I Am A Prodigy ฉันนี่แหละอัจฉริยะ!

ตอนที่ 128 สตรีมสดเรื่องใหม่

“คณแน่ใจเหรอ?” ซึ่งเฉียนยังคงกังวล “ทําไมเราไม่เลื่อนมันไปก่อนล่ะ?ฉันสามารถรวบรวมทีมเพื่อช่วยคุณในการร่างเรื่องราวก่อนได้นะอย่างน้อยเราก็สามารถรักษาความนิยมเอาไว้ได้”

ความกังวลของซ่งเฉียนไม่มีมูลความสามารถของคนเพียงคนเดียวถูกจํากัดการจะสร้างเรื่องราวที่เรียกได้ว่าคลาสสิกนั้นต้องใช้กําลังสมองและโชคอย่างมากหลายคนสามารถสร้างผลงานคลาสสิกได้แต่การสร้างสรรค์ที่ตามมาเป็นเพียงงานธรรมดา ธรรมดาและธรรมดา

“ไม่จําเป็นครับ”

“ถ้าอย่างนั้นคุณช่วยบอกเราได้ไหมว่ามันจะเป็นเรื่องราวแนวไหน? ฉันจะได้จัดการกับความคาดหวังของฉันได้” ซึ่งเฉียนถามต่อ

“เดี๋ยวคุณก็จะรู้เองเมื่อถึงเวลา” เหย่หลิงเฉินตอบกลับอย่างพอใจ

วันรุ่งขึ้นในช่วงเช้าตรู่

หลังจากที่เหย่หลิงเฉินเสร็จสิ้นการฝึกศิลปะการต่อสู้ เขาก็ได้ฝึกฝนเจ้าเกรย์และเจ้าแบล็ค

ทางโครงการได้ให้พื้นที่กว้างสําหรับทํากิจกรรมต่าง ๆ ด้วยเหตุนั้น เจ้าเกรย์และเจ้าแบล็คจึงได้พัฒนาทักษะอย่างรวดเร็วรวมถึงปรับปรุงการทํางานเป็นทีมของพวกมันด้วย

แฮฮฮฮฮฮIII

ในขณะนั้นเจ้าเกรย์และเจ้าแบล็ควิ่งไปที่บ้านพักของลิ่มู่ซื้อและคํารามเบา ๆ ที่เหยู่หลิงเฉิน

หม?

มันอาจจะเป็น…

หัวใจของเหย่หลิงเฉินสูบฉีดอย่างรวดเร็ว

ตามที่คาดไว้ เขาได้ยินเสียงคร่ําครวญเล็กน้อยจากวิลล่าขณะที่เขาเข้าใกล้

เจ้าเกรย์และเจ้าแบล็คลืมการฝึกไปจนหมด พวกมันกระดิกหางและวนไปรอบ ๆ เหย่หลิงเฉินอย่างกระตือรีอร้นเพื่อรอการสรรเสริญจากเขา

“นี่เพิ่งจะผ่านมา 4 วันเองนะ.. พวกเขาจําเป็นต้องทําบ่อยเหรอ?

“ดูเหมือนว่าฉันจะต้องเสี่ยงต่อไปเพื่อความยุติธรรม

เหย่หลิงเฉินรีบปีนขึ้นไปบนขอบหน้าต่างในขณะที่เขาจมอยู่ในห้วงความคิด

คราวนี้มันระเบิดยิ่งกว่าเดิม จะเห็นได้ว่าหวงเสี่ยวหมิงเป็นคนที่มีอํานาจเหนือกว่าในขณะที่ลิ่มซื้อเป็นฝ่ายที่ยอมจํานนมากกว่า พยายามที่จะต่อต้านในขณะที่ร่างกายของเธอยอมแพ้

คราวนี้เหยู่หลิงเฉินมองเห็นมันชัดเจน ภายใต้การแต่งหน้าหนา ๆ ของรูปลักษณ์อันธพาลของหวงเสี่ยวหมิงเป็นใบหน้าที่น่ารัก

หน้าเด็กสาวเรียวตาโตน่ารักน่ากอดเป็นฝันของชายทุกคนแน่นอน ที่สําคัญที่สุดคือเธอมีหน้าอกที่น่าทึ่ง

น่าเสียดายที่ผมหยักศกของเธอถูกย้อมเป็นสีเหลืองสดใส ไม่อย่างนั้นเธอจะดูสวยกว่านี้มาก

บางทีเธออาจซ่อนความงามของเธอไว้เพราะเธอไม่สนใจผู้ชาย?

เหย่หลิงเฉินชื่นชมฉากนี้ในขณะที่ปล่อยให้จินตนาการของเขาเติมรายละเอียดลงไป

“นี่ฉันโรคจิตมากเกินไปหรือเปล่า? หรือเป็นเพราะฉันโสดนานเกินไป? ฉันคิดถึงเฉินเสี่ยวหยาน…”

ยี่สิบนาทีต่อมา เสียงครวญครางถูกแทนที่ด้วยเสียงหายใจหนัก ด้วยเหตุนี้เหย่หลิงเฉินจึงค่อย ๆ ลงมาจากหน้าต่างและเขาก็จากไป

19.00 น.

เหย่หลิงเฉินปิดประตและปิดไฟตามปกติ ในความมืดมิด เขาได้เปิดสตรีมสดของเขา

[ในที่สุด Y-God ก็ออนไลน์! เรื่องใหม่กําลังจะเริ่มต้นแล้ว!]

[แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว รู้ไหมว่าร่างกายของฉันกําลังสั่น!]

[เรื่องใหม่ต้องน่าตื่นเต้นมากแน่ ฉันรอไม่ไหวแล้วแล้ว]

[เราควรจัดการกับความคาดหวังของเรานะ ยิ่งคาดหวังสูง ความผิดหวังก็ยิ่งมากขึ้น

[ใช่ แค่การสร้างพงศาวดารของ Grave Robber ก็ดีมากแล้ว มันคงยากที่จะก้าวข้ามมันด้วยเรื่องราวบทใหม่ที่น่าทิ้งกว่าเดิมได้]

ห้องสนทนาก็คึกคักไปด้วยกิจกรรม โดยไม่รอให้เหย่หลิงเฉินเริ่มต้น การสนทนาที่ดุเดือดได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

ในขณะเดียวกันความสนใจของสํานักงานใหญ่ของ Huyu ก็จดจ่ออยู่กับสตรีมของเหย่หลิงเฉิน

“ซ่งเฉียน Y-God ไม่ยอมรับร่างของเราเหรอ?” หวังหยวนถามด้วยสีหน้าขมวดคิ้ว น้ําเสียงของเขาเต็มไปด้วยความกังวล

“CEO หวัง ผมแนะนําไปแล้ว แต่เขาไม่ยอม” ซึ่งเฉียนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

“ช่างประมาทจริง ๆ!” หวังหยวนถอนหายใจอย่างหนักและรู้สึกผิดหวัง “เขายังเด็กและประมาทมากเขาไม่เข้าใจความรุนแรงของปัญหาแต่คุณเองก็ประมาทเหมือนเขา!คุณไม่รู้หรอกว่าเรื่องที่สองนั้นสําคัญแค่ไหน? มันจะส่งผลโดยตรงต่อความนิยมของเราที่เราทํางานอย่างหนักเพื่อให้ได้มา”

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า Y-God เป็นแหล่งทําเงินหลักของ Huyu แล้ว

ตราบใดที่มีคนพูดถึง Y-God พวกเขาจะพูดถึงพงศาวดารของ Grave Robber อย่างไม่ต้องสงสัยซึ่งจะนําพวกเขาไปยัง Huyu เพื่อรับชมทันที

ด้วยเหตุนี้ ความนิยมของ Huyu จึงเติบโตอย่างช้า ๆ ในที่สุดพวกเขาก็มีเนื้อหาที่ควรค่าแก่การติดฉลากเป็นงานลายเซ็น

สําหรับการสตรีมที่ช่วยให้ Huyu ได้รับความนิยมดังกล่าวก่อนหน้านี้นั้นเหนือจินตนาการแต่ก็เกิดขึ้นได้ผ่าน Y-God!

ในความคิดของหวังหยวน พวกเขาอยู่ในสถานการณ์ที่สมบูรณ์แบบ เขาไม่ได้แสวงหาความก้าวหน้าอีกต่อไปแต่ให้ความมั่นคง

เขาไม่ได้คาดหวังให้ Y-God สร้างสรรค์ผลงานชิ้นเอกต่อไป แต่งานทั่วไปก็ยังทําได้

น่าเสียดายที่ Y-God ไม่เต็มใจ

“CEO หวัง ผมคิดว่า Y-God ทําได้” ซึ่งเฉียนกล่าวเมื่อนึกถึงความประทับใจครั้งแรกของเขาที่มีต่อสตรีมสดของ Y-God

“หวังว่าอย่างนั้น” หวังหยวนทําได้เพียงสวดภาวนาต่อพระพุทธเจ้าในใจ

ในขณะเดียวกัน โจวหมินและซื้อหยอยู่ในห้องอื่นเพื่อดูสตรีมสดของ Y-God เช่นกัน

พวกเขากังวลพอ ๆ กับซ่งเฉียน แม้ว่าจะด้วยเหตุผลที่แตกต่างกันก็ตาม

“ผู้อํานวยการโจว คุณคิดว่าสตรีมการเล่าเรื่องของ Y-God ครั้งนี้จะทําได้ดีแค่ไหนคะ?” ซื้อหมูถามอย่างประหม่า

“ฉันก็ไม่แน่ใจ” โจวหมินส่ายหัว “แต่เดิม Huyu ได้เตรียมร่างเรื่องราวไว้ให้เขา แต่เขาปฏิเสธโดยยืนกรานที่จะใช้เรื่องของเขาเอง”

“เร็วขนาดนั้นเลย?” ซื้อหมูตกใจมาก

“นั่นเป็นเหตุผลว่าทําไมมันถึงเป็นเรื่องใหญ่!” การเยาะเย้ยถากถางบนใบหน้าของโจวหมิน “สําหรับผลงานชิ้นเอกทั้งหมดพวกเขาจะต้องผ่านการลองผิดลองถูกนับครั้งไม่ถ้วน Y-God ปล่อยให้มันไปที่หัวของเขาคนเดียวเขาตาบอดด้วยความภาคภูมิใจของเขา ฉันไม่คิดว่าเรื่องที่สองของเขาจะดีอะไรขนาดนั้นหรอก”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ซื่อหยูก็รู้สึกปิติยินดี “หมายความว่าฉันมีโอกาสใช่ไหมคะ”

โจวหมินพยักหน้า “เมื่อคุณภาพของเรื่องที่สองของ Y-God ลดลงอย่างมาก ความนิยมของเขาจะลดลง Huyu จะหยุดแนะนําเขานั่นเป็นโอกาสของเธอ”

ซื้อหยูพยักหน้า จากนั้นมองหน้าจอมืดอย่างประหม่า

ในเวลาเดียวกัน Cold ได้เชื่อมต่อสตรีมของเธอกับเหย่หลิงเฉินด้วยเช่นกัน

“ฉันเหนื่อยจากการเล่นเกมแล้ว บังเอิญ Y-God กําลังจะสตรีมเรื่องใหม่ ทําไมเราไม่ไปฟังกันล่ะ”

ไม่ใช่แค่เธอที่คิดแบบนั้น แต่ Wuer เชื่อมสตรีมของเธอกับเหย่หลิงเฉินด้วยเช่นกัน เธอยังแสดงความคิดเห็นในสตรีมของเหย่หลิงเฉินและเริ่มสิ่งต่าง ๆ ด้วยจรวดสามลูก

[ทําให้ดีที่สุด พี่ชาย Y-God Wuer รักคุณ Ne]

[สุดยอด! Y-God คุณน่าพึ่งมาก คุณจัดการให้ Cold และ Wu’er เป็นมิตรกับคุณได้อย่างไร]

(ฉันไม่ได้คาดหวังว่าทักษะความเจ้าชู้ของ Y-God จะดีเท่ากับทักษะการเล่นเกมและการเล่าเรื่องของเขา!ประทับใจจริง ]

เหย่หลิงเฉินปิดเสียงความคิดเห็นทันที เขาสูดหายใจเข้าล็ก ๆ แล้วเริ่มเข้าสู่โหมดสตรีมมิ่ง

ต่อจากนั้น เขาเริ่มเล่าเรื่องด้วยความเร็วคงที่ “ฉันจะเตือนคุณอีกครั้งว่าเรื่องนี้ไม่เหมาะกับคนใจเสาะ

เพียงประโยคเดียวบรรยากาศที่น่าขนลุกก็แผ่ขยายออกไป ทําให้ทุกคนในสตรีมกลั้นหายใจเต็มไปด้วยความกังวล

“อย่างแรกเลย หนังสือเล่มนี้เขียนเกี่ยวกับคนประเภทไหน? มันจับตํารวจคนข่มขืน คนพิการทางกายเครื่องรางการแต่งตัวข้ามเพศฮิปสเตอร์อวัยวะภัยพ่อค้าอวัยวะ ฆาตกรต่อเนื่องพวกวิปริตขอทานคนโรคจิตคนที่คุกเข่าอยู่บนถนนทั้งวัน…”