เดิมทีหัวหน้าระดับชั้นฟางจะไปดูหนังเพื่อผ่อนคลายกับภรรยา หลังจากได้รับโทรศัพท์ หนังก็ไม่ดูแล้ว รีบขับรถกลับโรงเรียนอย่างรวดเร็วทันที
วันนี้จางเฮงซวยไม่สบาย ตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ หยิบโทรศัพท์มือถือบนตู้ที่หัวเตียงมา เป็นหัวหน้าระดับชั้นโทรมาหาเขาหลายสาย เขาเห็นว่าเป็นเวลานี้แล้ว จึงไม่ได้โทรกลับไปก่อน
คนป่วยอยู่ จิตใจเปราะบางเป็นพิเศษ ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองยืนหยัดต่อไปไม่ได้แล้วมากขึ้นเรื่อยๆ
ความคิดที่จะลาออก รุกล้ำเข้ามาไม่ล่าถอย
วันถัดมาคือวันจันทร์ ยังเจ็บคออยู่มาก เขากินโจ๊ก หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรกลับไปหาหัวหน้าระดับชั้น แต่คิดว่าหัวหน้าระดับชั้นน่าจะพูดถึงเรื่องคะแนน ก่อนหน้านี้ก็เป็นแบบนี้ หลังจากสอบเสร็จ คะแนนแย่กว่าก่อนหน้านี้ หัวหน้าระดับชั้นก็จะโทรศัพท์หาเขาในคืนนั้น
เขาเบื่อที่จะต้องรับเรื่องแบบนี้แล้ว
หยิบจดหมายลาออกออกมา เขาตัดสินใจว่าวันนี้จะต้องเอาหนังสือลาออกมอบออกไปอย่างแน่นอน
ถึงที่จอดรถ รับโทรศัพท์ที่ครูใหญ่โทรเข้ามา เข้ารีบรับสายแล้วฟัง สวัสดีตอนเช้าครับ ครูใหญ่
โทรศัพท์ทางนั้นเป็นเสียงที่นุ่มนวลเป็นกันเองของครูใหญ่ดังเข้ามา เสี่ยวจาง ได้ยินว่าคุณป่วย อาการหนักรึเปล่า?
จางเฮงซวยตะลึงเล็กน้อย ดูหมายเลขโทรศัพท์ดูแล้วดูอีกด้วยจิตใต้สำนึก ไม่ผิดนี่ เป็นครูใหญ่นี่นา แต่น้ำเสียงโทนนี้ ก็ช่าง……นุ่มนวลเกินไปแล้วล่ะมั้ง? อีกทั้ง เรียกเขาว่าเสี่ยวจาง? ไม่ใช่จางเฮงซวยหรือ?
ขอบคุณที่ครูใหญ่เป็นห่วงครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ตอนนี้กำลังกลับไปที่โรงเรียนน่ะครับ เขาตอบรับ
อ๋อ ได้ คุณกลับมาที่โรงเรียน มาที่ห้องทำงานของผมรอบหนึ่ง ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ น้ำเสียงของครูใหญ่นุ่มนวลและเป็นกันเองเป็นพิเศษ
จางเฮงซวยอ๋อคำหนึ่ง วางโทรศัพท์ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้น้ำเสียงนี้พูดจากับเขาเชียวนะ
ใจในรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย หรือว่ารู้แล้วว่าเขาต้องการจะลาออก จากนั้นหลังจากที่เขาลาออกก็หาคนมาดูแลชั้นเรียนไม่ได้ ดังนั้นจึงคิดจะรั้งเขาไว้?
แต่เขาตัดสินใจแล้ว จะต้องลาออกอย่างแน่นอน
กลับถึงโรงเรียน ฝนตกเล็กน้อยพอดี ตลอดทางเขาวิ่งมาที่ห้องทำงานของครูใหญ่ หัวหน้าระดับชั้นก็อยู่ เขาเช็ดผมเล็กน้อย ขอโทษหัวหน้าระดับชั้นก่อน เมื่อคืนผมไม่สบาย นอนแล้ว เลยไม่เห็นว่าคุณโทรศัพท์มาหาผม
ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร! หัวหน้าระดับชั้นฟางยิ้มพลาง ยื่นกระดาษทิชชูให้เขาสองแผ่น เช็ดที่ไหล่สักหน่อย เสื้อผ้าเปียกหมดแล้ว คุณยังป่วยอยู่จะเป็นหวัดอีกไม่ได้นะ
ขอบคุณ! เขาเช็ดไปมั่วๆเล็กน้อย ก้าวไปด้านหน้ายิ้มอย่างสดใสแล้วทักทายครูใหญ่ที่ยืนขึ้นมา ครูใหญ่ ท่านหาผมมีเรื่องอะไรหรือครับ?
ครูใหญ่รินน้ำร้อนให้เขาแก้วหนึ่งด้วยตัวเอง มา เสี่ยวจาง นั่งลงคุยกัน
จางเฮงซวยรีบเข้ามา ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครูใหญ่มากครับ
เขาดื่มน้ำอึกหนึ่ง รู้สึกว่ายังเจ็บคออยู่มาก จึงหยิบยาอมGolden Throatเม็ดหนึ่งมาอมไว้ จากนั้นเอ่ยถาม ครูใหญ่ ท่านหาผมมีเรื่องอะไรหรือครับ?
ครูใหญ่ก็นั่งลงด้วย เอาใบคะแนนฉบับหนึ่งยื่นให้เขา คุณครูจาง คุณดูสิ
จางเฮงซวยรับมา ใบคะแนนไม่มีชื่อ แต่คะแนนของแต่ละวิชาและคะแนนรวม ยังมีการจัดลำดับของระดับชั้นและการจัดลำดับของชั้นปี ล้วนเป็นที่หนึ่ง
แล้วดูคะแนนอีก……ตาสองข้างของเขาถลนออกมาด้วยความตกตะลึง คะแนนเต็ม? นี่เป็นไปได้ยังไง?
การสอบวัดความรู้ที่เรียนมาครั้งนี้ นอกจากวิชาภาษาและวรรณคดีที่ง่ายหน่อย ความยากของวิชาอื่นๆล้วนยากมาก ไม่ต้องพูดถึงคะแนนเต็มแล้ว ข้อสอบร้อยห้าสิบคะแนน สามารถสอบได้ร้อยคะแนน ก็ยอดเยี่ยมเป็นพิเศษแล้ว
เป็นนักเรียนฮั่นอู่หรือว่านักเรียนหลิวจวินอันหรือครับ? จางเฮงซวยงงงันเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะเกิดความนับถือขึ้นมา นักเรียนทั้งสองคนนี้ การสอบปลายภาคตอนมัธยมปลายชั้นปีที่สองก็เข้าอยู่ในรายชื่อหนึ่งพันอันดับของเมืองก่วง เป็นนักเรียนที่โรงเรียนมุ่งเน้นอบรมสั่งสอนเป็นพิเศษ
