“น้องสาว เธอรอเดี๋ยว”
สายตาที่เย็นชามีนัยของหูจิ้งจู๋ปรากฏขึ้น รีบเดินตามไปทันที
“ทำไมเหรอ?”
ความสนใจทั้งหมดของหูจิ้งซูอยู่ที่ถังเสี่ยวลี้ ไม่สังเกตเห็นดวงตาที่เย็นชาของหูจิ้งจู๋แม้แต่น้อย
หูจิ้งจู๋แสดงสีหน้าเคร่งขรึมพูดว่า: “พาไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่ ไม่เป็นไรจริง ๆ เหรอ？แต่ฉันได้ยินมาว่า ในบรรดาคนหนุ่มสาวของตระกูลหู มีคนหนึ่งที่เป็นผู้นำในการคัดค้านเธอ เรียกให้ทุกคนมารวมกัน เพียงแค่เธอทำผิดพลาดนิดเดียว พวกเขาก็จะตั้งข้อกล่าวหาโจมตีเธอนะ”
แม้หูจิ้งซูเป็นคนหนุ่มสาวของตระกูลหูที่โดดเด่นที่สุด กลับจากต่างประเทศ ก็ได้รับเชิญจากสมาคมการค้าเจียงผิง
ความสำเร็จนี้ หากเป็นคนหนุ่มสาวคนอื่นในตระกูลหู เกรงว่าแม้แต่หูจิ้งจู๋ก็ยังทำไม่ได้
ดังนั้นหากไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแล้ว ผู้นำตระกูลหูคนต่อไป ก็จะเป็นหูจิ้งซู
แต่ก็มีปัญหาอยู่อย่างหนึ่ง
หูจิ้งซูเป็นผู้หญิง
ไม่ว่าจะเป็นตระกูลอะไรก็ตาม ก็ยังไม่มีผู้นำตระกูลเป็นผู้หญิงเกิดขึ้นมาก่อน
แน่นอนว่า นอกจากเยี่ยนจิงแห่งตระกูลหลิน
ดังนั้น พวกคนหนุ่มสาวของตระกูลหูต่างไม่พอใจเป็นอย่างมาก
สำหรับหูจิ้งซูแล้วทั้งหวาดกลัวทั้งโกรธเคือง
บอกข่าวนี้ให้แก่หูจิ้งซูทราบ หูจิ้งจู๋คิดว่าน้องสาวคงจะแสดงอาการตื่นตระหนกออกมา
แต่ หูจิ้งซูยังมีสีหน้าที่เรียบเฉย ไม่ได้ตื่นตระหนก
ไม่มีแม้แต่ร่องรอยของความเคร่งขรึม
“ฮ่า เป็นแค่เด็กไร้เดียงสาไร้สติปัญญากลุ่มหนึ่งเท่านั้นเอง”
ใบหน้าของหูจิ้งซูแสดงถึงความเย้ยหยันเล็กน้อย
พูดจบ อุ้มถังเสี่ยวลี้เดินเข้าไปด้วยกัน
หูจิ้งจู๋ยืนอึ้งอยู่พักหนึ่ง จากนั้นสีหน้าก็ยิ่งเศร้าหมอง จากนั้นก็เร่งฝีเท้าตามไป จนเดินตามไปทัน
…….
หลังจากบ้านใหญ่แห่งตระกูลหูโดนถังเฉารื้อถอนไปแล้ว หูเซียวโกรธแค้นมากจึงสั่งการให้สร้างบ้านใหญ่ตระกูลหูขึ้นมาใหม่โดยให้สร้างตามแบบเดิม
พื้นที่ใช้สอยมากขึ้น คุณภาพสูงขึ้น
อีกทั้งระยะทางก็ไกลยิ่งขึ้น
ทำเลที่ตั้งที่นี่ก็ห่างไกลจากเมือง แม้แต่จุดเชื่อมต่อชานเมืองก็ยังห่างไกล
รอบ ๆ เต็มไปด้วยภูเขากว้างใหญ่ ซึ่งผู้คนไม่สามารถเข้าถึงได้
เมื่อถึงตอนกลางคืน ประตูทางเข้าของตระกูลหูกลับมีรถหรูจอดอยู่หลายคัน
เกรดต่ำสุดก็เป็นราชาแห่งรถยนต์ ปอร์เช่ แลมโบกินี่ เบนท์ลีย์ โรลส์รอยซ์ เป็นต้น มองเห็นได้ทุกที่
ตระกูลหูจัดอยู่ในหนึ่งในสามตระกูลใหญ่ของเจียงเฉิง วันที่เกิดนายท่านหูครบเจ็ดสิบปีนั้นเป็นวันสำคัญ เป็นธรรมดาที่จะดึงดูดคนใหญ่คนโตจำนวนมากมายเข้ามาร่วมงาน
แม้แต่ตระกูลเซี่ย ตระกูลลู่ ที่มีความสัมพันธ์เป็นศัตรูกัน ก็ส่งคนรุ่นหนุ่มสาวที่โดดเด่นของพวกเขามาร่วมงาน ซึ่งเห็นได้ว่าตระกูลหูเป็นที่นับหน้าถือตามาก
“คึกคักจริง ๆ”
หูจิ้งจู๋มองดูบรรดาแขกที่มีชื่อเสียงมากมายที่เดินไปมา พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
หูจิ้งซูกลับไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย ในใจจดจ่ออยู่กับถังเสี่ยวลี้
หูจิ้งจู๋ถอนหายใจแล้วพูดว่า: “ได้ยินว่า คุณปู่จะใช้โอกาสนี้ ประกาศผู้รับมอบอำนาจเป็นผู้นำตระกูลหูคนใหม่ ไม่รู้ว่าเป็นใคร?”
หูจิ้งซูยังคงไม่มีการตอบสนอง หยอกล้ออยู่กับถังเสี่ยวลี้
สุดท้ายใบหน้าของหูจิ้งจู๋ก็ปรากฏร่องรอยของความโกรธ
“น้องสาว เธอไม่สนใจอะไรเลยใช่ไหม?”
หูจิ้งซูเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วพูดว่า: “ฉันพูดแล้ว ฉันไม่สนใจที่จะแย้งชิงตำแหน่งผู้นำตระกูล ผู้รับตำแหน่งผู้นำตระกูลจะเป็นใคร ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับฉันเลย?”
หูจิ้งจู๋ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ จากนั้นยิ้มเย็นชาพูดว่า: “เธอไม่สนใจตำแหน่งผู้นำตระกูล แต่คนอื่น ๆ ไม่ได้คิดอย่างนั้น ยังไงเธอก็เป็นอุปสรรคที่อยู่ในใจของพวกเขาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว”
สีหน้าหูจิ้งซูเย็นชา แต่ก็ไม่ได้พูดตอบอะไร
หูจิ้งจู๋ถอนหายใจอย่างแรง: “ตอนนี้มีแค่ ตระกูลลู่ กับ ตระกูลเซี่ยที่ยังไม่มาถึง พวกเราเข้าไปนั่งกันเถอะ”
หูจิ้งจู๋เข้าไปนั่งก่อน ตามด้วยหูจิ้งซูที่อุ้มถังเสี่ยวลี้อยู่
“จิ้งซู เด็กผู้หญิงที่เธออุ้มอยู่ เป็นใครมาจากไหน?”
หนุ่มสาวคนหนึ่งของตระกูลหูที่นั่งร่วมโต๊ะ ถามด้วยความสงสัย
หูจิ้งซูยิ้มแล้วพูดว่า: “ลูกของเพื่อนฉันคนหนึ่ง เขาไม่ว่าง วานให้ฉันช่วยดูแล”
“อ๋อ ลูกของเพื่อน……”
ชายหญิงที่นั่งร่วมโต๊ะต่างพยักหน้า จู่ ๆ ก็มีคนถามขึ้นอีกว่า: “ชื่ออะไรล่ะ?”
หูจิ้งซูยังไม่ได้รีบตอบ จู่ ๆ ถังเสี่ยวลี้กลับพูดออกมาว่า: “เสี่ยวลี้ หนูชื่อเสี่ยวลี้”
หูจิ้งซูมองถังเสี่ยวลี้ด้วยความประหลาดใจในความฉลาดเธอ
คนทั่วไป จะต้องพูดชื่อและนามสกุลออกมาอย่างแน่นอน แต่ถังเสี่ยวลี้ไม่เหมือนกัน พูดแค่ชื่อไม่บอกนามสกุล
เด็กน้อยยังหันมาหัวเราะกับหูจิ้งซูอีก
“ใช่ เธอชื่อเสี่ยวลี้”
หูจิ้งซูยิ้มแล้วพยักหน้า
พวกเขายิ้มเจื่อน ๆ แบบขอไปที
“ที่แท้ชื่อเสี่ยวลี้ หน้าตาน่ารักมากนะ”
จากนั้น ไม่มีใครสอบถามถังเสี่ยวลี้อีกเลย และให้ความสนใจไปที่ตัวของคนตระกูลหูอีกคนหนึ่ง
“พวกคุณว่า วันนี้เป็นวันเกิดครบเจ็ดสิบปีของคุณปู่ ลูกชายที่ถูกทอดทิ้งอย่างหูอีซาน จะมางานนี้ไหม?”
คนที่พูดก็คือหูเย่าหยาง ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ที่ปู๋เย่ฮวงเฉิง ถูกถังเฉาทำร้ายได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก ตอนนี้เพิ่งจะฟื้นตัว
มีอีกคนพูดเยาะเย้ยขึ้นมาอีกว่า: “ไอ้สวะคนนั้น เขากล้ากลับมาเหรอ? ถ้าไม่ใช่อยู่นายที่ดีแล้ว ถึงตอนนี้คงยังไม่กล้ากลับมาที่เจียงเฉิงหรอก เกรงว่ากลับมาแล้ว จะถูกพวกเราทำร้ายจนพิการน่ะสิ ฮ่าฮ่าฮ่า……”
เขาคือหูเข่อเฟิง
ในเวลานี้ หูหลิงหลิงแสดงท่าทางบอกใบ้
“ซวี่ พวกคุณเบา ๆ หน่อย คุณปู่มาแล้ว!”
มองดูรถยนต์ลินคอล์นคันใหม่เอี่ยมสีดำ ค่อย ๆ ขับเข้ามาในบริเวณลานกว้างของตระกูลหู
ชายชราผมขาวสวมชุดคอจีนสีแดงทั้งสองข้างมีบอดี้การ์ดคอยช่วยเหลืออยู่ ใบหน้าแดงระเรื่อ กำลังเดินเข้ามา
ก็คือผู้นำตระกูลหู หูเซียว
นอกจากหูจิ้งซูแล้ว คนหนุ่มสาวทั้งหมดของตระกูลหูต่างมองไปที่หูเซียวด้วยแววตาที่กระตือรือร้น
วันนี้เป็นวันที่หูเซียวอายุครบเจ็ดสิบปี ขณะเดียวกันก็เป็นวันประกาศว่าใครจะเป็นผู้รับตำแหน่งผู้นำตระกูลหู
ดูเหมือนทุกคนต่างหวังให้ครอบครัวของพวกเขาจะได้รับตำแหน่งนี้
เป็นอย่างนี้ สถานะในตระกูลหูของพวกเขา ก็จะสูงขึ้น
หูจิ้งจู๋เป็นคนแรกที่เดินออกมาข้างหน้า พูดอวยพรในงานวันเกิด
“หลานหูจิ้งจู๋ ขอแสดงความยินดีกับคุณปู่ที่อายุครบเจ็ดสิบปี ขอมอบภาพ “รูปวาดหิมะตกต้นสนเขียว” ภาพนี้ให้คุณปู่ ขอให้คุณปู่มีความโชคดีที่ไม่มีขอบเขตเหมือนดั่งทะเลตงไห่ อายุยืนยาวเหมือนกับภูเขาหนานซาน!”
หูจิ้งจู๋หยิบม้วนภาพขนาดใหญ่ออกมา ค่อย ๆ คลี่ เป็นรูปวาดหิมะตกต้นสนเขียว สวยงามเหมือนกับมีชีวิตรูปหนึ่ง ซึ่งดูแล้วมีชีวิตชีวาในสายตาของทุกคน บรรดาแขกต่างแสดงความคิดเห็นต่าง ๆ กันไป
“นี่เป็นผลงานของแท้ของเจียงเฉิงซึ่งเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงแห่งเมืองเจียงเฉิง ที่มูลค่าหลายสิบล้าน!”
“นี้เป็นภาพที่มีชื่อเสียงจริง ๆ!”
“ดี!”
หูเซียวดวงตาเป็นประกาย รีบกล่าวด้วยความชื่นชม
หูจิ้งจู๋เกิดถอยกลับไปด้านข้างด้วยท่าทีสมดั่งใจหวัง
ตามด้วย หูเข่อเฟิง หูเย่าหยาง ต่างก็มอบของขวัญวันเกิดของตัวเอง
ล้วนเป็นของล้ำค่ามาก แต่ว่าไม่มีใครที่โดดเด่นอย่างหูจิ้งจู๋
สถานการณ์นี้ เหลือเพียงหูจิ้งซูที่ยังไม่ได้มอบของขวัญ
หูจิ้งจู๋รีบมองไปที่น้องสาวของเขา: “น้องสาว เธอมอบของขวัญวันเกิดที่เตรียมมาให้คุณปู่สิ”
หูจิ้งซูยืนขึ้น พูดต่อไปว่า: “คุณปู่ หลานเป็นคนที่ไม่ชอบพิธีรีตรองที่ยุ่งยากจำเจ จึงไม่มีของขวัญจะมอบให้ ทำให้คุณปู่ผิดหวัง!”
เฮ้ย!
พูดคำนี้ออกมา ทุกคนต่างมองหูจิ้งซูด้วยความประหลาดใจ
หูเซียวกลับ ส่ายหัวไม่มีทีท่าใส่ใจแม้แต่น้อย
“ไม่เป็นไร จิ้งซูได้เข้าร่วมกับสมาคมการค้าเจียงผิง ก็เป็นของขวัญที่ดีที่สุดแล้ว”
ผู้คนตระหนักดีว่า หูจิ้งซูเป็นดาวรุ่งดวงใหม่ในวงการธุรกิจของวอลล์สตรีทในต่างประเทศ
ด้านสถานภาพทางสังคมแล้ว หูเซียวยังเทียบชั้นกับหูจิ้งซูไม่ได้
แต่ว่า ครู่เดียว หูเซียวสายตาเหลือบมองไปที่ถังเสี่ยวลี้ที่หูจิ้งซูอุ้มอยู่
ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า: “จิ้งซูเด็กคนที่อุ้มอยู่ เป็นใคร?”
“เธอคือ……”
หูจิ้งซูกำลังจะเอ่ยปากพูดว่าเป็นลูกของเพื่อน
จู่ ๆ หูจิ้งจู๋ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กลับพูดขึ้นมาว่า
“เธอเป็นลูกสาวของ ถังเฉา!”
