ฉากที่เกิดอยู่ต่อหน้าเหนือความคาดหมายของถังเฉาไปมาก
เขามาอยู่ข้างกายของจ้าวเย็นหรานด้วยความรวดเร็ว มองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง
ลูกนอกสมรสทั้งหมดของตระกูลจ้าวล้วนตายกันหมดแล้ว แล้วคนที่ยิงปืนเป็นใครกัน?
จ้าวเย็นหรานตัวเย็นเหมือนน้ำแข็งไปทั้งตัว สั่นสะท้านอย่างรุนแรง
“ใคร… ใครเป็นคนทำ!”
เธอกับถังเฉาค่อย ๆ หมุนตัว มองไปยังชั้นสอง
จากนั้นก็มองเห็นฉากที่ทั้งสองคนล้วนไม่อยากจะเชื่อ
จ้าวเหล่าลิ่วที่เดิมควรจะกลายเป็นศพถูกฝังไปแล้วกำลังยืนอยู่บนชั้นสองอย่างครบถ้วนสมบูรณ์ไม่บุบสลาย ในมือยังถือปืนไว้หนึ่งกระบอก
ปลายกระบอกปืนมีควันสีขาวพุ่งขึ้นมาพักหนึ่ง จากตรงนี้จะเห็นได้ว่าเขาก็คือคนที่ยิงปืนสังหารจ้าวจือชิว
“ตะ… ตาเฒ่า?”
จ้าวเย็นหรานสั่นไปทั้งร่างอย่างรุนแรงราวกับเห็นผี สีหน้าหวาดกลัวจนถึงขีดสุด
ดวงตาของถังเฉาหรี่ลงจนเป็นเส้น สำหรับการปรากฏตัวของจ้าวเหล่าลิ่ว นอกเหนือความคาดหมาย แต่ก็อยู่ในเหตุผล
ที่จริงแล้วก่อนหน้านี้เขาก็สงสัยว่าจ้าวเหล่าลิ่วจะแกล้งตาย ดูเหมือนตอนนี้เขาจะทายถูกแล้ว
จ้าวเหล่าลิ่วสวมสูทดำทั้งตัว กดสายตามองบ้านใหญ่ตระกูลจ้าวจากที่สูง เหมือนคนตายที่ไหนกัน?
ด้านหลังของเขา ยังมีชายชราผมขาวอีกท่านยืนอยู่ ก็คือท่านหง
เขามองจ้าวเย็นหรานแล้วเอ่ยว่า “แกลงมือไม่ได้ ฉันจะลงมือแทนแกเอง!”
“จ้าวเหล่าลิ่ว คุณไม่ได้ตายจริง ๆ ด้วย”
ถังเฉาจ้องเขม็งอยู่นาน ทันใดนั้นก็ยิ้มออกมา
จ้าวเหล่าลิ่วหัวเราะออกมาด้วยใบหน้าแดงปลั่งดูสุขภาพดี “ฉันจะตายได้อย่างไร ถ้าฉันตายไป ละครตลกนี้ก็ไม่มีใครมาเก็บงานน่ะสิ?”
ท่านหงที่อยู่ด้านหลังเองก็ยิ้มน้อย ๆ ค้อมตัวเอ่ยแสดงความยินดีว่า “ยินดีกับท่านผู้นำด้วยครับที่ทำให้ความวุ่นวายภายในสงบลงได้ ต่อไปก็จะไม่มีหัวขโมยมามักมากอยากได้ตำแหน่งผู้นำที่ยิ่งใหญ่ของท่านอีก”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ท่านหง ที่นี่ท่านเองก็มีความชอบอยู่ส่วนหนึ่ง และยังมีนาย ถังเฉา!”
จ้าวเหล่าลิ่วมองไปยังถังเฉาทันที หัวเราะออกมา “ฉันมองนายไม่ผิดจริง ๆ ถ้าหากไม่มีนาย ลูกสาวของฉันอาจจะถูกกินจนไม่เหลือแม้แต่กระดูกไปแล้ว”
ถังเฉาสีหน้าไร้อารมณ์ ไม่ได้พูดออกมาสักประโยค
กลับเป็นจ้าวเย็นหรานที่มองสองคนที่พูดคุยหัวเราะกันสนุกสนานอยู่ที่ชั้นสองด้วยความหวาดกลัว “นี่มันเรื่องอะไรกันแน่คะ ไม่ใช่ว่าพ่อถูกลอบฆ่าไปแล้วเหรอ ทำไม…”
เพราะสั่นสะท้านเกินไป เธอพูดต่อไปไม่ได้แล้ว
จ้าวเหล่าลิ่วมองจ้าวเย็นหรานแวบหนึ่ง “ลูกสาวคนดีของฉัน ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? ฉันยังไม่ตาย ทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็นสิ่งที่ฉันแสร้งทำ เพื่อที่จะได้ล่อให้พวกลูกอกตัญญูที่นิสัยใจคอโหดเหี้ยมออกมา!”
“อะไรนะคะ?”
คำพูดของจ้าวเหล่าลิ่วพังทลายความเข้าใจของจ้าวเย็นหรานในชั่วพริบตา ทำให้ดวงตาทั้งคู่ของเธอไม่มีระยะโฟกัสทันที
เธอพูดพึมพำว่า “ถ้าอย่างนั้นพินัยกรรมล่ะ ก็เป็นของปลอมเหรอคะ?”
ถังเฉาดึงจ้าวเย็นหรานมาอยู่ข้างหลังทันที เอ่ยเสียงต่ำว่า “อย่าโง่ไปหน่อยเลย เรื่องทั้งหมดนี่ รวมถึงที่เขาถูกลอบฆ่า การทำพินัยกรรม ล้วนแต่เป็นเรื่องที่เขาเตรียมการมาล่วงหน้าแล้ว!”
“ไม่ผิด นี่เป็นกระดานหมากที่ฉันวางเอาไว้จริง เพื่อที่จะขุดรากถอนโคนเจ้าพวกลูกนอกสมรสที่น่าขายหน้าเหล่านั้น!”
ในดวงตาของจ้าวเหล่าลิ่วมีความบ้าคลั่งอยู่ “หมากกระดานนี้ ฉันเริ่มวางแผนตั้งแต่ตอนที่ประกาศว่าตัวเองเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแล้ว ทุกอย่างที่แกเห็นเป็นเรื่องเท็จทั้งหมด!”
“ฉันไม่ได้เป็นมะเร็ง แล้วฉันก็ไม่ได้ถูกลอบฆ่าด้วย พินัยกรรมที่จัดตั้งขึ้นเป็นเพียงแค่ยาแรงเทียบหนึ่งเพื่อให้พวกแกฆ่ากันเองเท่านั้น”
สายตาของถังเฉาเปล่งประกาย ถึงจะเป็นเขาก็ยังไม่ยอมรับไม่ได้ว่า ที่จ้าวเหล่าลิ่วสามารถเป็นผู้นำตระกูลจ้าวได้ไม่ใช่เพราะดวงดีทั้งสิ้น
เขาไม่เพียงมีสติปัญญาและความกล้าหาญเกินมนุษย์ ทั้งยังทั้งยังแผนสูงอย่างลึกล้ำ ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น ลำพังแค่ความวุ่นวายภายในครั้งนี้ เขาก็วางกลอุบายจนทุกคนหัวปั่น แม้แต่ถังเฉาก็ยังถูกเขาใช้ประโยชน์
เขารู้ว่าลูกสาวของเขาอยู่ใกล้กับถังเฉามาก แต่ก็ไม่เคยขัดขวาง เพื่ออะไร?
แน่นอนว่าเพื่อที่จะยืมมือเขาช่วยเหลือจ้าวเย็นหรานให้ถังเฉาตกหลุมพราง
ท้ายที่สุด เรื่องราวที่พัฒนาล้วนแต่อยู่ในแผนการของเขา
จ้าวจือชิวฆ่าลูกนอกสมรสทั้งหมด และพ่ายแพ้อยู่ในมือของถังเฉา ถังเฉากำจัดหอกข้างแคร่แทนเขา
ในตอนนี้เขาปรากฏตัวออกมาอีกก็เรียบร้อยแล้ว
ห้าปีมานี้ถังเฉายังไม่เคยถูกคนหลอกใช้แบบนี้มาก่อน สายตาของเขามีรังสีสังหารที่น่าสะพรึงกลัววาบผ่าน
“ผมมีหนึ่งคำถาม”
ถังเฉาหรี่ตาทันที จ้องจ้าวเหล่าลิ่วแล้วเอ่ยขึ้นว่า “คุณเป็นผู้นำของตระกูลจ้าว ชื่อเสียงขจรขจาย ใครจะกล้ามาฆ่าคุณอย่างไม่ลืมหูลืมตา แถมยังสำเร็จจริง ๆ อีก หลังจากเหตุการณ์นี้แล้วยังจับตัวมือสังหารไม่ได้ ไม่รู้สึกว่ามันปลอมเกินไปหรือครับ?”
เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่มีอะไรน่าปิดบังแล้ว
“นายพูดถูก เพราะคนที่ลอบฆ่าฉันก็คือจ้าวจือชิว!”
พอคำนี้ลั่นออกมา สีหน้าของถังเฉากับจ้าวเย็นหรานก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างรุนแรง
“คนบ้า!”
สีหน้าของถังเฉามืดครึ้ม
จ้าวเหล่าลิ่วเอ่ยต่อว่า “แต่ว่าก็เกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น ฉันบอกแผนนี้กับจ้าวจือชิวไปแล้ว ทั้งยังให้คำมั่นสัญญาว่าจะให้เขามาเป็นผู้นำคนต่อไป แต่เขากลับอยากจะฆ่าฉันจริง ๆ คืนนั้น น่าหวาดเสียวเป็นอย่างมากจริง ๆ ถ้าหากไม่ใช่ว่าฉันตอบสนองอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ฉันก็คงจะตายไปแล้ว”
“โชคดี ที่ผลลัพธ์ออกมาเหมือนกัน ตอนนี้ไม่มีใครกล้ามาคุกคามตำแหน่งผู้นำที่ยิ่งใหญ่ของฉันแล้ว”
นาทีนี้ จ้าวเหล่าลิ่วสดชื่นมีชีวิตชีวา มีความรู้สึกเหมือนกุมอำนาจของโลกทั้งใบ
“คนเลว พ่อหลอกหนู”
ดวงตาทั้งคู่ของจ้าวเย็นหรานแดงก่ำ มองจ้าวเหล่าลิ่วอย่างแน่วแน่ น้ำเสียงเหมือนสัตว์ป่าตัวหนึ่งที่ได้รับบาดเจ็บ
จ้าวเหล่าลิ่วขมวดคิ้วอย่างกะทันหัน “เย็นหราน ฉันกำลังทดสอบแก ถ้าหากไม่ใช่ฉันละก็ แกจะสามารถรับผิดชอบหน้าที่สำคัญโดยลำพังได้อย่างไร?”
“พ่อหลอกหนู! ชาตินี้ทั้งชาติหนูจะไม่ให้อภัยพ่อแน่!”
น้ำตาเม็ดโตของจ้าวเย็นหรานหล่นลงไปด้านล่าง สายตาที่มองไปยังจ้าวเหล่าลิ่วมีเพียงความเกลียดชัง
“หยุดพูดนะ ฉันเป็นพ่อของแก แกพูดแบบนี้กับพ่อได้ยังไง?”
จ้าวเหล่าลิ่วสีหน้าเดือดดาล ตะโกนเสียงดังว่า “พาตัวผู้หญิงอกตัญญูคนนี้ไป ไม่มีคำสั่งของฉัน ไม่อนุญาตให้เธอออกจากบ้าน!”
ทันใดนั้น ท่านหงโบกไม้โบกมือ ชายกำยำสองคนพุ่งเข้ามาจากด้านนอก คนหนึ่งซ้ายคนหนึ่งขวา มัดมือทั้งสองข้างของจ้าวเย็นหรานเอาไว้
“คุณหนู ล่วงเกินแล้ว”
“พวกแกปล่อยฉันนะ เจ็บ!”
จ้าวเย็นหรานรู้สึกเจ็บ แต่ดวงตาก็ยังมองจ้าวเหล่าลิ่วอย่างแน่วแน่
“คนบ้า พ่อมันเป็นคนบ้า พ่อไม่เห็นหนูเป็นลูกสาวเลยสักนิด หนูก็แค่หมากที่รักษาอำนาจของพ่อเท่านั้น!”
พูดมาถึงตอนหลัง น้ำตาของจ้าวเย็นหรานก็ไหลดังสายฝน หันกลับไปมองถังเฉาเหมือนขอความช่วยเหลือ
“ถังเฉา ขอร้องนายล่ะ ช่วยฉันด้วย…”
ถังเฉาพยักหน้า จากนั้นก็ล็อกแขนของชายร่างกำยำทั้งสองคนนั้นไว้ “เธอบอกว่าให้พวกคุณปล่อยเธอ”
สายตาของชายกำยำสองคนเย็นชา เห็นได้ชัดว่าไม่ให้ความสำคัญกับถังเฉา
จ้าวเหล่าลิ่วหัวเราะเสียงเย็น “ถังเฉา เธอเป็นลูกสาวของฉัน แกมีสิทธิ์อะไรมาสะเออะ?”
“คุณรู้ด้วยหรือนี่ว่าเธอเป็นลูกสาวของคุณ?”
ถังเฉาเอ่ยอย่างเย็นชา “ให้คนของคุณปล่อยมือ ไม่อย่างนั้น ผมก็ไม่ถือสาที่จะให้ที่นี่มีศพเพิ่มขึ้นมาสองศพ”
คืนนี้เขายังไม่ได้ลงมือเลย
จ้าวเหล่าลิ่วไม่ได้เก็บมาใส่ใจเลยสักนิด “ถังเฉา ถึงแม้ว่าฉันจะซาบซึ้งใจแกมากที่ช่วยฉันขุดรากถอนโคนลูกนอกสมรสเหล่านั้น แต่ว่าแกคิดว่าคืนนี้จะสามารถออกไปจากที่นี่แบบเป็น ๆ ได้อยู่เหรอ?”
วินาทีต่อมา เขาตะโกนเสียงต่ำว่า “อย่าไปสนใจเขา พาคุณหนูไป จากนั้นก็เป็นเวลาตายของเขา!”
ชายกำยำสองคนกำลังจะพาจ้าวเย็นหรานเดินไปข้างหน้า ทันใดนั้น บ่าของพวกเขาก็ส่งความเจ็บปวดขึ้นมาทันที
ฉับ!
สองมือของถังเฉาออกแรงในทันที นึกไม่ถึงว่ากระดูกที่ไหล่ของชายกำยำทั้งสองคนจะถูกบีบแตกทั้งท่อน!
