ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – บทที่ 3361

อายุหนึ่งร้อยสิบปี ราชินีพึมพำและตกตะลึงซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอไม่อยากเชื่อเลยว่ายาเม็ดธรรมดานี้จะมีผลอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอนึกถึงประสบการณ์ส่วนตัวของเธอเองในตอนนี้ เธอโยนความสงสัยทั้งหมดของเธอออกจากท้องฟ้า

ในตอนนี้ เธอคิดในใจว่า ยาเม็ดนี้วิเศษมาก ฉันกินแค่หนึ่งในสี่ของเม็ดยาและตื่นมาอย่างสมบูรณ์ หากฉันกินยาทั้งเม็ดได้ ผลลัพธ์ก็จะยิ่งน่าทึ่งขึ้นไปอีก เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เธอกล่าวด้วยความคารวะ:  คุณเย่วางใจได้เลย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะทำให้ดีที่สุดเพื่อช่วยเฮเลนาและให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่กับคำขอของนายเย่ 

เฉพาะผู้ที่รอดชีวิตจากความตายเท่านั้นที่จะรู้ว่าชีวิตมีค่าเพียงใด

สำหรับราชินีผู้เฒ่าแห่งยุโรปเหนือ นั่นก็เป็นเช่นนั้น

เธอสัมผัสได้ถึงความรู้สึกกำลังจะตาย ความมืดอันยาวนานและความเหงา ดังนั้นสำหรับเธอแล้ว การมีชีวิตอยู่จึงสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด

เงิน อำนาจ และศักดิ์ศรีล้วนไร้ค่าเมื่อต้องเผชิญกับการอยู่รอดอย่างมีสุขภาพดี

แล้วตำแหน่งราชินีล่ะ คุณไม่ได้ตกอยู่ในอาการโคม่าและเสียชีวิตหลายครั้งภายใต้ตัวตนของจักรพรรดินีใช่ไหม

ตอนนี้เธอไม่อยากมียศเป็นราชินี หรือแม้แต่ยศใด ๆ ตราบใดที่เธอสามารถมีชีวิตที่ยืนยาวและมีสุขภาพดี แม้ว่าเธอจะเป็นหญิงชราตัวน้อยที่ธรรมดาที่สุด เธอก็เต็มใจ 10,000

ดังนั้นตอนนี้เธอจึงมีเป้าหมายชีวิตที่สำคัญที่สุดต่อไป ซึ่งก็คือการพยายามหายาวิเศษจากมือของ เย่เฉิน

ฉันจะอยู่ต่อไปอีกสองหรือสามปีได้อย่างไร

ไม่ว่าคุณจะพูดอะไร คุณต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปอีก 20 หรือ 30 ปี

ไม่กี่นาทีต่อมา ราชินีก็ค่อยๆ ฟื้นการควบคุมร่างกายของเธอ และในขณะเดียวกันก็รู้สึกได้ ว่าร่างกายของเธอป่วยหนักกว่าครั้งนี้จริง ๆ ก่อนหน้านี้ก็ดีขึ้นมากแล้ว

เธอปรับตัวให้เข้ากับเวลาเพียงไม่กี่นาทีก่อนที่เธอจะลุกขึ้นนั่งได้ด้วยตัวเอง และถึงกับพยายามยืนบนพื้นให้สำเร็จ

ในเวลานี้ จักรพรรดินี รู้สึกตื่นเต้นมากในหัวใจของเธอ และในขณะเดียวกัน แรงผลักดันของทั้งร่างก็ค่อยๆ ฟื้นตัวขึ้นมาก

เพียงเพราะว่านางได้รับผลอัศจรรย์จาก ยาฟื้นฟู จักรพรรดินีจึงถือว่า เย่เฉิน เป็นพระเจ้าในใจของเธอ เพื่อที่จะทำให้เขาพอใจ จักรพรรดินีรีบถามอย่างเคารพ:  คุณเย่ คุณมีคำแนะนำอย่างไรเกี่ยวกับการลงโทษ ของตระกูลโอลิเวีย

เย่เฉินพูดอย่างเฉยเมย:  ฉันต้องการให้คุณใช้พลังงานของราชวงศ์เพื่อขับไล่โอลิเวียออกจากราชวงศ์และในขณะเดียวกันก็ปล่อยให้พวกเขาถูกพิจารณาคดีตามกฎหมาย เป็นการดีที่สุดที่จะจำคุกตลอดชีวิต ไม่มีทัณฑ์บน

เย่เฉินกล่าวในตอนเริ่มต้น เมื่อเธอถูกจองจำตลอดชีวิต จักรพรรดินียังคงรู้สึกทนไม่ได้ ท้ายที่สุด ไม่มีสมาชิกของราชวงศ์ใดถูกตัดสินจำคุกหลายปีขนาดนี้ นับประสาจำคุกตลอดชีวิต

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอคิดว่าโอลิเวียจะทำร้ายตัวเองจนถึงขั้นนี้ทีละขั้น แม้จะพยายามควบคุมชีวิตและความตายของเธอเอง หัวใจของเธอก็โกรธขึ้นเรื่อยๆ และเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงแย่ๆ ว่า  เฮเลน่า เธอไปเถอะ  หัวหน้าหน่วยราชองครักษ์โทรมาที่นี่ ได้เวลาชำระบัญชีกับโอลิเวียแล้ว

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า ไม่มีปัญหา โอลิเวียควรรีบหามันให้พบ

เฮเลนามองดูเวลา พบว่า เย่เฉินเพิ่งให้เวลาโอลิเวียคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ครึ่งชั่วโมง และตอนนี้ก็ผ่านไปยี่สิบนาทีแล้ว

ดังนั้นเธอจึงถามว่า:  คุณเย่ ถ้าโอลิเวียเห็นด้วยกับคำขอของคุณ คุณจะปฏิบัติต่อเธอเบาๆ ไหม 

เย่เฉินโบกมือของเขา:  ไม่ต้องกังวล เธอไม่เห็นด้วยกับคำขอของฉัน เมื่อเทียบกับการให้ห้าอย่างตรงไปตรงมากับฉัน พันล้านยูโร ฉันเชื่อว่าเธอจะยอมฆ่าฉันมากกว่านี้