บทที่ 187 ร่องรอยที่ลึกลับของหว่างเหลี่ยง
เสียงของหลินชิงเสว่เป็นเหมือนสายน้ำที่ใสสะอาด ปัดเป่าความเป็นปรปักษ์ที่เติบโตอย่างบ้าคลั่งในหัวใจของถังเฉาในทันที
ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน สุดท้ายเขาก็ไม่ได้โยนต่งอี้สิงลงไปเลย แต่ก็ไม่ได้ดึงเขาขึ้นมา ปล่อยให้เขาห้อยเหมือนตุ๊กแกอยู่ที่หน้าผาอย่างปานตาย
ลมและฝนข้างนอกรุนแรงขึ้น และฟ้าร้องคำราม ราวกับจะทำลายโลกแห่งบาปนี้ แต่หัวใจของถังเฉากลับเงียบสงบ ไม่เคลื่อนไหว ปล่อยให้หลินชิงเสว่กอดไว้อย่างตามใจ
เมื่อเวลาผ่านไป เขาก็รู้สึกว่าไหล่ของหลินชิงเสว่สั่นเล็กน้อย
เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะกลั้นเสียงร้องไห้ แต่ก็ยังถูกถังเฉาสังเกตเห็นได้
เขามองไปที่สายฟ้าที่กะพริบ เสียงของเขาต่ำ และทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย “ผมเคยสัญญาไปแล้วว่า จะไม่ทำให้คุณร้องไห้อีกแล้ว ทำไมคุณถึงร้องไห้อีกแล้ว?”
หลินชิงเสว่หัวเราะออกมาด้วยน้ำตา แต่ดวงตาของเธอยังคงเป็นสีแดง และเธอกอดถังเฉาไว้แน่นขึ้น “ฉันไม่อยากจะให้คุณฆ่าคน ไม่ว่าคนอื่นจะปฏิบัติต่อเราอย่างไร เราก็ไม่สามารถทำเช่นนี้ได้ คุณมีเสี่ยวลี้ และยังมีฉัน—-เราเคยผ่านการใช้ชีวิตแบบไม่มีคุณมาห้าปีแล้ว และเราก็ไม่อยากจะเสียคุณไปอีกแล้ว”
ถังเฉาไม่ได้พูด และหลับตาอย่างเคร่งขรึม
เมื่อถังเฉาเงียบ ห้องเหมาทั้งห้องก็เงียบไปเช่นกัน ซ่งหรูอี้ เสิ่นชิงหยุน และคุณชายคนอื่นๆ ต่างก็มองเขาด้วยความหวาดกลัว หรือซับซ้อน
หลังจากนั้น ทุกคนก็พบว่า ความเย็นชาและเจตนาการฆ่าในห้อง ราวกับกระแสน้ำ ลดลงไปทีละเล็กทีละน้อย
เมื่อถังเฉาลืมตาขึ้นอีกครั้ง บนร่างกายของเขาไม่มีออร่าการฆ่าใดๆ และมีรอยยิ้มอ่อนๆ บนใบหน้าของเขา “โอเค ผมสัญญากับคุณว่า จะไม่ฆ่าคน”
ในขณะที่พูด ข้อมือของเขากระชับ ต่งอี้สิงที่ปานตายและแขวนอยู่ข้างนอกก็ถูกถังเฉาโยนกลับมาทันที
เพียงแต่ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสยดสยอง ดวงตาของเขาหมองคล้ำ และเขาไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้นยืนเลย
ถังเฉาไม่แม้แต่จะมองเขาเลย หันหลังไปอย่างช้าๆ และมองไปที่หลินชิงเสว่อย่างอ่อนโยน “ผมแค่ไม่อยากจะให้ใครทำร้ายคุณ”
“ผมก็เหมือนกัน”
หลินชิงเสว่กล่าวด้วยดวงตาสีแดงว่า “อันที่จริง ถ้าย้อนเวลากลับไปเมื่อห้าปีก่อน ฉันจะยังช่วยคุณโดยไม่ลังเล”
ถังเฉาตกตะลึง และความรู้สึกผิดก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาอีกครั้ง
นี่คือหลินชิงเสว่ เธอเป็นคนที่ใจดี ตั้งแต่ต้นจนจบ
“ฮึ”
ซ่งหรูอี้ที่อยู่ข้างๆ มองไปที่ถังเฉาที่กำลังกอดกับหลินชิงเสว่อยู่ ความไม่พอใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าคลาสสิกของเขา เขาตะคอกอย่างหนัก และมองไปที่เสิ่นชิงหยุนและคุณชายเหล่านั้นด้วยสายตาที่เย็นชา “พวกคุณยังไม่ยกเขาออกไปอีกเหรอ?”
ตอนนั้นเองที่เสิ่นชิงหยุนตระหนักได้ในทันใด และพูดด้วยสีหน้าบึ้งตึงว่า “เรื่องนี้มันจะไม่จบอย่างง่ายดาย! ”
จากนั้นเขาก็ยกต่งอี้สิงที่กลัวเกินกว่าจะเดินได้ ออกจากห้องเหมาไป
เมื่อเหล่าคุณชายคนอื่นๆ เห็นเช่นนี้ พวกเขาก็หนีไปทันที ราวกับว่าสูญเสียแกนนำไปชั่วขณะ
อารมณ์ของซ่งหรูอี้ถึงเริ่มดีขึ้นเล็กน้อย แต่ใบหน้าของเขายังคงมืดมน
เลขาที่อยู่ข้างหลังเขามองไปที่ถังเฉาอย่างอยากรู้อยากเห็น ในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ดูเหมือนว่าคุณหนูจะใส่ใจกับชายคนนี้มากนัก……..
เมื่อนึกถึงความจริงที่ว่าภายใต้การจ้องมองของฝูงชน ตัวเองได้โอบกอดกับถังเฉา และยังพูดคำที่แสดงอารมณ์เช่นนั้น แก้มของหลินชิงเสว่ก็แดงขึ้นทันที และเธอก็ผลักถังเฉาออกไป ด้วยจิตสำนึก
ด้วยการจากไปของต่งอี้สิง เสิ่นชิงหยุนและกลุ่มชายหนุ่มคนอื่นๆ อารมณ์ของหลินชิงเสว่ก็สงบลง
เมื่อเธอรู้ตัวว่าตัวเองกำลังริเริ่มสวมกอดถังเฉาและพูดคำที่แสดงอารมณ์เช่นนั้นต่อหน้าทุกคน แก้มของหลินชิงเสว่ก็แดงขึ้นและเธอก็ผลักถังเฉาออกไปในทันที
ถังเฉาก็ไม่ได้สนใจ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีที่แล้วทรมานหลินชิงเสว่เหมือนฝันร้ายมาโดยตลอด แต่ว่า ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนก็ใกล้เข้าไปอีกขั้น
แต่ในสถานการณ์แบบนี้ การมีก้างขวางคอขนาดใหญ่ มันก็ไม่ได้วิเศษอะไรมากมายแล้ว
ดังนั้นถังเฉาจึงมองไปที่ซ่งหรูอี้ และพูดว่า “คุณหนูซ่ง หรือคุณไม่คิดว่า ตอนนี้คุณสดใสและสวนงามมากหรือ?”
สีหน้าสวยของซ่งหรูอี้นั้นเย็นชา วางมือโอบที่หน้าอก และพูดอย่างเย็นชา “ถังเฉา คุณช่างใจร้ายเหลือเกินจริงๆ ผมอุตส่าห์ช่วยคุณด้วยความใจดี คุณยังคิดว่าฉันเป็นก้างขวางคออีกเหรอ”
ถังเฉาก็มีสีหน้ากระอักกระอ่วนเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงสามารถพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า “ขออภัย”
แต่ซ่งหรูอี้ก็ยังไม่คิดที่จะจากไปแต่อย่างใด เขาจึงริเริ่มที่จะเข้ามาต่อหน้าถังเฉา โดยมองไปที่หลินชิงเสว่ และพูดว่า “วิดีโอนี้ คุณมีแผนจะจัดการกับมันอย่างไร? ไฟล์วิดีโอต้นฉบับในมือของต่งอี้สิง ดูเหมือนจะเป็นของจริง”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สายตาของถังเฉาก็ลึกล้ำขึ้นมา “ดูเหมือนว่าผมจะต้องไปที่ตระกูลต่งด้วยตัวเองสักหน่อยแล้ว”
“จุดประสงค์ของตระกูลต่งไม่มีอะไรมากไปกว่าโครงการของสำนักงานการก่อสร้าง แต่โครงการของสำนักงานการก่อสร้างไม่มีทางที่จะมอบให้กับพวกเขา”
ในเวลานี้หลินชิงเสว่ก็กลับมาสงบ และพูดอย่างเย็นชาว่า “แม้ว่าวิดีโอในมือของเขาจะเป็นของจริง แต่ก็เป็นเพียงวิดีโอเท่านั้น และไม่สามารถควบคุมสถานการณ์โดยรวมได้”
“คุณหนูซ่ง ขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือของคุณ”
หลังจากหยุดชั่วครู่ เธอก็มองไปที่ซ่งหรูอี้อีกครั้ง และพูดอย่างจางๆ ว่า “คุณออกหน้า ก็เพื่อโครงการของสำนักงานการก่อสร้าง ฉันหลินชิงเสว่ไม่ใช่คนอกตัญญู สิ่งที่รับปากคุณไปแล้ว ก็จะต้องทำให้ได้แน่นอน โครงการของสำนักงานการก่อสร้าง ฉันจะร่วมมือกับคุณเอง”
ซ่งหรูอี้เลิกคิ้ว “คุณคิดว่าฉันมาที่นี่เพื่อโครงการของสำนักงานการก่อสร้างโดยเฉพาะจริงหรือ? ”
“หรือว่ามันไม่ใช่? ”
ใบหน้าของหลินชิงเสว่มืดลง และน้ำเสียงของเธอก็เต็มไปด้วยความเคร่งขรึม
ถังเฉาซึ่งยืนอยู่ระหว่างหญิงสาวทั้งสองก็ผงะไปชั่วขณะ เขาประหลาดใจเมื่อพบว่า บรรยากาศในห้องเหมาค่อยๆ ตึงเครียดขึ้นอีกครั้ง และกลายเป็นเรื่องละเอียดอ่อนเล็กน้อย
ผู้หญิงสองคนแข็งกระด้างอยู่นาน ในที่สุดซ่งหรูอี้ก็ถอนสายตา และมองไปที่ถังเฉาอย่างไร้ร่องรอย “คุณออกมากับฉันหน่อย ฉันมีอะไรจะบอกกับคุณ? ”
หลินชิงเสว่เริ่มไม่มีความสุขทันที จ้องมองซ่งหรูอี้อย่างระแวดระวัง “มีอะไรที่ไม่สามารถพูดได้ที่นี่”
ซ่งหรูอี้ไม่ได้อธิบายอะไรมาก เพียงแค่มองไปที่ถังเฉาและพูดว่า “ข่าวลับข้อนี้เกี่ยวกับชายที่อยู่เบื้องหลังวิดีโอที่ถ่ายวิดีโอนี้ ถ้าคุณไม่ฟัง ก็อย่าเสียใจทีหลังละกัน”
ถังเฉาเงียบไปชั่วขณะ แล้วเดินตามออกไป “ขอโทษนะ ชิงเสว่”
ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น เขามักจะรู้สึกไม่สบายใจขึ้นๆ ลงๆ และไม่สามารถปล่อยให้ข้อมูลใดๆ ออกไปได้
ซ่งหรูอี้และถังเฉาออกมานอกห้องเหมา และไม่เห็นใครอยู่รอบๆ พวกเขาก็พูดอย่างเบาๆ “แม้ว่าตอนเมื่อกี้นี้ ฉันไม่ได้ยินบทสนทนานั่น แต่มันก็น่าจะเกือบจะเหมือนกับข้อมูลที่อยู่ในมือของฉัน ดังนั้นฉันจึงมอบวิดีโอต้นฉบับให้กับต่งอี้สิง น่าจะเป็นผู้ชายที่มีชื่อว่า ‘ค้างคาว’ ”
ถังเฉาหรี่ตา “คุณรู้เรื่องอะไรบ้าง?”
เขามั่นใจได้ว่า ไม่มีบุคคลที่สามที่ได้ยินเสียงค้างคาวทั้งสอง แต่พูดออกจากปากของซ่งหรูอี้ บ่งบอกว่าเธอก็มีเบาะแสอยู่เล็กน้อยในมือของเธอ
การแสดงออกของซ่งหรูอี้ดูเคร่งขรึม “ตั้งแต่ที่คุณพูดถึงการลักพาตัวกับฉันในคืนนั้น ฉันก็เริ่มสืบสวนเรื่องนี้ ฉันทำไปแล้ว ฉันก็จะไม่ปฏิเสธ แต่ไม่ใช่ฉันทำ มีใครบางคนต้องการใส่ร้ายฉัน ฉันก็จะรับมันไว้อย่างเต็มใจ”
“หลังจากนั้น ฉันได้ค้นพบบางสิ่งจริงๆ”
หลังจากหยุดชั่วขณะ ซ่งหรูอี้ก็พูดขึ้นอย่างช้าว่า “ห้าปีที่แล้ว มีองค์กรลึกลับชุดดำอยู่ในเมืองหมิงจูเรียกว่า ‘หว่างเหลี่ยง’ ค้างคาวคนนั้นก็คือคนของหว่างเหลี่ยง”
หว่างเหลี่ยง!
เมื่อซ่งหรูอี้กล่าวถึงสองคำนี้ ถังเฉาก็สั่นสะท้านไปทั้งร่างกาย และมีแสงเย็นเยียบในดวงตาของเขาเผยออกมาอย่างหนาแน่น
นี่ไม่ใช่องค์กรลึกลับที่เขาตามหาอยู่ในเมืองมาโดยตลอดพอดีหรือ?
………
ฝนยังคงตกลงมาอย่างต่อเนื่อง ท้องฟ้าดูเหมือนจะแตกเป็นหลุมขนาดใหญ่ และมีฝนตกลงมาอย่างต่อเนื่อง
ด้วยการประคองตัวของเสิ่นชิงหยุนและกลุ่มของคุณชาย ต่งอี้สิงก็เดินเข้าไปในรถ เอสยูวี สีดำคันหนึ่ง
“ถังเฉา……..ฉันจะต้องทำให้เขาตาย……….”
ทันทีที่เขาขึ้นรถ เขาก็ตัวสั่นไปหมด ทั้งใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวถึงขีดสุด หมัดของเขากำแน่น ราวกับพยายามระงับความกลัวและความโกรธในใจ
เสิ่นชิงหยุนก็กล่าวด้วยใบหน้าที่เศร้าหมองว่า “เรื่องนี้ไม่สามารถปล่อยไปเช่นนี้ได้ ในเมื่อพวกเขาไม่กลัวอะไรเลย งั้นก็แสดงความแข็งแกร่งให้พวกเขาดูสักหน่อย! ”
เขาพูดอะไรบางอย่างข้างหูของต่งอี้สิงที่อยู่ข้างๆ สีหน้าของต่งอี้สิง ก็ดูเคร่งขรึมทันที
