เย่เฉนขึ้นรถแล้ว สีหน้าท่าทางของสมาชิกตระกูลเย่แต่ละคนต่างก็หดหู่อย่างมาก แม้แต่เย่โจงฉวนก็ยังรู้สึกร้อนรนอย่างมาก
แต่เย่เฉินที่นั่งอยู่ในรถ กลับว่ามีสีหน้าท่าทางที่ราบเรียบ
เขาไม่ได้กังวลในเรื่องของวันพรุ่งนี้เลย
ในทางกลับกัน ในใจของเขาแอบตื่นเต้นเล็กน้อย จนกระทั่งค่อนข้างที่จะทนรอไม่ไหวแล้ว
เพราะว่า เขาอยากขึ้นไปอยู่บนสุดของตระกูล ขาดเพียงแค่ก้าวสุดท้ายเท่านั้น และก้าวสุดท้ายนี้ ก็คือว่านพั่วจวิน！
ถังซื่อไห่ขับรถออกมา มาส่งเฮเลน่าที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงก่อน
รถจอดที่หน้าประตูโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง เย่เฉินเอ่ยปากพูดว่า ： เฮเลน่า คุณกลับไปพักผ่อนสบายพรุ่งนี้หกโมงเช้า ผมจะให้พ่อบ้านถังจัดเตรียมรถมารับคุณ
ค่ะ เฮเลน่าพยักหน้าเบาๆ พูดว่า ： คุณเย่วันนี้คุณก็พักผ่อนให้สบายๆนะคะ ถึงยังไงพรุ่งนี้ก็ยังมีเรื่องสำคัญอีก
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย พูด : ผมรู้แล้ว มีเรื่องอะไรคุณก็โทรหาพ่อบ้านถังนะ
ค่ะคุณเย่ เฮเลน่าพยักหน้าด้วยความเคารพ พูดว่า: ถ้าหากคุณไม่มีธุระอื่น งั้นฉันขอตัวลงจากรถก่อนนะ
โอเค
เห็นว่าเฮเลลงจากรถเข้าไปในโรงแรมแล้ว เย่เฉินก็พูดกับถังซื่อไห่ว่า : พ่อบ้านถัง เราไปกันเถอะ
ครับคุณชาย
ถังซื่อไห่ขับรถออกจากโรงแรม ถามเย่เฉินด้วยความเคารพว่า : คุณชาย เรื่องของวันพรุ่งนี้ คุณมีความมั่นใจที่จะทำสำเร็จมากแค่ไหนครับ？
เย่เฉินพูดอย่างนิ่งๆว่า ： เต็มร้อย
ถังซื่อไห่ตกตะลึงเล็กน้อย ค่อนข้างที่จะตกใจ แต่ก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว ถามอย่างไม่เข้าใจว่า ： งั้นทำไมคุณถึงบอกกับคุณท่านว่ามั่นใจที่จะทำสำเร็จเพียงครึ่งเดียวครับ
เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า ： คืนนี้ฉันจะปล่อยให้เขานอนหลับอย่างสบายเกินไปไม่ได้ และจะปล่อยให้สมาชิกในตระกูลเย่นอนหลับได้สบายเกินไปไม่ได้เช่นกัน！
พูดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินก็พูดเหอะเบาๆ พูดว่า : ฉันจะทำให้พวกเขาทุกคนมีจิตใจกระสับกระส่าย นอนไม่หลับพลิกไปพลิกมา ให้พวกเขาได้ใช้ชีวิตในยามค่ำคืนที่ความยาวนานที่สุด มืดที่สุดและยากที่จะลืมได้ที่สุดในชีวิตนี้！
มีเพียงเท่านี้ พรุ่งนี้รอฉันจัดการว่านพั่วจวิน พวกเขาถึงจะได้รู้ถึงความรู้สึกของชีวิตที่รอดพ้นจากหายนะว่าเป็นอย่างไรจริงๆ
ถังซื่อไห่ได้ฟังแล้ว ตกตะลึงก่อน อดไม่ได้ที่จะยิ้มเล็กน้อยทันที เอ่ยปากพูดว่า ： งั้นดูเหมือนว่า คืนนี้ข้าน้อยก็สามารถนอนหลับดีๆได้แล้ว ！
มุมปากของเย่เฉินยกสูงขึ้นเล็กน้อย ยิ้มพร้อมพูดว่า : นอนหลับได้อย่างสงบจิตสงบใจ ขอเพียงแค่อย่าให้สมาชิกคนอื่นๆในตระกูลเย่รู้ก็พอ
ถังซื่อไห่อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามว่า : คุณชาย เรื่องที่จะช่วยเฮเลน่าแย่งชิงบันลังค์นั่น คุณจริงจังเหรอ？
ใช่ เย่เฉินพยักหน้า พูดว่า ： ช่วยเธอแย่งชิงบัลลังก์ มันง่ายดายมากจริงๆ อย่างมากก็ใช้แค่ยาอายุวัฒนะเพียงครึ่งเม็ดเท่านั้น ก็เพียงพอที่จะทำให้คุณย่าของเธอยินยอมที่จะมองบัลลังก์ให้กับเธอแล้ว！
พูดแล้ว เย่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงที่ถอนหายใจว่า : สำหรับหญิงชราที่เกือบตายมาแล้วครั้งหนึ่ง เมื่อเธอสามารถกลับมาใช้ชีวิตได้ใหม่อีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นโอลิเวีย เท็นโน ล้วนแต่ไม่น่าสนใจทั้งนั้น ！
ไม่มีเรื่องอะไรที่สามารถทำให้พวกเขาคลั่งไคล้ได้เท่ากับการลืมตามองเห็นโลกใบนี้ได้อีกครั้งแล้ว
ถังซื่อไห่เข้าใจในตัวของเย่เฉินมากกว่าทุกคนในตระกูลเย่
เรื่องยาอายุวัฒนะนี้ เขาได้ยินมาตั้งนานแล้ว
ได้ยินวิธีการจัดการของเย่เฉิน เขากลับว่าวางใจลงแล้ว แต่ว่าก็อดที่จะพูดไม่ได้ว่า ： คุณชาย ยาอายุวัฒนะมีมูลค่าอย่างมาก แต่คุณกับเฮเลน่าไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆต่อกัน ทำไมถึงได้ดูแลเธอขนาดนี้？
เย่เฉินมองออกไปนอกหน้าต่าง พูดอย่างราบเรียบว่า ： ธุรกิจที่ตระกูลเย่ทำอยู่ในประเทศ ใกล้จะถึงจุดสูงสุดแล้ว ต่อไปแน่นอนว่าจะต้องพัฒนาออกสู่ต่างประเทศ และหยวนหยางขนส่งกรุ๊ปที่ฉันทำงานร่วมกันกับซูจือหยู ก็ต้องการแหล่งทรัพยากรและความสัมพันธ์ของทางยุโรป ถ้าหากเฮเลน่าสืบทอดบัลลังก์ต่อล่ะก็ ต่อไปในยุโรป เราก็สบายมากขึ้นแล้ว
พูดแล้ว เขาก็พูดอีกว่า : อีกอย่างคุณก็รู้ ประเทศในยุโรปก็มีระบบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญค่อนข้างมาก ราชวงศ์ที่ถูกปลดอำนาจเหล่านี้ก็มักจะร่วมมือกันเพื่อช่วยกันฝ่าฟันช่วงเวลาที่ยากลำบากไป หาความรู้สึกของการมีตัวตน มีเฮเลน่าคอยช่วยเหลือ เราก็สามารถสร้างความสัมพันธ์อันดีกับราชวงศ์เหล่านี้ในยุโรปได้อย่างรวดเร็ว การพัฒนาในอนาคตก็จะได้ลงทุนน้อยได้ผลตอบแทนคุ้มค่า
