เสียงโอดครวญมาอย่างไม่มีลางสังหรณ์ใดๆ พรรคพวกของตระกูลเหยียนแทบจะไม่ทันได้ตั้งรับใดๆ ก็มีวัยรุ่นคนหนึ่งตายอย่างอนาถ
และ ท่าทางของเขาสยดสยองมาก
ประสาทสัมผัสทั้งห้าว่างเปล่า เลือดไหลออกทั้งทวารทั้งเจ็ด
“ลูกชาย！”
หลังจากผ่านไปสักพัก มีเสียงโอดครวญของวัยกลางคนอันโกรธแค้นและเศร้าโศกดังขึ้น
แววตาของเขาแดงก่ำ อยากจะพุ่งไปที่ศพอย่างไม่คิดอะไร
“อย่าเข้าไป！”
เหยียนชางรับรู้ได้ถึงความไม่ชอบมาพากล จึงได้ขวางเขาไว้ ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
แคร็กๆ！
เห็นหนอนตัวยาวๆ เจาะออกมาจากตา รูจมูก ปากของศพ แล้วปีนขึ้นไปในมือของหงโฝอย่างรวดเร็ว
หงโฝเอาพวกมันเก็บเข้าไปในขวด ด้วยความโมโห
“ฉันบอกแล้ว ว่าให้พวกแกเข้าแถวตอนอย่างสงบ ก็จะไม่เจ็บปวดแบบนี้แล้ว”
เหตุการณ์นี้ สะเทือนจิตใจของตระกูลเหยียนทุกคนเป็นอย่างมาก
พวกเขาเพิ่งจะเคยเห็นคนที่ใช้วิธีแปลกประหลาดแบบนี้เป็นครั้งแรก
รวมทั้งหลินชิงเสว่ เธอมองไปที่ถังเฉาด้วยความตะลึงอย่างหาที่เปรียบมิได้
นักยุทธวิเศษแบบนี้ นึกไม่ถึงว่าจะยอมอยู่กับถังเฉาได้
เหยียนชางตะคอกออกมา
“ไม่ต้องหวาดกลัว ชิงลงมือก่อนที่แม่มดนี่จะลงมือก่อนก็ได้แล้ว เอาชนะเธอได้ง่ายๆ！”
ในตัวหงโฝ เขาไม่เห็นการต่อสู้ที่เก่งกาจใดๆ แค่ยอดฝีมือคนไหนก็ได้ของตระกูลเหยียน เข้าประชิดก็ชนะได้แล้ว
สิ่งเดียวที่เป็นปัญหา ก็คือความสามารถอันแปลกประหลาดของเธอ
ทุกคนได้ยินดังนี้ ก็เข้าโจมตีพร้อมกัน ประชิดไปที่หงโฝ
และแล้วหงโฝผวา ถอยหลังอย่างร้อนรน
“พวกแกเป็นผู้ชายหรือเปล่า ผู้ใหญ่หลายคนขนาดนี้ นึกไม่ถึงว่าจะเข้ามารุมเด็กอย่างฉัน……”
เหยียนชางตะคอก “แกฆ่าครอบครัวฉัน สมควรตาย！”
“แม่ง！”
หงโฝส่งเสียงดังออกมา รีบวิ่งที่ด้านหลังของเฟิ่งหวง
“พวกมันไม่ทำตามปกติทั่วไป เข้ามารุมฉันรับไม่ไหว”
“ใช้ไม่ได้”
เฟิ่งหวงหมดคำพูด
“แกไปจัดการเถอะ”
ถังเฉาพูดกับเฟิ่งหวง
เขารู้ดีถึงจุดอ่อนของหงโฝ มาด้วยไสยศาสตร์ยังพอได้ ถ้ารุมเข้ามา หรือประชิดตัวเมื่อไหร่ ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว
“ค่ะ คุณชาย”
เฟิ่งหวงตอบรับ จากนั้นแววตาเลือดเย็น และมีมีดสั้นที่แหลมคมอยู่ในมือเพิ่มเข้ามา
“ฆ่ามัน！”
เหยียนชางตะโกน
เขาไม่รู้ฝีมือของเฟิ่งหวง เหยียนเสี้ยงหม่าส่งเสียงเตือนจากด้านหลัง “พ่อระวังนะ ผู้หญิงคนนี้ แข็งแกร่งมาก！”
เหยียนชางไม่สนใจใดๆ “แข็งแกร่งขนาดไหน ต่อหน้าสายในของฉัน ไร้ความสามารถทั้งนั้น”
“แกกับคุณชายตระกูลใหญ่ทั้งสองรีบกลับไปหลบในคฤหาสน์ก่อน”
เมื่อได้ยิน เหยียนเสี้ยงหม่าหันไปมองหลินโป๋หลายและถังหลิน สองคนข้างหลังอยากจะเข้าไปตั้งนานแล้ว
ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากที่ถังเฉามาแล้ว พวกเขามักจะมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
“ยังคิดจะไปอีกมั้ย？”
เฟิ่งหวงนิ่งสงบ ไล่ตาม เหยียนเสี้ยงหม่าทั้งสามคนไป
“คู่ต่อสู้ของแก คือพวกเรา！”
เหยียนชางตะคอก “ฆ่ามัน！”
ฟับๆๆ！
ทันใดนั้น ยอดฝีมือสิบคนของตระกูลเหยียน พุ่งไปที่เฟิ่งหวงพร้อมกัน
แต่ทว่า เฟิ่งหวงแม้แต่มอง ก็ไม่มองพวกเขาแต่อย่างใด
ความเร็วของยอดฝีมือตระกูลเหยียนก็เร็วมากพอแล้ว แม้แต่เศษเสี้ยวของชุดของเฟิ่งหวง ก็ยังแตะไม่โดน
เธอราวกับผีเสื้อในดงดอกไม้ วนอยู่ในยอดฝีมือทั้งสิบ
ปังๆๆ！
เพียงไม่กี่อึดใจ ยอดฝีมือทั้งหมดของตระกูลเหยียนก็ลอยไป
ฟิ่ว！
วินาทีต่อมา ปามีดสั้นในมือออกไป เสียงมีดปักบนกำแพงบนหัวเหยียนเสี้ยงหม่าที่เข้าไปในห้องดังขึ้น
พลังอันมหาศาล ทำให้ตัวมีดสั้น สั่นไม่หยุด
เหยียนเสี้ยงหม่าตกใจ ขาทั้งสองข้างอ่อนลง เสียงปุกดังขึ้นและได้นั่งลงไปกับพื้น ด้วยสีหน้าช็อก
“เสี้ยงหม่า！”
เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ เหยียนชางก็ตะลึง มองไปที่แววตาของเฟิ่งหวง ด้วยความกลัวที่เพิ่มขึ้น
ตอนนี้ เขาก็รับรู้ได้ถึงความเก่งกาจของเฟิ่งหวง ต่อให้เป็นเขา สู้กับเฟิ่งหวงก็ไม่ค่อยมีเปอร์เซ็นต์ชนะเท่าไหร่
จากนั้น สายตาของเขาก็อดไม่ได้ที่จะ มองถังเฉาที่สังเกตการณ์อยู่ข้างๆ
เฟิ่งหวงเป็นเพียงผู้อารักขาของเขา งั้นฝีมือของเขา ต้องเก่งกาจขนาดไหนกัน？
หลินโป่หลายและถังหลินก็ตกใจกับฝีมือของเฟิ่งหวง โดนเฉพาะที่นี่คือเมืองหมิงจู ไม่ใช่เยี่ยนจิง
จู่ๆ ก็ได้ปิดประตู อย่างไม่สนใจว่าเหยียนเสี้ยงหม่ายังคงอยู่ด้านนอก
เหยียนเสี้ยงหม่าได้สติขึ้นมา ก็เคาะประตูอย่างสุดชีวิต
“เปิดประตู เปิดประตูสิ！”
แต่ ไม่ว่าเขาจะเคาะอย่างไร ก็ไม่มีใครเปิดประตู
“พวกเราอยากเจอหรูอี้！”
เมื่อเข้าไป หลินโป๋หลายและถังหลินพูดกับสาวรับใช้ของตระกูลซ่ง
สาวใช้หน้าตาเย็นชา “ขอโทษค่ะ คุณหนูกำลังพักผ่อน ใครก็เจอไม่ได้ค่ะ”
หลินโป๋หลายสบตากับถังหลิน แล้วมองไปบนเพดาน
สนามด้านหลังของตระกูลซ่ง คฤหาสน์บรรพบุรุษ
ซ่งหรูอี้แสกผม ผมยาวอันนุ่มสลวยได้ร่วงลงมา
เธอแต่งหน้าโทนสีแดง แล้วยังทาลิปสีแดงสดอีกด้วย
ในกระจก เธอเหมือนกับเจ้าสาวที่กำลังรอแต่งงาน
ด้านนอกวุ่นวาย แต่เธอตัวการของเรื่อง กลับเหมือนไม่รับรู้ใดๆ ไม่สนใจเรื่องภายนอกแต่อย่างใด
ตูม!
เฟิ่งหวงฆ่ายอดฝีมือตระกูลเหยียนคนสุดท้าย แววตาเลือดเย็น มองไปที่เหยียนชางและเหยียนเสี้ยงหม่า
ขณะนี้ สองพ่อลูกตัวแข็งทื่อ
ทันใดนั้นเหยียนชางมองไปที่ถังเฉา “แกเป็นใครกันแน่ ทำไมถึงได้มียอดฝีมือที่แข็งแกร่งระดับนี้อยู่กับแกได้？”
ถังเฉาไม่สนใจใดๆ เฟิ่งหวงยิ้มเยาะเย้ย “ตัวตนของเขา เป็นสิ่งที่มดอย่างแกต้องรู้ด้วยเหรอ”
เหยียนชางเกรี้ยวกราด ไม่ว่ายังไง เขาก็เป็นประธานของสมาคมการต่อสู้ภายใน นึกไม่ถึงว่าจะถูกดูถูกขนาดนี้
กริ๊งๆ！
ในขณะเดียวกันนี้ มือถือของเหยียนชางดังขึ้น
เมื่อได้ยินคำพูดในสาย เขาก็ยิ้มออกมา จิตใจสงบลงไม่น้อย
เมื่อวางสายลง เขาก็มองไปที่ถังเฉาอย่างสะใจ “ต่อให้ผู้อารักขาของแกฆ่าทุกคนของตระกูลเหยียนของฉันแล้ว แต่ แกจะล้างบางตระกูลเหยียนของฉันได้จริงเหรอ？”
จู่ๆเฟิ่งหวงก็โกรธแค้นขึ้นมา กำลังจะพูด ถังเฉากลับโบกมือ มองไปที่เหยียนชางอย่างเย็นชา
“แกยังมีไม้ตายอะไรอีกงั้นเหรอ？”
“แน่นอน！”
เหยียนชางหน้าตาดุร้าย “ในเมื่อแกอยากให้ทุกคนของตระกูลเหยียนออกโรง งั้นฉันก็จะไม่มีทางอ่อนข้อให้แน่นอน”
ฟิ่ว！
เพิ่งพูดจบ ก็มีเงาดำ บีบเข้าไปใกล้ด้านหลังของถังเฉา
มีดคมในมือ จี้อยู่ที่ต้นคอของเขา
“คุณชาย ระวังด้านหลัง！”
เฟิ่งหวงส่งเสียงดัง แต่ ช้าไปแล้ว
มีดคมได้จี้อยู่ที่ต้นคอของถังเฉาแล้ว
วิกฤตอย่างใหญ่หลวง ถังเฉากลับยังคงกอดหลินชิงเสว่ที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นไว้ ทั้งคู่สลับตำแหน่งกัน
ฟับ！
มีดจี้ไปที่คอของถังเฉา ถังเฉาค่อยๆถอยหลังไป
มีดคมได้เฉี่ยวที่คอของถังเฉา อีกแค่นิดเดียว ก็โดนแล้ว
แต่ทว่า ระยะห่างแค่นี้ กลับเหมือนไกลสุดขอบฟ้า
สายตาของถังเฉาเยือกเย็น สะบัดเท้าอย่างแรง
ปัง！
ร่างดำนั้นก็มีการโต้ตอบที่เร็ว เมื่อพลาด ก็รีบถอยหลังไปอยู่อีกฝ่าย
“นักฆ่าแดนตะวันตก？”
เมื่อเห็นการแต่งกายของร่างดำนั้นแล้ว ถังเฉาก็หลับตาลง
นัยน์ตา มีความอาฆาตที่แฝงไว้
