บทที่17 แก้แค้นภายหลัง
ทันใดนั้นสถานที่นี้ก็เงียบลง เถียนหยูที่ยืนอยู่ข้างหลังหลี่ถาวพยักหน้าให้ซุนชิง เพื่อให้ซุนชิงโล่งอก
มีหัวหน้าเถียนช่วยอยู่ พวกเขาจะร่วมมือทางธุรกิจ เรื่องต้องสำเร็จอย่างแน่นอน
ซุนชิงสีหนาเต็มไปด้วยความมั่นใจ จัดเสื้อผ้าผูกเนกไท และเตรียมพร้อมอยู่เสมอ
หลินเจิ้นสงรู้สึกประหม่าตื่นเต้นจนเหงื่อเต็มฝ่ามือ หากการประมูลครั้งนี้ล้มเหลว งั้นตระกูลหลิน ก็ต้องล่มสลายแล้ว
แต่เนื่องจากเมื่อวานนี้ถังเฉาสร้างความวุ่นวาย ความเป็นไปได้ที่จะประสบผลสำเร็จเกือบเป็นศูนย์
“หลังจากผ่านการตรวจสอบจากท่านประธานหลินแล้ว ในที่สุดเราก็สามารถคัดเลือกบริษัทที่จะมาเป็นหุ้นส่วนกับพวกเรา และเขาก็คือ…….”
หลี่ถาวยิ้มอย่างมืออาชีพ และหยุดไปชั่วคราว
ทุกคนกลั้นหายใจ ซุนชิงเตรียมพร้อมที่จะลุกจากที่นั่ง
“ตระกูลหลิน บริษัทโอ้ซิน”
หลี่ถาวประกาศต่อ “ขอให้ทุกคนปรบมือต้อนรับอย่างอบอุ่น และเชิญตัวแทนของตระกูลหลินขึ้นมาบนเวที”
“……”
ไม่มีคนปรบมือ และไม่มีคนพูด
ดูเหมือนว่าผู้ประกอบการทั้งหมดจะอึ้งไปชั่วขณะ เหมือนกับทุกคนสูญเสียการได้ยิน
ซุนชิงรู้สึกเหมือนเมา รอยยิ้มบนใบหน้าเขาก็หุบลง กลายเป็นหน้ากากมนุษย์ที่สวยงาม
เขาเหมือนกับซื้อบื้ออย่างสิ้นเชิง
มันควรจะเป็นตัวเองไม่ใช่เหรอ? จะเป็นตระกูลหลินได้อย่างไร?
ฝั่งตระกูลหลิน ที่ได้ประสบกับความเศร้าโศกและความสุขทั้งสองอย่างในเวลาไล่กัน ถึงตอนนี้สติของพวกเขายังหลุดลอย
ส่วนหลินฉ่ายเวยกับแม่ รู้สึกเหมือนเห็นผีตอนกลางวันแสกๆ เหมือนวิญญาณของพวกเธอออกจากร่างไป
มีเพียงถังเฉาเท่านั้นที่มีรอยยิ้มสงบบนใบหน้าตั้งแต่ต้นจนจบ ราวกับว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา
เขาตบมือหลินเจิ้นสงเบา ๆ และย้ำเตือนว่า “ พ่อถึงเวลาที่จะขึ้นไปพูดบนเวทีแล้วครับ”
หลินเจิ้นสงจึงได้สติกลับมา พูดอย่างตื่นเต้น “สำเร็จ สำเร็จแล้ว ประสบความสำเร็จแล้วจริง ๆ…….. ”
เขาเดินขึ้นไปบนเวทีและจับมือกับหลี่ถาว ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาอายุหนุ่มขึ้นมาสิบปี
“ไม่ ผมไม่ยอมรับ!”
ด้านล่างเวที ซุนชิงได้ลุกขึ้นยืน ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ “ ช่วยเหลือปิดปังอำพราง เป็นการช่วยเหลือปิดปังอำพราง!ทำไมคนที่ชนะการประมูลถึงไม่ใช่ผม? ”
“ใช่แล้ว เลขาหลี่ เกิดข้อผิดพลาดอะไรหรือเปล่า?” ด้านเถียนหยู่ก็ถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อ
เมื่อวานนี้เขาร่างรายชื่อที่ผ่านการตรวจสอบเบื้องต้นแล้วส่งให้ประธานหลิน เขานำเสนอบริษัทหลงเถิงกรุ๊ปอย่างชัดเจน อีกอย่างในรายชื่อนั้นไม่มีชื่อของตระกูลหลิน แล้วตระกูลหลินจะชนะการประมูลได้อย่างไร?
เมื่อได้ยินประโยคนั้น ดวงตาของหลี่ถาวเยือกเย็น กล่าวด้วยคำพูดที่เย็นชาและแข็งกร้าว
“นี่คือการตัดสินใจของประธานหลิน หรือว่า พวกคุณมีความสงสัยในตัวประธานหลิน?”
“ไม่ ไม่กล้า…….” เถียนหยู่ตกใจมาก
หลี่ถาวเหลือบมองซุนชิงอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง “ประธานหลินไม่ได้เลือกบริษัทหลงเถิง แน่นอนว่าต้องมีอะไรสักอย่างที่พวกคุณยังทำได้ไม่ดี ไม่มีการช่วยเหลือปิดปังอำพรางอะไรทั้งสิ้น? ถ้าหากคุณยังพูดจาพล่อย ๆอีก ก็รอรับจดหมายจากทนายก็แล้วกัน!”
“จดหมายจากทนาย!”
เมื่อได้ยินประโยคนี้ ไม่ใช่ว่ามีแต่ซุนชิงที่ตกใจ บริษัทอื่นก็ตกใจจนเหงื่อแตกเช่นกัน
นี่คือความสามารถของลี่จิงกรุ๊ป ที่แม้แต่เรื่องเล็ก ๆ ก็สามารถทำให้คุณเดือดร้อนหนัก แม้ว่าบริษัทหลงเถิงจะใหญ่ แต่เมื่อเทียบกับลี่จิงกรุ๊ปแล้ว มันก็เหมือนกับฟ้ากับดิน
แอ๊ด……….
ทันใดนั้น ประตูก็ถูกเปิดออก และกลุ่มตำรวจก็เดินเข้ามา
เดินนำโดย ตำรวจหญิงคนหนึ่งที่ท่าทางองอาจห้าวหาญ ที่ไว้ผมสั้นแลดูสะอาดตา
เธอหยิบเอกสารหลักฐานออกมา ใช้สายตากวาดไปรอบ ๆ ห้อง “ฉันคือหวางเยี่ยนมาจากกรมตำรวจเมืองหมิงจู ใครคือซุนชิง? ”
เหตุการณ์นี้ ทำให้ผู้ประกอบการทั้งหมดตกใจกลัว แม้แต่หลี่ถาวที่ดำเนินรายการอยู่ ก็คิดไม่ถึงว่าจะมีตำรวจบุกเข้ามา
“ผม คือผมเอง มีอะไรเหรอ?” ซุนชิงมองอย่างตกตะลึง ยืนขึ้นมาโดยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร
คลิก……..
หวางเยี่ยนเดินมาหน้าซุนชิง ใส่กุญแจมือซุนชิงทันทีโดยไม่พูดอะไรเลย จากนั้นจึงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พวกเราสงสัยว่าคุณฟอกเงินและฉ้อโกง กรุณาไปกับเรา”
“อะไรน่ะ?”
ซุนชิงรู้สึกกังวลทันที “เจ้าหน้าที่หวาง มีอะไรเข้าใจผิดไปหรือเปล่า ผมไม่ได้ทำความผิดอะไรนะครับ…..”
“คุณมีสิทธิ์ที่จะนิ่งเฉย พาเขาออกไป!”
ยังไม่ทันที่ซุนชิงจะพูดจบ หวางเยี่ยนก็ตะโกน แล้วพาซุนชิงออกไป
หากพูดถึงก่อนหน้านั้นที่ตระกูลหลินชนะการประมูล ทุกคนก็ตกตะลึงกันแล้ว และตอนนี้ซุนชิงถูกตำรวจพาไป มันทำให้ทุกคนรู้สึกราวกับว่าในหัวใจของพวกเขามีหมอกควันปกคลุมหนาทึบ
ตอนแรกซุนชิงประมูลล้มเหลว แล้วตอนหลังยังถูกตำรวจจับไป นี่เป็นเรื่องบังเอิญเหรอ?
ทุกคนในที่นี้รู้สึกอึ้งไปหมด และในไม่ช้าก็รู้สึกได้ว่าเรื่องนี้ มีใครบางคนกำลังปกป้องตระกูลหลินอยู่
เมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมา ผู้ประกอบการบางรายไม่อยากอยู่นาน จึงรีบกลับไป
หลี่ถาวหันมองเถียนหยู่ แล้วพูดว่า “ประธานหลินอยากพบคุณ”
เถียนหยู่รู้สึกหัวใจกระตุกครั้งหนึ่ง “ประธานหลิน หาผมมีเรื่องอะไร?”
หลี่ถาวยิ้มเย็นชาที่มุมปาก “ประธานหลินไม่ชอบบริษัทหลงเถิงกรุ๊ป แต่คุณกลับสร้างโอกาสให้บริษัทหลงเถิงทั้งโดยตั้งใจและไม่ตั้งใจ แล้วคุณคิดว่าประธานหลินอยากพบคุณทำไม?”
ห๊า…….
เมื่อได้ยินประโยคนี้ สีหน้าของเถียนหยู่ก็ซีดเผือดขึ้นมาทันที
หลี่ถาวหันกลับมา แล้วหยิบเอกสารส่งให้หลินเจิ้นสง “นี่เป็นสัญญาความร่วมมือระหว่างเราทั้งสองฝ่าย คุณอ่านดูก่อน ถ้าไม่มีปัญหาอะไร ก็เซ็นชื่อตรงนี้ค่ะ”
“ได้ ได้”
หลินเจิ้นสงรับเอกสารมาอย่างซาบซึ้ง แล้วก็อ่านอย่างตั้งใจ ปรากฏว่าสัญญาไม่มีปัญหาอะไร จึงได้ทำการเซ็นชื่อ
หลังจากนั้นก็ส่งสัญญาชุดหนึ่งคืนให้หลี่ถาวแล้ว หลินเจิ้นสงก็พูดอีกครั้งว่า “เลขาหลี่ ขอบคุณมากจริง ๆ รบกวนคุณช่วยรายงานให้ประธานหลินได้หรือไม่ หากคืนนี้ท่านสะดวก อยากขอเชิญร่วมรับประทานอาหารค่ำ”
“ต้องขอโทษด้วย ประธานหลินท่านงานยุ่ง”
หลี่ถาวยิ้มเป็นนัยขอโทษที่ปฏิเสธ แล้วเหลือบมองถังเฉาที่กำลังนั่งอย่างสงบ แล้วกล่าวว่า “ถ้าคุณต้องการขอบคุณจริง ๆ ก็ขอบคุณ คุณถังคนนี้เถอะ”
เมื่อได้ยินประโยคนี้ ไม่ว่าจะเป็นหลินเจิ้นสง ยังมีโจวเหม่ยหยูนสองแม่ลูก ต่างมองไปที่ถังเฉาอย่างไม่น่าเชื่อ
“ยินดีที่ได้ร่วมงานกัน”
หลังจากจับมือกับหลินเจิ้นสง หลี่ถาวก็ออกจากสถานที่จัดงาน เหลือแต่ครอบครัวตระกูลหลิน3 คน ที่ตอนนี้พวกเขารู้สึกเหมือนกับว่าตนเองอยู่ในสายหมอก
“เสี่ยวเฉา บอกพ่อมาตามตรง ว่าเจ้าทำได้อย่างไร? ” หลินเจิ้นสงมองไปที่ถังเฉา แล้วถามอย่างจริงจัง
ถึงตอนนี้หลินฉ่ายเวยกับโจวเหม่ยหยูนยังไม่สามารถตั้งสติได้ ก่อนหน้านั้นตีให้ตายยังไงพวกเธอก็ไม่เชื่อว่าถังเฉาจะทำได้
ถังเฉายักไหล่ “ เล่านิทานโดนใจท่านประธานหลินจนซาบซึ้งมั้ง”
“……”
ทันใดนั้น สีหน้าของสองแม่ลูกหลินฉ่ายเวยแดงขึ้นมา ทำไมจะฟังไม่ออกว่าถังเฉากำลังเยาะเย้ยเขาสองแม่ลูกอยู่?
เนื่องจาก ก่อนหน้านี้ทั้งสองคนแม่ลูกดูถูกด่าทอเขาต่าง ๆ นานา แต่ตอนนี้ถังเฉาชนะการประมูลแล้ว เหมือนสองแม่ลูกถูกตบหน้าอย่างแรง
แต่ว่า มันก็ไม่สำคัญอะไรแล้ว
หลินเจิ้นสงสีหน้าเบิกบาน หัวเราะอย่างเต็มที่ “ดี ดีแล้ว เสี่ยวเฉา พ่อดูคนไม่ผิดจริง ๆ”
จากนั้นเขาก็พูดกับโจวเหม่ยหยูน “รีบไปหาโรงแรมจองโต๊ะทานข้าว วันนี้เป็นวันสำคัญของตระกูลหลิน ดังนั้นต้องฉลองกันหน่อย”
“ได้ ได้ค่ะ……”
โจวเหม่ยหยูนฝืนยิ้ม หยิบโทรศัพท์ออกมาเตรียมจองโต๊ะทานข้าว
“ผมไม่ไปน่ะครับ”
ถังเฉาพูดอย่างเยือกเย็นว่า “ผมถูกขับไล่ออกจากตระกูลหลินแล้ว ฉ่ายเวยกับป้าเหม่ยหยุนเคยพูดว่า ไม่อนุญาตให้ผมเหยียบเข้าบ้านตระกูลหลินอีก ดังนั้นผมขอตัวก่อนน่ะ”
เมื่อพูดจบ ก็เดินออกไป เหลือไว้แต่หลินฉ่ายเวยกับโจวเหม่ยหยูนที่สีหน้าไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่
“ถังเฉา นาย……..”
สองแม่ลูกโกรธจนตาแดงก่ำแทบเป็นเลือด แทบอยากจะฆ่าเขาเสียให้ตาย
ไอ้หมอนี่มันจงใจ
ใบหน้าของหลินเจิ้นสงขุ่นมัวเป็นอย่างมาก ทันใดนั้น เขาก็ตบหน้าหลินฉ่ายเวยอย่างแรง
เพียะ!
ในไม่ช้า ใบหน้าครึ่งหนึ่งของหลินฉ่ายเวยก็บวมขึ้นมา พร้อมกับรอยนิ้วมือที่ชัดเจนทั้ง5นิ้ว
“ความสามารถที่จะทำให้งานสำเร็จนั้นมีไม่พอ แต่ความสามารถที่จะทำลายงานนั้นมีอยู่เหลือเฟือ คุณมีสิทธิ์อะไรขับไล่เสี่ยวเฉาออกจากตระกูล?”
