ข่าวคาวคละคลุ้ง บทความที่เขียนเกินกว่าหนึ่งหมื่นคำเผยให้เห็นรายละเอียดว่าเธอเว่ยเช่นเช่นจากเด็กสาวธรรมดาคนหนึ่งจนกลายเป็นคนรักของต่งวี่ซู่ทีละขั้นตอน และเป็นชู้กับต่งอี้สิงได้อย่างไรทีละขั้นตอน
ไม่เพียงแค่นั้น แม้แต่ตัวตนของเธอยังถูกแก้ไขดัดแปลงอย่างประสงค์ร้าย กลายเป็นเด็กกำพร้าที่เติบโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า พออายุสิบหกก็ไปอยู่ที่ค้าประเวณีหรือซ่อง กลายเป็นนักเต้นหญิงที่ดังที่สุดของเมืองที่ส่องสว่างด้วยแสงไฟยามค่ำและเป็นหญิงสาวที่ไร้ซึ่งศีลธรรมเป็นพื้นฐาน
“นี่มัน ใครเป็นคนเขียนเรื่องนี้กันแน่?”
หลังจากการกวาดตามองอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเว่ยเช่นเช่นก็เต็มไปด้วยเส้นเลือดแดงก่ำ
มือที่ถือโทรศัพท์นั้นสั่นเทา เธอเองก็ทำแบบนี้ มองแว้บเดียวก็รู้ว่าภาพขนาดใหญ่ที่มีความคมชัดสูงนี้ใช้เทคนิคการเปลี่ยนใบหน้าเอาหน้าของเธอลงไปเชื่อมกับใบหน้าของต่งอี้สิงได้อย่างแนบเนียน
กริ๊งๆๆ —-
ในตอนนี้เอง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นต่งวี่ซู่โทรมา
ทันทีที่รับสาย เสียด่าทออย่างเดือดดาลของต่งวี่ซู่ดังลอดออกมา
“แกมันเป็นผู้หญิงชั้นต่ำ กินของฉัน โทษฉัน แม้แต่ห้องนอนก็ยังอยู่ในของฉัน แต่กลับไปนอนกับพี่ชายของฉัน!”
สถานะของต่งวี่ซู่คือคนของตระกูลต่ง แต่บริษัทการบันเทิงฮุยหวงเก็บเป็นความลับ เพราะฉะนั้นจึงมีคนไม่มากนักที่รู้ว่าต่งอี้สิงคือพี่ชายของเขา
เว่ยเช่นเช่นร้อนใจขึ้นมาทันที : “วี่ซู่ คุณฟังฉันอธิบายก่อนค่ะ ฉันไม่ได้ทรยศคุณนะ ฉันถูกใส่ร้าย！”
“ใส่ร้ายแม่มเมิงสิ วิดีโอฉายทุกอย่างหมดแล้ว！”
ต่งวี่ซู่แทรกคำพูดของเธอและพูดอย่างโกรธเคืองว่า ： “เธอไสหัวไปให้พ้นเลยนะ ไม่ต้องมาหาฉัน!”
“วี่ซู่”
ตู๊ดๆๆ —-
ไม่รอให้เว่ยเช่นเช่นพูดจบ ต่งวี่ซู่ก็วางสาย
เมื่อเว่ยเช่นเช่นต่อสายไปอีกครั้งก็พบว่าเธอถูกบล็อกเสียแล้ว
ข่าวอื้อฉาวทางเพศของดารามักจะมีคนจำนวนมากเกี่ยวข้องด้วยเสมอ ต่งวี่ซู่เองก็พอจะมีชื่อเสียงในวงการบันเทิงบ้างเล็กน้อย หลังจากที่ข่าวแพร่ออกไป คนที่ด่าทอเว่ยเช่นเช่นมีจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนเหมือนกับปลาที่ว่ายข้ามแม่น้ำ
ในช่วงเวลานี้ เว่ยเช่นเช่นกลายเป็นหนูข้ามถนน แม้แต่จะเดินถนนต้องใช้ถนนเส้นเล็กๆ ยิ่งไปกว่านั้น หมายเลขมือถือของเธอ ที่อยู่ของครอบครัวก็ถูกเอาออกมา การโทรมาด่าทอและก่อกวนอย่างไม่ขาดสาย
หลังจากผ่านความยากลำบากและทุกข์ทรมาน เว่ยเช่นเช่นจึงได้มาถึงบริษัท แม้แต่พนักงานของเธอเองก็มองเธอด้วยสายตาแปลกๆและผิดปกติไปจากเดิมเช่นกัน
เว่ยเช่นเช่นนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ สีหน้าของเธอหม่นมืดและเปลี่ยนไปมาอย่างเอาแน่ไม่ได้ พร้อมกับคิดว่ามีใครบ้างที่ต้องการจัดการกับเธออย่างสุดความสามารถขนาดนี้
ในตอนนี้เอง เธอคิดถึงหลิงชิงเสว่เมื่อวานนี้ ดวงตาของเธอมีประกายดุร้ายขึ้นมาทันที
“เป็นไอ้คนสารเลวนั่น ……”
เว่ยเช่นเช่นตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ : “เพราะว่าแกไม่มีเมตตา ก็อย่ามาโทษว่าฉันไม่มีศีลธรรม ถ้าไม่บีบบังคับให้แกไร้ซึ่งทางออกจนกระโดดตึกตาย ก็อย่ามาเรียกฉันว่าเว่ยเช่นเช่น！”
พูดจบ เธอก็ตะโกนเสียงดังลั่นว่า : “ทุกคน เขียนข่าวใส่ร้ายบริษัทลี่จิงกรุ๊ปและหลินชิงเสว่ให้ฉัน หนึ่งชั่วโมงต่อหนึ่งบทความ เกิดผลร้ายแค่ไหน เกิดเรื่องอะไร ฉันรับผิดชอบเอง!”
อย่างไรก็ตาม ด้านนอกมีเสียงที่ตื่นตระหนกตกใจทำอะไรไม่ถูกของพนักงานดังขึ้น
“ประธานเว่ย แย่แล้วค่ะ ที่อยู่เว็บของพวกเราถูกลบออกไปแล้ว อ่านไม่ได้ทั้งหมดเลย!”
“อะไรนะ！”
เว่ยเช่นเช่นตบโต๊ะแล้วรีบพุ่งพรวดเดินเข้าไปด้วยความโกรธ แล้วเห็นเพียงแต่ว่าที่อยู่ของ IP คอมพิวเตอร์ถูกดัดแปลงแก้ไขข้อมูลไปหมดแล้ว จึงส่งออกไปไม่ได้
“ประธานเว่ย รีบมาดูเร็วค่ะ วันนี้ตอนตีสอง บริษัทของเราได้ออกประกาศชี้แจงสี่ฉบับติดต่อกัน ว่ารายงานทั้งหมดเป็นทางเราจงใจใส่ร้ายลี่จิงกรุ๊ป วิดีโอและภาพถ่ายก็เป็นการตัดต่อจากความรู้สึกของพวกเราเองด้วย!”
ทันทีที่พูดเช่นนี้ออกมา สีหน้าของเว่ยเช่นเช่นเปลี่ยนไปอย่างมาก เมื่อคลิกดู ก็เห็นประกาศชี้แจงสี่ฉบับจริงๆ ตอนนี้ความคิดเห็นของสาธารณชนในอินเตอร์เน็ตเทมาด้านเดียว ทั้งหมดล้วนแต่ด่าทอธุรกิจที่ไร้ศีลธรรมของตัวเธอเอง
“หลีกไป！”
เว่ยเช่นเช่นผลักพนักงานคนนั้น แล้วตัวเองก็นั่งลงหน้าคอมพิวเตอร์ และใส่รหัสเข้าไป
แต่ทว่า ขณะที่พิมพ์อยู๋ จู่ๆหน้าจอคอมพิวเตอร์กลายเป็นสีฟ้าและตัวอักขระสีแดงที่อ่านไม่ออกยึดครองเต็มหน้าจอ
“ประธานเว่ย ระบบคอมพิวเตอร์เครือข่ายภายในบริษัทของเราน่าจะถูกแฮ๊กแล้วล่ะค่ะ！” พนักงานพูดด้วยความกังวลใจ
ฟึ่บ！
ทันใดนั้นเว่ยเช่นเช่นก็ทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้อย่างไร้เรี่ยวแรง ดวงตาของเธอไร้ซึ่งวิญญาณ
วิธีการของฝ่ายตรงข้ามเฉลียวฉลาดกว่าเธอมากเกินไป ลำพังแค่เธอคนเดียว ไม่สามารถแก้ไขได้เลย
แต่ทว่าในไม่ช้า สายตาของเธอก็มีเกิดความอาฆาตแค้นขึ้นมาอีกครั้ง เธอตบโต๊ะอย่างแรง : “ยอมให้เป็นอย่างนี้ไม่ได้！”
พูดจบแล้วเธอก็พุ่งออกไปเรียกรถด้วยความเดือดดาลแล้วรีบไปที่อาคารกั๋วจี้
ในเวลาเดียวกันนี้เอง ที่ห้องทำงานของประธานลี่จิงกรุ๊ป
ดวงตาของหลินชิงเสว่เองก็เบิกกว้างเช่นกัน เธอมองไปที่รายงานข่าวแต่ละบทความอย่างเหลือเชื่อ แล้วมองไปทางถังเฉาอย่างไม่อยากจะเชื่อเลย : “คุณทำทั้งหมดเลยเหรอ?”
ถังเฉายักไหล่ ：”เป็นเรื่องปกติที่หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง”
หลินชิงเสว่มองถังเฉาเหมือนกับมองสัตว์ประหลาด จากนั้นก็ยิ้มบางๆ : “คุณนี่มันเลวจริงๆ”
ถังเฉาจับมืองามราวกับหยกของหลิงชิงเสว่เบาๆและพูดอย่างอ่อนโยนว่า ： “ทุกคนที่พยายามทำร้ายคุณ ผมจะไม่ปล่อยไปแม้แต่คนเดียว”
“ที่นี่คือบริษัทนะคะ ……”
ใบหน้าของหลินชิงเสว่แดงก่ำ แต่มือที่สวยงามนั้นถูกถังเฉาจับไว้แน่น
ในตอนนี้ หลี่ถาวได้เดินเข้ามา ： “สวัสดีค่ะคุณถัง”
จากนั้นจึงรายงานว่า : “ประธานหลินคะ มีผู้หญิงแซ่เว่ยคนหนึ่งมาขอพบคุณค่ะ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังเฉายิ้มออกมาบางๆ : “ดูเหมือนว่าเธอจะนั่งไม่ติดแล้ว”
หลินชิงเสว่พยักหน้า : “เชิญเธอเข้ามาได้”
พูดจบ เธอก็กลับไปมีภาพลักษณ์ที่แข็งแกร่งอีกครั้ง โดยนั่งลงไปบนเก้าอี้ประธาน และรอให้เว่ยเช่นเช่นเข้ามา
ถังเฉาเองก็นั่งอยู่บนโซฟาข้างๆ บนหน้าของเขามีรอยยิ้มลึกซึ้งที่คาดเดาไม่ถูก
หลังจากนั้นไม่นานเว่ยเช่นเช่นก็วิ่งพุ่งพรวดเข้ามาด้วยความโกรธ และตบโต๊ะที่อยู่ด้านหน้าหลินชิงเสว่อย่างเดือดดาล : “หลินชิงเสว่ คุณรังแกคนอื่นมากเกินไปแล้ว!”
ถังเฉาพูดขึ้นมาช้าๆว่า : “คุณไม่จำเป็นต้องไปหาประธานหลิน เธอไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย เรื่องทั้งหมดผมเป็นคนทำ”
“คุณ？！”
เว่ยเช่นเช่นหันไปมองดูถังเฉาอีกรอบหนึ่งอย่างเหลือเชื่อ เธอคิดว่า คนที่มีความสามารถในการทำขั้นตอนนี้ได้ นอกจากหลินชิงเสว่แล้วก็ไม่มีใครอีก
“ใช่แล้ว”
ถังเฉาหรี่ตาแล้วพูดพร้อมกับยิ้มว่า : “เป็นยังไงบ้าง คุณหนูเหว่ย รสชาติของการได้เป็น “คนดังในโลกออนไลน์” ไม่เลวเลยสินะ?”
เว่ยเช่นเช่นแทบจะหมดแรงเป็นลมล้มลงไป เธอพุ่งมาด้านหน้าของถังเฉาด้วยความโมโหแล้วสั่งว่า ： “ยังไม่รีบลบข่าวพวกนั้นออกไปอีก จากนั้นก็ปลดบล็อก อินทราเน็ตของบริษัทฉันด้วย！”
“คุณหนูเหว่ย ร้อนใจแล้วเหรอ? ผมจำได้ว่า เมื่อวานคุณไม่ได้พูดแบบนี้ใช่ไหม?”
ถังเฉามองเว่ยเช่นเช่นอย่างสนุกสนานแล้วพูดยั่วโมโห
เว่ยเช่นเช่นสูดหายใจลึกแล้วพูดกับถังเฉาว่า : “ขอเพียงแค่คุณลบข่าวเหล่านี้ ฉันเองก็จะลบข่าวที่ไม่เป็นผลดีต่อพวกคุณด้วย ว่ายังไงล่ะ?”
“คุณหนูเหว่ย คุณเข้าใจอะไรผิดไปเรื่องนึงหรือเปล่า?”
ถังเฉาหยุดและพูดว่า : “บริษัทของคุณได้ออกประกาศชี้แจงแล้ว คุณจะลบหรือไม่ลบข่าว มันมีความหมายอะไรอีกเหรอ?”
“ผมถึงจะฝ่ายที่ตัดสินใจในตอนสุดท้าย คุณคิดว่าคุณมีต้นทุนอะไรที่จะมาเจรจาเงื่อนไขกับผมงั้นเหรอ?”
ใจของเว่ยเช่นเช่นสั่นเทาเพราะหวาดกลัวกับอำนาจของถังเฉา เธอกัดฟันแล้วพูดว่า : “ต้องทำยังไงคุณถึงจะยอมลบข่าวพวกนี้?”
ขณะที่พูดคำนี้ น้ำเสียงของเธอสั่นสะท้าน
ตอนที่รายงานข่าวนี้ ไม่ใช่เพียงแค่สื่อหมิงจูเพียงจ้าวเดียว แต่มันมากกว่ายี่สิบบริษัท กล่าวได้ว่า บริษัทสื่อเกือบทั้งหมดของเมืองหมิงจูล้วนแต่ถูกแทรกแซงแล้ว พลังที่อยู่เบื้องหลังของถังเฉาทำให้เธอสั่นสะท้าน
อย่างไรก็ตาม ถังเฉายิ้มเรียบๆ : “ขออภัยเป็นอย่างยิ่ง แต่ผมไม่คิดจะยกโทษให้คุณ”
“คุณ—-”
เว่ยเช่นเช่นหายใจติดขัด เส้นสีน้ำเงินบนหน้าผากปูดขึ้นมา ขณะที่ต้องการจะพูดบางอย่าง ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง
“ประธานเว่ย คุณรีบหนีไปก่อนเถอะค่ะ เมื่อกี้นี้มีตำรวจมากันเยอะแยะเลย ไม่เพียงแค่บริษัทจะถูกตรวจสอบและอายัดทรัพย์สินเท่านั้น แม้แต่เพื่อนร่วมงานหลายคนยังถูกจับกุมไปด้วย”
เสียงที่ตกใจกลัวถึงขีดสุดของหญิงสาวเมื่อวันก่อนดังขึ้น เธอเป็นเพียงแค่แผนกต้อนรับ เพราะฉะนั้นจึงได้หนีออกมา ： “ตอนนี้คนพวกนั้นกำลังตามไปหาคุณแล้วค่ะ！”
“อะไรนะ?！”
ขณะที่ถือโทรศัพท์ ขาทั้งสองข้างของเธอก็อ่อนยวบแล้วทรุดนั่งลงบนพื้น ใบหน้าซีดเผือด
แคร่ก —-
กองกำลังเคลื่อนพลอย่างรวดเร็ว เว่ยเช่นเช่นเพิ่งจะวางสาย ประตูห้องทำงานของประธานก็ถูกเปิดออก
หวางเยี่ยนนำกลุ่มคนขนาดใหญ่เดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่ไม่แสดงออกทางอารมณ์ ： “คุณคือเว่ยเช่นเช่นใช่ไหม?”
“แล้วพวกคุณ ……คือใคร?”
เว่ยเช่นเช่นตกใจกลัวมากจนไม่กล้าขยับ ท่าทางหวาดกลัวจนถึงขีดสุด
“ฉันหวางเยี่ยนเป็นหัวหน้าแผนกของกองสืบสวนคดีอาญาของเมืองหมิงจู ตอนนี้คุณถูกจับกุมในข้อหาหมิ่นประมาทและปล่อยข่าวลือทำลายชื่อเสียงผู้อื่นโดยไม่มีเหตุผล！”
หวางเยี่ยนหยิบหลักฐานออกมา สื่อเหลยและเจ้าหน้าที่ตำรวจอีกคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าทันทีแล้วนำตัวเว่ยเช่นเช่นที่เดินไม่ไหวแล้วออกไป
“คุณอีกแล้ว”
สายตาของหวางเยี่ยนมองไปทางถังเฉาแล้วเลิกคิ้วขึ้นทันที
“รบกวนคุณหนูหวางแล้ว”
ถังเฉายิ้มให้หวางเยี่ยนจากนั้นพูดด้วยการใช้น้ำเสียงที่ได้ยินเพียงแค่สองคนเท่านั้นว่า : “อย่าลืมที่ผมบอกคุณว่าสีดำบางครั้งก็ไม่ดำ และสีขาวบางครั้งก็ไม่ใช่สีขาวเสมอไป”
หวางเยี่ยนหันหน้ากลับไปเหลือบมองสื่อเหลยแล้วพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม
ดวงตาของหลินชิงเสว่ยังคงสงบนิ่ง เธอไม่มีความแปลกใจเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้อีกแล้ว
ถังเฉาเดินออกจากห้องทำงานของประธานจิงจิงกรุ๊ป ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย
“ต่อไป ได้เวลาเดินทางไปตระกูลต่งแล้ว……”
