บทที่184 เล่ห์หญิง
คำพูดของซ่งหรูอี้นั้นกระชับและชัดเจน แต่กลุ่มชายหนุ่มทุกคนในห้องล้วนรู้สึกขนลุกโดยไม่รู้สาเหตุ
โดยเฉพาะต่งอี้สิงและ เสิ่นชิงหยุนยิ่งรู้สึกถึงภัยคุกคามในคำพูดของเธอ
ซ่งหรูอี้สนใจลี่จิงกรุ๊ปตั้งแต่เมื่อไหร่?
หลังจากพูดจบซ่งหรูอี้ก็สะบัดผมยาวของเธอและเดินไปยังถังเฉาและหลินชิงเสว่โดยตรง
ต้นขาขาวอวบอิ่มทั้งสองข้างปรากฏออกมาภายใต้การแยกของชุดกี่เพ้าสีม่วง ซึ่งชวนจินตนาการอย่างมาก
มีผู้หญิงผมสั้นที่มีลักษณะเหมือนเลขาคนหนึ่งเดินตามหลังเธอ เธอสวมชุดอาชีพสีดำซึ่งถือว่าเป็นการแต่งตัวแบบสาวออฟฟิศอย่างมาตรฐาน แต่ถังเฉารู้สึกถึงกลิ่นอายที่น่ากลัวอย่างยิ่งในตัวเธอ และเดาว่าความสามารถของเธอจะไม่อ่อนไปกว่าของ ฟีนิกซ์
ส่วนพวกชายหนุ่มที่พึ่งพาผู้ที่มีอำนาจอ่อนกว่านั้น ต่างก็ตกตะลึงกับความงามของซ่งหรูอี้ แลบะแต่ละคนก็จ้องมองซ่งหรูอี้ในชุดกี่เพ้าอย่างไม่ละสายตา
“หลีกไป”
ซ่งหรูอี้เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและกล่าวอย่างราบเรียบ
น้ำเสียงสงบ แต่แฝงไปด้วยความสง่าผ่าเผยที่ไม่อาจปฏิเสธได้
ชายหนุ่มคนนั้นรีบก้าวออกไปอย่างรวดเร็ว ตามด้วยคนที่หนึ่ง คนที่สองและคนที่สาม …
ซ่งหรูอี้เดินผ่านอย่างราบรื่นโดยไม่มีอุปสรรคใดมาขวางกั้น และทุกที่ที่เธอเดินผ่านชายหนุ่มทุกคนต่างก็หลีกทางให้เธอ พวกเขาหลีกเลี่ยงหญิงงามเหมือนดั่งหลีกเลี่ยงสัตว์ร้าย
ในท้ายที่สุดแม้แต่ต่งอี้สิงและเสิ่นชิงหยุนก็ต้องหลีกทางให้ซ่งหรูอี้และเฝ้าดูเธอเดินไปหาถังเฉาอย่างสง่างาม
“เจอกันอีกแล้ว”
ซ่งหรูอี้กล่าวกับถังเฉาด้วยรอยยิ้มแผ่วเบา
ถังเฉาพยักหน้าแต่ไม่พูด
หลินชิงเสว่อยู่เคียงข้างเขาและซ่งหรูอี้ก็มีตัวตนที่ค่อนข้างอ่อนไหว ฉะนั้นถังเฉาจึงไม่สะดวกที่จะเข้าไปพัวพันกับเธอมากเกินไป
ซ่งหรูอี้ไม่ถือสาเขา จากนั้นเธอก็มองไปที่หลินชิงเสว่ รอยยิ้มของเธอเปลี่ยนเป็นการยิ้มเยาะเย้ยอย่างห้ามไม่ได้: “ฉันจำได้ว่าตั้งแต่ฉันรู้จักกับคุณมา สภาพของคุณไม่เคยล่มจมขนาดนี้มาก่อน วันนี้ถือว่าได้เปิดหูเปิดตาจริงๆ”
หลินชิงเสว่ได้กลับมาเป็นปกติแล้ว เธอแสดงสีหน้าเย็นชาและไม่ได้พูดอะไรสักคำ
เธอหันศีรษะและจ้องไปที่ถังเฉาในทันที และเธอไม่ปิดบังเจตนาในการสอบถามของเธอแม้แต่น้อย
ถังเฉาผงะและส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น หลินชิงเสว่คงคิดว่าเขาเป็นคนเรียกซ่งหรูอี้มาแน่เลย
ถ้าเป็นอย่างนั้นก็เข้าใจผิดกันใหญ่แล้ว
“ท่านสุภาพบุรุษทุกท่านค่ะ ห้องส่วนตัวนี้ไม่ได้ใหญ่มากนัก พวกคุณไม่คิดว่ามันแออัดไปหน่อยเหรอคะ?”
ซ่งหรูอี้นั่งลงอย่างสง่างาม เธอพูดอย่างกะทันหัน แต่คำพูดของเธอกลับทำให้สีหน้าของต่งอี้สิง เสิ่นชิงหยุนและชายหนุ่มคนอื่นๆ มืดมนในทันที
นี่คือคำสั่งขับไล่พวกเขา …
“หรูอี้ ไม่ได้เจอคุณมาสักพักแล้ว ความก้าวร้าวของคุณเพิ่มขึ้นอีกแล้วนะ”
ใบหน้าของต่งอี้สิงมืดมนอย่างมาก และเขาพูดโดยการระงับความโกรธ แต่น้ำเสียงของเขาไม่ได้เย่อหยิ่งอย่างเช่นเคยอีกต่อไป
หลินชิงเสว่และซ่งหรูอี้เป็นสองหมิงจูแห่งวงการธุรกิจของเมืองหมิงจู การที่ต่งอี้สิงสามารถทำให้หลินชิงเสว่ประนีประนอมต่อเขาได้นั้น เป็นเพราะเขามีวิดีโอของเธอที่ถูกแปดเปื้อนเมื่อห้าปีก่อน แต่กับซ่งหรูอี้เขากลับทำอะไรไม่ได้เลย
คุณปู่ของเขาต่งหนานหลิ่งเคยกล่าวไว้ว่า: ถ้าจะมีลูกชายก็ให้มีลูกชายอย่างต่งอี้สิงแต่ถ้าเป็นลูกสาวก็ขอให้อบรมสั่งสอนให้เป็นเหมือนซ่งหรูอี้
เขาจงใจพูดให้ต่งอี้สิงและซ่งหรูอี้อยู่ในระดับเดียวกัน เพื่อกระตุ้นหลานชายของเขา แต่มีเพียงต่งอี้สิงเท่านั้นที่รู้ว่าเขาไม่ดีเท่าซ่งหรูอี้
ซ่งหรูอี้หรี่ตามองเขาและพูดอย่างเฉยเมยว่า: “คุณรู้จักฉันวันแรกหรือไง?”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมาใบหน้าของชายหนุ่มทุกคนก็มืดมนในทันที และใบหน้าของต่งอี้สิงก็กระตุกอย่างรุนแรงด้วย
เขาอยากจะตีสนิทกับซ่งหรูอี้ แต่ซ่งหรูอี้ไม่ให้เกียรติเขาเลย
ถ้าอย่างนั้นเขาก็จะไม่ไว้หน้าซ่งหรูอี้เช่นกัน: “หรูอี้ คุณจะเป็นศัตรูกับฉันเพื่อคนที่เกือบจะเป็นคู่หมั้นของคุณจริงๆเหรอ?”
ดวงตาของซ่งหรูอี้เยือกเย็นทันที เธอจ้องมองไปที่ต่งอี้สิงอย่างเย็นชา
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ต่งอี้สิงก็มีเหตุผลเพียงพอที่จะเกลียดชังถังเฉา ตระกูลต่งและตระกูลซ่งเป็นเพื่อนกันอยู่แล้ว และต่งอี้สิงกับซ่งหรูอี้ก็เป็นคู่รักในวัยเด็กเช่นกัน พวกเขาเติบโตมาด้วยกัน และหัวหน้าครอบครัวทั้งสองก็เห็นด้วยกับการแต่งงานของต่งอี้สิงและซ่งหรูอี้ เพราะมันจะทำให้สองครอบครัวมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกว่าเดิม
แต่ว่า เกิดอุบัติเหตุเมื่อห้าปีก่อนซ่งหรูอี้ค่อยๆเปิดเผยความทะเยอทะยานของเธอออกมา ซ่งสวินหัวหน้าตระกูลซ่งกังวลว่าเธอจะครอบครองตระกูลซ่งด้วยการใช้ตระกูลต่งเป็นเครื่องมือ หลังจากซ่งหรูอี้แต่งงานไปเป็นสะใภ้ของตระกูลต่ง ดังนั้นเขาจึงยกเลิกสัญญาการแต่งงานกับตระกูลต่งอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เลือกครอบครัวเล็กๆให้ซ่งหรูอี้มาเป็นบ้านสามีของเธอ
และครอบครัวเล็กๆนี้คือตระกูลหลิน และคู่หมั้นของซ่งหรูอี้ก็กลายเป็นถังเฉาเช่นกัน
เมื่อผู้หญิงของตัวเองโดนคนอื่นแย่งไป ต่งอี้สิงเลยไม่พอใจกับเรื่องนี้มาโดยตลอด แต่ซ่งหรูอี้กลับไม่ได้จริงจังกับมัน และยังพูดเยาะเย้ยว่า: “มันไร้สาระนะฉันเคยทำสิ่งใดเพื่อคนอื่นซะเมื่อไหร่? ตั้งแต่ต้นจนจบฉันทำเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองเท่านั้น”
สีหน้าของต่งอี้สิงมืดมนมากกว่าเดิม และพูดว่า: “แต่เท่าที่ฉันรู้คุณไม่มีการติดต่อทางธุรกิจกับลี่จิงกรุ๊ปใช่มั้ย?”
“ใครบอกว่าไม่มี?”
ซ่งหรูอี้มองไปที่หลินชิงเสว่ทันที และกล่าวว่า: “ก่อนหน้านี้ บริษัทตระกูลซ่งสนับสนุนเงิน80ล้านหยวนให้กับลี่จิงกรุ๊ป และในเวลานั้นหมิงเวยน่าจะถ่ายทอดคำพูดของฉันแล้วว่า เงิน80ล้านนี้ถือเป็นค่ามัดจำในการร่วมมือระหว่างบริษัทตระกูลซ่งและลี่จิงกรุ๊ป ใช่หรือไม่?”
เวลานี้หลินชิงเสว่เพิ่งจะนึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้ และพยักหน้า: “ใช่ค่ะ”
ซ่งหรูอี้กล่าวต่อว่า: “ครึ่งเดือนที่แล้ว ฉันจัดประชุมทางธุรกิจที่บ้านของตระกูลซ่งและลี่จิงกรุ๊ปได้เข้าร่วมการประชุมด้วย ฉันบอกคุณได้ว่าฉันพอใจกับโครงการของสำนักงานการก่อสร้างของลี่จิงกรุ๊ปมาก เพียงแต่ช่วงนี้ฉันค่อนข้างจะยุ่ง ก็เลยไม่มีเวลามาดูลี่จิงกรุ๊ปด้วยตนเอง”
ถังเฉาเหล่ตาลงเล็กน้อย ช่วงนี้ซ่งหรูอี้จะต้องยุ่งมากอยู่แล้ว ตระกูลซ่งล้มละลายลงแล้ว เธอจะต้องยุ่งอยู่กับการซื้อทรัพย์สินอื่นๆของตระกูลซ่งอย่างแน่นอน
หลินชิงเสว่ไม่รู้สึกซาบซึ้งกับเรื่องนี้แม้แต่น้อยเลย ในความคิดของเธอซ่งหรูอี้ก็ไม่ต่างจาก พวกต่งอี้สิงพวกเขาทั้งหมดมาที่นี่เพื่อโครงการของสำนักงานการก่อสร้างทั้งนั้น
“แต่ฉันจำได้ว่า ฟางหย่าไม่ได้แข่งการประมูลบนเวทีกับคนอื่นด้วยซ้ำ ทำไมคุณถึงมั่นใจว่าโครงการของลี่จิงกรุ๊ปเป็นโครงการที่ดีที่สุดล่ะ” เธอซักถามอย่างเย็นชา
“เรื่องนี่ยังต้องยืนยันอีกเหรอ?”
ซ่งหรูอี้ยิ้มและมองถังเฉาอย่างมีความหมายลึกซึ้งและพูดว่า: “โครงการของสำนักงานการก่อสร้างต้องเป็นของลี่จิงกรุ๊ปเท่านั้น ใครจะสามารถเปรียบเทียบกับโครงการของสำนักงานการก่อสร้างที่อยู่ในมือของคุณได้?”
“การประชุมทางธุรกิจเป็นเพียงแค่การปกปิดเท่านั้น ตั้งแต่คุณลงทุนไป80ล้านหยวน คุณได้แน่ใจแล้วว่าโครงการของสำนักงานการก่อสร้างจะตกอยู่ในมือของลี่จิงกรุ๊ป ใช่ไหม?” ดวงตาของหลินชิงเสว่เยือกเย็นลง
“ฉันไม่มีความสามารถในการทำนายหรอก ทั้งหมดแบ่งเป็นสองขั้นตอน”
ซ่งหรูอี้ดูเหมือนจะสนุกกับการต่อสู้กับหลินชิงเสว่อย่างมาก เธอชูสองนิ้วและพูดว่า: “ขั้นตอนแรกคือการลงทุน80ล้านหยวนเป็นเงินมัดจำ ฉันเคยบอกว่าฉันทุ่มไป80ล้านหยวน โครงการดีๆของลี่จิงกรุ๊ป บริษัทตระกูลซ่งล้วนมีส่วนร่วมทั้งนั้น และคุณก็ตอบตกลงแล้ว”
“ตอนนั้นฉันยังไม่รู้ว่าคุณจะมีโครงการของสำนักงานการก่อสร้าง จนกระทั่งซ่งเทียนซานผู้งี่เง่าพูดออกมา ฉันถึงรู้ว่าโครงการของสำนักงานการก่อสร้าง ดังนั้นฉันจึงอยากจะเสี่ยงโชคดูสักครั้ง และแล้วฉันก็คิดถูกจริงๆ”
ซ่งหรูอี้เหล่ตาลงและหัวเราะอย่างมีความสุข: “เราสองคนเป็นศัตรูกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยแล้ว เราต่อสู้กันมานานมากแล้ว แต่เรายังไม่เคยได้ร่วมกองกำลังกันเลย ดังนั้นฉันจึงอยากลองดูสักครั้ง”
ใบหน้าของหลินชิงเสว่มืดมน และเธอไม่ได้พูดอะไรเลย ถังเฉาก็มองไปที่ซ่งหรูอี้อย่างลึกซึ้ง
มันคือการเสี่ยงโชคจริงหรือ?
ถังเฉาไม่เชื่อ
ยังมีหลายสิ่งที่ซ่งหรูอี้ไม่ได้พูดออกมา อย่างเช่นเธอบอกซ่งเทียนซานว่าเหวินเหวยเฉินเป็นเจ้าของอาคารกั๋วจี้นั้นเป็นข้อมูลที่ไม่ถูกต้อง ตั้งแต่บริษัทตระกูลซ่งบริจาคเงิน80ล้านหยวน ซ่งหรูอี้ก็ได้เริ่มเกมหมากรุกครั้งใหญ่แล้ว
ทุกคนเป็นหมากรุกบนเบี้ยบนกระดานของเธอ รวมถึงตัวถังเฉาเองด้วย
เหวินเหวยเฉินและซ่งเทียนซานก็เป็นแค่แพะรับบาปของเธอเท่านั้น เมื่อถึงเวลาเก็บเกี่ยว เธอจึงได้รับสิทธิ์ในการพัฒนาโครงการของสำนักงานการก่อสร้างโดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ
ก่อนหน้านี้ถังเฉาไม่เคยเห็นซ่งหรูอี้วางกลยุทธ์และมุ่งมั่นเพื่อมูลค่ามหาศาลด้วยต้นทุนเพียงเล็กน้อยมาก่อน ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมซ่งหรูอี้จึงถูกเรียกว่า “นางปีศาจ”แล้ว
ฉายาแห่งนางปีศาจนั้นสมควรแก่นาม!
