ตอนที่ 101 บดขยี้
นักศิลปะการต่อสู้สิบสองคนโจมตีพร้อมกัน ก่อให้เกิดการจู่โจมที่น่าเกรงขามพร้อมกับลมคําราม ทุกคนจะต้องเสริมการป้องกันที่เหมาะสมเมื่อเผชิญกับการโจมตีดังกล่าว
อย่างไรก็ตาม ทั้งสี่คนจาก Earth’s Gate นั้นไม่แยแส ดูพวกที่เหลือราวกับว่าพวกเขาเป็นเรื่องตลก
เมื่อชายทั้งสิบสองคนจากสมาคมนักรบมาถึงพวกเขา ชายทั้งสี่ก็มีปฏิกิริยาพร้อมกัน!
ชายหัวล้านยกมือขึ้นเพื่อให้เข้ากับหมัดของนักศิลปะการต่อสู้ได้ยินเสียงแตกดังและกระดูกในมือของบุคคลนั้นแตกเป็นเสี่ยง ๆ ในทันที ตามด้วยการเตะ เขาถูกส่งตัวกลับไปและล้มลงกับพื้นนิ่ง
ต่อจากนั้นด้วยเสียงหัวเราะที่น่าขนลุก เขาก็เบิดกําปั้นและตีอีกข้างหนึ่งด้วยฝ่ามือของเขา ความแข็งแกร่งมหาศาลทําให้นักศิลปะการต่อสู้ตัวสั่นไปทั่วร่างกายของเขา และเขาก็พ่นเลือดออกมาเต็มปาก
คนอื่นก็คล้ายกัน การโจมตีของพวกเขารวดเร็วทรงพลัง และโหดเหี้ยมอย่างยิ่ง พวกเขาทําลายล้างนักสู้ทั้งสิบสองคน
หนึ่งนาทีต่อมา ทั้งสิบสองคนนอนอยู่บนพื้นอย่างน่าสงสาร พวกเขาตายไปถึงครึ่ง
นักสู้ของสมาคมนักรบนั้นไร้ประโยชน์จริง ๆ! พวกขยะ! ชายหัวล้านหัวเราะ แล้วเตะนักศิลปะการต่อสู้ที่อยู่ข้าง ๆ ออกไป เขาค่อย ๆ เดินขึ้นไปหาเหย่หลิงเฉิน ฉันไม่เคยคิดเลยว่าในเวลาเพียง 10 ปี ศิลปะการต่อสู้ของพวกคุณจะกลับไปอยู่ในสภาพที่น่าสมเพชเช่นนี้!
ใบหน้าของหลิงกู่ซื่อซีดเล็กน้อย แกไม่ใช่สมาชิกทั่วไปของ Earth’s Gate!
หึหึ สมาชิกทั่วไปจะสามารถมาเชิญคุณหลิงได้อย่างไร? พวกเราทั้งหมดเป็นสมาชิกระดับซิลเวอร์! เขาพูดด้วยน้ําเสียงที่หนักแน่นทําให้หัวใจของกู่ซื่อตกอยู่ในความสิ้นหวัง
สมาชิกระดับเงินของ Earth’s Gate เทียบเท่ากับนักศิลปะการต่อสู้ที่ลงทะเบียนในค่ายฝึกพิเศษสี่แห่ง เราควรรู้ว่าแม้แต่หลิงอ่าวเพิ่งเข้าร่วมในค่ายฝึกของค่ายมังกร แต่ล้มเหลวในการเข้าร่วม!
คนเหล่านี้ไม่ใช่คนที่นักศิลปะการต่อสู้ทั่วไปสามารถต่อสู้ด้วยได้
นอกจากนี้พวกเขายังมีถึงสี่คน!
มันคงเป็นเรื่องโกหกที่จะบอกว่าเธอไม่กลัว หัวใจของหลิงกู่ซื่อถูกทุบ เธอรู้สึกอ่อนแอ
แม้ว่าเธอจะฝึกฝนกับหลิงเทียนหัวตั้งแต่อายุยังน้อยและพรสวรรค์ของเธอก็สูงกว่าค่าเฉลี่ย แต่คู่ต่อสู้ของเธอมาจาก Earth’s Gate! และพวกเขาเป็นสมาชิกระดับซิลเวอร์!
แม้แต่หลิงเทียนหัวก็ได้รับบาดเจ็บจาก Earth’s Gate มามากกว่าหนึ่งครั้ง เธอได้ ยินปู่ของเธอพูดถึงภัยคุกคามของพวกเขา หากมีใครตกอยู่ในมือของพวกเขา ผลที่ได้สามารถอธิบายได้เพียงว่า
น่ากลัว
ยิ่งไปกว่านั้นเหย่หลิงเฉินอยู่เคียงข้างเธอแล้ว ปูของเธอยังคงต้องการการรักษาจากเขา แต่เหย่หลิงเฉินพูดคํายั่วยุเหล่านั้นออกไป คนพวกนี้ไม่มีวันปล่อยเขาไปแน่
ฉันจะทําอย่างไรดี หลิงกู่ซื่อเหงื่อไหลออกมาไม่หยุดขณะที่เธอตื่นตระหนก
ทําไมแกถึงมาตอนนี้ล่ะ หลิงกู่ซื่อถามด้วยพลางกัดฟัน
คุณจะรู้เองเมื่อถึงเวลา ชายหัวล้านเดินเข้าไปใกล้ทีละก้าว ราวกับว่าเขาเป็นแมวที่กําลัง เล่นกับเหยื่อของมัน คุณไม่ต้องพยายามซื้อเวลาหรอก ผมมีทุกอย่างภายใต้การควบคุมที่นี่ กําลังเสริมที่อยู่ใกล้เคียงทั้งหมดกําลังรออยู่ พวกเขาจะใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงเพื่อมาที่นี่
แกกําลังพยายามใช้ฉันเป็นตัวประกันเพื่อไปหาคุณปู่ใช่ไหม ประกายแสงสลัวของการรับรู้ผ่านดวงตาของหลิงกู่ซื่อ
หึหึ ไร้สาระมามากพอแล้ว ชายหัวล้านยืนนิ่ง มองดูเหย่หลิงเฉิน และขู่เขาว่า เจ้าหนูน้อยแกมีอะไรจะพูดกับฉันอีกไหม?
เหย่หลิงเฉินไม่พูดอะไรต่อ เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับ Earth’s Gate แต่หลังจากเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้น เขารู้สึกหนาวจับที่หัวใจของเขา เปลี่ยนมุมมองโลกของเขา
พวกที่อยู่บนพื้นล้วนเป็นนักศิลปะการต่อสู้ พวกเขามีตําแหน่งสูงและทุกคนล้วนเป็นผู้ดํารงอยู่ที่น่ายกย่องสําหรับคนทั่วไป ความแข็งแกร่งของ Earth’s Gate นั้นไม่อาจปฏิเสธได้ แต่วิธีการที่พวกเขาใช้นั้นบาดใจ!
นักศิลปะการต่อสู้สิบสองคนถูกบดขยี้และปล่อยให้พวกเขาตายไปครึ่งหนึ่ง!
โหดเหี้ยม!
สุดแสบ!
นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นโลกที่โหดร้ายเช่นนี้!
กลัวจนพูดไม่ออกเลยเหรอ ชายหัวล้านเย้ยหยันความเงียบของเหย่หลิงเฉิน
สําหรับเขา เหย่หลิงเฉินดูตกตะลึงด้วยความกลัวและตะลึงในทันที
เขาได้เห็นสถานการณ์เช่นนั้นบ่อยครั้งจนเป็นเรื่องปกติสําหรับเขา
เมื่อต้องเผชิญกับความตาย คนส่วนใหญ่จะกลัวจนพูดไม่ออก มันดีมากพอแล้วถ้าพวกเขาไม่หรือนี่รดกางเกง
เขาส่ายหัวด้วยความผิดหวัง เขาเดินต่อไปทางเหย่หลิงเฉิน
อย่า! หลิงกู่ซื่อรู้สึกท้อแท้ ฉันจะไปกับแก เขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ปล่อยเขาไป!
หึหึ คุณไม่มีอะไรจะต่อรองกับผมแล้ว! ชายหัวล้านหัวเราะอย่างมีเลศนัย
หลิงกู่ซื่อรู้สึกสิ้นหวัง ในความตื่นตระหนกของเธอ การหายใจของเธอติดขัด เธอมองไปทางเหยู่หลิงเฉินโดยอ้าปากราวกับพยายามจะพูดอะไร
อย่างไรก็ตามเหย่หลิงเฉินเพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสายตาที่แคบลง ดูเหมือนเขากําลังครุ่นคิดอยู่ ดูเหมือนว่าเขาจะลืมอันตรายที่รุกล้ําเข้ามา
ชายหัวล้านยืนห่างจากเหย่หลิงเฉินประมาณสองเมตร สายตาของเขาจับจ้องไปที่เหย่หลิงเฉิน และการแสดงออกของเขากลายเป็นความเลวทราม
เจ้าหนูน้อย ไม่เคยมีคนอื่นกล้ามาเยาะเย้ย Earth’s Gate ถึงเวลาแล้วที่แกต้องคุกเข่าและ เสียใจกับการกระทําของแก!
เมื่อพูดจบ เขาก็เอื้อมมือไปจับที่ไหล่ของเหย่หลิงเฉิน
ฝามือใหญ่ของเขามีพลังที่น่ากลัว ราวกับว่ามันเป็นมือของยมทูตที่ประกาศโทษประหารชีวิตของเหย่หลิงเฉิน
เขาต้องการทุบไหล่ของเหย่หลิงเฉินและหักกระดูกที่ขาด้วยมือนั้น และปล่อยให้เหย่หลิงเฉินเจ็บปวด!
หนึ่งเมตร ครึ่งเมตร หนึ่งฟุต…
มือของเขาไม่เร็ว เขาค่อย ๆ เข้าใกล้เหย่หลิงเฉินเกือบจะถึงจุดที่สัมผัสไหล่ของเขา
ทันใดนั้น ริมฝีปากของชายหัวโล้นก็ขดขึ้นเป็นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายพร้อมแววตาที่คาดหวังในแววตาของเขา เขาเกือบจะเห็นเหย่หลิงเฉินคุกเข่าขอร้องเขา ใบหน้าเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
ส่วนอีกสามคนดูไม่แยแสกับสถานการณ์ในสายตาของพวกเขาเหย่หลิงเฉินมีค่าน้อยกว่าสุนัข
อย่างไรก็ตาม
ทันใดนั้น รอยยิ้มของชายหัวล้านก็หยุดนิ่ง ดวงตาของเขาเบิกกว้างอย่างไม่เชื่อ
ข้อมือของเขามีกําลังที่ไม่สามารถจินตนาการได้ ทําให้ไม่สามารถขยับได้แม้แต่นิ้วเดียว!
ในเวลาเดียวกัน เหย่หลิงเฉินเงยหน้าขึ้นมอง โดยไม่มีการเตือนใด ๆ สายตาที่สงบของเขาดูเหมือนจะกลายเป็นสินามิ!
เหงื่อเย็นเยียบก่อตัวขึ้นบนหน้าผากของชายหัวโล้น
เขาขยับมือไม่ได้และไม่กล้า!
เหย่หลิงเฉินรู้สึกได้ถึงอันตรายปรากฏขึ้น รู้สึกเหมือนมีภูเขากําลังกดทับเขา
เกิดความเงียบสงัดขึ้น!
วินาทีนั้นราวกับเวลาได้หยุดลง!
Earth’s Gate ขนาดนั้นเลยเหรอ?
เสียงที่สงบทําให้รูม่านตาของชายหัวล้านขยายออก เต็มไปด้วยความกลัว ขนลุกปกค ลุมไปทั้งตัวเขารู้สึกว่าหัวใจของเขาเกือบจะกระโดดออกจากร่างกายของเขา
เกิดอะไรขึ้น?
ชายอีกสามคนทําหน้าบึง นั่นควรจะเป็นเหตุการณ์ที่ไม่สําคัญ ทําไมถึงหยุดกะทันหัน?
ในสายตาของพวกเขาเหย่หลิงเฉินเพียงแค่วางมือบนข้อมือของชายหัวโล้น จากนั้นการเคลื่อนไหวทั้งหมดก็หยุดลง
เขาถูกกักเหรอ?
นั่นเป็นไปไม่ได้!
เปรี้ยะ!!
วินาทีถัดมา ได้ยินเสียงแตกดังก้องชัดเจน เสียงล่องลอยเข้าไปในหูของทุกคนและสะท้อนอยู่ในทุ่งที่ว่างเปล่านั้น
นั่นเป็นเสียงกระดูกหักอย่างแน่นอน
เสียงนั้นมาจากไหน?
หลิงกู่ซื่อตกตะลึง ผู้ชายอีกสามคนก็เช่นกัน
พวกเขาทั้งหมดมองไปที่เหย่หลิงเฉินและชายหัวโล้น แต่ละคนแสดงสีหน้าที่แตกต่างกัน
แกกําลังทําอะไรกันอยู่? หยุดเสียเวลาและกําจัดเด็กคนนั้นซะ! ชายคนหนึ่งโพล่งออกมาอย่างไม่อดทน
ชายหัวล้านไม่ตอบ หรือจะพูดให้ถูกคือ เขาตอบไม่ได้
ในเวลานั้น กระดูกในข้อมือของเขาเหมือนสําลี มันถูกเหย่หลิงเฉินบดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย!
ปากของเขาอ้าปากค้าง แต่ความเจ็บปวดแสนสาหัสทําให้เขาไม่สามารถส่งเสียงใด ๆ เขาทําได้เพียงจ้องไปที่เหย่หลิงเฉินด้วยความสยดสยอง จากนั้นก็คุกเข่าลงกับพื้นต่อหน้าเหย่หลิงเฉิน
