ข้าง ๆ ลี่มู่ซือมีผู้หญิงอีกคนหนึ่ง เธอไม่สูงนัก สวมชุดกีฬาลำลอง และใบหน้าของเธอถูกแต่งหน้าจัดหนักจนใคร ๆ จำหน้าเดิมไม่ได้ ผมหยักศกของเธอถูกย้อมให้เป็นสีสันฉูดฉาด รูปลักษณ์ภายนอกของเธอให้ความรู้สึกว่าเธอเป็นสาวนักเลง
“ฮึ่ม! นายทำลายชื่อเสียงของมู่ซือ ฉันหวงเสี่ยวหมิงมาที่นี่วันนี้เพื่อแสวงหาความยุติธรรม!” หวงเสี่ยวหมิงกล่าวสั่งสอนเหย่หลิงเฉินอย่างเข้มงวดโดยยืนด้วยแขนข้างหนึ่งในขณะที่อีกข้างชี้ตรงมาที่เขา
“แล้วเธอรู้ไหมว่าสิ่งที่ลี่มู่ซือเพื่อนของเธอพูดออกมาเป็นต้นเหตุก่อปัญหาให้ฉันมากมายแค่ไหน” เหย่หลิงเฉินโต้กลับด้วยการจ้องเขม็ง
ถ้าไม่ใช่เพื่อมู่ซือ เหอหยวนคงไม่ลองดีกับเหย่หลิงเฉินและทำให้เกิดความสับสนวุ่นวายเช่นนั้น
ด้วยเหตุนี้ เหย่หลิงเฉินยังเกือบถูกซุนเหว่ยพยายามยิงเพื่อฆ่าเขาอีกด้วย!
ลี่มู่ซือกัดริมฝีปากของเธอ เธอรู้โดยทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับเหย่หลิงเฉินระหว่างการฝึกฝนการต่อสู้ มีเรื่องบางอย่างเกี่ยวข้องกับเธอ ดวงตาของเธอมีท่าทางขอโทษขณะที่เธอดึงหวงเสี่ยวหมิง “เสี่ยวหมิง ช่างมันเถอะ“
“ไม่มีทาง! เธอเป็นเพื่อนผู้หญิงของฉันและความไร้เดียงสาของเธอกำลังถูกทำให้ขุ่นเคือง! ฉันต้องล้างแค้นให้เธอ!” หวงเสี่ยวหมิงจ้องไปที่เหย่หลิงเฉิน “ชู ถ้านายจัดการไอ้บ้านี่ได้ ฉันจะตกลงเป็นแฟนนาย!”
หวงเสี่ยวหมิงยืนกรานอย่างน่าประหลาดใจ การกระทำของเธอทำให้การแสดงออกของเหย่หลิงเฉินเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย
ครึ่งแรกของการสนทนาของเธอทำให้ใบหน้าและร่างกายของลี่มู่ซือกลายเป็นสีแดงเข้ม ส่วนบทสนทนาครึ่งหลังทำให้เหย่หลิงเฉินอ้าปากค้าง
เขามองไปที่ชูที่ด้านหน้า จากนั้นเลื่อนสายตาไปที่หวงเสี่ยวหมิง
รูปลักษณ์ของผู้ชายนั้นดูดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งการแสดงความเป็นชายบนใบหน้าของเขา อย่างไรก็ตาม อะไรทำให้เขากลายเป็นนักเลงอย่างหวงเสี่ยวหมิง?
“พี่ชาย รสนิยมของนาย… ดูเป็นเอกลักษณ์จริง ๆ” เหย่หลิงเฉินโบกมือ “นายกับฉันไม่มีความแค้นต่อกัน ฉันจะไม่สู้กับนาย กลับไปซะเถอะ”
ชูทำหน้าบึ้ง เขาครุ่นคิดเกี่ยวกับการเป็น “คนแกร่ง” เหล่านี้มาระยะหนึ่งแล้วและวางแผนที่จะใช้กับเหย่หลิงเฉิน อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้คาดหวังว่าเหย่หลิงเฉินจะเป็นคนที่ใช้มันกับเขา ทำให้เกิดความเศร้าโศกในใจ
ในเวลานั้น นักศึกษาจำนวนมากได้สังเกตเห็นสถานการณ์แล้วและเริ่มรวมตัวกันรอบตัวพวกเขา
“โอ้พระเจ้า นั่นคือไอ้บ้าชู คนบ้าการต่อสู้ใช่ไหม”
“เชี่ย! ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้? เขามาที่นี่เพื่อหวงเสี่ยวหมิงอีกแล้วเหรอ”
“ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร? ล้ำเส้นหวงเสี่ยวหมิงเหรอ? ฉันว่าเขาต้องได้ดวลกับไอ้บ้าชูแน่”
“ฉันได้ยินมาว่ามีล่าสุดที่มีคนล้ำเส้นหวงเสี่ยวหมิง จุดจบของเขาคือเข้าโรงพยาบาล เขาโดนไอ้บ้าชูจัดการซะน่วมเลยล่ะ”
…
เมื่อฟังการสนทนารอบตัวเขา อารมณ์ของชูก็ดีขึ้น
“ฉัน ชู จากโรงเรียนกีฬาแคปิตอลซิตี้ ฉันได้รับการยอมรับในสมาคมนักรบเพื่อฝึกฝนเนื่องจากความสามารถพิเศษของฉันในการต่อสู้” ใบหน้าของชูเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ “คงจะไม่เป็นการพูดเกินไปถ้าบอกว่าไม่มีใครในมหาวิทยาลัยของนายล้มฉันได้ในครั้งเดียว!”
หลังจากสาธยายประวัติส่วนตัวแล้ว เขาก็พูดต่อว่า “เราไม่มีความแค้นต่อกัน หากนายขอโทษลี่มู่ซืออย่างจริงใจ ฉันจะไว้ชีวิตนาย”
เหย่หลิงเฉินมองดูชูด้วยสายตาแปลก ๆ ‘ไม่น่าแปลกใจที่ออร่าของชายผู้นี้เหมือนเป็นนักศิลปะการต่อสู้‘
เขาส่ายหัวแล้วพูดอย่างใจเย็นว่า “นายไม่คู่ควรกับฉัน ออกไปเถอะ”
“ไอ้งั่ง! จองหองนัก นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นคนพูดกับชูด้วยน้ำเสียงแบบนั้น”
“นี่มันบ้าไปแล้ว! ผู้ชายคนนี้คงเป็นนักศึกษาใหม่ใช่มั้ย? ไม่แปลกใจที่เขาจะไม่กลัว! ช่างไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ”
“เด็กใหม่ปีนี้มีแต่พวกหัวแข็งเหรอ? ฉันได้ยินมาว่าเมื่อไม่นานมานี้มีรุ่นน้องคนนึงท้าทายครูฝึกการต่อสู้”
…
ชูหัวเราะกับคำพูดของเหย่หลิงเฉิน “เฮ้ ฉันว่านายคงจะไม่รู้ว่านายจะเจอกับปัญหาที่ใหญ่แค่ไหน”
“ขอโทษด้วย!”
เมื่อกล่าวเช่นนั้น ร่างใหญ่ของเขาพุ่งเข้าหาเหย่หลิงเฉิน เขากางแขนทั้งสองข้างแล้วจับที่ไหล่ของเหย่หลิงเฉิน!
เขามีรอยยิ้มที่มั่นใจบนใบหน้าของเขา ราวกับว่าคู่ต่อสู้ของเขาเป็นลูกแมวหรือลูกสุนัขที่ป้องกันตัวเองไม่ได้ จู่โจมอย่างครึ่ง ๆ กลาง ๆ
เหย่หลิงเฉินยังคงสงบนิ่ง ยืนนิ่งอยู่ตรงจุดนั้น
ขณะที่มือของชูเกือบจะสัมผัสเหย่หลิงเฉิน เขาก็ย่อตัวของเขาลงและยืดขาของเขากวาดไปทางชู!
**ขโมยมาจาก ThaiNovel / My Novel **
อ่านเรื่องนี้ที่ www.thai-novel.com หรือ mynovel.co ด้วยนะคะ ผู้แปลจะได้มีกำลังใจแปลต่อ ขอบคุณค่ะ 🙂
FB : June6 Translate นิยายแปลไทย
ตู้ม!
ร่างของชูล้มลงกับพื้น
“ฉันประเมินนายต่ำไป นายเป็นคู่ต่อสู้ที่น่าเกรงขาม!” ชูกระโดดขึ้นโดยไม่ลังเล จิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาเดือดพล่าน
“ฉันขอเตือนนะ นายอาจจะตายหรือพิการก็ได้ ระวังเดี๋ยวนี้!”
ทันทีที่เขาพูดจบ สีหน้าของเขาเย็นลง เขาก็รีบเข้าไปโจมตี กำปั้นของเขาแน่นขึ้นสร้างหมัดอันทรงพลัง
เหย่หลิงเฉินยืนนิ่ง ขาของเขาขยับอีกครั้ง
ท่าเดิมแบบไม่ลังเล เรียบง่ายและเป็นธรรมชาติราวกับกวาดพื้น
วูชชช~
คราวนี้เนื่องจากแรงผลักดันจากตัวชูเอง ร่างกายของชูจึงบินไปข้างหน้ามากกว่าห้าเมตรก่อนที่จะกระแทกลงบนพื้น
“ร่างกายส่วนล่างของนายไม่มั่นคง กำลังทั้งหมดที่พยายามมานั้นสูญเปล่า” เหย่หลิงเฉินส่ายหัวพร้อมจ้องมองไปที่หวงเสี่ยวหมิงและลี่มู่ซือ
“มองอะไร? เข้ามาดิวะถ้านายกล้า!” หวงเสี่ยวหมิงยืดร่างกายของเธอขณะมองไปยังเหย่หลิงเฉิน
“ตอนนี้ฉันยุ่งมาก อย่าทำแบบนี้อีก!”
เหย่หลิงเฉินเดินตรงผ่านพวกเขาหลังจากพูดจบและมุ่งหน้าออกจากมหาวิทยาลัย
ลี่มู่ซือจ้องไปที่ร่างของเหย่หลิงเฉินและรู้สึกขัดแย้งในใจ เธอพยายามหลายครั้งที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับไม่มีคำพูดใดออกมา
ชูลุกขึ้นจากพื้นดินด้วยความพ่ายแพ้ ความเย่อหยิ่งบนใบหน้าของเขาถูกแทนที่ด้วยรูปลักษณ์ของความสับสน
เขามองไปที่หวงเสี่ยวหมิงด้วยท่าทางไม่เชื่อ “มหาวิทยาลัยเธอมีคนฝีมือดีแบบนี้ด้วยเหรอ!”
หวงเสี่ยวหมิงตอบ “หึ นายก็แค่พวกไร้ประโยชน์ อย่ากล้าที่จะมาจีบฉันอีกถ้ายังเอาชนะเขาไม่ได้! อยู่ให้ห่างจากฉันไว้!”
“เอาล่ะ ฉันเข้าใจแล้ว! ฉันจะส่งใบสมัครไปที่สมาคมนักรบเพื่อเข้าร่วมการฝึกอบรม ฉันจะเอาชนะเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้!” ดวงตาของชูเต็มไปด้วยจิตวิญญาณการต่อสู้ เขาลุกขึ้นยืนและจากไปอย่างรวดเร็ว
“มู่ซือ! ในที่สุดฉันก็กำจัดเขาออกไปได้!” หวงเสี่ยวหมิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอมองลี่มู่ซืออย่างตื่นเต้นด้วยสายตาที่หลงใหลในดวงตาของเธอ
“นี่สินะคือเหตุผลที่เธอมาที่นี่วันนี้ คือต้องการใช้เหย่หลิงเฉินกำจัดชูออกไปใช่ไหม” มู่ซือพูดอย่างไม่มีความสุขเล็กน้อย
“ฮิฮิฮิ ก็แค่ผู้ชายโง่ ๆ สองคนเท่านั้นแหละ ตอนแรกฉันอยากจะล้างแค้นให้เธอ แต่ผู้ชายคนนั้นดีเกินไป อืมม ไว้ฉันหาวิธีให้ใหม่นะ ไปกันเถอะ! “
นักศึกษาที่เหลือแลกเปลี่ยนสายตากัน พวกเขาใช้เวลาสักพักก่อนจะหายจากอาการงุนงง
“พระเจ้า.. นั่นชูพ่ายแพ้อย่างง่ายดายขนาดนี้เชียวเหรอ?”
“ฉันจำได้แล้ว! ผู้ชายคนนั้นเป็นคนโหดเหี้ยมที่เอาชนะครูฝึกการต่อสู้ไง!”
“เชี่ย! มันเป็นเขา! เขาจริง ๆ ด้วย! ผ่านไปครึ่งเดือนแล้วเขาก็กลับมา!”
…
ในเวลานั้นเหย่หลิงเฉินอยู่ที่อินเทอร์เน็ตคาเฟ่ เขาจองห้องส่วนตัวและเริ่มสตรีมแบบสดอย่างเชี่ยวชาญ
วิธีการแจกจ่ายวรรณกรรมของเขาคือการสตรีมแบบสด
การเขียนนวนิยายเป็นไปได้ แต่เวลาที่ต้องใช้เพื่อให้ได้ผลลัพธ์นั้นช้าเกินไป เทียบไม่ได้กับความสะดวกของการสตรีมสด
ตื่อดือดึ๊ง! ตื่อดือดึ๊ง!
ขณะที่เขาออนไลน์ Cold ก็ส่งข้อความถึงเหย่หลิงเฉิน
[Y-God ในที่สุดก็ออนสักที! เป็นไงบ้าง? สักเกมไหม?]
[ขอผ่านก่อนล่ะ ฉันกำลังเตรียมที่จะสตรีมอย่างอื่น]
[สตรีมอย่างอื่น? อย่าเลย! ทักษะการเล่นเกมของนายนั้นเหนือชั้น มีผู้เล่นมากมายที่ใช้คลิปของนายเป็นตัวอย่างในการเล่น ถ้านายยังสตรีมเกมต่อไป รับรอง! นายเป็นตำนานแน่!]
[ฉันตัดสินใจแล้ว สำหรับเกม เอาไว้คราวหน้าละกัน]
เหย่หลิงเฉินไม่มีทางเลือกอื่น พูดตามตรง การเล่นเกมไม่ใช่ทางสำหรับเขา มันขาดความท้าทาย มันไม่สามารถกระตุ้นความสนใจของเขาได้
[แล้วนายวางแผนจะสตรีมอะไร?] Cold ถามด้วยความอยากรู้
[เล่าเรื่อง!]
[เล่าเรื่องเหรอ?] Cold ถึงกับอึ้งไปเลย เธอคิดสิ่งต่าง ๆ มากมายเต็มไปหมด
[Y-God ฟังฉันนะ ได้โปรดอย่าโกรธเลย เป็นเรื่องยากมากที่จะสร้างฐานผู้ชมจากการสตรีมแบบสด ความนิยมในการเล่นเกมของนายเพิ่งเพิ่มขึ้นเมื่อเร็วๆ นี้ ทำอะไรก็ทำด้วยความระมัดระวังล่ะ! ยังไงฉันก็เชียร์การสตรีมเกมมากกว่าอยู่ดี]
Cold พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อแนะนำเขา [แล้ว… ถ้าเรานัดเจอกันตัวต่อตัวล่ะ? ลองคุยกันก่อนไหม?]
[ขอบคุณที่เป็นห่วง แต่ไม่จำเป็น ฉันพร้อมที่จะเริ่มสตรีมแล้ว]
…
