บทที่ 104 รู้แล้วยังแกล้งถาม
สำนักงานหนังสือพิมพ์และสถานีโทรทัศน์ทุกแห่ง ต่างรายงานเหตุการณ์นี้ แน่นอนข่าวก็แพร่กระจายไปยังโทรศัพท์มือถือของโจวเหม่ยหยูนและหลินฉ่ายเวยด้วย
พวกเขาดูข่าวด้วยสีหน้าที่ตะลึงตกใจ ถูกคนที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ทำเอาช็อค
“โอ้พระเจ้า หนึ่งวันสามร้อยต่อหนึ่งคน คนงานหนึ่งแสนคน วันหนึ่งต้องใช้จ่ายสามสิบล้าน ใครเป็นคนทำเรื่องแบบนี้?” หลินฉ่ายเวยตะลึง พึมพำกับตัวเอง
โจวเหม่ยหยูนคิดอยู่พักหนึ่ง อวดฉลาดแล้วพูดว่า “ฉันคิดว่ามันต้องเป็นโครงการขนาดใหญ่ที่ได้รับการอนุมัติจากเบื้องบน แล้วเบื้องต้นเป็นคนออกทุน เป็นโครงการของประเทศ เพราะฉะนั้นถึงได้รับการสนับสนุนที่แข็งแกร่งขนาดนี้ —-เมืองหมิงจูของพวกเรา ทางเข้าปากแม่น้ำหมิงจูพอดีมีโครงการวางแผนจะปรับปรุงพัฒนายังค้างไว้อยู่? ไม่แน่นี่คงกำลังวางแผนเริ่มดำเนินการแล้ว! ”
พูดไป โจวเหม่ยหยูนหันศีรษะไปมองโจวฉวนกั๋ว สีหน้าพูดด้วยความตื่นเต้น “พ่อ ฉันจำได้ว่าตระกูลโจวบ้านเรา ก็เข้าร่วมโครงการปรับปรุงพัฒนาแม่น้ำหมิงจูด้วยหนิ?”
โจวฉวนกั๋วขมวดคิ้วและพูดว่า “ไม่ถือว่าเข้าร่วม โครงการใหญ่ขนาดนี้ มีเพียงแค่สี่ตระกูลยักษ์ใหญ่เท่านั้นที่มีสิทธิ์เข้าร่วม พ่อแค่เป็นคนติดตามคุณชายบ้านตระกูลต่งเท่านั้น ก็แค่ได้ผลประโยชน์จากเขาเล็กๆน้อยๆเท่านั้น”
ถังเฉาสีหน้าไม่เปลี่ยน ตระกูลสี่ยักษ์ใหญ่ในเมืองหมิงจูมี ตระกูลซ่ง ตระกูลต่งตระกูลเหยียน ตระกูลเสิ่นปัจจุบันถังเฉาก็แค่ใกล้ชิดกับตระซ่งเท่านั้น อีกสามตระกูล ยังคงปิดบังไม่ออกหน้า
แต่ว่า เขาก็ไม่ได้กังวลมาก ยังไง สำหรับเขาแล้ว ก็ไม่ได้สำคัญอะไร
หลังจากได้ยินคำพูดของโจวฉวนกั๋วแล้ว โจวเหม่ยหยูนกลับไม่ยุ่งเกี่ยว แต่สีหน้ายิ่งตื่นเต้นมากขึ้น “งั้นก็เป็นเรื่องดีสิ นั่นเป็นโครงการใหญ่ ถึงจะได้ผลประโยชน์แค่เล็กน้อย แต่ก็ถือว่าเป็นผลดี ก็ได้เยอะกว่าที่คิด ไม่แน่ ตระกูลโจวอาจจะถือโอกาสนี้ได้ไปมาหาสู่กับสี่ตระกูลยักษ์ใหญ่”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ โจวฉวนกั๋วก็รู้สึกว่ามีเหตุผล ถ้าหากทางเข้าแม่น้ำหมิงจูวางแผนเริ่มดำเนินการแล้ว เขาก็เป็นส่วนหนึ่งในนั้น ผลประโยชน์ที่จะได้รับยากที่จะคาดเดา
“ดี เดี๋ยวไว้วันหลังพ่อจะไปเยี่ยมเยียนบ้านตระกูลต่งด้วยตัวเอง”
ตระกูลโจวทั้งหมด ก็อยู่ในท่ามกลางความสุข
ดูจากพวกเขา เพียงครั้งเดียวก็ให้คนงานบินลงมาที่เมืองหมิงจูมากขนาดนี้ คงเป็นเพราะแม่น้ำหมินจูที่วางแผนไว้จะเริ่มงานแล้วแน่ๆ
ท่ามกลางผู้คนมากมาย มีเพียงหลินเจิ้งสงเท่านั้นที่มองถังเฉาด้วยสีหน้าเศร้าหมอง
ถังเฉาพยักหน้า เพื่อทำให้เขาจะไม่ต้องกังวลมากเกินไป
“โอเคละครก็ดูจบแล้ว พวกคุณจะมอบโครงการนี้ออกมาเมื่อไหร่? โครงการนี้พวกคุณทำไม่ได้”
ทันใดนั้นโจวเหม่ยหยูนก็เปลี่ยนประโยคการพูด หันศีรษะและมองไปที่ถังเฉาและหลินเจิ้นสงด้วยความเย่อหยิ่ง
“แค่กแค่ก —-”
โจวฉวนกั๋วก็ไอไปทีหนึ่ง พูดด้วยสีหน้าจริงจัง “โครงการนี้จำเป็นต้องให้ตระกูลโจวมาทำ เจิ้งสง พูดอย่างเข้มงวดหน่อย คุณก็ถือว่าเป็นคนตระกูลโจว ตอนแรกผมอนุญาตให้คุณพาเหม่ยหยูนออกไป ถือว่าเมตตาคุณมากแล้ว”
หลินเจิ้นสงกำลังจะพูด แต่ถังเฉาโบกมือให้เขา บ่งบอกว่าเขาไม่จำเป็นต้องออกหน้า
เขายิ้มเหอเหอและมองไปที่โจวเหม่ยหยูนกับโจวฉวนกั๋วแล้วพูดว่า “พวกคุณแน่ใจขนาดนั้นเลย ว่าคนงานแสนคนจะไปเริ่มงานที่โครงพัฒนาแม่น้ำหมิงจู? ทำไมไม่คิดว่ามาเพื่อบริษัทโอ้ซินล่ะ?”
ทันทีที่พูดออกมา โจวเหม่ยหยูนราวกับว่าเขาได้ยินเรื่องตลกขบขัน แล้วก็หัวเราะขึ้นมาทันที
หลังจากหัวเราะ ก็มองถังเฉาด้วยความดูถูก “ฉันว่าคุณคงยังไม่ตื่นนอนมั้ง? การกระทำที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ คนเยอะขนาดนี้ เป็นไปได้ไงที่จะมาที่นี่?”
“ถังเฉา คุณไม่ต้องดิ้นรนอีกแล้ว”
หลินฉ่ายเวยเดินไปที่ข้างหน้าของถังเฉา พูดอย่างจริงจังว่า “โครงการนี้คุณเป็นคนรับมาให้พวกเรา จุดนี้พวกเราจะจำไว้ หลังจากตระกูลทำเสร็จแล้ว จะชดเชยค่าลำบากให้คุณสักก้อน นี่ก็ถือว่าเมตตาคุณมากพอแล้ว คุณยังมีอะไรไม่พอใจอีกหรอ?”
ถังเฉายิ้มและไม่ได้พูดอะไร
ขณะนี้ ข้างนอกมีเสียงรถบัสแว่วมา
ภายใต้การจ้องมองของทุกคน รถบัสขับเข้าไปใน บริษัทโอ้ซิน และจอดในที่โล่งแจ้ง
โจวเหม่ยหยูนและหลินฉ่ายเวยตกตะลึง ไม่รู้ว่ารถบัสนี้จะทำอะไร
“ เฮ้ย พวกคุณขับมาผิดแล้วมั้ง … ”
โจวเหม่ยหยูนเดินไปกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นประตูรถบัสเปิดออก มีผู้ชายกลุ่มหนึ่งเดินลงมาจากข้างบน
สวมชุดทำงานและสวมหมวกนิรภัย โจวเหม่ยหยูนกรีดร้องด้วยความตกใจ
“อ้ะ —- พวกคุณเป็นใคร?!”
ถังเฉาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ “พวกเขามาทำงานกันทั้งนั้น คุณยังจะถามพวกเขาว่าเป็นใครอีก?”
“ทำงาน?”
โจวเหม่ยหยูนยังคงชะงักอยู่ที่นั่น ทันใดนั้นดูเหมือนพอจะเข้าใจอะไรบางอย่าง ท่าทีเปลี่ยนเป็นหวาดกลัวอย่างมาก “คุณ พวกคุณทั้งหมดเป็น… ”
ปัง —-
ปัง —-
ปัง —-
ในเวลาต่อมา ประตูของรถบัสก็เปิดออก คนงานก็ค่อยๆทยอยลงมา
หลังจากลงรถ พวกเขาก็จัดเรียงแถวเป็นสี่เหลี่ยมอย่างรวดเร็ว รถบัสทุกคันนั่งได้ประมาณแปดสิบคน รถบัสสิบกว่าคัน คนงานทั้งหมดก็พันกว่าคน
“ นี่…นี่…”
เมื่อมองไปที่ฉากนี้ สีหน้าของตระกูลโจวทุกคนก็ดูไม่ได้เลย
โจวเหม่ยหยูนกัดฟันแน่น ใบหน้าของเธอแดงขาวสลับไปมา
คนงานเยอะขนาดนี้ เดิมคิดว่าจะเริ่มดำเนินการพัฒนาปากทางแม่น้ำหมิงจู คิดไม่ถึงว่าจะมารายงานตัวที่โอ้ซิน
สำหรับหลิงเจิ้งสง เขาตกใจจนพูดไม่ออกตั้งนานแล้ว มองไปที่ถังเฉาด้วยสายตาที่ช็อค
เขารู้สึกว่าปาฏิหาริย์ครั้งนี้จะไม่เกิดขึ้น แต่คิดไม่ถึงว่าคนจะมาจริงๆ …
เสียงดังก้อง —-
บนถนน ก็มีเสียงเครื่องยนต์ขับเข้ามา
ทุกคนวิ่งออกไปดูข้างนอก ทันใดนั้นก็ตกใจ
เห็นแต่ถนนที่เดิมทีกว้างขวางนั้น แต่ตอนนี้น้ำก็ไม่สามารถไหลผ่านเข้ามาได้ มีรถบัสต่อแถวยาว ส่งผลให้การจราจรติดขัด
ประตูรถเปิดออก แต่ละคนใส่ชุดทำงานและสวมหมวกนิรภัยเดินลงมา
หนาแน่นมาก นับไม่ถ้วน
“ยังมี?!”
“นี่มีเท่าไหร่เนี่ย?”
เมื่อมองฉากนี้ ทุกคนในตระกูลโจวต่างก็ใบหน้าตกใจ ช็อคจนพูดไม่ออก
“คนเยอะขนาดนี้ ทั้งหมดไอ้ขยะนี่เรียกมาหรอ?”
ดวงตาของหลินฉ่ายเวยดุร้าย หันศีรษะและมองไปที่ถังเฉาอย่างไม่น่าเชื่อ
สำหรับโจวฉวนกั๋ว โกรธจนหน้าเขียว หายใจติดขัด
โจวเสว่หลินรีบตบหลังโจวฉวนกั๋ว “คุณพ่อ ท่านระวังสุขภาพด้วย”
“ไปให้พ้น!”
โจวฉวนกั๋วผลักโจวเสว่หลินออก มาตรงหน้าถังเฉา สายตาค่อยๆหรี่มอง “พวกนี้คือคนที่คุณเรียกมา?”
“ทำไม? มีปัญหาหรอ?”
ถังเฉาถามโจวฉวนกั๋วอย่างยิ้มแย้ม ว่า
“ดี ดีมาก แต่ดูเหมือนว่าคุณจะลืมปัญหาอีกอย่างหนึ่งนะ?”
โจวฉวนกั๋วก็เหมือนคิดอะไรออก แล้วหัวเราะขึ้นมา “คน คุณมีพอแล้ว แต่เครื่องมืออุปกรณ์ล่ะ?”
หลังจากได้ยินคำพูดของโจวฉวนกั๋ว โจวเหม่ยหยูนและคนอื่น ๆ ต่างก็หัวเราะขึ้นมา
“พ่อพูดถูก คุณจะมีคนมากแค่ไหน ไม่มีอุปกรณ์ ก็ทำอะไรไม่ได้ —-”
ตูมตูมตูม —-
ยังพูดไม่ทันจบ บนท้องฟ้ามีเฮลิคอปเตอร์หลายลำบินผ่านมา
ภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของทุกคน เฮลิคอปเตอร์ทั้งหมดก็จอดลงห่างจากนี่ไม่ไกล
มีชายหลายคนที่สวมชุดเกราะพิเศษถืออุปกรณ์ชิ้นใหญ่และเดินเข้าไปในห้องปฏิบัติการของบริษัทโอ้ซิน
มุมปากที่ยิ้มเยาะเย้ยของถังเฉา มองไปที่ทุกคนในตระกูลโจว “แม้แต่พวกคุณยังนึกถึงปัญหานี้ได้ ผมจะคิดไม่ได้หรอ? รู้แล้วยังแกล้งถามอีก”
ทุกคำพูดทุกประโยค เหมือนมีด แทงเข้าไปในจิตใจ โกรธจนสั่นไปทั้งตัว โกรธจัดจนหน้าเขียว แม้แต่หายใจก็ไม่สะดวก
