ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – บทที่ 3445

เลขารีบพูด รองตงหวาง นายน้อยอยู่ที่นี่ เขาบอกว่าเขามีบางอย่างเกี่ยวข้องกับคุณ แต่

หวังตงเสวียน รีบโบกมือให้เธอและพูดว่า  ฉันรู้แล้ว คุณไปทำงานก่อน ฉันจะไปหานายน้อยหลังจากที่ฉันส่งคุณเสี่ยวไป

แม้ว่าเลขาฯ จะรู้สึกว่าทัศนคติของ หวังตงเสวียน ค่อนข้างแปลก แต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไรเกี่ยวกับความเป็นมืออาชีพของเธอเลย และพูดง่ายๆ ทันทีว่า: โอเค รอง หวังตงเสวียน ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปต่อ

พูดเสร็จก็หันหลังเดินออกไป

หวังตงเสวียน ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ปรับสภาพของเขา และพูดกับ เซียวซูหรัน  นาย เซียว ไปกันก่อน

เซียวซูหรัน ถามเธอด้วยเสียงต่ำด้วยความอยากรู้  Wang Vice ดงนายน้อย เซียว Li เพิ่งกล่าวถึงควรเป็นประธานกลุ่ม ตี้เหา ของคุณใช่ไหม 

หวังตงเสวียน ทำได้เพียงพยักหน้าและพูดว่า:  ใช่มันเป็นประธานของเรา

เซียวซูหรัน ถามอีกครั้ง:  ฉันเคยได้ยินคนพูดว่าเขาดูเหมือนจะเป็นนายน้อยของตระกูล เย่นจิง 

 ขวา.

หวังตงเสวียน กล่าวด้วยรอยยิ้ม: แต่นายน้อยของเราค่อนข้างต่ำและไม่มีข่าวเกี่ยวกับเขามากนักจากโลกภายนอก

เซียวซูหรัน พยักหน้าเล็กน้อย ในอดีต เธออยากรู้มากเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของประธาน ตี้เหา กรุ๊ป หลังจากที่ ตี้เหา กรุ๊ป ช่วยตัวเองหลายครั้งและแม้กระทั่งลงนามในข้อตกลงความร่วมมือกับตัวเอง บางครั้งเธอก็มีภาพลวงตา ฉันรู้สึกอยู่เสมอ ว่าประธานของ ตี้เหา กรุ๊ป ดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ลึกลับบางอย่างกับ เย่เฉิน สามีของเขา

อย่างไรก็ตาม เมื่อใดก็ตามที่เธอมีความคิดเช่นนี้ เธอก็ปฏิเสธการคาดเดานี้อย่างรวดเร็ว

เธอรู้ที่มาของ เย่เฉิน เป็นอย่างดี เธอเป็นเด็กกำพร้าตั้งแต่ยังเป็นเด็ก และประสบการณ์ชีวิตของเธอก็เป็นเรื่องที่น่าสมเพชมาก เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีอะไรทับซ้อนกับนายน้อยของตระกูล เย่นจิง

แต่จู่ๆ เธอก็นึกขึ้นได้ในใจว่า ร่างที่ฉันเห็นในแวบเดียว สัดส่วนร่างกายรวมถึงส่วนสูง ดูเหมือนจะคล้ายกับสามีฉันมาก

เมื่อเขางงงวย เซียวซูหรัน อดไม่ได้ที่จะบรรเทาตัวเอง:  เซียวซูหรัน, เซียวซูหรัน คุณคิดมากเกินไปจริงๆ แม้ว่าตอนนี้ร่างจะดูคล้ายกับ เย่เฉิน มาก มันจะบอกอะไรคุณได้บ้าง อย่าไล่ตาม หลังจากนั้นอีกที่นี่

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอจึงไม่ได้คาดเดาต่อไป เธอพูดกับหวัง ตงเสวี่ย แทน:  รองตง หวัง ในเมื่อประธานอยู่ที่นี่ คุณไม่จำเป็นต้องส่งฉันออกไป ฉันจะไปเองได้

หวังตงเสวียน ยิ้มและพูดว่า  ฉันจะพาคุณไปที่ลิฟต์

หลังจากพูดแล้ว เขาก็ทำท่าทางถามและกล่าวว่า ได้โปรด คุณเซียว

เซียวซูหรัน ทำอะไรไม่ถูกและทำได้แค่ออกไปข้างนอกเท่านั้น เมื่อเธอผ่านห้องรับแขก เธอหยุดไปครู่หนึ่ง และเธอก็เต็มไปด้วยความอยากรู้เกี่ยวกับประธานของ ตี้เหา กรุ๊ป ที่อยู่ข้างใน

เป็นเวลานานมากแล้ว และไม่มีใครภายนอกรู้ว่าใครเป็นประธานของ ตี้เหา กรุ๊ป ซึ่งเป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดใน จิงหลิน

เซียวซูหรัน ต้องการทราบตัวตนที่แท้จริงของประธานหรือกล่าวอีกนัยหนึ่งต้องการดูว่าคนที่ต่ำต้อยคนนี้เป็นอย่างไร

เมื่อเห็นเธอหยุด หวัง ตงเสวียน รีบถาม:  มีอะไรผิดปกติกับคุณประธาน เซียว 

เซียวซูหรัน กลับมารู้สึกตัวและพูดอย่างเร่งรีบ  โอ้ ไม่มีอะไร… ไปกันเถอะ… 

หวังตงเสวียน ถอนหายใจด้วยความโล่งอกจากนั้นก็มาถึงลิฟต์พร้อมกับ เซียวซูหรัน

เธอไม่กล้าสร้างความแตกต่างใดๆ ดังนั้นเมื่อเธอเห็นเสี่ยว จูหราน ขึ้นลิฟต์และลิฟต์เริ่มเคลื่อนลงล่าง ในที่สุดเธอก็รู้สึกโล่งใจและเรียกเลขาของเธอเพื่ออธิบาย: จากนี้ไปไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ มาถึงระดับนี้แล้ว ได้ยินไหม

เลขารีบพูด: ฉันรู้จักรองตงหวาง ฉันจะอยู่ที่ทางเข้าลิฟต์ ไม่ต้องห่วง

 ดี.

หวังตงเสวียน พยักหน้าอย่างพึงพอใจและรีบไปที่ห้องนั่งเล่น

ในขณะนี้ เย่เฉิน อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอืดอาดอยู่ในห้องประชุม

ในตอนนี้ ถ้าเซียวฉู่หรานออกมาก่อนหน้านั้น เขาจะไม่มีที่ไหนให้ซ่อนในทางเดินนั้น

ถ้ามันกระทบกันจริง ๆ แม้ว่าหวังตงเสวี่ยและเลขาของเธอจะพูดอะไรไม่ได้ พวกเขาไม่สามารถอธิบายให้เซียวฉู่หรันฟังได้

เห็นได้ชัดว่าฉันไป เย่นจิง เพื่อแสดง ฮวงจุ้ย ให้กับลูกค้าของฉัน ทำไมฉันถึงกลับมาที่ จิงหลิน โดยไม่พูดอะไรสักคำและตรงไปที่ ตี้เหา กรุ๊ป เพื่อค้นหา หวังตงเสวียน

ดังนั้น เย่เฉินจึงรู้สึกโชคดีมาก แต่โชคดีที่เธอไม่ถูกค้นพบโดยเธอ