ไม่นาน อาหารก็ทำเสร็จแล้ว
สี่คนขึ้นบนโต๊ะ
“ว้าว น่ากินจัง!”
หลินฉ่ายเวยดมกลิ่นคำนึง และพูดอย่างดีใจว่า
โต๊ะเต็มไปด้วยอาหารที่อร่อยๆเลย สีสันสดใส และสะอาดกว่าร้านอาหารข้างนอกเสียอีก
เหวินเฉี่ยวหรูยิ้มและพูดว่า “ทั้งหมดเหรินวี่เป็นคนทำเอง”
จากนั้น ถังเฉาและหลินฉ่ายเวยมองเหวินเหรินวี่ด้วยความประหลาดใจมากขึ้น พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะยังทำอาหารเก่งและอร่อยขนาดนี้
ในที่สุด หลินฉ่ายเวยก็เชื่อจริงแล้วว่าเหวินเหรินวี่เปลี่ยนไป และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่น่าเชื่อจริงๆ ว่าคุณจะทำอาหารอร่อยได้ขนาดนี้”
เหวินเหรินวี่พูดอย่างเฉยเมย: “ตอนที่ยังเด็ก พ่อของผมชอบทำร้ายแม่ผม วันละสามมื้อของผม ผมเป็นคนแก้ปัญหาและทำด้วยตัวเองหมดเลย”
“น่าสงสารจัง”
หลินฉ่ายเวยกล่าวอย่างเห็นอกเห็นใจ แต่เธอก็หัวเราะได้อย่างรวดเร็ว: “ยังไงก็ตาม ณ ตอนนี้ คนตระกูลเหวินล้มละลายไปหมดแล้ว จะไม่มีใครทำร้ายอีกต่อไปแล้ว”
เรื่องราวอดีตของตระกูลเหวิน ไม่ว่าจะเป็นเหวินเฉี่ยวหรูหรือเหวินเหรินวี่ ก็ไม่ใช่ความทรงจำที่ดี ของทั้งสองคนเลย ทั้งคู่ไม่ได้พูดอีก
เหวินเฉี่ยวหรูถามหลินฉ่ายเวยอย่างรวดเร็ว: “ฉ่ายเวย เธอมีเวลามาที่เมืองเขียงเฉิงได้อย่างไร?”
“งานต้องการ บริษัทลี่จิงกรุ๊ปได้เปิดสาขามาที่เมืองเจียงเฉิง ดังนั้นฉันจึงคิดที่อยากจะมา”
หลินฉ่ายเวยยิ้มและพูดว่า:“ครั้งนี้คงจะอยู่เป็นช่วงเวลาหนึ่ง”
“งั้นเป็นเรื่องที่ดีเลย”
เหวินเฉี่ยวหรูพูดคุยกับหลินฉ่ายเวยขึ้นมา
เมื่อเหวินเหรินวี่ได้ยินว่าหลินฉ่ายเวยจะอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน ดวงตาเธอนั้นได้ปรากฏเมฆเงาวาบวาบขึ้นมา
ถังเฉามองเห็นและคิดได้อย่างชัดเจน และดวงตาก็หรี่ลงเล็กน้อย
“ฉ่ายเวยจ๊ะ เธอมาวันนี้พอดีเลย อีกสักพักครอบครัวของฉันก็จะมา และยังจะพาลูกพวกเขามาด้วย แนะนำให้เธอได้รู้จักกับพวกเขาได้อย่างพอดีเลย”
เหวินเฉี่ยวหรูพูดด้วยรอยยิ้ม
“ครอบครัว?”
ถังเฉาและหลินฉ่ายเวยต่างมืนงงสักครู่
ดวงตาของหลินฉ่ายเวยปฏิเสธเล็กน้อย
ทำไมเธอจะฟังคำพูดของเหวินเฉี่ยวหรูไม่ออก
นี่คือจะหาแฟนให้หลินฉ่ายเวย!
เธอฝืนยิ้มและพูดว่า:“แม่คะ หนูไม่ต้องการแฟน”
คนที่หนูชอบก็อยู่เคียงข้างหนูเอง
ถังเฉาสังเกตได้ว่า เมื่อพูดถึงครอบครัวของเหวินเฉี่ยวหรู เหวินเหรินวี่ก็ยิ้มอย่างไร้ร่อง
ดิ่งตูม!
ณ ตอนนี้ เสียงกระดิ่งดังขึ้น
เหวินเฉี่ยวหรูวางตะเกียบลง: “มาแล้วๆ ฉันเปิดประตู”
ทันใดนั้น ถังเฉาก็เห็นชายหญิงสองคนเดินเข้ามา
คนที่หนุ่มหน่อยก็มีแค่ชายหนึ่งและหญิงหนึ่ง อีกสองคนอายุคงใกล้เคียงกับเหวินเฉี่ยวหรู แต่พวกเขาดูแก่กว่า
“รู้จักกันหน่อย พวกเขาคือพี่ชายคนโตและพี่สาวคนที่สองของฉัน และนี่คือลูกๆของพวกเขา”
“นี่คือลูกชายของฉัน เหวินเหรินวี่ เธอเป็นลูกบุญธรรมของฉัน หลินฉ่ายเวย คนนี้เป็นพี่ชายของฉ่ายเวย คุณถัง……”
เหวินเฉี่ยวหรูยังแนะนำถังเฉาไม่เสร็จ พี่สาวคนที่สองของเธอเซวหย่าจิ้งนั้นก็ขัดจังหวะไปอย่างลำคาน
“เซวเฉี่ยวหรู เธอแกล้งโง่กับเราหรือเธอคิดว่าเรามาเป็นแขกที่บ้านของเธอจริงๆ? เงินล่ะ? พวกเรามาเอาเงินเสร็จก็จะไปละ”
เมื่อเซวหย่าจิ้งอ้าปากขอเงิน ทำให้เหวินเฉี่ยวหรูตกตะลึงใจทันที
ถังเฉามองดูเหวินเฉี่ยวหรูอย่างประหลาดใจ
นามสกุลของเหวินเฉี่ยวหรูไม่ใช่ตระกูลเหวิน แต่มีนามสกุลอื่น หลังจากแต่งงานกับตระกูลเหวิน เธอจึงถูกบังคับให้เปลี่ยนนามสกุลให้เป็นตระกูลเหวิน
นามสกุลเดิมของเธอคือตระกูลเซว และชื่อของเธอนั้นคือเซวเฉี่ยวหรู
“ใช่ เฉี่ยวหรู แต่ก่อนที่แต่งงานกับคนที่ตระกูลร่ำรวย จำพวกเราแทบไม่ได้เลย ตอนนี้ล้มละลายแล้ว ก็อยากกลับสู่ตระกูลเดิม ให้เธอกลับมาอยู่ที่นี่ก็ถือว่าพวกเราใจบุญมากละ อย่าคิดที่อยากจะมาล้อเล่นกับพวกเรา
“ค่าเช่าห้าหมื่นหยวน รีบจ่ายมาสะ!”
พี่ชายคนโตของเธอเซวโหย่วฉิงก็ยังขอเงินกับเหวินเฉี่ยวหรูด้วย
สีหน้าของเหวินเฉี่ยวหรูดูเหมือนอับอายมาก: “ขอเลื่อนจ่ายย้อนหลังสักสองสามวันได้ไหม ตอนนี้ฉันไม่มีเงินห้าหมื่นหยวนนั้นจริงๆ”
หลินฉ่ายเวยใกล้ระเบิดละ ลดเสียงต่ำลง: “แค่บ้านที่เก่าแก่นี้ค่าเช่ายังห้าหมื่นหยวนต่อเดือนเลยหรอ ทำไมพวกเธอไม่ปล้นธนาคารเลยละ…… ”
ถังเฉาส่งสายตาให้เธอว่าไม่ต้องโวยวาย มองดูสถานการณ์ต่อไป
“ฮ่ะ จ่ายย้อนหลัง?”
เซวหย่าจิ้งโกรธมาก ทันทีที่จะชี้ด่าเหวินเฉี่ยวหรู
ชายหนุ่มที่ใส่แว่นอยู่ด้านข้างโบกมือให้ทันใด: “แม่ครับ ไม่ว่าจะยังไงเธอก็เป็นน้าคนที่สองของพวกเรา ไม่ว่าด้วยเรื่องไรก็ตาม พวกเรานั่งลงและค่อยๆคุยกันเถอะ พอดีว่าผมหิวแล้ว”
“ใช่ๆ กินข้าวก่อน!”
เหวินเฉี่ยวหรูเหลือบมองเขาอย่างซาบซึ้งใจ แต่ไม่ได้สังเกตว่าสายตาของเขานั้น สายตาของเขานั้นอยู่ที่หลินฉ่ายเวย จ้องมองหลินฉ่ายเวยเหมือนอย่างเป็นคนโรคจิต
“งั้นพวกเรากินข้าวกันก่อนเถอะ”
สาวน้อยที่อายุน้อยที่สุดจ้องมองดูนาฬิกาบนข้อมือของถังเฉาและพูดว่า
เซวหย่าจิ้งและเซวโหย่วฉิงรู้ว่าลูกชายและลูกสาวของพวกเขาชอบหลินฉ่ายเวยและถังเฉา และพูดว่า: “เอาล่ะ งั้นก็กินข้าวก่อน”
พวกเขาทุกคนนั่งลง ลูกชายของเซวหย่าจิ้ง เมิ่งจื้อกางนั่งข้างๆของหลินฉ่ายเวย และลูกสาวของเซวโหย่วฉิงนั่งข้างๆถังเฉา
“สวัสดีครับ ผมชื่อเมิ่งจื้อกาง ก่อนหน้านี้เรียนอยู่ที่เมืองนอกครับ เพิ่งกลับมาเมื่อเดือนที่แล้ว”
เมิ่งจื้อกางเปิดเผยตัวตนเรื่องที่ที่ไปเรียนเมืองนอกกลับมาของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ และเอื้อมมือออกไปหาหลินฉ่ายเวยอย่างอ่อนโยน
“สวัสดีครับ”
หลินฉ่ายเวยตอบด้วยสีหน้าที่ไม่เต็มใจ
ท่าทางวาจานี้ทำให้เมิ่งจื้อกางโกรธมาก
ในอีกฝ่าย เซวเสว่อี้ก็โดนถังเฉาเมินใส่เช่นกัน
เซวเสว่อี้ขอดูนาฬิกาบนข้อมือของถังเฉา แต่ถูกถังเฉาปฏิเสธ
เมิ่งจื้อกางทิ้งความบริสุทธิ์ใจลงทันที และมองไปที่ร่างของหลินฉ่ายเวยโดยตรง: “ความสวยและหุ่นนี้ ก็พอได้สะเจ็ดคะแนน ก็ยังพอมีคุณสมบัติเหมาะสมกับผม”
เซวเสว่อี้กลอกตา:“ก็แค่นาฬิกาห่วยๆเรือนหนึ่ง นอกจากนาฬิกาเรือนนี้แล้ว ก็ไม่ได้มีอะไรดีเลย?เชอะ”
หลินฉ่ายเวยโกรธจนจะเป็นลมละ
ก็แค่คนห่วยๆที่เรียนกลับมาจากเมืองนอก ยังกล้าที่จะมาพูดจาดูถูกฉัน
คนที่กลับมาจากเมืองนอกนั้น เธอไล่ออกหลายคนละ!
จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้น:“นี่มันคนอะไรมาจากไหน ส่องกระจกดูบ้างนะว่าตัวเองคือสาระรูปแบบไหน?”
เซวหย่าจิ้งและเซวโหย่วฉิงเบิกตากว้างทันที: “เฉี่ยวหรู คนที่เธอพามาเนี่ย ดูเหมือนจะไม่มีมารยาทสักเท่าไหร่เลยนะ จะคู่ควรกับลูกหลานของพวกเราได้อย่างไร?”
“คู่ควรห่าไรละ รีบออกไปสะ บ้านแม่ทูนหัวของฉันไม่ต้อนรับพวกเธอ”
หลินฉ่ายกำลังจะไล่
เซวหย่าจิ้งกับเซวโหย่งฉิงโกรธมากยิ่งขึ้น และมองไปที่เหวินเฉี่ยวหรู: “ไอ่สองตัวนี่ อยากจะเข้าใกล้ชิดพวกเราด้วยการหาเนื้อคู่ให้ลูกๆบ้านเราไม่ใช่เหรอ?ทำไมพวกเขาถึงเสียมารยาทได้ขนาดนี้”
เหวินเฉี่ยวหรูอธิบายทันที: “พวกเธอเข้าใจผิดกันแล้ว พวกเขามาเยี่ยมฉันเฉยๆ ไม่ใช่เนื้อคู่ที่ฉันจัดให้ลูกของพวกเธอ”
เมื่อได้ยินคำนี้ ถังเฉาและหลินฉ่ายเวยก็หมดคำพูดเลย
พวกเขารู้สึกโล่งใจอย่างมาก
เมื่อพวกเขาได้ยินว่าไม่ใช่เนื้อคู่ที่หามาให้ สีหน้าของเซวหย่าจิ้งและเซวโหย่วฉิงก็ใจเย็นลงทันที
“เฉี่ยวหรู ไม่ใช่ว่าพี่ๆไม่นับเธอเป็นน้องสาว จริงๆแล้วคิดว่าเธอจะหาเนื้อคู่ให้ลูกๆของพวกเราเนี่ย พวกเราตั้งใจที่จะลดค่าเช่าให้เธอครึ่งหนึ่ง แต่ถ้าแบบนี้แล้วเนี่ย อย่าโทษพวกเราเลยนะ”
“ค่าเช่าห้าหมื่น ไม่ครบหยวนหนึ่งก็ไม่ได้ รีบจ่ายมาสะ!”
เซวหย่าจิ้งและเซวโหย่วฉิงไม่ยอมเลยสะนิด
สีหน้าของเหวินเฉี่ยวหรูดูน่าเกลียดมาก: “ลดให้หน่อยได้ไหม ห้าหมื่นหยวนนี้ ฉันสามารถไปเช่าบ้านดีๆ กว่างและมีประมาณหนึ่งร้อยตารางเมตรในใจกลางเมืองได้ละ”
“อะไรนะ ยังรังเกียจว่าบ้านเราเก่าแก่อีกหรอ? ถ้าอย่างนั้นแล้วก็ เธออย่าอาศัยอยู่ที่นี่สิ ถ้าไม่จ่ายตังมา ก็รีบขนขิงออกไปจากที่นี่ซะ!”
ทันใดที่เซวหย่าจิ้งพูดเสร็จ ก็ไล่เหวินเฉี่ยวหรูพวกเขาออกไป
