“อ๊ากกก…..”
เสียงกรีดร้องเหมือนราวกับหมูถูกเชือด ดังก้องในยามค่ำคืนที่ท้องฟ้ามืดมิด
ทั้งหมดบ้านใหญ่ตระกูลหูนั้นเงียบเป็นอย่างมาก และทุกคนต่างก็มองดูฉากนี้ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
ชายคนนั้นที่ลวนลามเฟิ่งหวง กระดูกทั้งแขนก็หักแล้ว บิดเบี้ยวโค้งงอเป็นอย่างมาก
แม้แต่ผู้ที่มุงดูเหตุการณ์บางคน ก็อดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเย็นเข้าไปลึกๆ เหมือนราวกับว่าแขนของตัวเองถูกหัก
ในเวลาเดียวกัน เมื่อสายตาของคนที่อยู่ในเหตุการณ์มองไปทางเฟิ่งหวงอีก ก็กลายเป็นจริงจังอย่างมาก
เห็นได้อย่างชัดเจน ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้กำลังแต่งตัวเล่นเป็นคอสเพลย์อะไร แต่เป็นการสังหารอันน่าสยดสยองจริงๆ
“เธอเป็นคนของสนามรบจริงๆเหรอ? คนของสนามรบ ลงมือไม่น่าโหดร้ายขนาดนี้นะ?”
“ฝีมือของเธอ แข็งแกร่งกว่ายอดฝีมือบางคนในสนามรบมาก เธอมาที่ตระกูลหู น่าจะมาหาเรื่อง”
สองประโยคนี้ผุดขึ้นในหัว และแขกที่ขี้ขลาดตาขาวในงานไม่กล้าอยู่นานมากไปอีกแล้ว
เนื่องจากเป็นคนของสนามรบ
มีเรื่องด้วยไม่ได้!
“ผู้นำตระกูลหู ในเมื่อของขวัญวันเกิดก็ส่งมอบถึงแล้ว เหล้าฉลองวันเกิดก็ดื่มแล้ว พวกเราก็ควรที่จะบอกลาได้แล้ว”
“ฉันก็เหมือนกัน ท่านหู คุณค่อยๆดื่ม”
คนมีชื่อเสียงบางคนทยอยบอกลา
ตอนที่กลับไปยังเดินอ้อมเฟิ่งหวง กลัวว่าเฟิ่งหวงจะลงมือกับพวกเขาในทันใด
ในไม่ช้า ในบ้านใหญ่ตระกูลก็มีคนน้อยลงมาก นอกเหนือจากสมาชิกในตระกูลหูบางคน มีเพียงแขกส่วนน้อยที่อยู่รอดูความครึกครื้น
แม้ว่าเฟิ่งหวงจะแสดงความแข็งแกร่งที่ทรงพลังออกมา แต่ว่าพวกเขายังคงคิดว่าเฟิ่งหวงไม่มีทางล่าถอยออกมา
เนื่องจาก ตระกูลหูเป็นตระกูลยักษ์ใหญ่แห่งเมืองเจียงเฉิง
ที่สำคัญ ตระกูลยักษ์ใหญ่อีกสองตระกูล ตระกูลเซี่ยและตระกูลลู่ต่างก็ยังมาไม่ถึง
และทุกคนในตระกูลหู ก็ดึงสติกลับมาในเวลานี้ จ้องมองเฟิ่งหวงด้วยความโกรธ
“เธอใจกล้ามากนะ แค่บอดี้การ์ดคนเดียว ก็กล้ามาก่อเรื่องที่ตระกูลหูของเรา!”
“วันนี้เป็นเกิดครบรอบเจ็ดสิบปีของคุณปู่ของฉัน ไม่เหมาะที่จะเห็นเลือด ถ้าหากไม่ให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผล เธอเดินออกจากที่นี่ไม่ได้!”
หูจิ้งจู๋ก็ตะคอกด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ
คุณปู่เพิ่งจะมอบตำแหน่งผู้นำคนต่อไปให้กับเขา เขาจำเป็นต้องวางตัวให้ดี
เฟิ่งหวงกวาดสายตามองไปที่เขาแวบหนึ่ง
เมื่อถูกจ้องมองด้วยดวงตาสีแดงของเฟิ่งหวง หูจิ้งจู๋มีความรู้สึกว่าโดนสัตว์ที่โหดร้ายจ้องมอง
“อธิบายเหรอ? ก็ได้ ฉันจะให้นาย”
เฟิ่งหวงแสยะยิ้ม และร่างก็หายวับไปจากที่เดิมในทันที
ภายใต้การจ้องมองที่น่าสะพรึงกลัวของผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วน ปรากฏตัวต่อหน้าหูจิ้งจู๋เหมือนผี
สีหน้าของหูจิ้งจู๋เปลี่ยนไปอย่างมาก: “ใครก็ได้ รีบมาคุ้มกันฉัน!”
อย่างไรก็ตาม สายเกินไปแล้ว
เฟิ่งหวงตบลงไปที่บนใบหน้าของหูจิ้งจู๋ ตบจนเขากระเด็นออกไป และได้รับบาดเจ็บสาหัส
“คำอธิบายนี้เพียงพอมั้ย? ไม่พอยังมีอีก”
จูเชว่หยิบกระดาษทิชชูเปียกสีขาวบนโต๊ะแขกมา และเช็ดรอยเลือดบนมืออย่างใจเย็น
ทุกคนที่อยู่ในงานต่างก็ตกตะลึง เหมือนราวกับว่าสูญเสียความสามารถในการพูด
หูจิ้งจู๋เพิ่งเพิ่งกลายเป็นผู้นำของตระกูลหู เท้าหลัง ก็โดนเฟิ่งหวงตบกระเด็นเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว
ใบหน้าชราของหูเซียวเต็มไปด้วยความโกรธ
“นังสารเลว วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบเจ็ดสิบปีของฉัน แกกลับมาก่อเรื่อง ไม่ว่าใครจะมาช่วยแก แกก็กลับออกไปไม่ได้!”
“กลับเหรอ? ไอ้แก่ แกให้เกียรติตัวเองมากเกินไปแล้ว”
เฟิ่งหวงยิ้มเยาะเย้ยครั้งแล้วครั้งเล่า: “งานเลี้ยงครบรอบในวันนี้แกก็ไม่ต้องจัดแล้ว จัดงานศพดีกว่า”
ตูม!
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ตกตะลึง
ในเวลานี้ ในที่สุดพวกเขารู้ว่าเฟิ่งหวงขับรถจี๊ปสนามรบคันนี้มาทำไม
ก็คือมาฆ่าผู้นำของตระกูลหู!
วินาทีต่อมา เฟิ่งหวงมองไปทางรถจี๊ปสนามรบคันนั้นใหม่ และพูดเสียงดัง
“รองหัวหน้า ไม่มีร่องรอยของเสี่ยวลี้อยู่ทุกหนทุกแห่ง จะใช้วิธีการที่มากเป็นพิเศษมั้ย?”
หลังจากนั้น ทุกคนต่างก็เห็น เบาะหลังของรถจี๊ป มีร่างเลือนรางนั่งอยู่หนึ่งร่าง
เขาโบกมืออย่างสุขุมเยือกเย็น เห็นได้ชัดว่าอนุมัติโดยปริยาย
ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ตกตะลึง
ผู้หญิงที่แข็งแกร่งแบบนี้เป็นเพียงแค่บอดี้การ์ด ถ้านั้น‘รองหัวหน้า’ที่ในปากของเธอพูดถึง ความแข็งแกร่งจะทรงพลังมากแค่ไหน?
ทุกคนในตระกูลหูกลับสั่นเทาไปทั้งตัว
สามารถทำให้เฟิ่งหวงเคารพในฐานะ‘รองหัวหน้า’ มีเพียงคนเดียวเท่านั้น
พ่อของถังเสี่ยวลี้
ถังเฉา
เขามาตามหาลูกสาวของเขา!
ตูม!
วินาทีต่อมา ดวงตาของเฟิ่งหวงเย็นชา พุ่งตรงไปตรงหน้าของหูเซียว คว้าคอเสื้อของเขาไว้ และยกคนทั้งคนขึ้น
“พูด! พวกแกซ่อนลูกสาวของรองหัวหน้าไว้ที่ไหน? ไม่อย่างนั้น ฉันไม่รังเกียจที่จะฆ่าล้างให้หมดทั้งตระกูลหู!”
เสียงของเฟิ่งหวงเย็นเยือก สะสมจิตสังหารที่น่ากลัวไว้ข้างใน อุณหภูมิของในสถานที่ทั้งหมด ก็ลดลงหลายองศา
“แกปล่อย ปล่อยเดี๋ยวนี้!”
หูเซียวถูกเฟิ่งหวงเค้นคอเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว คนทั้งคนแทบจะหายใจไม่ออก
ขาทั้งสองข้าง ก็เตะอย่างส่งเดช ราวกับว่าคนกำลังจมน้ำ
“ปล่อยคุณปู่ซะ!”
“ที่นี่คือตระกูลหู แกกล้าลงมือกับผู้นำ ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วจริงๆ!”
เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนในตระกูลหูก็หวาดกลัวเป็นอย่างมาก
แต่ทว่า พวกเขายังคงตะโกนอย่างวิตกกังวล พยายามข่มขู่ด้วยอิทธิพลของตระกูลหู
บนใบหน้าของเฟิ่งหวงก็ปรากฏจิตสังหาร: “ดูเหมือนว่า พวกแกพูดดีๆไม่ฟังคงต้องใช้ไม้แข็งสินะจึงจะยอมทำตาม”
“รนหาที่ตาย ฉันจะทำให้สมหวัง!”
วินาทีต่อมา เฟิ่งหวงก็ใช้แรงเหวี่ยงหูเซียวออกไป
ร่างของหูเซียวราวกับว่าวจุฬาที่ด้ายขาดในทันที กระแทกอยู่บนกำแพงอย่างรุนแรง
เสื้อคอจีนที่เป็นสัญลักษณ์ของความยืนยาวอยู่บนร่างกาย ก็แปดเปื้อนไปด้วยสีสันสีแดงของเลือด
“คุณปู่!”
ทันใดนั้น ทุกคนวิ่งไปที่ข้างกายของหูเซียว และประคองหูเซียวขึ้นมา
แม้แต่หูจิ้งจู๋ก็มองไปทางเฟิ่งหวงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ: “แกโหดร้ายมาก แม้แต่คนแก่ก็ลงมือ!”
เฟิ่งหวงเยาะเย้ยหนักกว่าเดิม: “เสี่ยวลี้ยังเป็นแค่เด็กอายุห้าปี พวกแกก็ลงมือ ทำไมฉันจะลงมือไม่ได้?”
“แก…..”
หูจิ้งจู๋พูดไม่ออกชั่วขณะหนึ่ง
ทันใดนั้นก็ค่อนข้างเสียใจกับสิ่งที่ทำกับถังเสี่ยวลี้ที่ก่อนหน้านี้
แต่ในเวลานี้จะยอมรับไม่ได้โดยเด็ดขาด
เขาถามด้วยความโกรธ: “แกมีหลักฐานอะไร ที่จะพิสูจน์ว่าตระกูลหูได้เอาลูกสาวของถังเฉาไป?”
“ไม่มีหลักฐาน”
เฟิ่งหวงพูดอย่างจริงจัง
หูจิ้งจู๋ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ว่าประโยคต่อมาของเฟิ่งหวง กลับทำให้เขาสิ้นหวังในทันที
“รองหัวหน้าบอกว่า เรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับลูกสาวของเขา ยอมฆ่าผิดหนึ่งหมื่นคน ก็ปล่อยไปไม่ได้แม้แต่คนเดียว”
ไม่มีใครในทั้งเหตุการณ์กล้าที่จะพูดออกมา ไม่ใช่เงียบกริบ ก็เต็มไปด้วยความร้อนตัว
นี่จะเป็นจังหวะการฆ่าครั้งใหญ่!
ตามหาลูกสาวของเขาไม่พบ แม้ว่าจะทำให้เมืองเจียงเฉิงกลายเป็นเมืองที่ตายแล้ว ก็จะไม่ลังเลใจ!
ถ้าหากถังเฉาเข้าใจผิดจริงๆ งั้นก็ช่างเถอะ แต่ดันหาไม่ผิด เด็กน้อยก็อยู่ในตระกูลหู!
นี่ก็จะตายแล้ว!
“ยังไม่รีบเตรียมพร้อมรับมือ เรียกบอดี้การ์ดทั้งหมดรวมตัวกัน และนำปืนมาด้วย!”
หูจิ้งจู๋ตะโกนด้วยความโกรธ และเรียกบอดี้การ์ดทันที
ทันใดนั้น เฟิ่งหวงและรถจี๊ปคันนี้ก็โดนรายล้อม
หูจิ้งจู๋มองไปที่เฟิ่งหวงแล้วพูดว่า: “แม้ว่าแกจะแข็งแกร่งมาก แต่ว่าแกมีเพียงคนเดียว ต้านทานคนที่ยอดเยี่ยมมากมายขนาดนี้ของตระกูลหูของเราไม่ได้หรอก ยิ่งไปกว่านั้น พวกเรายังมีปืน…..”
สำหรับบอดี้การ์ดของตระกูลหูเหล่านี้ เฟิ่งหวงไม่ได้ใส่ใจด้วยซ้ำ ถึงขนาดมองก็ไม่มอง
เธอเดินตรงไปทางรถจี๊ปคันนั้น
“รองหัวหน้า คุณนั่งอีกสักครู่ ฉันไปจัดการพวกเขา”
หน้าต่างเลื่อนลง เผยให้เห็นด้านข้างของใบหน้าของชายคนหนึ่งที่น่าเกรงขาม
เป็นถังเฉาจริงๆด้วย!
“จัดการภายในหนึ่งนาที ฉันไม่มีเวลามากขนาดนั้น”
ถังเฉากำชับอย่างราบเรียบ
หลังจากที่พูดจบ ก็เลื่อนกระจกขึ้น ไม่ได้มีความตั้งใจที่จะลงรถด้วยซ้ำ
ไม่เพียงแค่นั้น ไม่นึกเลยว่ายังหลับตา และพักผ่อน
ราวกับว่ารู้จุดจบตั้งนานแล้ว
ทุกคนรู้สึกว่าถังเฉาบ้าไปแล้ว
พวกเขาทั้งหมดรู้เรื่องที่ถังเฉาทำลายบ้านใหญ่ตระกูลหู
แต่เหตุการณ์นี้ก็ยังส่งสัญญาณเตือนให้กับตระกูลหู ลงทุนเงินมากขึ้นในการว่าจ้างยอดฝีมือและบอดี้การ์ดที่มีคุณภาพ
ตอนนี้คุณภาพของบอดี้การ์ดเหล่านี้แต่ละคนแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก รูปร่างสูงใหญ่แข็งแรง และทรงพลังไร้ขีดจำกัด
ต้องการจะจัดการภายในหนึ่งนาที เป็นไปไม่ได้ด้วยซ้ำ!
ไม่ต้องพูดถึง หัวหน้าของพวกเขา นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นชาวต่างชาติผมบลอนด์คนหนึ่ง
เขาพูดเป็นภาษาจีนที่ไม่ดีว่า: “เจ้านายของเธอ เป็นขี้โรคแห่งเอเชีย เอาแต่หลบซ่อนอยู่ในรถ ให้เธอบุกตะลุยโจมตีข้าศึก!”
คนอื่นก็รู้สึกแบบนี้เหมือนกัน
ข่าวลือว่าถังเฉาแข็งแกร่งอย่างนั้นอย่างนี้ ถ้าอย่างนั้นท้ายที่สุดก็เป็นข่าวลือ
ตอนนี้พวกเขาเห็นคนแท้จริงแล้ว กลับเป็นคนขี้ขลาดตาขาวเอาแต่หลบซ่อนอยู่ในรถ ให้บอดี้การ์ดหญิงบุกตะลุยโจมตีข้าศึก
พวกเขาถึงกับสงสัยว่า ครั้งก่อนที่ทำลายบ้านใหญ่ตระกูลหู เฟิ่งหวงก็เป็นคนทำหรือเปล่า?
แต่ว่าคุณงามความดีกลับตกอยู่ที่บนตัวของถังเฉา
ท้ายที่สุดแล้ว ทุกคนในตระกูลหูเจอเฟิ่งหวงก็เหมือนกับหนูเจอแมว
เฟิ่งหวงไม่ได้โกรธ มองไปที่หัวหน้าชาวต่างชาติแล้วพูดว่า: “พวกนายเป็นแค่คนที่ไร้ประโยชน์ จำเป็นต้องให้รองหัวหน้าลงมือด้วยเหรอ? แบบนั้นจะทำให้มือของเขาสกปรก”
“อะไรนะ?!”
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ใบหน้าของทุกคนก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
คนของตระกูลหู ใบหน้าก็ยิ่งเต็มไปด้วยความโกรธ
หูจิ้งจู๋ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ: “พูดจาโอหัง แกรู้มั้ยว่าแฮงก์เป็นใคร? เขาเป็นอดีตหัวหน้าของนาวิกโยธินในจักรวรรดิอังกฤษ แกมีตำแหน่งอะไรบ้าง?”
เฟิ่งหวงก็หัวเราะอย่างอดกลั้นไม่ได้ แม้แต่ความสนใจในการพูดก็ไม่มี
แฮงก์พูดกับเฟิ่งหวงว่า: “สุภาพบุรุษจากชนชั้นสูงของชาวอังกฤษ ผมไม่ทำร้ายผู้หญิง ก็ให้คนฝึกซ้อมของฉัน เล่นกับเธอเถอะ”
เขาดูถูกเฟิ่งหวงจากก้นบึ้งของหัวใจ
เพราะเฟิ่งหวงเป็นผู้หญิง
เขาไม่จำเป็นต้องลงมือด้วยซ้ำ ก็จะยอมแพ้ดีๆ
แน่นอนว่า เขาก็ยิ่งดูถูกถังเฉามากขึ้น
บอดี้การ์ดของตระกูลหูทั้งหมดยกเว้นแฮงก์ ก็วิ่งเข้าหาเฟิ่งหวงอย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นฉากนี้ รอยยิ้มกระหายเลือดก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าเฟิ่งหวง
“โชคดีที่นี่ไม่ใช่สนามรบ ไม่อย่างนั้นพวกแกตายไปตั้งนานแล้ว”
ทันทีที่เสียงลดลง เฟิ่งหวงก็เหมือนราวเสือในฝูงกลุ่มแกะ พุ่งเข้าสู่ในกลุ่มคน
การสังหารหมู่
สังหารหมู่ของฝ่ายเดียว
พวกเขาไม่มีแม้แต่โอกาสยิงด้วยซ้ำ
เฟิ่งหวงก็เอาชนะบอดี้การ์ดทั้งหมดของตระกูลหู
เหลือเพียงแฮงก์คนเดียว
แฮงก์ตกตะลึงจนพูดไม่ออก มองดูเฟิ่งหวงราวกับเห็นผี
แม้ว่าจะเป็นครูฝึกบางคน ก็ไม่มีความแข็งแกร่งแบบนี้!
ในเวลานี้ กระจกหลังของรถจี๊ปเลื่อนลง
ถังเฉายื่นหัวออกมา และพยักใส่เฟิ่งหวง
“ดีมาก ห้าสิบเจ็ดวินาที มีความก้าวหน้าแล้ว”
เฟิ่งหวงหน้าแดงก่ำด้วยความตื่นเต้นทันที: “ขอบคุณรองหัวหน้าค่ะ!”
ทันใดนั้น ถังเฉาก็มองไปทางแฮงก์อีกครั้ง ขมวดคิ้ว: “ทำไมยังมีอีกคน?”
เฟิ่งหวงกำลังจะอธิบาย ถังเฉาก็กวาดสายตามองไปที่แฮงก์แวบหนึ่ง
แววตาที่สงบจิตสงบใจนี้ ทำให้จิตวิญญาณของแฮงก์ได้รับผลกระทบอย่างมาก
“เขา เขา…..”
แววตาของแฮงก์จับจ้องไปที่ด้านข้างของใบหน้าของถังเฉา ราวกับว่าเห็นบางสิ่งที่น่ากลัว ร่างกายก็กระตุกในทันใด
“คือเจ้า เจ้า…..”
แฮงก์พูดอ้ำๆอึ้งๆ บนหน้าผากก็มีเหงื่อเย็นไหลออกมากมาย
เขาอยากจะพูดประโยคนี้อย่างสมบูรณ์ แต่ว่าความหวาดกลัวที่รุนแรง ไม่นึกเลยว่าจะทำให้เขาพูดจากลายเป็นฟุ่มเฟือย
ทุกคนในงานมองดูแฮงก์ด้วยความประหลาดใจ เกิดอะไรขึ้น ทำไมมองดูถังเฉาเหมือนกับเห็นผี?
พวกเขาไม่มีวันรู้ว่า แฮงก์เป็นอดีตหัวหน้านาวิกโยธินในจักรวรรดิอังกฤษ
หลายปีที่ผ่านมา เคยปะทุความวุ่นวายอันเกิดจากภัยสงครามขนาดเล็กที่เกิดขึ้น
คนที่ต่อสู้กับพวกเขา เป็นทีมกองทัพปราณมังกรของต้าเซี่ยกั๋ว
และคนที่นำพวกเขา ก็คือเจ้ามังกรเจิ้นเป่ยของแดนเหนือ
ในการต่อสู้ครั้งนั้น กองทัพของแฮงก์พวกเขาถูกทำลายล้างทั้งหมด และมีเพียงเขาเท่านั้นที่รอด
และทางด้านแดนเหนือนี้ ไม่มีผู้บาดเจ็บล้มตาย!
การต่อสู้ครั้งนั้นเป็นฝันร้ายตลอดกาลของแฮงก์ และในสนามรบ เขาได้ชำเลืองมองจากระยะไกล เห็นเพียงด้านข้างของใบหน้าของเจ้ามังกรเจิ้นเป่ย
เหมือนกับผู้ชายคนนั้นที่นั่งอยู่ในรถจี๊ป!
เขาก็คือเจ้ามังกร!
แฮงก์แทบจะหายใจไม่ออก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อถังเฉามองมา หัวใจของเขาก็แทบจะหยุดเต้นกะทันหัน
พรึ่บพรั่บ!
แฮงก์อดีตหัวหน้านาวิกโยธินในอังกฤษ ถูกถังเฉามองไปแวบเดียว ไม่นึกเลยว่าจะกลัวจนหมดสติไป
