใบหน้าของเขา แต่อย่างน้อยก็สามารถบอกได้จากแววตาของเขาว่าเขาไม่ได้พูดล้อเล่น
สวียินตงรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก และแอบคิดอยู่ในใจ แม่งฉิบหายเป็นเซียนอะไรกันแน่? เขาไม่เคยเห็นคนที่เสแสร้งเก่งขนาดนี้มาก่อน ยังมาบอกว่าเป็นอาจารย์เย่ อาจารย์อะไร? อาจารย์กำลังภายในหรือ?
แม้ว่าเขาจะรู้สึกไม่สบอารมณ์ แต่สวียินตงยังคงกล่าวด้วยความนอบน้อมว่า ที่แท้คืออาจารย์เย่ ยินดีที่ได้พบท่าน ผมคือสวียินตง นายพลสามดาวของสำนักว่านหลง!
นายพลสามดาว? เย่เฉินถามอย่างสงสัย เกาหลีสนับสนุนคุณเหรอ?
สวียินตงถามด้วยสีหน้าที่มึนงง คุณเย่…….ไม่ถูก! อาจารย์เย่ ท่าน…….หมายถึงอะไร……ผมไม่เข้าใจ…….
เย่เฉินกล่าวโดยไม่ คุณบอกว่าคุณเป็นนายพลสามดาวไม่ใช่หรือ? ผมขอถามคุณ ชื่อของคุณได้รับการสนับสนุนโดยซัมซุงกรุปของเกาหลีใช่ไหม? (*สามดาวออกเสียงเหมือนกับซัมซุงในภาษาจีน)
สวียินตงอยากจะบ้าตาย และกล่าวโพล่งออกมาว่า อาจารย์เย่ ท่านพูดล้อเล่นเก่งจัง นายพลสามดาวคือระดับดาวของสำนักว่านหลง ต่ำสุดคือระดับหนึ่งดาว สูงสุดคือระดับห้าดาว ผมอยู่ในระดับสามดาว ดังนั้นผมจึงเป็นนายพลสามดาว
เมื่อเย่เฉินได้ยินเรื่องนี้ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและแอบคิดอยู่ในใจ สวียินตงเป็นนักบู๊สองดาว ถ้าหากนักบู๊สองดาวนั้นสามารถจัดอันดับเป็นนายพลสามดาวของสำนักว่านหลง งั้นนายพลสี่ดาวอย่างน้อยต้องมีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับนักบู๊สามดาวใช่ไหม? ส่วนความแข็งแกร่งของนายพลห้าดาวน่าจะอยู่ในระดับนักบู๊สี่ดาว แล้วประมุขของพวกเขาอย่างน้อยต้องมีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับนักบู๊ห้าดาวหรือสูงกว่านั้นใช่ไหม?
หากเป็นเช่นนั้นจริง ความแข็งแกร่งของสำนักว่านหลงนั้นช่างน่าสะพรึงกลัวจริง ๆ ในหัวเซี่ยมีตระกูลศิลปะการต่อสู้มากมาย ตอนนี้มีเพียงท่านเหอแห่งตระกูลเหอเท่านั้น ที่ประสบความสำเร็จสามารถทะลวงไปถึงนักบู๊สี่ดาวจากความช่วยเหลือของผม แต่สำนักว่านหลงอย่างน้อยนั้นมีนักบู๊สี่ดาวและสูงกว่านักบู๊สี่ดาวมากมาย
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เย่เฉินจึงถามว่า ผมได้ยินว่าช่วงสงครามเมื่อหลายวันก่อน ทหารของพวกเราได้ฆ่านายพลห้าดาวของพวกคุณไปหนึ่งคน? คนนั้นน่าจะแข็งแกร่งกว่าคุณมากใช่ไหม?
สวียินตงกัดฟันและกล่าวว่า คนที่ท่านกล่าวถึงคือหลูจ้านจุน นายพลห้าดาวของพวกเรา เขาแข็งแกร่งกว่าผมมาก และเขายังเป็นหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดานายพลหลายร้อยคนของพวกเรา……..
เย่เฉินกระเดาะปาก ส่ายศีรษะและกล่าวว่า จุ๊ ๆ ไม่ว่าจะแข็งแกร่งแค่ไหนแต่ก็กลัวกระสุน เขาทำงานหนักมาครึ่งค่อนชีวิต แต่สุดท้ายถูกคนที่ไม่รู้หนังสือชาวซีเรียยิงตาย คุณคิดว่าขาดทุนไหม?
เมื่อได้ยินประโยคนี้ สวียินตงรู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอยู่ในใจ
เขามีความสัมพันธ์ส่วนตัวที่ดีกับหลูจ้านจุน และตอนนี้เมื่อได้ยินอีกฝ่ายเหน็บแนมหลูจ้านจุน เขาต้องรู้สึกโกรธแค้นเป็นธรรมดา
เพียงแต่ สิ่งที่เย่เฉินกล่าวนั้นเขาไม่สามารถหักล้างได้ ยิ่งไปกว่านั้นการกล่าวเหน็บแนมว่ากองทัพของฮามิดไม่รู้หนังสือ นั่นคือสิ่งที่เขาพลั้งปากกล่าวออกมาเมื่อสักครู่
หลูจ้านจุนเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก ถ้าหากทหารหลายคนยิงเขาด้วยปืนกล เขามีโอกาสที่จะหลบหนีและฆ่าคู่ต่อสู้ได้สูง
แต่ว่าการสู้รบครั้งสุดท้ายของหลูจ้านจุน เขาและทหารหัวกะทิของสำนักว่านหลงถูกโอบล้อมด้วยจุดยุทธศาสตร์การยิงมากมาย และปืนกลหนักทุกทิศทางจนก่อตัวเป็นเครือข่ายพลังยิงรอบด้าน ซึ่งปืนกลหนักลำกล้องขนาด 12.7 มิลลิเมตรนั้น แม้แต่ช้างแอฟริกายังสามารถถูกฆ่าตายด้วยการยิงนัดเดียว
ดังนั้น แม้ว่าหลูจ้านจุนจะเป็นนายพลห้าดาว แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้
สวียินตงรู้สึกเกลียดชังเย่เฉินมากขึ้นกว่าเดิม จนแทบอดใจไม่ไหวที่จะชักปืนออกมา แต่เขากัดฟันและพาเย่เฉินเดินไปที่ประตูห้องประชุม
หลังจากนั้นเขาเคาะประตู คนที่อยู่ข้างในกล่าวว่า เข้ามา
สวียินตงผลักประตูเข้าไป และกล่าวกับคนจีนที่นั่งอยู่ตรงข้ามว่า จอมพล ผู้แทนเจรจาของฝ่ายฮามิดชื่ออาจารย์เย่มาถึงแล้วครับ!
