บทที่51 การปฏิบัติรับใช้
“นี่……”
ตอนนี้ตระกูลหวาง ตระกูลจ้าวและทุกคนได้ก้าวสิบองศาโค้งคำนับ สถานการณ์ดูยิ่งใหญ่มาก หลินเจิ้นสงก็อึ้งไปสักพัก ไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น
โจวเหม่ยหยูนและหลินฉ่ายเวยที่ยังคุกเข่าอยู่ก็ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น สถานการณ์ตอนนี้กับสิ่งที่พวกเธอคิดดูต่างกัน
พวกเธอคิดว่า ตระกูลหวางคงมาที่นี่เพื่อทวงหนี้แน่นอน ตระกูลจ้าวต้องมาก่อกวนแน่ แต่ทำไมกลับต้องมาขอโทษด้วย?
มีเพียงแค่ถังเฉา ที่ดื่มชาอยู่อย่างสบายใจ และดูตระกูลหวางและตระกูลจ้าวขอโทษ
โค้งคำนับอยู่ประมาณสองนาที หวางหมิ่นเหมินและจ้าวลิ่วถึงได้ลุกขึ้นแสดงสีหน้าที่ดูจริงใจมองไปที่หลินเจิ้นสงและพูดว่า“คุณหลิน นี่เป็นการเข้าใจผิด ฉันจะมาขอโทษกับสิ่งที่เกิดขึ้นหลายวันที่ผ่านมานี่”
“เมื่อไม่กี่วันก่อน ผมกับเพื่อนถังมีปัญหากันนิดหน่อย หลังจากเรื่องนั้นผมก็ได้คิดทบทวนใหม่ คิดว่าเรื่องนี้คงผ่านไปแล้ว แต่ลูกของผมที่ไม่รู้เรื่อง ยังคับแค้นในใจ และปิดบังผม ไปที่ศาลให้เพื่อนที่เป็นทนายความมาช่วยและออกหนังสือคำสั่งจากศาล สร้างความเดือดร้อนให้พวกคุณไม่น้อย……ลูกไม่รักดี ออกมาเดี๋ยวนี้!
ระหว่างที่พูด หวางหมิ่นเหมินดึงหูของหวางเยี่ย และหวางเยี่ยถูกหวางหมิ่นเหมินดึงออกมาอย่างจนตรอก
หวางหมิ่นเหมินถีบไปที่ตูดของหวางเยี่ย และถีบเขาไปอยู่ตรงหน้าของหลินเจิ้นสงสีหน้าที่หมองคล้ำ“ทำไมยังไม่เอาหัวโขกกับพื้นและขอโทษตระกูลหลิน!”
หวางเยี่ยในใจไม่ยอม แต่ก็ขันขืนอะไรไม่ได้เขาได้เอาหัวโขกพื้นแล้วขอโทษ“ลุงหลินผมขอโทษ”
และหันไปที่โจวเหม่ยหยูนและหลินฉ่ายเวยและเอาหัวโขกลงไปกับพื้นต่อ“ฉ่ายเวย ผมขอโทษ คุณน้า ผมขอโทษ”
“คุณลุง คุณน้า ผมขอโทษ”
“คุณลุงรอง คุณน้ารอง ผมขอโทษ”
“…..”
หวางเยี่ยได้เอาหัวโขกกับพื้นและขอโทษทุกคน เหมือนคนที่ เต็มล้นไปด้วยความจริงใจ
และคนของตระกูลหลินไม่เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น คุณชายใหญ่ของตระกูลหวางได้ เอาหัวโขกกันพื้นขอโทษพวกเขา? นี่เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลย
หวางหมิ่นเหมินใช้สายตาที่ดุจ้องไปที่หวางเยี่ย และให้สีหน้าที่อ่อนโยนมองที่หลินเจิ้นสงและพูดว่า “คุณหลิน ทางเราได้ยกเลิกหมายศาลเรียกค่าเสียหาย ขณะเดียวกันทางเราจะจ่ายสิบล้านเพื่อเป็นการไถ่โทษหวังว่าคุณ…..คงไม่เอาเรื่อง”
พูดจบ มีคนได้เดินเข้ามาเป็นแถว และแต่ละคนมีกระเป๋ามาด้วย เมื่อเปิดกระเป๋าแล้วข้างในเต็มไปด้วยเงินสด
หลินฉ่ายเวยและโจวเหม่ยหยูนและหลินจ้องและโจวซูหัว แววตาที่เปล่งประกายชาตินี้ยังไม่เคยเห็นเงินสดที่มากขนาดนี้เลย
“นอกจากนี้ ผมมีเรื่องจะขอร้องอีกเรื่อง….. ”
สีหน้าของหวางหมิ่นเหมินดูคลุมเครืออีกครั้ง “นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว ถ้าจะต้องทะเลาะกันจริงๆ ความสัมพันธ์ระหว่างฉ่ายเวยและลูกของตัวเองละ……”
“ไปมาหาสู่กันบ่อยๆนะ!”
หลินเจิ้นสงยังไม่ทันเอ่ยปากโจวเหม่ยหยูนได้ตกลง และมองไปที่หลินฉ่ายเวยฉ่ายเวย “ต่อไปก็ไปเดินเล่นกับคุณชายตระกูลหวางบ่อยๆ นะ กระชับความสัมพันธ์กัน”
“แน่นอน” หลินฉ่ายเวยยิ้มหวาน
ถังเฉามองสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย แต่เฟิ่งหวงที่อยู่ข้างหลัง มองคนตระกูลหลินด้วยสายตาที่ เหยียดหยาม
พวกคนเห็นแก่เงิน ได้เงินเพียงแค่สิบล้าน ก็กลายเป็นแบบนี้แล้ว ถ้าพวกเขารู้ทรัพย์สินทั้งหมดของรองหัวหน้าแล้ว ไม่สลบไปเลยหรือ?
ความจริงแล้ว เฟิ่งหวงก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าถังเฉารวยแค่ไหน เพราะถังเฉาถึงจุดที่จะซื้ออะไรก็ไม่ต้องใช้เงินตัวเอง แค่ออกคำสั่ง ทุกคนก็จะแย่งกันจ่ายบิลนั้นให้ เพราะอยากที่จะสร้างความสัมพันธ์ที่ แน่นแฟ้น
ก็เหมือนคนรวยที่สุดในเมืองหมิงจูอีซาน รวยพอมั้ย?
แต่เป็นแค่เพียงนักธุรกิจลำดับสุดท้ายของสมาคมการค้าหงยิง คนที่รวยกว่าเขามีมากมาย คนพวกนี้ อยู่ในอำนาจการดูแลของบ้าการค้าแห่งหัวเซี่ยชีชือ และบ้าการค้าก็ได้รับคำสั่งจากรองหัวหน้าอีกที……
ตระกูลหวางขอโทษเสร็จแล้ว ได้พาคนของตัวเองกลับไป ต่อไปก็เป็นตระกูลจ้าว
จ้าวลิ่วได้ก้าวออกไป และไปขอโทษหลินเจิ้นสงด้วยสีหน้าที่จริงใจ “ เพื่อนหลิน เมื่อคืนมีเรื่องกลุ้มใจนอนก็นอนไม่หลับเลย สมองคิดแต่เรื่องโง่ๆ ที่ตัวเองทำลงไป ชั่งน่าอับอายมาก…… ”
เมื่อได้ยินประโยคนี้คนของตระกูลหลินปรากฏสีหน้าที่แปลกประหลาด ถังเฉาที่ดื่มชาอยู่หัวเราะจนเกือบที่จะเกือบที่พ่นน้ำชาออกมา
ถ้าเป็นคนที่เรียบร้อยและมีมารยาทพูดประโยคนี้ออกมาจะไม่แปลกเลย แต่จ้าวลิ่วเป็นคนแบบไหน?
คนที่เป็นนักเลง เป็นหัวหน้าของแก๊ง เขาพูดประโยคนี้ก็เหมือนนักเลงใส่สูท ดูไม่ยากเลยว่า เมื่อคืนนี้จ้าวลิ่วต้องท่องจําคำประโยคที่เตรียมมาขอโทษแน่ๆ
ชั่งลำบากเขาจริงๆ
เมื่อจ้าวลิ่วกำลังที่จะ โค้งคำนับหลินเจิ้นสงรีบประคองเขาไว้ ยิ้มและพูดว่า “คุณจ้าว เรื่องนี้ทางผมเป็นฝ่ายผิด พวกผมไม่ควรไปตีผู้หญิงของคุณ”
“เธอสมควรแล้ว! ”
จ้าวลิ่วพูดด้วยความโกรธ และดึงหลิ่วเซียนที่อยู่ข้างหลัง “ออกมาเดี๋ยวนี้ เธอพูดเลย ว่าไปทำเรื่องอะไรให้เขาโกรธขนาดนี่! ”
หลิ่วเซียนแสดงสีหน้าน้อยใจและพูดเบาๆ ว่า “ฉันไม่ควรช่วย คนโลภของตระกูลหวางที่จะจ่ายเงินให้บริษัทลี่จิงกรุ๊ปหนึ่งร้อยล้าน และไม่ควรยุยงเสี้ยมสอนคุณหวางให้ไม่คืน เป็นความผิดฉันเอง…. ”
ขณะนี้ ทุกคนถึงรู้ความจริงว่าทำไมถังเฉาถึงทำลายบริษัทการบันเทิงฮุยหวง เพราะยืมเงินแล้วไม่ยอมคืนเงิน
ตอนแรก ตระกูลหวางจะมีความกล้าแค่ไหน ก็ไม่กล้าที่จะไม่คืนเงินให้กับบริษัทลี่จิง เพราะไม่ได้เป็นตระกูลที่มีอิทธิพลที่สุด ก็เลยไม่มีความกล้าพอที่จะเป็นศัตรูกับบริษัทลี่จิงกรุ๊ป แต่เพราะยุยงเสี้ยมสอนของหลิ่วเซียน หวางหมิ่นเหมินกลับเชื่อคำพูดของเธอ
เรื่องต่อมา ยืมนานแล้วแต่กลับไม่ยอมใช้หนี้ สุดท้ายถังเฉาเลยใช้วิธีที่เด็ดขาดจัดการ
“ผมจ้าวลิ่วถึงจะไม่ใช่คนดีอะไร แต่ผมก็เป็นคนที่แยกแยะ ที่ผมทำแบบนี้ ก็เพราะให้ท้ายการกระทำของลูกน้อง! ”
จ้าวลิ่วพูดต่อไปว่า “สิ่งดีงามที่ผมทำ กลับถูกด่าว่า ผมเลยมาที่นี่เพื่อมาขอโทษ”
“หลายวันที่ผ่านมาลูกน้องผมมาทำลายข้าวของในบ้าน และภาพวาดที่มีชื่อเสียง ผมจะรับผิดชอบค่าเสียหายเอง นอกจากนั้น ผมจะจ่ายเงินสิบล้านเพื่อเป็นการชดเชย”
พูดจบ ก็ได้มาคนกลุ่มหนึ่งเข้ามา พวกเขาถือกระเป๋าสีเงินทั้งสองแขน เปิดออกมา ก็เป็นเงินสดเหมือนเดิม
มอบเงินแล้ว จ้าวลิ่วได้พาคนของตัวเองกลับไป
ตอนนี้ลานบ้านของตระกูลหลินดูเงียบเหงา ทุกคนกำลังอึ้งอยู่
ตระกูลหวางให้เงินมาสิบบ้าน ตระกูลจ้าวให้เงินมาสิบล้าน รวมกันก็เป็นยี่สิบล้าน
นี่ไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย?
แม่ลูกทั้งสองคนหยิกตัวเอง รู้สึกเจ็บมาก ถึงเข้าใจว่าพวกเธอไม่ได้ฝันไป
“รวยแล้ว รวยแล้ว….. ”
ไม่เพียงหลินฉ่ายเวยแม่ลูก คนของตระกูลหลินทั้งหมดก็เก็บอาการที่ดีใจอยู่ในใจ
วันนี้พวกเขาคิดว่าจะเป็นวันที่ตระกูลหลินตกต่ำที่สุด คิดไม่ถึงว่า ตระกูลหลินไม่เพียงไม่ได้หายไป กลับได้เงินมายี่สิบล้าน
เวลาสั่นๆ เพียงหนึ่งสัปดาห์ พวกเขาเผชิญกับความสิ้นหวัง และได้เข้าใจถึงความหวังหลังจากความสิ้นหวัง ดีสุดและแย่สุด ละครตลกของโลกมนุษย์
ก็แค่นี้เอง
ตอนนี้คนของตระกูลหวางดื่มด่ำกับความดีใจกับเงินที่ได้มา ถังเฉาหาวนอน ลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ และพูดไปว่า “เป็นไงละ ผมบอกแล้วว่าทั้งสองตระกูลนี้ต้องมาขอโทษใช่มั้ยละ?”
“……”
คำพูดของถังเฉา เหมือนถังน้ำที่มีน้ำเย็น และราดไปที่หัวของคนพวกนี้
โดยเฉพาะหลินฉ่ายเวยและโจวเหม่ยหยูน ปรากฏสีหน้าแดงพร้อมขาวซีด
พวกเธอรู้สึกแปลกๆ เพราะตระกูลหวางและตระกูลจ้าวที่มาข่มขู่หลายวัน ยังมาทำลายข้าวของ และใช่เงินมาบังคับ ยังออกหมายศาลมาด้วย ทำให้พวกเราสิ้นหวัง แล้วทำไมถึงมาขอโทษได้ละ?
หรือว่าเป็นเจ้าคนไร้ค่านี่ช่วยจัดการหรือ?
“นายทำได้ไง?”
หลินฉ่ายเวยมองถังเฉาด้วยสีหน้าที่แปลกใจ คำถามนี่ เธอคงคิดคำตอบไม่ออกแน่ๆ
“หรือว่าพวกเขาสำนึกผิดเอง?” ถังเฉายิ้มและพูด
ตอนนี้ทุกคนตกอยู่ในความมึนงง
ตระกูลหวางและตระกูลจ้าว ตั้งใจที่จะกลั่นแกล้งพวกเขา จะรู้สึกสำนึกผิดได้ไงละ?
ในนี้ต้องมีคนที่มีอำนาจมากมาไกล่เกลี่ยแน่นอน
แล้วเขาจะเป็นใครนะ?
หลินเจิ้นสงไอแห่ง และออกมาเฉลยว่า “เอาละ ไม่ว่าอย่างไง เสี่ยวเฉาก็ทำให้ตระกูลหวางและตระกูลจ้าวให้อภัยพวกเรา เป็นเรื่องที่น่ายินดี เขาไม่ต้องออกจากตระกูลหลิน”
หลินฉ่ายเวยและโจวเหม่ยหยูนสีหน้าไม่ค่อยดี แต่ถังเฉาช่วยตระกูลหลินผ่านวิกฤตมาได้ พวกเธอคงจะหน้าด้านไล่ถังเฉาไปได้อย่างไง?
“ในเมื่อเรื่องได้จัดการเสร็จแล้ว งั้นมาเริ่มกันเถอะ”
ถังเฉาได้เดินโอ้อวดไปที่ห้องรับแขก และนั่งลงไปที่โซฟา เหมือนเจ้าของบ้าน
“เริ่มอะไรหรือ?” ทุกคนนิ่งไปตามๆ กัน
“เริ่มการปฏิบัติรับใช้ไง”
ถังเฉามองไปที่หลินฉ่ายเวยและพูดว่า“ เธอเคยพูดไม่ใช่หรือว่าถ้าฉันทำสามสิ่งได้สำเร็จ ก็จะมาเป็นคนรับใช้ฉัน และค่อยการปฏิบัติรับใช้ให้ฉัน?”
“……”
สถานการณ์ดูขัดเขินไปหมด
