เมื่อวันโปจุนนำทหารของวัดว่านหลงลงมาจากภูเขาเย่หลิง สมาชิกของสาขาฝั่งตระกูลเย่ที่คุกเข่าลงกับพื้นต่างก็หวาดกลัวและหวาดกลัวอยู่แล้ว
พวกเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นบนภูเขา เย่หลิง เมื่อวานนี้ พวกเขารู้เพียงว่าครอบครัว เย่ ได้ก้มศีรษะไปที่ว่านหลงเตี้ยน และพวกเขายังให้ทรัพย์สินของครอบครัวครึ่งหนึ่งเป็นค่าตอบแทน
และตอนนี้วัดว่านหลงได้เล็งปืนมาที่พวกเขา
ตามความเห็นของพวกเขา วังว่านหลงกำลังจะเริ่มต้นด้วยทรัพย์สินของพวกเขา
ในเวลานี้ Yi Ma ที่ไร้อารมณ์ของ วันโพจัน เป็นผู้นำตามด้วยทหารหลักเกือบร้อยคนของ วังวานหลง
ทุกย่างก้าวที่วันโพจุนเข้ามา หัวใจของสมาชิกสาขาหลักประกันของตระกูลเย่เริ่มตื่นตระหนกและวิตกกังวลมากขึ้น
จนกระทั่งวันโพจุนยืนอยู่ต่อหน้าคนเหล่านี้ หลายคนก็สั่นสะท้านด้วยความตกใจ
ว่านโปจุนมองไปรอบๆ ผู้คนเหล่านี้เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ แล้วถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า คุณรู้ไหมว่าทำไมคุณถึงกลับมา
ฝูงชนก้มศีรษะอย่างประหม่าไม่มีใครกล้าตอบ
เมื่อเห็นเช่นนี้ วันโพจุนกล่าวอีกครั้งว่า สิ่งที่น่ารังเกียจที่สุดในชีวิตของฉันคือคนที่นอกใจและนอกใจ คุณเป็นญาติทางสายเลือดของตระกูล เย่ ทุกคน แต่ครอบครัว เย่ กำลังมีปัญหา จับหัวของคุณแล้วรีบไปพักหนึ่ง คุณคู่ควรกับความช่วยเหลือและการสนับสนุนที่ครอบครัวเย่มอบให้คุณตลอดหลายปีที่ผ่านมาหรือไม่
เมื่อสมาชิกในตระกูลเย่ได้ยินสิ่งนี้ ทุกคนต่างก็งงงวย
พวกเขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมวันโพจุนถึงมาอยู่ที่นี่ ถามพวกเขาว่าทำไมพวกเขาถึงทรยศต่อตระกูลเย่
หลายคนแอบคิดว่าเหตุผลที่พวกเขาทรยศครอบครัว เย่ เพราะพวกเขาไม่ต้องการและไม่กล้าที่จะเป็นศัตรูของ วันโพจัน ด้วยความจริงง่ายๆเช่นนี้เขาจะไม่เข้าใจว่า วันโพจัน
ในขณะนี้ เย่ เทียนเซียว ซึ่งถูกขัดจังหวะด้วยขาข้างหนึ่งพูดอย่างราบเรียบ: Master of the Pantheon เราไม่ได้นอกใจ แต่เรารู้จักชื่อเสียงของ Pantheon และ Master of Pantheon ของคุณ และเราเคารพมันมากใน ใจของพวกเรา แต่ใครจะไปคิดว่าตระกูลเย่จะต่อต้านท่าน เราจึงทำได้เพียงเลือกที่จะอยู่ห่างๆ เท่านั้น…
ว่านโปจุนเยาะเย้ยและกล่าวว่า คุณเป็นคนแรกที่ฉันเคยเจอและสามารถพูดอย่างเย่อหยิ่งได้
เย่ เทียนเซียว รีบพูด: อาจารย์ วันเถียน ฉันกลัวความยิ่งใหญ่ของคุณกับ ว่านหลงเตี้ยน ดังนั้นฉันไม่ต้องการที่จะทำอะไรกับครอบครัว เย่ ในเรื่องนี้ …
เขากล่าวว่า นอกจากนี้ เย่ฉางอิง ได้ทำร้ายพ่อแม่ของคุณในตอนนั้น เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคุณที่จะแสวงหาความยุติธรรมจากครอบครัว เย่ ในเรื่องนี้ หากเรายืนหยัดอยู่กับครอบครัว เย่ มันจะไม่เป็นกับคุณใช่ไหม ศัตรูของความยุติธรรม
วันโพจุนมองมาที่เขาและถามด้วยรอยยิ้ม: ตามที่คุณหมายถึงฉันต้องขอบคุณคุณแทน
เย่ เทียนเซียว ส่ายหัวอย่างรวดเร็วและพูดว่า: Wantian Master คุณพูดจริง ๆ ตราบใดที่คุณไม่โทษฉัน ฉันจะขอบคุณมาก …
สมาชิกคนอื่น ๆ ของครอบครัวหลักประกันของตระกูล เย่ ก็แสดงข้อตกลงเช่นกัน บางคนกล่าวว่า ใช่ เจ้านายของตระกูล เย่ เป็นครอบครัวของตระกูล เย่ ที่มีศัตรูกับคุณ มันไม่เกี่ยวอะไรกับหลักประกันของเรา ได้โปรดดูแลพวกเราด้วย ยกมือขึ้น อย่ายุ่งกับพวกเราด้วย…
คนอื่นๆ ก็รีบพูดขึ้นว่า นายท่านผู้ต้องการ เราเป็นแค่เย่ และไม่เกี่ยวอะไรกับการตายของพ่อแม่คุณ ตอนนี้คุณปล่อยให้ตระกูลเย่ยอมจำนน ซึ่งถือได้ว่าเป็นการล้างแค้นครั้งใหญ่ ทำไมต้องมายุ่งกับคนตัวเล็กๆ ของเราด้วย
วันโพจัน ฟังคำวิงวอนของสมาชิกในครอบครัว เย่ เหล่านี้และพูดด้วยท่าทางเย็นชา: ในสายตาของฉันคุณและตระกูล เย่ อยู่บนต้นไม้ลำดับวงศ์ตระกูลเดียวกันโดยธรรมชาติแล้วคุณคือครอบครัว เนื่องจากคุณเป็นครอบครัวคุณ ต้องเป็นสมาชิกในครอบครัว ครอบครัว เย่ ต้องรับผิดชอบต่อความผิดพลาดของพวกเขา
อย่างที่เขาพูด วันโพจุนพูดอย่างเย็นชาว่า: อย่าหาว่าฉันไม่ได้ให้โอกาสคุณ ตราบใดที่คุณเช่นเดียวกับตระกูลเย่ นำทรัพย์สินของคุณไปครึ่งหนึ่งอย่างเชื่อฟัง ฉันจะไม่ดำเนินการเรื่องนี้อีกต่อไป ฉันจะปล่อยให้เขาทั้งครอบครัวจ่ายราคาที่แย่มาก
