ถังเฉาในขณะนี้ ดวงตาเย็นเยียบราวกับสัตว์อสูรที่มีเจตนาในการฆ่าอย่างไม่รู้จักจบ
หูจิ้งจู๋รู้ว่าแผนการของตัวเองถูกเปิดเผยแล้ว และไม่เพียงแต่ถูกเปิดเผย แต่ยังถูกถังเฉาค้นพบอีกด้วย
สายตาของเขาดูตื่นตระหนกตกใจถึงสุดขีด และส่ายหัวอย่างสิ้นหวัง
ใช้พละกำลังที่มีอยู่ทั้งหมดของร่างกาย ถึงได้เค้นเสียงที่มีอยู่ที่ลำคอเพียงเล็กน้อยพูดออกมา
“ไม่ใช่……ผม……”
บูม!
ในขณะที่หูจิ้งจู๋ปฏิเสธ ดวงตาของถังเฉาก็เยือกเย็นไปหมดแล้ว
เขาเขวี้ยงอย่างแรง และหูจิ้งจู๋ก็เป็นเหมือนว่าวที่เชือกขาด และตกลงมาพุ่งเข้ากับผนังของคฤหาสน์อย่างแรง
ครืนครืน!
ด้วยเสียงที่ดังก้อง ผนังของคฤหาสน์ถูกหูจิ้งจู๋พุ่งเข้าใส่ก็เป็นรอยแตกร้าวถี่ยิบ
ร่างกายของหูจิ้งจู๋ค่อยๆเลื่อนลงมา ทันทีที่ลำคอรู้สึกหวาน และเลือดก็ทะลักออกมาจากปากเขา
ครึ่ก! ครึ่ก! ครึ่ก!
เสียงฝีเท้าอู้อี้ ดังขึ้นราวกับเสียงของความตาย
หูจิ้งจู๋เงยหน้าขึ้นทันที เมื่อมองดูฉากที่อยู่ตรงหน้า จู่ๆก็ทำให้รูม่านตาของเขาหดตัว
ถังเฉาเดินเข้ามาหาเขาด้วยใบหน้านิ่งเฉย และแม้กระทั่งเฟิ่งหวงที่อยู่ด้านหลัง เธอได้หยิบกริชที่ส่องแสงเย็นยะเยือกออกมา จับไว้ในฝ่ามือและหมุนเป็นดอกมีดบาน
“คนของคุณสารภาพแล้ว แล้วคุณก็คือเถ้าแก่ที่จ้างพวกเขาอยู่เบื้องหลัง คุณยังอยากจะปฏิเสธอยู่เหรอ?”
น้ำเสียงของถังเฉาเยือกเย็นถึงสุดขีด และยิ่งกว่านั้นคือพิฆาตในดวงตาของเขา
ในขณะที่เขาเฝ้ามองดูจากที่สูง เขาก็ค้นพบแล้วว่ามีรถกำลังสะกดรอยตามหลินชิงเสว่
ซึ่งนี้ก็เป็นเหตุผลที่เขาทำไมถึงรีบไปที่สวนสนุกทันที
ถ้าหากว่าเขาไม่ค้นพบ หรือหากว่าเขามาช้าไปก้าวหนึ่ง หลินชิงเสว่และถังเสี่ยวลี้ก็คงถูกลักพาตัวไปแล้ว
ใครก็ตามที่คิดอยากจะทำร้ายญาติสนิทของเขา ถังเฉาจะไม่ปล่อยพวกมันไว้อย่างแน่นอน
“จ้างอะไรของคุณ ผมอยู่ที่นี่ตลอด ไม่เคยออกจากที่นี่แม้แต่ก้าวเดียว คุณกำลังพูดถึงอะไร!”
สายตาของหูจิ้งจู๋เต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่ยิ่งกว่านั้นคือความโกรธ
บูม!
ถังเฉาไม่ได้อธิบายให้กับเขาอีก และพุ่งไปเข้าไปหาหูจิ้งจู๋โดยตรง
หูจิ้งจู๋ตะโกนด้วยความตกใจ: “น้องสาว เกิดเรื่องแล้ว!”
ไม่นาน ประตูของคฤหาสน์ก็ถูกผลักเปิดออก และผู้หญิงผมยาวในชุดนอนผ้าไหมก็เดินออกมา
“หยุด!”
เธอคำรามและไปขวางอยู่ตรงหน้าของถังเฉา
ด้วยเหตุนี้ถังเฉาถึงจะหยุดร่างกายลง และมองไปที่หูจิ้งซูด้วยสายตาเยือกเย็น: “เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับคุณ ถอยออกไป”
ร่างกายที่ผอมบางของหูจิ้งซู ยังคงขวางอยู่ตรงหน้าของถังเฉา
บนใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความโกรธ และจ้องราวกับจะกินเลือดกินเนื้อไปที่ถังเฉา: “พวกเรากับคุณไม่มีไม่ได้เป็นศัตรูคู่แค้นอะไรกัน ทำไมต้องทุบตีพี่ชายของฉันด้วย?”
“ไม่ได้เป็นศัตรูคู่แค้นกัน?”
ถังเฉาหัวเราะเยาะและพูดว่า: “คุณถามพี่ชายที่แสนดีของคุณดู ว่าเขาได้ทำอะไรลงไป”
หูจิ้งซูหันหัวกลับทันที และจ้องมองไปที่หูจิ้งจู๋ด้วยความตกใจและความโกรธ
เธอสัมผัสได้ถึงเจตนาในการฆ่าของถังเฉา ถ้าหากไม่ใช่เพราะสิ่งที่เขาทำนั้นไปแตะโดนต่อมโมโหของเขา มิฉะนั้นถังเฉาก็คงจะไม่โหดร้ายเช่นนี้อย่างแน่นอน
หูจิ้งจู๋ใกล้จะร้องไห้แล้ว: “เขาบอกว่าพี่จ้างนักฆ่าเพื่อลักพาตัวภรรยาและลูกสาวของเขา”
“อะไรนะ? พี่หลินชิงเสว่เหรอ?
สีหน้าของหูจิ้งซูเปลี่ยนไปอย่างมาก และจ้องมองไปที่หูจิ้งจู๋ด้วยความตกใจและความโกรธ
หูจิ้งจู๋พูดต่ออีกว่า: “ถ้าหากว่าผมได้ทำผมจะไม่พูดอะไรเลย แต่ความเป็นจริงแล้วผมไม่เคยทำ!”
“น้องสาวคุณสามารถเป็นพยานให้พี่ได้ วันนี้ทั้งวันพวกเราทุกคนอยู่ในคฤหาสน์ตลอด เพื่อรอแขกคนสำคัญมา”
เมื่อได้ยินเรื่องนี้ หูจิ้งซูก็พยักหน้า: “สิ่งนี้ฉันสามารถเป็นพยานให้ได้ วันนี้เราทุกคนไม่เคยออกจากคฤหาสน์แม้แต่ก้าวเดียว”
การแสดงออกของถังเฉาอย่างไม่แยแส: “พวกคุณเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน ก็จะช่วยฝ่ายตรงข้ามพูดโดยธรรมชาติ วันนี้ต่อให้ใครมาก็ไม่มีประโยชน์ อย่างไรก็ตามเขาต้องตาย!”
หลังจากพูดจบ เขาก็ผลักหูจิ้งซูออกไป
หูจิ้งซูถูกผลักออกอย่างสะเปะสะปะ และเธอก็ตะโกน: “รีบหนีเร็ว!”
หูจิ้งจู๋วิ่งเข้าไปในคฤหาสน์ทันที
และหูจิ้งซูก็ได้โทรออกอีกสายหนึ่ง
ในไม่ช้า ก็มีรถหลายคันก็จอดลง และมีบอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งวิ่งพุ่งออกมาล้อมรอบถังเฉากับเฟิ่งหวง
เนื่องจากมีบอดี้การ์ดของตระกูลหูแล้ว หูจิ้งซูก็รู้สึกโล่งใจมาก แต่เธอยังคงมองไปที่ถังเฉาอย่างระวังตัว
“ถังเฉา ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพี่หลินชิงเสว่ แต่ฉันไม่อยากมีปัญหา ฉะนั้นคุณรีบพาคนของคุณจากไป และฉันก็จะให้คนของฉันล่าถอย”
หูจิ้งซูจับจ้องไปที่ถังเฉา และอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
ถังเฉามมองไปที่หูจิ้งซูด้วยสายตาเยือกเย็น: “บ้านบรรพบุรุษของตระกูลหูของพวกคุณก็ถูกผมรื้อมาแล้ว เพียงแค่คนไม่กี่คนแค่นี้ คิดว่าสามารถขวางผมได้งั้นเหรอ?”
แน่นอนว่าหูจิ้งซูรู้เรื่องนี้โดยธรรมชาติ ทันใดนั้น สีหน้าของเธอดูแย่มาก
แต่เธอก็ยังคงตะโกน: “ลงมือ!”
ซู่ซ่า!
บอดี้การ์ดที่อยู่รอบๆ ก็วิ่งพุ่งเข้ามาหาถังเฉากับเฟิ่งหวงทีนที
ถังเฉาไม่ได้เคลื่อนที่เลยแม้แต่นิด แต่ร่างของเฟิ่งหวงได้หายตัวไปในที่เดิม
ปังปังปัง!
เฟิ่งหวงกลายเป็นภาพเลือนราง เคลื่อนที่ในท่ามกลางบอดี้การ์ด
ในไม่ช้า บอดี้การ์ดทั้งหมดก็ได้ล้มนอนอยู่กับพื้น
ฉากนี้ ทำให้จิตใจของหูจิ้งซูตกตะลึงอย่างสุดซึ้ง
เดิมทีเธอคิดว่าบอดี้การ์ดเหล่านี้อย่างน้อยอาจจะถ่วงเวลาได้เล็กน้อย แต่ไม่คาดคิดว่าพวกเขาจะล้มลงได้รวดเร็วขนาดนี้
เธอสั่นไปทั้งตัวอย่างรุนแรง และเดินถอยหลังทีละก้าว มองดูพวกเขาด้วยแววตาสยดสยอง
เพียงแค่เฟิ่งหวงก็ทรงพลังขนาดนี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นถังเฉ่าล่ะจะขนาดไหน?
“ไม่ต้องกังวล พวกเขายังมีชีวิตอยู่ เป้าหมายของผมคือหูจิ้งจู๋คนเดียว”
ถังเฉามองดูเธอด้วยสายตาเยือกเย็น และเดินก้าวข้ามไป
หูจิ้งซูรู้สึกตระหนกตกใจมาก แต่เธอยังคงยืนขวางอยู่ตรงหน้าถังเฉา: “คุณเข้าไปไม่ได้ พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลย!”
เธอห้ามถังเฉาซ้ำแล้วซ้ำเล่า และมีความโกรธปรากฏขึ้นบนใบหน้าของถังเฉา
“นักฆ่าได้สารภาพออกมาหมดแล้ว ผู้ที่อยู่เบื้องหลังคือพี่ชายของคุณ คุณยังจะบอกว่าไม่ได้ทำอะไรอีกเหรอ”
“นี้คือเรื่องจริง!”
หูจิ้งซูก็ตะคอกใส่ถังเฉาด้วยความโมโห: “วันนี้เราจะพบเจอกับสมาชิกของสมาคมการค้าเจียงผิง และเราก็ได้นัดพบกันที่นี่ แต่ทว่าพวกเขายังไม่ทันได้มา พวกคุณก็บุกเข้ามาอย่างบุ่มบ่าม และแถมยังทุบตีพี่ชายของฉันจนได้รับบาดเจ็บ! ยังมีกฎศีลธรรมอยู่หรือเปล่า!”
เบ้าตาของเธอแดงก่ำ พร้อมกับสีหน้าที่โกรธสุดขีด
ถังเฉาลังเลเล็กน้อย และหยุดฝีเท้าลง
เฟิ่งหวงด้วยความประหลาดใจ: “รองหัวหน้า เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”
แต่ถังเฉาโบกมือ และเขาก็หรี่ตาลงเล็กน้อยมองไปที่หูจิ้งซู
ดวงตาของเธอนั่นเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและความโกรธ ดูเหมือนจะไม่ใช่การเสแสร้งเลย แต่เป็นการโกรธจริงๆ
เขาพึมพำเองคนเดียว: “บางที ก่อนที่ชายคนนั้นจะตาย เขาก็ยังคงพูดโกหกอยู่ก็ได้ และแท้จริงแล้วพวกเขาไม่ได้เป็นคนทำเลย”
“พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว!”
ใบหน้าของหูจิ้งซูเต็มไปด้วยความโกรธ: “ถึงแม้ว่าคุณจะเป็นเจ้าของของจวี้เฟิงกรุ๊ป แต่คุณก็ไม่ควรทำซี้ซั้วแบบนี้”
เมื่อได้ยินเสียงด้านนอก หูจิ้งจู๋ก็เดินออกไป และเมื่อเห็นบอดี้การ์ดที่ล้มนอนอยู่ทั่วพื้น เขาก็ตกใจในทันที
จากนั้นเขาอธิบายให้กับถังเฉาด้วยความโกรธ: “ผมไม่รู้ว่าใครเป็นคนใส่ร้ายผม แต่ผมไม่เคยทำจริงๆ ผมกับน้องสาวนัดพบกับคนของสมาคมการค้าเจียงผิงเพื่อหารือเกี่ยวกับเรื่องที่ต้องจัดการ และผมคิดว่าเป็นพวกเขามาแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าเป็นพวกคุณ”
ถังเฉาตกอยู่ในความความเงียบทันที แต่เขาก็ไม่ยอมที่จะจากไปแบบนี้
“ถ้าหากว่าคุณไม่ได้เป็นคนทำ แล้วทำไมนักฆ่าคนนั้นถึงพูดชื่อคุณล่ะ?”
“ผมจะรู้ได้อย่างไร”
หูจิ้งจู๋เกือบจะร้องไห้แล้ว
หูจิ้งจู๋พูดอย่างเย็นชา: “ถ้าหากว่าพวกคุณไม่เชื่อ พวกคุณสามารถรอคนของสมาคมการค้าเจียงผิงมา และขอรับรับการยืนยันจากพวกเขา”
แต่ถังเฉายังคงอยู่ต่อ และรอการมาถึงของสมาชิกของสมาคมการค้าเจียงผิงพร้อมกับพวกเขา
จากนั้นไม่นาน มีรถยี่ห้อลีมูซีนลินคอล์นทาวน์สองคันจอดอยู่หน้าประตูคฤหาสน์
“คนของสมาคมการค้าเจียงผิงมาแล้ว!”
