บทที่16 ประกาศรายชื่อ
เมื่อสองแม่ลูกหลินฉ่ายเวยกลับมาถึงบ้าน บรรดาสมาชิกของตระกูลหลินที่นั่งอยู่ทุกคนต่างลุกขึ้นยืนพร้อมกัน
“เป็นยังไงบ้าง? พอมีความหวังไหม? ”
“เฮ้อ……”
โจวเหม่ยหยูนอยากจะพูด แต่ก็ไม่พูดอะไร เพียงแต่ถอนหายใจอย่างเศร้า ๆ
“ฉ่ายเวย มันไม่เป็นไปตามที่เราคิดใช่ไหม?”
ลุงรองหลินอีเจิ้งมองแวบเดียวก็ดูออก แล้วพูดอย่างประหม่าว่า
“ก็ไอ้ถังเฉานั่นแหละ”
หลินฉ่ายเวยกลอกตา “หากเขาไม่สร้างเรื่องวุ่นวาย ตระกูลหลินของเราก็ไม่ถูกพวกเขาหัวเราะเยาะเช่นนี้”
“เสี่ยวเฉา? เสี่ยวเฉาทำอะไรเหรอ? ”
เมื่อพูดถึงถังเฉา หลินเจิ้นสงรู้สึกกังวลขึ้นมา “เขาอยู่ไหน? ไม่เกิดเรื่องอะไรใช่ไหม? ”
“เขาจะมีเรื่องอะไรได้? เขาตั้งใจจะฆ่าพวกเราให้ตาย! ”
หลินฉ่ายเวยลาดน้ำมันบนกองไฟ พูดซ้ำขึ้นมาอีกครั้ง
“ถังเฉา ถังเฉา เป็นไอ้ถังเฉาคนไม่เอาถ่านคนนี้อีกแล้ว มันเป็นเหมือนวิญญาณที่พยาบาท?”
“เมื่อ5ปีที่แล้ว เป็นตัวต้นเหตุทำให้พวกเราถูกตระกูลซ่งโค่นล้ม ตอนนี้ก็ทำให้การประมูลเสียหาย ชาติที่แล้วพวกเราเป็นหนี้เขาใช่ไหม?”
“ฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันจะหาคนจัดการมัน!”
“……”
เวลานั้น มีแต่เสียงด่าทอ
มีแต่หลินเจิ้นสงเท่านั้นที่สงบนิ่ง ครุ่นคิดอยู่นาน จึงได้ถามขึ้นว่า “เสี่ยวเฉาทำอย่างนั้นจริง ๆ เหรอ?”
“พวกเราจะโกหกคุณทำไม?”
โจวเหม่ยหยูนพูดด้วยความมั่นใจ “ไอ้ถังเฉาทำให้การประมูลของพวกเราเสียเรื่อง ฉันรู้สึกว่าเราควรขับไล่เขาออกจากตระกูลหลิน!”
เมื่อได้ยินประโยคนี้ คนส่วนใหญ่เห็นด้วย
“ฉันเห็นด้วย”
“ฉันก็เห็นด้วย”
“เห็นด้วย”
เมื่อเห็นคนส่วนใหญ่อยู่ข้างเธอ สีหน้าของโจวเหม่ยหยูนยิ้มอย่างเยือกเย็น จากนั้นมองไปทางหลินเจิ้นสง
คนส่วนใหญ่อยากขับไล่ถังเฉาออกจากตระกูล ท่านในฐานะของประมุขของตระกูล ไม่ควรจะทำสวนทางกันใช่ไหม?
“ขอให้ทุกคนเงียบ”
หลินเจิ้นสงขมวดคิ้ว เขาสู่วังวนของความเงียบอยู่พักใหญ่
สักครู่ใหญ่ๆ เขาจึงพูดขึ้นมาว่า “ตอนนี้ผลการประมูลยังไม่ออก ยังเร็วเกินไปที่จะพูดเรื่องนี้ พรุ่งนี้ฉันกับฉ่ายเวย เหม่ยหยุนจะไปพร้อมกันที่งาน รอให้ผลการประมูลออกมา ค่อยตัดสิน”
“จบการประชุม”
พูดจบ ก็เดินขึ้นไปชั้นสอง เหลือแต่โจวเหม่ยหยูนกับหลินฉ่ายเวยสองคนที่แสดงสีหน้าอึ้ง
พวกเธอดูออกว่า หลินเจิ้นสงที่ยังคงปกป้องถังเฉาอยู่
“งั้นก็รออีกหนึ่งวัน”
ใบหน้าของโจวเหม่ยหยูนเคร่งขรึม เธอยิ้มเยือกเย็น แล้วกล่าวว่า “พรุ่งนี้ผลสรุปออกมา ฉันจะดูว่าเขาจะพูดยังไง”
……
หลินชิงเสว่ขับรถเข้าไปในชุมชนระดับสูงที่ชื่อว่าคฤหาสน์จื่อหยวน
เมื่อจอดรถในโรงรถเสร็จ หลินชิงเสว่ได้เปิดประตู “เข้ามาสิ”
“ขอบคุณ” ถังเฉาเดินเข้ามาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเดินเข้าไปในบ้านของผู้หญิงในรอบ5ปี นี่คือคนรักที่เขาเป็นห่วงมาตลอด5ปี หากบอกว่าเขาไม่ตื่นเต้นและประหม่าก็เหมือนโกหก
เด็กจะนอนเร็ว หลังจากทานข้าวเสร็จยังไม่ถึงสามทุ่ม ถังเสี่ยวลี้ก็เข้านอนแล้ว
เมื่อไม่มีถังเสี่ยวลี้เป็นตัวเชื่อมระหว่างถังเฉากับหลินชิงเสว่ ระหว่างเขาสองคนรู้สึกอึดอัดไม่เป็นธรรมชาติ
โดยเฉพาะหลินชิงเสว่ เป็นคนที่หวงอาณาเขตไม่เคยชวนผู้ชายมาที่บ้านของตัวเองสักครั้ง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงถังเฉาที่เพิ่งรู้จักกัน
แม้ว่า เขาเป็นสามีที่เธอไม่เคยเจอมาก่อน เป็นพ่อของลูกสาวเธอ
ถังเฉาเป็นคนเริ่มสนทนา ยิ้มอย่างเขินอาย “ผมคิดว่า คุณจะไม่สนใจผมสักแล้ว”
คำถามนี้ ทำให้หลินชิงเสว่ถามกลับไปแล้ว “คุณไม่อยากมาเหรอ? ”
“ไม่ใช่แน่นอน”
“ถังเฉาโบกมืออย่างรวดเร็ว พูดอย่างระมัดระวัง “ผมแค่ … ประหลาดใจ”
“ทำไมไม่ตอบโต้” หลินชิงเสว่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
จากนั้น หลินชิงเสว่จึงจิบชา
“ถังเฉา เป็นเด็กกำพร้า ที่ถูกเลี้ยงโดยหลินเจิ้นสง เป็นคู่รักที่เล่นกันมาตั้งแต่เด็กกับหลินฉ่ายเวย เมื่อ5ปีก่อนตระกูลหลินเกิดวิกฤตเศรษฐกิจ เขาจึงเป็นเขยแต่งเข้าตระกูลซ่ง กลายเป็นสามีของซ่งหรูอี้ เขาหนีไปในวันแต่งงาน หายสาบสูญไป5ปี ฉันพูดถูกไหม?”
“คุณตรวจสอบผม?” ถังเฉาสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย
“ฉันเรียกมันว่า เพื่อทำความเข้าใจมากว่า”
ดวงตาของหลินชิงเสว่กลับเป็นปกติ “ฉันหวังว่าพ่อของเสี่ยวลี้จะมีความกล้าหาญสักนิด”
ถังเฉายิ้มอย่างขมขื่น ถ้าหากคิดเล็กคิดน้อยกับพวกเธอ ก็เหมือนกับจำกัดขอบเขตของตนเอง?
“ฉันจะขึ้นไปชั้นบนแล้ว” หลินชิงเสว่กำลังเตรียมตัวจะขึ้นชั้นบน
“ชิงเสว่”
ถังเฉาลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ลำคอขยับ เปล่งเสียงออกมา “ 5ปีที่ผ่านมาคุณเป็นยังไงบ้าง? ”
ร่างของหลินชิงเสว่สั่นสะท้าน เงียบไปชั่วขณะ จากนั้นจึงกล่าวว่า “ ก็อยู่ดีสุข”
ถังเฉามองไปที่ด้านหลังของหลินชิงเสว่ ทันใดนั้นเขาก็พูดว่า “ผมขอโทษ”
ร่างกายของหลินชิงเสว่สั่นอีกครั้ง และเธอก็หลบหน้าโดยไม่รู้ตัวโดย ไม่ได้หันไปมองถังเฉา
“คุณน่าจะได้ยินเรื่องที่ผมพูดในตอนกลางวัน มันเป็นคำพูดจากใจผม”
ถังเฉาสงบและกล่าวว่า “ใน5ปีที่ผ่านมา สิ่งที่ผมเสียใจที่สุด ก็คือผมทำผิดต่อคุณ ผมสามารถบอกคุณได้ว่าใน5ปีที่ผ่านมาผมทำอะไรอยู่”
“ผมเป็นทหาร เพื่อหวังว่าสักวันหนึ่งผมจะได้กลับมา มาปกป้องคุณ มีความรับผิดชอบ ไม่ควรให้พวกคุณสองแม่ลูกต้องเป็นคนแบกรับมันไว้”
จับจ้อง…….
หลังจากที่ถังเฉาพูดจบ หลินชิงเสว่เหมือนกระต่ายตื่นตูม รีบวิ่งขึ้นไปชั้นบนทันที
ปัง………..
เสียงปิดประตูที่ค่อนข้างดัง
เมื่อมองไปที่ฉากนี้ ใบหน้าของถังเฉาแสดงให้เห็นรอยยิ้มเล็กน้อย
บิดขี้เกียจ แล้วเดินเข้าห้องเพื่อไปพักผ่อนที่ห้องรับรองแขก
เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น ถังเฉาตื่นเช้ามาก
ถึงแม้จะปลดประจำการแล้ว แต่วินัยของการเป็นทหารก็ยังอยู่ ทำให้เขาตื่น 6 โมงเช้าทุกวัน
คิดไม่ถึงว่า หลินชิงเสว่กับถังเสี่ยวลี้จะตื่นเช้ากว่าอีก
“ป๊ะป๋า อุ้ม”
เมื่อเห็นถังเฉาเดินออกจากห้อง ถังเสี่ยวลี้ก็ยื่นมือขอให้ถังเฉาอุ้มทันที
เมื่อเห็นลูกสาวคิดถึงพ่อขนาดนี้ หลินชิงเสว่รู้สึกหวงขึ้นมา
เธอกับถังเสี่ยวลี้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเป็นเวลา 5ปี และเธอไม่เคยเห็นถังเสี่ยวลี้ติดเธอมากขนาดนี้ …….
หลังทานอาหารเช้า หลินชิงเสว่ส่งถังเสี่ยวลี้ไปโรงเรียนอนุบาล และถังเฉาก็ไปด้วยเขารู้สึกมีความสุขมาก
กริ๊งๆๆ!
ตอนนี้ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เฟิ่งหวงเป็นคนโทรมา
“รองหัวหน้า เรื่องที่คุณให้ฉันตรวจสอบ ฉันตรวจเจอแล้ว”
เฟิ่งหวงพูดด้วยความเคารพ “ประธานซุนของบริษัทหลงเถิงกรุ๊ปได้ทำธุรกิจที่ผิดกฎหมายมากมายในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เพียงแค่เลือกสักเรื่องก็เพียงพอแล้วสำหรับที่ทำให้เขาติดคุกเป็นเวลาหลายปี”
ท่าทางของถังเฉายังคงสงบ “ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้มอบคุณรับผิดชอบ”
“ค่ะ รองหัวหน้า”
เวลา 14.00 น. ถังเฉาเดินเข้าไปในสถานที่ประมูลตรงเวลา และเวลานี้ทุกคนก็มากันครบแล้ว
สิ่งที่ทำให้ถังเฉาประหลาดใจคือ หลินเจิ้นสงก็มาด้วยเช่นกัน แต่ดูแล้วเขาอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่ เลยสูบบุหรี่
“โย่ นี่ไม่ใช่นักเล่านิทานผู้ยิ่งใหญ่ถังเฉานี่”
ขณะนี้ ซุนชิงได้เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม “วันนี้คุณจะเล่าเรื่องอะไรให้เราฟัง?”
เขาพูดเสียงดังมาก ซึ่งมันสามารถดึงดูดความสนใจของทุกคน ผู้ประกอบการหลายคนหัวเราะเยาะขึ้นมา
“เสี่ยวเฉา”
ทันใดนั้น หูก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย
ถังเฉาหันไปมอง หลินเจิ้นสงพาหลินฉ่ายเวยกับโจวเหม่ยหยูนเดินเข้ามา
“ฮึ่ม ยังมีหน้ามาอีก”
หลินฉ่ายเวยพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม และหันหน้าหนี เพราะไม่อยากเห็นหน้าถังเฉา
ถังเฉาไม่ใส่ใจ ทักทายด้วยรอยยิ้ม “ พ่อ สูบบุหรี่น้อยลงหน่อย ไม่ดีต่อสุขภาพน่ะครับ”
“ได้ ๆไม่สูบแล้ว”
หลินเจิ้นสงยิ้มพร้อมกับดับบุหรี่ “เสี่ยวเฉา พ่อได้ยินเขาพูดว่า เจ้าเป็นคนรักษาพ่อ”
“เรื่องเล็กน้อยครับ”
หลินเจิ้นสงแค่อยากถามถังเฉาว่าช่วง5ปีที่ผ่านมาเขาไปทำอะไรที่ไหน และทันใดนั้นเขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ แสดงท่าทางเคร่งขรึมอีกครั้ง
“พ่อ มีอะไรเหรอครับ?” ถังเฉาถาม
“อั้ย ก็คือเรื่องของการประมูลนั่นแหละ”
หลินเจิ้นสงถอนหายใจ “เสี่ยวเฉา เมื่อวานลูกสับสนเลอะเลือน……”
ถังเฉายิ้ม อย่างปราศจากความกังวล “พ่อ พ่อเชื่อผมไหม?”
หลินเจิ้นสงไม่รู้ว่าทำไมถังเฉาจึงพูดแบบนี้ แต่ก็พยักหน้า “เชื่อ”
ถ้าอย่างนั้นก็ค่อยดู ผมจะไม่ทำเรื่องที่ทำให้ตระกูลหลินเสียหาย”
ขณะที่พูด สาวสวยในชุดทำงานคนหนึ่งเดินขึ้นไปบนเวที หัวหน้าเถียนเดินอยู่ข้างหลังเธอตลอดเหมือนเป็นผู้น้อย
“ฉันชื่อหลี่ถาวเป็นเลขาของท่านประธานหลิน ต่อไป ฉันจะประกาศผลการประมูล”
