ทั้งโรงแรมเยว่หูหยวน เงียบ เห้อหยางและหูเยว่เยว่ที่อยู่นอกห้อง ดูเหมือนว่าพวกเขาได้เห็นผีในขณะนี้ ใบหน้าเหลือเพียงความตกใจเท่านั้น
ฟางหย่าและหลินฉ่ายเวยถึงกับอ้าปากค้างและเกือบจะกรีดร้องออกมา
วินาที่ที่ลู่โป๋หานเดินลงจากบันได พวกเธอก็รู้สึกว่าซวยแล้ว
คิดไม่ถึงว่า ลู่โป๋หานเห็นถังเฉา ราวกับหนูเห็นแมว ขวดไวน์ก็ทุบหัวของหลิวเจีย
เลือด ไหลอย่างรวดเร็วทั่วใบหน้าของหลิวเจีย บวกกับแสงสีชมพูแปลกๆรอบตัว ทำให้ใบหน้าของเธอดูน่ากลัว
หลิวเจียงงไปหมด
สัมผัสด้านหลังศีรษะด้วยมือของเธอ
เลือด
เลือดเต็มมือ
“อ๊าก……”
เธอกรีดร้องและล้มลงกับพื้น
ลู่โป๋หานยังคงไม่ปล่อยเธอไป ดึงผมยาวของหลิวเจียอย่างแรง และตบเธออย่างรุนแรง
“นางผู้หญิงต่ำตมที่ไม่รู้ที่ต่ำที่สูง คุณคิดว่าตนเองเป็นใคร กล้ามายั่วยุคุณถัง?”
“อย่าบอกว่าคุณถังต้องการไล่คุณออกเลย บอกว่าจะฆ่าคุณ คุณต้องเชื่อฟัง!”
“คุณรู้ไหมว่าคุณถังเป็นใคร? แม้แต่ผม ก็ต้องให้เกียรติคุณถังด้วย!”
ผัวะ!
ผัวะ!
ใบหน้าลู่โป๋หานดุร้าย ตบหลิวเจียอย่างแรงทุกครั้งที่เขาพูดหนึ่งคำ และไม่ได้ปฏิบัติต่อหลิวเจียเหมือนคน
“พอแล้ว”
ในเวลานี้ ถังเฉาตะโกน “ถ้าทุบตีอีก เดี๋ยวก็ตายหรอก”
จากนั้นลู่โป๋หานจึงค่อยหยุด และเตะหลิวเจียออกไป จากนั้นเขาก็จัดเสื้อผ้าของเขาและเดินไปตรงหน้าถังเฉาด้วยความเคารพ
“คุณถัง จะจัดการกับผู้หญิงคนนี้ยังไง ฟังคุณทุกอย่าง”
“ต่อให้คุณฆ่าเธอ ผมก็ไม่มีความเห็นใดๆ”
คำพูดเจตนาฆ่าของลู่โป๋หานก้องอยู่ในห้อง และหลิวเจียที่อยู่บนพื้นก็ตัวสั่นอย่างรุนแรง
ในเวลานี้ เธอถูกปกคลุมไปด้วยเลือดและผมที่กระเซิงและยุ่งเหยิน
เธอคลานไปตรงหน้าของถังเฉาเหมือนกับสุนัข ก้มกราบซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“คุณถัง ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรดูถูกคนอื่น”
“ได้โปรด อย่าฆ่าฉัน ฉันยังไม่อยากตาย… ได้โปรด เห็นฉันเหมือนตดและปล่อยมันไปเถอะ!”
ถังเฉาโบกมือของเขา “แค่ไล่ออกก็พอแล้ว ไม่ต้องถึงกับฆ่า”
“ยังไม่รีบขอบคุณคุณถังอีก ที่ไว้ชีวิตต่ำๆของคุณ!”
ลู่โป๋หานวางเท้าบนตัวของหลิวเจีย
“ขอบคุณคุณถัง ขอบคุณคุณถัง!”
หลิวเจียก้มกราบลงอย่างแรง แต่ไม่กล้าแม้แต่จะลุกขึ้น ดังนั้นเธอจึงคลานออกไป
ฉากนี้ กระตุ้นหัวใจของเห้อหยางและหูเยว่เยว่อย่างลึกซึ้ง พวกเขางงไปเลย
ลู่โป๋หาน เป็นถึงคุณชายของตระกูลลู่เลยนะ แม้แต่ลู่โป๋หานก็ให้ความเคารพต่อถังเฉา
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวกเขา…
เมื่อพวกเขานึกถึงการเยาะเย้ยที่พวกเขามีต่อฟางหย่าก่อนหน้านี้ พวกเขาก็รู้สึกหนาวเย็นที่แขนขา
“คุณถัง คุณมาที่เมืองเจียงเฉิง ทำไมไม่บอกผม เพื่อที่ผมจะได้ไปรับคุณไงล่ะ”
ลู่โป๋หานเช็ดเหงื่อเย็นออกจากหน้าผาก แล้วพูด
“แจ้งล่วงหน้าให้คุณ ก็จะไม่มีละครที่สนุกแบบนี้ไม่ใช่หรือ?”
ถังเฉามองดูโครงสร้างของเยว่หูหยวน และประหลาดใจ “เยว่หูหยวน ไม่สามารถเข้าไปได้เว้นแต่จะเป็นคู่รัก ห้องที่จองแล้วยกเลิกไม่ได้ อาหารที่เหลือไม่อนุญาตให้ห่อกลับไป ถ้าเอากลับไป ก็จะเป็นคนบ้านนอกที่ไม่เคยเห็นโลกภายนอก ไม่เลว ไม่เลวจริงๆ”
เมื่อได้ยินคำพูดของถังเฉาที่มีความหมายแฝง ลู่โป๋หานก็รีบโค้งคำนับ “คุณถัง ขอโทษ! แก้ไข ผมจะแก้ไข!”
“ยังไม่รีบไสหัวไปอีก!”
ถังเฉาตะโกนอย่างโกรธเคือง
ลู่โป๋หานวิ่งออกไปราวกับได้รับการอภัยครั้งใหญ่
ในขณะนี้ เขาตระหนักว่า ข้อเสนอที่ให้ตระกูลลู่แสร้งทำเป็นยอมจำนนต่อถังเฉานั้น ดูเหมือนจะไม่ราบรื่นอย่างที่เขาคิด
นอกจากได้รับประโยชน์มาบ้างแล้ว สิ่งที่เขาต้องเผชิญคือถังเฉาที่เจ้าอารมณ์และอารมณ์แปรปรวน
เมื่อเห็นลู่โป๋หานที่หนีออกจากที่นี่ เห้อหยางและหูเยว่เยว่ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดังด้วยซ้ำในขณะนี้และเดินย่องเพื่อหนีออกจากที่นี่
ในขณะนี้ เสียงล้อเลียนของถังเฉาก็ดังขึ้น
“พวกคุณสองคน ประธานของจวี้เฟิงกรุ๊ปยังไม่มา พวกคุณจะไปที่ไหน?”
เห้อหยางและหูเยว่เยว่ยืนนิ่งทันที แข็งทื่อด้วยความกลัว และวิญญาณของพวกเขาก็หายไป
หลังของพวกเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น “ความเข้าใจผิด นี้เป็นความเข้าใจผิดทั้งหมด…”
“เอ่อ เข้าใจผิด”
ถังเฉาเข้าใจในทันใด “แล้วใครคือคนบ้านนอก? ใครเป็นคนโกหก? ใครคือขยะไร้ประโยชน์?”
“ผมเอง ผมเอง ผมเอง!”
เหงื่อเย็นของเห้อหยางไหลออกอย่างต่อเนื่อง พยักหน้าอย่างเร่งรีบ
กรึบ กรึบ กรึบ!
เมื่อพวกเขาคิดว่าโล่งใจแล้ว ก็มีเสียงรองเท้าหนังดังขึ้นจากด้านนอก
ชายวัยกลางคน รายล้อมไปด้วยบอดี้การ์ดที่แข็งแรงเจ็ดแปดคน วิ่งเข้ามาด้วยเหงื่อที่ไหลออกมาอย่างมาก
ทันทีที่เขาเห็นถังเฉา เขาก็ก้มศีรษะลงทันที
“ขอโทษ คุณถัง ผมมาสายแล้ว!”
“คุณเป็นใคร? คุณรู้หรือไม่ว่าคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าคือใคร?”
ก่อนที่ถังเฉาจะพูด เห้อหยางก็ตะโกนอย่างโกรธเคือง
เขาเป็นนกสองหัว ตอนนี้ แม้แต่ลู่โป๋หานก็กลัวถังเฉา และเขาก็ยิ่งต้องพูดเพื่อถังเฉา
ผัวะ!
หูอีซานตบหน้าเห้อหยางอย่างแรง บนใบหน้าเต็มไปด้วยความโมโห “ผมเป็นประธานจวี้เฟิงกรุ๊ป!”
“คุณเหี้ยเป็นอะไร…”
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกล้าที่จะตบหน้าตัวเอง เห้อหยางกำลังจะตะโกนใส่เขา แต่พบว่าหูเยว่เยว่ที่อยู่ด้านข้างตกใจกลัวและล้มลงบนพื้น
เธอดูหวาดกลัวมากจนเธอกลัวจนฉี่ราด
“ใช่ คือคุณ…”
ถังเฉาไปเยี่ยมบ้านของตระกูลหูเองถึงสองครั้ง ครั้งแรกคือรื้อบ้านบรรพบุรุษของตระกูลหู และอีกครั้งคือตอนที่หูอีซานประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ และทุกคนในตระกูลหูคุกเข่าต่อหน้าหูอีซานเพื่อสารภาพผิด
หูเยว่เยว่ไม่ใช่สายตรงที่สำคัญของตระกูลหู ดังนั้นเธอจึงหลบได้ทั้งสองครั้ง
แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่เคยได้ยินเรื่องนี้ เธอเคยเห็นรูปถ่ายของหูอีซาน แต่เธอไม่เคยเห็นตัวจริงของหูอีซาน
เมื่อเห็นตอนนี้ เธอก็ตกใจมากจนฉี่ออกมา
“เยว่เยว่ คุณเป็นอะไรไป?”
เห้อหยางถามอย่างแปลกใจ
“เขาเป็นประธานจวี้เฟิงกรุ๊ปจริงๆ!”
การแสดงออกของหูเยว่เยว่เงียบมาก และแม้แต่เสียงของเธอก็สั่น
“อะไรนะ? เขาเป็นประธานจริงๆ!”
ดวงตาของเห้อหยางเหมือนจะหลุดออกมา
“ไม่เพียงแต่ประธานของจวี้เฟิงกรุ๊ป หรือเป็นลูกชายที่ถูกผู้นำตระกูลหูทอดทิ้งเมื่อ 20 ปีที่แล้วด้วย ก่อนหน้านี้ที่ทุกคนในตระกูลหูคุกเข่าอยู่หน้าเตียงของบุคคลหนึ่ง คนคนนั้นก็คือเขา!”
หูเยว่เยว่ถอยห่างออกไป กระดูกของเธอเกือบจะอ่อนแรงด้วยความตกใจ
ตูม!
ในขณะนี้ ร่างกายของเห้อหยางก็อ่อนลงเช่นกัน และเขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดัง
“ประ ประธาน คุณ คุณมาที่นี่ทำไม…”
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก
“เมื่อกี้คนที่ด่าทางโทรศัพท์ คือคุณ?”
ในขณะนี้ ใบหน้าของหูอีซานเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า จ้องไปที่เห้อหยางอย่างดุเดือด
“เข้าใจผิดแล้ว เข้าใจผิดแล้วจริงๆ!”
เห้อหยางรู้สึกไม่น่าทำลงไปเลย”ถ้าผมรู้ว่าคุณเป็นประธาน แม้ผมจะมีความกล้าแค่ไหน ก็ไม่กล้าด่าคุณหรอก!”
“คุณหมายถึง มีประธานปลอมหรือ?”
เจตนาฆ่าในดวงตาของหูอีซานยิ่งเพิ่มมากขึ้น
“ไม่ๆ ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น!”
เห้อหยางร้อนใจจนเกือบจะร้องไห้
หูอีซานไม่มีเวลาพูดมากกับพวกเขา เขาเดินมาตรงหน้าถังเฉาอย่างรวดเร็ว ส่งมอบเอกสารด้วยความเคารพ
“คุณถัง นี่เป็นโครงการของจวี้เฟิงกรุ๊ปเพื่อสนับสนุนสาขาลี่จิงกรุ๊ป ได้โปรดตรวจดู!”
บูม!
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา เห้อหยางและหูเยว่เยว่ต่างก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ฟางหย่า ราวกับว่าพวกเขาได้เห็นผี
เธอเป็นรองประธานลี่จิงกรุ๊ปจริงหรือ?
