คนบ้านหลิน ต่างพากันตกใจกลัว แล้วมองไปที่เจิ้งฮ่าว
หลินฉ่ายเวยเม้มปากตัวเองด้วยสีหน้าซีดเซียว “เจิ้งฮ่าวคือนายหรอ”
ท่ามกลางสายตาที่สงสัยของผู้คน สีหน้าของเจิ้งฮ่าวเดี๋ยวแดงเดี๋ยวขาว แต่ก็ตอบโต้อย่างรวดเร็ว พูดหัวเราะกลบเกลื่อน “ จะเป็นผมได้ยังไง ผมเป็นแฟนของฉ่ายเวย อาหลิน ก็เป็นว่าที่พ่อตาของผม ผมมีเหตุผลอะไรที่จะฆ่าเขาล่ะครับ”
ทุกคนรู้สึกว่ามีเหตุผลแล้วก็หันกลับมามองซ่งหมิงเวย
ซ่งหมิงเวยที่ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด คลานขึ้นมาจากพื้น เพื่อเอาชีวิตรอด เขาเลี่ยงไม่ได้ที่จะทิ้งเจิ้งฮ่าว
“ เป็นผม…… ผมเป็นคนบอกให้เขาทำแบบนี้ ให้หลินเจิ้นสงดื่มยาพิษกระตุ้นหัวใจ จากนั้น…… ขโมยยารักษาหัวใจ แบบนี้หลินเจิ้นสงจะได้ตายแบบไม่น่าสงสัย
เพี๊ยะ
พอพูดคำนั้นออกมา ก็เกิดเหตุโกลาหลขึ้น
ทุกคนในตระกูลหลินได้รับผลกระทบอย่างหนัก โดยเฉพาะหลินฉ่ายเวยที่อึ้งไปทันที แววตาโง่เขลา
“ไม่ บอกฉันสิ ว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริง……”
หลังจากอึ้งไปสักพัก ก็เป็นการโกรธแค้น ทุกคนในบ้านหลินต่างพากันเดินไปหาเจิ้งฮ่าวด้วยแววตาที่หม่นหมอง
“เจิ้งฮ่าว ทุกคนต่างเชื่อใจแก สุดท้ายก็เป็นแกนี่เอง”
“ ทำไมแกถึงต้องทำแบบนี้”
“พวกเราบ้านหลิน ไปทำอะไรให้แก ถึงได้มาทำร้ายพวกเราแบบนี้”
ถังเฉาก็หน้าซีดเช่นกัน มองไปที่เจิ้งฮ่าวแล้วก็มีความเป็นฆาตรกรโผล่เข้าในแววตา
“เย็ดแม่มึง”
เห็นซ่งหมิงเวยแฉตัวเองอย่างไม่ลังเล เจิ้งฮ่าวโมโหจนตะโกนออกมา
แต่ไม่นาน เขาก็ถ่อมตัวลง
“ไม่ใช่นะครับ ทุกคนฟังผมอธิบาย……คนที่วางแผนคือเขา……”
“ไม่ใช่ผม ไม่ใช่ผมจริงๆ”
“ช่วยด้วย”
ในความโกลาหลนั้น เจิ้งฮ่าวได้หนีไปแล้ว
“หยุด อย่าวิ่ง”
มองดูแผ่นหลังของเจิ้งฮ่าวทีวิ่งหนีไป ผู้ชายบ้านหลินก็จะวิ่งตามออกไป แล้วถังเฉาก็พุ่งเข็มออกไป แล้วก็ฝังเข้าไปในหัวของเจิ้งฮ่าวทั้งเล่ม
ผมจะวิ่งออกไปประตูหน้าบ้าน เจิ้งฮ่าวก็ล้มลงอย่างอ่อนแอ
“นี่……”
นี่เป็นฉันที่อยู่ในสายตาทุกคนแล้วก็อึ้งไปทันที
“เขา เขาเป็นอะไรไป”
โจวเหม่ยหลิงพูดติดอ่างจากนั้นก็มองไปที่สามีของเธอ“อีเจิ้ง คุณรีบไปดูเร็ว”
หลินอีเจิ้นมาถึงข้างข้างของเจิ้งฮ่าว แตะแต่ไปที่ปลายจมูก เสียงพรึบดังขึ้น ตกใจจนนั่งลงกับพื้น
“เขา เขาตายแล้ว……”
“อะไรนะ”
พอรู้ผลแบบนี้ คนในบ้านหลิน ต่างพากันพูดไม่ออก ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี
ถังเฉา กลับไปอยู่ข้างหลินเจิ้นสง ทำการรักษาต่อ
เขาช่วยกำจัดฆาตกรในบ้านหลินไปแล้ว ที่เหลือคือการเก็บรายละเอียดงาน ไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องมาคิด
“ ฉันพูดความจริงออกมาแล้ว ไปได้แล้วหรือยัง”
ซ่งหมิงเวยมองดูแผ่นหลังของถังเฉา ถามอย่างสั่นกลัว
ถ้ารู้แต่แรกว่าถังเฉาน่ากลัวแบบนี้ เขาก็ไม่ควรทำตามใจตัวเอง
ถังเฉาไม่ได้ตอบกลับ
ซ่งหมิงเวยกลับคิดว่าถังเฉาตอบแล้ว ก็เลยย่องมือย่องเท้าออกไปจากบ้านหลิน
จากนั้น เพิ่งจะไปถึงประตูหน้าหลิน เสียงที่เอื่อเฉื่อยก็ดังขึ้นจากด้านหลังของเขา
“ ฉันบอกให้นายไปได้แล้วหรอ”
ซ่งหมิงเวยตัวแข็งทื่อ ไม่กล้าเดินไปต่ออีก ถามด้วยหน้าตาโศกเศร้า “ นายอยากได้แบบไหนฉันเป็นแค่คนตัวเล็กๆคนหนึ่ง ถึงแม้ว่านายจะฆ่าฉันพี่สาวฉันก็ไม่ช่วยฉันหรอก”
“ฉันรู้”
ถังเฉาไม่ได้หันไป เพียงแต่พูดอย่างสงบว่า “แกรออยู่ข้างนอกก่อน”
หลังจากที่รู้ฝีมือของถังเฉาแล้ว ซ่งหมิงเวยไม่กล้าต่อต้าน ทำได้แค่ยืนตัวสกปรกอยู่หน้าประตูบ้านหลิน
ปึง!
จากนั้น เพิ่งเดินไปถึงหน้าประตูบ้านหลิน ก็มีคนทุบจากด้านหลังไปหนึ่งทีแล้วก็น็อกไปทันที
ถังเฉาตั้งใจฝังเข็มให้กับหลินเจิ้นสง บ้านหลินกลับตกอยู่ในสภาพที่ไร้ชีวิต
ลุงหลินอีเจิ้นนั่งอยู่ที่โซฟาด้วยหน้าตาโศกเศร้า ส่ายหน้าพูดว่า “ตอนนี้ดีแล้ว ที่พี่ชายยังไม่ฟื้น ลูกเขยตัวดีก็ไม่อยู่แล้ว แล้วการประมูลในช่วงบ่ายจะทำยังไงดีล่ะ”
“จริงด้วย พันธมิตรด้านการประมูลของอาคารกั๋วจี้บริษัทลี่จิงกรุ๊ปที่เป็นบริษัทระดับหนึ่ง ผู้นำธุรกิจเล็กใหญ่ในหมิงจูต่างก็มาเข้าร่วมด้วย”
พอพูดถึงตรงนี้แล้ว ลุงคนโตหลินจ้องก็ถอนหายใจ แววตาเห็นได้ถึงความสิ้นหวัง “ตอนแรกคิดหวังว่าเจิ้งฮ่าวจะช่วยพวกเราได้ ตอนนี้ไม่มีความหวังแล้ว”
ทุกคนต่างไม่ได้สังเกตว่า หลังจากที่ถังเฉาได้ยินคำว่า อาคารกั๋วจี้สี่คำนี้แล้ว ตัวก็กระตุกไปหนึ่งที
“ไม่สำเร็จ แต่เป็นสันติ”
โจวเหม่ยหลิงนั่งไม่ติดแล้วเหมือนกัน “ การประมูลเป็นความหวังสุดท้ายของพวกเราถ้าการประมูลล้มเหลว แม้แต่บริษัทของพวกเราเองก็จะโดนซ่งหรูอี้ทำให้ล้มละลาย“
“ พูดแบบนี้ไม่ผิด แต่เราไม่มีวิธีไปต่อสู้กับคนอื่นได้จริงๆ”
โจวเหม่ยหยูน ทางหนึ่งก็ปลอบหลินฉ่ายเวย อีกทางก็พูดอย่างไร้ปัญญาว่า “อีกอย่างทางบ้านซ่งก็ คอยจับตาดูอย่างใกล้ชิด ว่ากันว่าหลงเถิงจะถูกประมูลในนามของบ้านซ่ง”
“……”
คำนี้ดูเหมือนกลายเป็น ประโยคปิด ไม่มีใครพูดต่อ บรรยากาศเงียบสงบจนน่ากลัว
ทุกคนต่างพากันกัดฟันแน่น บริษัทหลงเถิง ตอนแรกนั้นเป็นของบ้านหลินของพวกเขา
“ ดูแล้ว บ้านหลินของเราคงจะจบลงแล้วจริงๆ……”
“ไม่เป็นไรหรอกถ้าเราล้มละลายก็หาอาชีพอื่นทำ ก็แค่ในบ้าน มีหนอนเข้ามาหวังให้พวกเราเลี้ยงดู”
ทันใดนั้นลุงหลินจ้อง ก็เปลี่ยนคำพูดของเขาและชี้นิ้วไปที่ถังเฉา
พอฟังคำพูดของลุงคนโตแล้ว หลินอีเจิ้นก็โกรธขึ้น มองขวางไปทาวถังเฉาที่กำลังฝังเข็มหนึ่งที ด่าขึ้นว่า “ไม่ต้องรักษาแล้ว ยังจะคิดว่าตัวเองเป็นอาจารย์หมออีก”
“ไม่ได้คิดว่าเขาจะรักษาพี่ใหญ่ให้หายได้แต่แรกอยู่แล้วล่ะ”
โจวเหม่ยหลิงก็มองบน “ถ้าฝีมือรักษาดีขนากนั้น ก็คงจะไม่อยู่แบบไม่มีการงานเป็นหลักแหล่งแบบนี้หรอก”
“ใกล้เสร็จแล้วครับ”ถังเฉาพูดโดยไม่หันหลังไป
“……”
แต่ว่า ใบหน้าของทุกคนในตระกูลหลินดูเคร่งเครียดขึ้น
“อย่าสนใจเขาเลย ยังไงพวกเราก็ไม่ดูแลเขาหรอก”
โจวเหม่ยหลิงพูดขึ้นคนแรก แล้วก็ยังยุยงโจวเหม่ยหยูน “พี่ ไม่ต้องสนใจเขาแล้ว ให้เขาอยู่เองตายเองเถอะ”
“บ้านเราไม่ได้คิดจะดูแลเขาอยู่แล้วหนิ”
ฟู่……
โจวเหม่ยหยูนเพิ่งจะพูดจบ ถังเฉาก็ลุกขึ้นทันที ทำเอาทุกคนตกใจกันหมด
“ทำไม เจ็บจนเห็นแก่ตัวหรอ”
โจวเหม่ยหลิงนั้นอึ้งก่อน จากนั้นค่อยหัวเราะเยาะ “ ที่ฉันพูดก็ไม่ได้ผิด แกมีมือมีตีน ก็ไปขอทานที่ตลาด ก็ยังจะดีกว่า”
“ ผมได้บอกให้พวกคุณเลี้ยงรึไง ทั้งหมดเป็นเพราะคุณต่างหากที่คิดไปเอง“
จากนั้น ถังเฉาก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ที่ผมลุกขึ้นมาก็เพราะว่ารักษาพ่อเสร็จแล้ว”
“แสดง แสดงต่อไป”
พอได้ยินแล้ว โจวเหม่ยหลิงหัวเราะเยาะเข้าไปใหญ่ “ฉ่ายเวย แกไปดูซิว่าพ่อแกฟื้นรึยัง”
หลินฉ่ายเวยไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่เหลือบมองถังเฉาอย่างเย็นชา แล้วก็สำรวจดูหลินเจิ้นสงที่หมดสติอยู่
“เป็นยังไงบ้าง”
หลินฉ่ายเวยส่ายหัว “ยังเป็นเหมือนเดิม”
จากนั้น โจวเหม่ยหลิงก็ยิ้มมีความสุขขึ้น “ฉันบอกแล้ว เด็กนี่จะรู้เรื่องการรักษาได้ยังไง แค่ไร้สาระแสร้งทำแค่นั้นแหละ”
“นายมากับฉัน”
จู่ๆสีหน้าของหลินฉ่ายเวยก็เปลี่ยน แล้วก็ลากถังเฉาเดินออกไปข้างนอก
มาถึงสวนหย่อมหน้าบ้านหลิน หลินฉ่ายเวยพูดอย่างเย็นชาว่า “นายจะเอาหน้าไปถึงไหน นายรู้ไหม ว่าสภาพของนายตอนนี้มันเหมือนตัวตลก”
บนหน้าของเธอมีน้ำตาอยู่ แววตาเย็นชาสุดๆ “ตอนนี้บ้านหลินเรากลายเป็นแบบนี้ ไม่มีปัญญามาดูแลนายจริงๆ นายไปเถอะ ไม่ต้องกลับมาอีก”
ด้วยคำพูดที่รุนแรง หลินฉ่ายเวยนึกว่าถังเฉาจะโกรธ แต่ว่า ถังเฉายังคงเฉยชาเหมือนเดิม ยิ่งไปกว่านั้นที่มุมปากอย่างมีรอยยิ้มอยู่ด้วย
“หลินฉ่ายเวย สำหรับเรื่องที่ผมทำทั้งหมด ผมมีจิตสำนึกที่ชัดเจน”
“นั่นเป็นสิ่งที่นายรู้สึกไปเอง”
“ ผมไม่กลับบ้านหลินก็ได้ เพราะยังไง ผมก็ไม่ได้ติดค้างอะไรกับบ้านหลิน”
ถังเฉายกมือขึ้น อยากจะเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของหลินฉ่ายเวย แต่ว่า เพิ่งจะยื่นมือไปได้ครึ่งหนึ่ง ก็ปล่อยลงมาแล้ว พูดคำอวยพรในใจออกมาว่า “ ต่อไปถ้าหาแฟน ก็เช็ดตาให้สว่างหน่อยนะ”
หลินฉ่ายเวยตัวสั่นเล็กน้อย คำพูดต่อมาก็ยิ่งเย็นชาไปอีก “ไม่เกี่ยวกับนาย”
ถังเฉา พยักหน้าจากนั้นก็ก้าวเท้ายาวเดินออกประตูบ้านหลินไป
ตรงหน้าประตูบ้าน มีโรลส์รอยซ์สีดำจอดอยู่ ถังเฉาเปิดประตูรถ นั่งเข้าไป
ที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับ แน่นอนว่าต้องเป็นเฟิ่งหวงที่ใส่เสื้อแจ็คเก็ตหนังสีดำทั้งตัว
แต่ว่าเธอในตอนนี้ แววตาไม่อ่อนโยน “หัวหน้าคะ พวกเขาไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับท่านนะคะ ให้ฉันไป——”
“พอแล้ว”
ถังเฉาพูดตัดคำพูดของเฟิ่งหวง มองดูซ่งหมิงเวยที่โดนตีจนน็อก แววตาแน่วแน่ “ทุกอย่างเรียบร้อยรึยัง”
“ค่ะท่าน ทุกอย่างเรียบร้อยหมดแล้วค่ะ”
อารมณ์ของเฟิ่งหวงกลายเป็นจริงจัง ขับรถไปด้วย รายงานไปด้วย
“คุณหนูหลินทำงานอยู่ที่อาคารระหว่างประเทศ เป็นซีอีโอของบริษัทลี่จิงกรุ๊ปที่ผลิตเครื่องสำอาง ตั้งอยู่ในเยี่ยนจิงค่ะ”
“ แล้วก็ยังมีลูกสาวที่อายุห้าขวบด้วยค่ะ”
ตูม!
ทันใดนั้น ถังเฉาเหมือนถูกกระแทกหนักจนสะท้านอย่างรุนแรง
