“ยังจะสู้อย่างสิ้นหวังอยู่อีกเหรอ?”
มองเฟิ่งหวงที่อยู่โดดเดี่ยวตัวคนเดียว หลินโป๋หลายก็อดที่จะหัวเราะเยาะออกมาไม่ได้ มองแผ่นหลังของถังเฉาแล้วตะโกนออกมา “ถังเฉา ฉันสำคัญนายผิดไป ยังนึกว่านายจะอยู่ยอมรับทุกอย่างเพียงลำพังเหมือนกับพวกลูกผู้ชาย นึกไม่ถึงว่าจะแค่ให้บอดี้การ์ดหญิงของนายช่วยปิดทางให้นาย นายกำลังผลักเธอไปลงนรก!”
ทุกคนในตระกูลหลินยกมุมปากขึ้นมานิด ๆ ยิ้มเยือกเย็นออกมาอย่างชัดแจ้ง
ในสายตาของพวกเขา ต่อให้เฟิ่งหวงต่อสู้เก่งแค่ไหนก็มีเพียงตัวคนเดียว ทั้งยังเป็นผู้หญิง จะมาเป็นคู่ต่อสู้ของผู้คุ้มครองพิเศษที่ยอดเยี่ยมจำนวนมากขนาดนี้ได้อย่างไร?
หลินจ้าวหยูนเคยได้เห็นพลานุภาพของเฟิ่งหวง แต่ก็ยังอดที่จะกังวลไม่ได้
ก็เหมือนกับที่หลินโป๋หลายพูดมา คนพวกนี้ล้วนแต่เป็นผู้ที่เก่งกล้าเป็นพิเศษ ผ่านการฝึกมาโดยเฉพาะ
อย่างไรก็ตาม ถังเฉายื่นนิ้วออกมาสามนิ้วโดยที่ไม่ได้หันกลับไปมอง น้ำเสียงเย็นชา “สามสิบวินาที ทำได้ไหม?”
“ได้ค่ะ!”
เฟิ่งหวงขานรับด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
หลินโป๋หลายฟังอยู่นานถึงจะเข้าใจได้ว่าบทสนทนาของทั้งคู่คืออะไร เขาเดือดดาลขึ้นมาเต็มใบหน้าทันที “อวดดี! ฉันจะดูซิว่าผู้หญิงคนหนึ่งจะจัดการคนมากมายขนาดนี้ภายในสามสิบวินาทีได้อย่างไร!”
ถังเฉาเอ่ยอย่างเย็นชา “ผ่านไปสองวินาทีแล้ว”
ขวับ…
ร่างของเฟิ่งหวงหายไปจากที่เดิมทันที รุกเข้าไปสังหารบรรดาผู้คุ้มกันที่เก่งกล้าพวกนั้นราวกับเสือที่เข้าไปในฝูงแกะ
“รนหาที่ตาย!”
หัวโจกที่อยู่ด้านหน้าสุดหัวเราะออกมาเสียงเย็น ปล่อยหมัดออกไปหนึ่งหมัด
แต่ทว่าเวลาต่อมาเขาก็หัวเราะไม่ออก สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างบ้าคลั่ง
เฟิ่งหวงปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขาราวกับปีศาจร้าย ยกเข่าขึ้นมาในชั่วพริบตา ยันเข้าที่คางของเขาอย่างหนัก
พลั่ก…
เสียงดังขึ้นมา คางของหัวโจกเคลื่อนหลุดออกมาทันที สลบไสลตายไป
ที่น่ากลัวกว่านั้นก็คือ ในเวลาเดียวกันกับที่ถีบโจมตีหัวโจกไปนั้น เฟิ่งหวงยังซัดผู้คุ้มครองร่วงไปพร้อมกันสามนาย
ชั่วพริบตาสั้น ๆ โจมตีจนแตกพ่ายไปสี่คน ผู้คุ้มกันที่เหลืออยู่ก็ไม่กล้ารุกเข้าไปแล้ว สายตาหวาดผวา
“ยังเหลืออีกยี่สิบวินาที”
ถังเฉาส่งเสียงออกมาอย่างเย็นชา
เฟิ่งหวงได้ยินอย่างนั้นสายตาก็เปลี่ยนเป็นเยียบเย็นยิ่งขึ้น เพิ่มความเร็วในการสังหาร
พลั่ก อั้ก โครม…
หลังจากสิบกว่าวินาทีผ่านไป ผู้คุ้มครองทั้งหมดนอนแผ่สะเปะสะปะอยู่บนพื้น เฟิ่งหวงยืนอยู่ตรงกลาง หอบอย่างรุนแรง
ผู้คุ้มกันทั้งหมดของตระกูลหลวงในเยี่ยนตูทุกคนล้วนแข็งแกร่ง จัดการคนสามสิบกว่าคนได้ภายในสามสิบวินาที ถึงแม้ว่าจะเป็นเฟิ่งหวง แต่ก็เปลืองแรงไปไม่น้อย
สามสิบวินาทีผ่านไป ถังเฉาก็พาถังเสี่ยวลี้เดินไปถึงประตูปราสาทพอดี เขาเอ่ยเสียงเรียบว่า “ถึงแม้ว่าจะสำเร็จภายในเวลาที่กำหนดไว้ แต่พลังที่เสียไปเยอะกว่าเมื่อก่อน เฟิ่งหวง เธอฝีมือตกแล้ว”
“ขออภัยค่ะ รองหัวหน้า!”
บนใบหน้าของเฟิ่งหวงเต็มไปด้วยความละอายใจ โค้งตัวน้อย ๆ “ต่อไปฉันจะฝึกเพิ่มขึ้นอีกยี่สิบเปอร์เซ็นต์ค่ะ!”
“…”
บทสนทนาของถังเฉากับเฟิ่งหวงทำให้ทุกคนตะลึงงัน ครู่หนึ่ง สายตาที่มองเฟิ่งหวงก็เปลี่ยนเป็นประหวั่นพรั่นพรึงในชั่วพริบตา
จัดการผู้คุ้มครองของตระกูลหลวงในเยี่ยนตูได้ภายในสามสิบวินาทีนี่ก็สะเทือนไปทั้งโลกแล้ว คาดไม่ถึงว่าจะยังฝีมือตกอีก!
นาทีนี้มือเท้าของหลินโป๋หลายเย็นชืด ในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าที่ถังเฉาสามารถรอดออกมาจากเงื้อมมือของหลินหู่ได้อย่างไร้บาดแผล
อาศัยบอดี้การ์ดหญิงที่ต่อสู้เก่งคนนี้ทั้งหมด!
นอกจากหลินโป๋หลายแล้ว ผู้อาวุโสรุ่นเดียวกับหลินอิ่นพวกนี้ หลังจากตื่นตะลึงแล้วก็มีใบหน้าเขียวคล้ำถึงขีดสุด
“สวะทั้งกลุ่ม…” หลินอิ่นกัดฟันพูด
หลินโป๋หลายมองเฟิ่งหวงเหมือนกับกำลังคิดอะไรอยู่ แล้วก็พูดขึ้นมาทันทีว่า “คุณแข็งแกร่งขนาดนี้ ติดตามเจ้านายที่ไร้ประโยชน์แบบนี้ เสียดายความสามารถจริง ๆ ไม่สู้มาทำงานให้กับตระกูลหลวงในเยี่ยนตูของพวกเรา ผมจะไม่ปฏิบัติอย่างไม่ยุติธรรมกับคุณแน่”
หลินอิ่นมองหลินโป๋หลายแล้วเอ่ยชมขึ้นมาทันที รู้สึกปลื้มใจในความฉลาดของลูกชายตน
ศักยภาพของเฟิ่งหวงเป็นที่ประจักษ์ไปทั่ว ถ้าหากสามารถเชิญชวนบอดี้การ์ดคนหนึ่งที่เก่งกาจขนาดนี้มาได้ เช่นนั้นศักยภาพของตระกูลหลินจะต้องอยู่เหนือกว่าแปดตระกูลที่เหลืออย่างแน่นอน
ดังนั้นหลินอิ่นจึงตะโกนเสียงดังขึ้นบ้าง “ถังเฉา ในเมื่อนายเป็นสามีของหลินชิงเสว่ ยังไม่รีบบอกให้บอดี้การ์ดของนายหยุดมืออีกเหรอ ยอมศิโรราบต่อตระกูลหลินของฉัน!”
ถังเฉาเยาะหยันไปทั้งหน้า ก่อนหน้านี้ตอนที่ยังไม่รู้ความสามารถของเฟิ่งหวงก็จะแยกเขากับหลินชิงเสว่ให้ได้ ตอนนี้เฟิ่งหวงแสดงศักยภาพที่แท้จริงออกมาแล้วก็เริ่มจำได้ว่าเขาเป็นสามีของหลินชิงเสว่แล้ว
แต่ว่า ถังเฉามองสีหน้าท่าทางของพวกเขาออกชัดเจนตั้งแต่แรกแล้ว จึงหยอกเย้าขึ้นมาทันที “ถ้าหากคุณมีความสามารถก็รับสมัครได้เต็มที่เลย”
ได้ยินอย่างนั้นหลินโป๋หลายกับหลินอิ่นก็ยินดีมาก มองเฟิ่งหวงพร้อมกัน เอ่ยอย่างทะนงว่า “เป็นอย่างไร มาตระกูลหลวงในเยี่ยนตูของฉัน นี่ถึงจะเป็นที่ที่เธอสามารถแสดงความสามารถได้อย่างเต็มที่?”
เพิ่งจะสิ้นเสียง เฟิ่งหวงก็มองพวกเขาอย่างเย็นชา พ่นออกมาสองคำอย่างช้า ๆ “ปัญญาอ่อน”
“คนชั้นต่ำสองคน ก็คู่ควรให้ฉันสวามิภักดิ์เหรอ?”
เธอเชิดคางอย่างหยิ่งยโส สายตาดื้อรั้นสุดขีด
“เธอว่าไงนะ?!”
คำพูดของเฟิ่งหวงสะเทือนใจของหลินโป๋หลายกับหลินอิ่นอย่างล้ำลึก สีหน้าเขียวคล้ำทันที
ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็เป็นคนที่มีความสัมพันธ์สายตรงกับตระกูลหลวงในเยี่ยนตู คาดไม่ถึงว่าจะโดนเรียกว่าเป็นคนชั้นต่ำ?
“ฉันพูดว่า คนชั้นต่ำสองคน ก็คู่ควรให้ฉันสวามิภักดิ์เหรอ!”
เฟิ่งหวงพูดทวนอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของหลินโป๋หลายภายในพริบตาเดียว ลงมืออย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบ บีบคอของเขาไว้ ยกเขาขึ้นมาด้วยมือข้างเดียว
“โป๋หลาย!”
หลินอิ่นกับหญิงงามวัยกลางคนคนหนึ่งสีหน้าเปลี่ยนขึ้นมากอย่างฉับพลัน พุ่งเขามาอย่างไม่คำนึงถึงอะไรทั้งสิ้น
“ไสหัวไป!”
เฟิ่งหวงถีบผู้หญิงคนนั้นปลิวไปในครั้งเดียว ชูหลินโป๋หลายที่มีสีหน้าแดงเถือกเพราะเลือดคั่งด้วยมือข้างเดียวมาอยู่ตรงหน้าของถังเฉา “รองหัวหน้าคะ จะให้จัดการอย่างไรคะ?”
ได้ฟังคำพูดที่นอบน้อมอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ของเฟิ่งหวงแล้ว สายตาของหลินโป๋หลายก็เปลี่ยนเป็นขลาดกลัวในชั่วพริบตา ขอเพียงถังเฉาออกคำสั่ง เฟิ่งหวงจะต้องหักคอเขาแน่
“ไม่ นายจะฆ่าฉันไม่ได้นะ ฉันเป็นพี่ชายของหลินชิงเสว่!”
เขาผลาญเรี่ยวแรงทั้งตัวถึงจะเค้นประโยคนี้ออกมาได้
ถังเฉากวาดตามองเขาอย่างเย็นชาครั้งหนึ่ง แค่ครั้งเดียวก็ทำให้เขารู้สึกราวกับวิญญาณถูกผูกมัดจนหายใจไม่ออก
เงียบอยู่นาน เขาก็ส่ายศีรษะ “ปล่อยเขาไปเถอะ”
ถึงแม้ว่าหลินโป๋หลายจะลักพาตัวภรรยาเขามา
ถึงแม้ว่าเขาจะมุ่งมั่นแยกเขากับหลินชิงเสว่ออกจากกัน ทั้งยังไม่ปล่อยแม้กระทั่งถังเสี่ยวลี้ไป มองเธอเป็นลูกนอกสมรส
แต่ว่า ถึงอย่างไรเขาก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของหลินชิงเสว่ เป็นพี่ภรรยาของถังเฉา
และเขาก็ไม่อยากจะลงมือกับครอบครัวของหลินชิงเสว่ เป้าหมายของเขาคือตามหาหลินชิงเสว่ให้พบเท่านั้น
เฟิ่งหวงพยักหน้า ปล่อยหลินโป๋หลายไปอย่างไม่ลังเลสักนิด
“แคก ๆ!”
หลินโป๋หลายกุมลำคอของตัวเองทันที มองอากาศสดชื่นโดยรอบอย่างกระหายสุดชีวิต
“ภรรยาของผมอยู่ที่ไหน?”
ถังเฉากดสายตามองเขาจากด้านบน ถามเขาเสียงเย็น
หลินโป๋หลายไหนเลยจะกล้าปกปิดแม้แต่น้อย รีบชี้ไปที่ชั้นบนทันที
ถังเฉาหันไปอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย เดินขึ้นไปด้านบน
“พี่เขย…”
ด้านหลังกลับมีเสียงร้องไห้ของหลินจ้าวหยูนดังขึ้นมา
ร่างของถังเฉาแข็งค้าง หันตัวกลับมา มองเธออย่างไม่มั่นคง เอ่ยถามว่า “มีอะไรเหรอ?”
เขารู้นิสัยของหลินจ้าวหยูนดี ถ้าหากไม่เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นละก็ เธอไม่มีทางร้องไห้จนอยู่ในสภาพนี้แน่
“พี่… พี่เขา…”
น้ำตาของหลินจ้าวหยูนไหลลงมาอีก น้ำเสียงสะอึกสะอื้น แม้แต่คำพูดยังไม่สมบูรณ์ดี
“ชิงเสว่เป็นอะไร!”
ทันใดนั้น ถังเฉาก็เบิกตากว้าง มือทั้งคู่จับบ่าของหลินจ้าวหยูนไว้แน่น
“พี่เขา…”
ไม่ง่ายเลยกว่าจะหายใจออกมาได้อย่างราบรื่น หลินจ้าวหยูนพูดออกมาราวกับกรีดร้องว่า “พี่สาวของฉัน เธอได้รู้ข่าวการตายของคุณกับเสี่ยวลี้ ยิ่งรวมกับที่ตระกูลบีบบังคับให้เธอแต่งงานใหม่ จึงยอมตายดีกว่าทำตาม เอาหัวโขกกำแพงฆ่าตัวตายแล้ว!”
ตูม…
คำนี้พูดออกมา รูม่านตาของถังเฉาก็หดลงอย่างรวดเร็ว
ความโมโหอย่างรุนแรงที่ไม่ง่ายเลยกว่าจะสงบลงได้ระเบิดขึ้นมาอีกครั้ง
