บทที่ 250 ไม่ว่าคุณจะสวยแค่ไหน คุณก็เป็นแค่หัว กะโหลกสีชมพูเท่านั้น
บ้านถงหลิ่ง ในห้องประชุม
เหนือห้องโถง ชายวัยกลางคนตัวอ้วนกำลังโกรธ
ด้วยแรงผลักดันของแดนเงินทั้งชั้นสุด กดฝูงชน ในห้อง โถงที่ถูกระงับแทบจะหายใจไม่ออก
หากชายร่างอ้วนไม่ได้ควบคุมอย่างมีสติ หลายคนในห้อง โถงจะถูกออร่าของเขาบดขยี้โดยตรง
“ไปตรวจสอบ ต้องตรวจสอบออกมา ไอ้เหี้ยนั้นมาจาก
ไหน?”
เย็นตัว ไขมันเต็มหน้า ความโกรธพุ่งกระจาย!
ในพริบตา คนสนิทของเขาก็เสียชีวิต เพื่อนที่พึ่งพิงได้อีก ตายด้วย ผู้แข็งแกร่งสองคนในแดนเส้นทง การสูญเสียแบบ นี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนและไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่ามัน
เป็นความเจ็บปวด
“อีกอย่าง คอยติดตามความเคลื่อนไหวของบ้านเจ้าเมือง ให้ผมอย่างใกล้ชิดด้วย!”
หลังจากนั้น เข้นตั๋วก็สั่งเสียงอีกครั้ง
เขายังสงสัยว่า การตายของเฉิงต้าซิ่งและวางเฟย อาจ เป็นหลงหัวแอบลงมือแบบลับๆ ก็ได้
บังเอิญใช้โอกาสนี้ในการกำจัดคนสนิทของเขาและทิ้งให้ เฉินจิ้นเป็นแพะรับบาปแทน
อย่างไรก็ตาม ในด้านของเฉินจิ้น เขาก็เหมือนเป็นลูก หลานของนักปรุงยาระดับสามและมีความเป็นไปได้มากว่า มันจะเป็นการแก้แค้นจากนักปรุงยาจริงๆ
ทำให้เขาตัดสินได้ยาก
“รับทราบ! ”
ผู้ใต้บังคับบัญชาทุกคน ต่างตอบรับคำสั่ง
การเสียชีวิตของแดนเส้นทง ทำให้เกิดความโกลาหลใน เมืองหลงหัว แต่สิ่งที่น่าตกใจคือกองกำลังท้องถิ่นและนักฝึก ในเมืองหลงหัว
แต่ในไม่ช้า คำร่ำลือนี้ก็สลายไปเช่นกัน
เนื่องจากเหลือเวลาเพียงสองวัน ก่อนงานเลี้ยงยิ่งใหญ่ ของร้านเดี่ยวห
กองกำลังมากขึ้นเรื่อยๆ เริ่มเข้าท่วมเมืองหลงหัว
เมืองหลงหัว ซึ่งอยู่ติดกับเทือกเขาเพิ่งต้วน ตั้งอยู่ในพื้นที่ ห่างไกลของภาคตะวันออกและเป็นเพียงเมืองขนาดกลาง
ในอดีต ที่ผ่านมา แดนเงินทั้งในเมืองหลงหัว รวมกันแล้ว
ไม่ถึงสิบด้วยซ้ำ
แต่ในวันหรือสองวัน กองกำลังนับไม่ถ้วนก็หลั่งไหลเข้ามา อย่างน้อย ทุกตระกูลที่นำโดยผู้แข็งแกร่งในแดนเงินทั้ง แม้กระทั่ง ยังมีแดนเงินให้ปรากฏตัวขึ้นด้วย
ถ้าไม่ใช่ร้านเดี่ยวหวี่ก่อนหน้านี้ อยู่ในพื้นที่แกนกลางของ ภาคตะวันออก ได้จัดงานอย่างยิ่งใหญ่แล้ว หากกองกำลัง ระดับสูงจำนวนมากในภาคตะวันออกไม่ได้มาที่เมืองหลงหัว อีก เมืองหลงหัว ในเวลานี้คงจะปั่นป่วน
แต่ถึงเป็นเช่นนั้น เมืองหลงหัวก็ได้กลายเป็นสถานที่
ชุมนุม
ในขณะนี้ เจ้าหน้าที่รักษาเมืองของเมืองหลงหัวเกือบจะ กลายเป็นของตกแต่ง
เพียงแค่รักษาระเบียบพื้นฐาน
โชคดีที่กองกำลังทั้งหมดมาที่นี่ โดยพื้นฐานแล้วไม่ก่อให้
เกิดปัญหา แต่ก็ไม่ก่อปัญหาใหญ่อะไร และหลงเฉียน ภายใต้การนำของหลงหัวก็เริ่มไปเยี่ยมกองกำลังสำคัญ
ช่วยไม่ได้ แม้ว่าหลงหัวจะเป็นเจ้าเมือง เป็นผู้แข็งแกร่ง
ยอดแดนเนทง
แต่ก็มีหลายกองกำลัง เห็นเขาอยู่ในสายตา
หลงหัวยังถือโอกาสนี้ผูกมิตร
และเย็นตัว ไม่ได้ช้าเลย รีบไปเยี่ยมชมกองกำลังอื่นๆ
ทุกหนทุกแห่ง
นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก
เมื่อเทียบกับคนอื่นๆที่มีจิตใจที่แตกต่างกัน เฉินจิ้นก็ไม่ได้ ออกไปข้างนอกอีกเลยหลังจากที่เขามีหินวิญญาณเพียงพอ
กับเขา
ฝึกฝนในโรงแรมด้วยความสบายใจ
อย่างไรก็ตาม เมื่อเฉินจิ้นเริ่มฝึกฝนอย่างจริงจัง โมเมนตัม ของเขาก็มีมาก
ในทันที มันสามารถดูดซับเราภายในรัศมีหนึ่งร้อยเมตร และเปลี่ยนเป็นพลังหวนต้วนจากลูกปัดหวนต้วน
เพื่อไม่ให้ดึงดูดความสนใจของผู้อื่น เฉินจิ้นจึงทำได้แค่ที ละเล็กทีละน้อย
ควบคุมระดับชั้นสูงสุดของแดนฝึกลม
ผ่านไปอีกวันหนึ่ง
วันนี้ สะเทือนทั้งเมือง
นักสู้จำนวนนับไม่ถ้วน ขึ้นไปในอากาศ
เห็นเรือหยกเจ็ดสีขนาดใหญ่ในระยะไกล เปล่งแสงอ่อนๆ ตัดผ่านท้องฟ้าและมาที่เมืองหลงหัว
ที่รอบนอก ยังคงมีเมฆหมอกปกคลุม ทำให้ผู้คนมองไม่
สามารถมองเห็นได้อย่างคลุมเครือ สวยหรูหรา แสงสี แวววาว ราวกับดินแดนมหัศจรรย์บนโลก ซึ่งทำให้ผู้คน อยากรู้อยากเห็นและโหยหา
หลังจากรู้สึกถึงการเคลื่อนไหว เฉินจิ้นเดินออกมา
หลังจากเห็นเรือหยกหลากสีในระยะไกล รูม่านตาหดตัว ของเขาก็หดตัวลงเล็กน้อย
อาวุธวิเศษ!
ยิ่งไปกว่านั้น มันไม่ใช่อาวุธวิเศษธรรมดา
อาวุธวิเศษแบ่งออกเป็นเก้าชั้น
บ้างเรียกว่าหนึ่งสองสามสี่ … ชั้น
นอกจากนี้ ยังมีล่างกลางบน … มาตัดสินเช่นนี้ และเรือหยกหลากสีลำนี้ กลายเป็นอาวุธวิเศษระดับ
นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินจิ้นได้เห็นอาวุธวิเศษระดับสี่ นับตั้งแต่ เกิดใหม่
เมื่อมีคนเห็นเฉินจิ้น พวกเขาตกใจเล็กน้อย
ใช้สายตาคนบ้านนอกมองเฉินจิ้น ก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า
“ไม่เคยเห็นละสิ?”
เฉินจิ้นพูดไม่ออกไปชั่วขณะ เมื่อเขาได้ยินคำนั้น พยักหน้า และไม่สนใจเขาอีก
และดูเหมือนว่าบุคคลนั้น จะได้พบกับความรู้สึกที่เหนือ
กว่า
จึงพูดต่อไปว่า “ไม่เป็นไร เป็นเรื่องปกติที่ไม่เคยเห็นโลก กว้าง ในอนาคตออกไปหาประสบการณ์ พบเจอมากขึ้นและ ก็จะมีความรู้มากขึ้น เมื่อผมพบเรือเดี่ยวหวีครั้งแรก ผมก็ดี กว่าคุณหน่อย …”
เฉินจิ้นไม่ได้ตั้งใจที่จะสนใจเขา แต่เมื่อเขาได้ยินเขาพูด ว่าเขาเคยได้เห็นเรือเมี่ยวหว ก็เอ่ยปากถาม “เพื่อนเต๋า คุณ มาจากเมืองตงเส็งหรือ?”
เมืองตงเส็ง เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในเมืองตงเส็ง เจ้าเมือง เป็นคนที่แข็งแกร่งในแดนวิญญาณ
เป็นหนึ่งในมหาอำนาจในภาคตะวันออก
ส่วนร้านเดี่ยวหว ทุกๆยี่สิบปี มาที่ภาคตะวันออกเพื่อเปิด งานที่ยิ่งใหญ่ ล้วนเลือกที่เมืองตงเส็ง
เวลานี้ มันยังคงอยู่ในเมืองตงเส็ง
เมื่อหนึ่งเดือนก่อนที่เฉินขึ้นมาที่โลกเป็นหนึ่งเดียว
พื้นที่ภาคตะวันออกเป็นพื้นที่ที่อ่อนแอที่สุด ทุกครั้งก็เป็น จุดแวะสุดท้ายของร้านเดี่ยวหนี้ ตามเหตุผลแล้ว หลังจาก เมืองตงเส็งจบแล้ว ร้านเดี่ยวหวก็จะกลับไปจงโจว
แต่คราวนี้ มันเป็นข้อยกเว้นและร้านเดี่ยวหวี่ตัดสินใจที่จะ เริ่มงานอีกครั้งในภาคตะวันออก ในอีกเดือนหน้า
ยิ่งไปกว่านั้น ยังได้เลือกเมืองหลงหัวซึ่งเป็นเมืองขนาด กลางที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักในภาคตะวันออก
เป็นเพราะการเกิดขึ้นของสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดนี้ ทำให้ มีผู้คนจำนวนมากที่เคยได้เข้าร่วมในงานยิ่งใหญ่ของร้าน เดี๋ยวหว กลับมาร่วมงานอีกครั้ง
อยากรู้ว่าทำไมร้านเดี่ยวหวจึงยกเว้นและมาที่เมืองหลง
หัว!
“ไข่”
คนนี้กล่าวอย่างภาคภูมิใจ
“งั้นก็หมายความว่า เพื่อนเต่าน่าจะได้เห็นธิดาเทพแห่ง พรรคของร้านเดี่ยวหวี สวยงามเหมือนในตำนานจริงๆ
หรือ?”
เฉินจิ้นถาม
ความลำบากใจปรากฏขึ้นทั่วใบหน้าของบุคคลนี้ เขาไม่มี แม้แต่ป้ายบัญชาการหยก ไม่มีแม้แต่คุณสมบัติในการขึ้น เรือเดี่ยวหว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเห็นหน้าที่แท้จริงของหนานถึง เซียนเอ๋อ
“แน่นอนอยู่แล้ว! ”
แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ก็ไม่ได้ขัดขวางให้เขา ค้นพบความรู้สึกเหนือกว่าในตัวเฉินจิ้น
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฉินจิ้นก็ยกเลิกความคิดที่จะรู้ข่าวจากเขา ว่าทำไมร้านเดี่ยวหวีจึงมาที่เมืองหลงหัวอีกครั้ง
เมื่อเรือเบี้ยวหนี้ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เสียงไพเราะก็ดังออก
มาจากมัน
เสียงเปียโนแผ่วเบา แฝงไปด้วยความหมายที่แผ่วเบา ทำให้ผู้คนเคลิ้มตาม
น่าสนใจ!
รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของเฉินจิ้น!
สำนักที่เกี่ยวกับความรักชายหญิง แต่ดูเหมือนเป็นสถาน ที่ศักดิ์สิทธิ์และบริสุทธิ์มาก
อย่างไรก็ตาม พรุ่งนี้เป็นเวลาสำหรับการเปิดร้านเดี่ยวห หลังจากดูสักพัก เฉินจิ้นก็เลิกสนใจและกลับไปที่โรงแรม
รอถึงพรุ่งนี้ค่อยขึ้นเรือดูสิ
จุดประสงค์หลักของเฉินจิ้น ยังคงเป็นสมบัติที่ร้านเดี่ยวห สามารถนำออกมาได้ เฉินจิ้นต้องการดูว่ามันมีประโยชน์กับ เขาหรือไม่
ถ้ามีโอกาสได้เห็นธิดาเทพแห่งพรรคหนานกงเขียนเอ๋อ ในร้านในร้านเดี่ยวหนี้ ก็เป็นเรื่องที่ดี
ในเวลานี้ เฉินจิ้นรู้สึกสงสัยเกี่ยวกับหนานกงเขียนเอ๋อ!
วันรุ่งขึ้นในตอนเช้า หลงเฉียนที่ในชุดขาวก็มาหาเฉินจิ้น
“พี่เฉิน เรือเมี้ยวหวี่ถูกเปิดสู่โลกภายนอกแล้ว ไปกันเถอะ ควรเร็วไม่ควรข้า! ”
หลงเฉียนกล่าว สัมผัสแห่งความตื่นเต้นและความ ปรารถนาปรากฏบนใบหน้าของเขา
“บางทีอาจจะยังมีโอกาสได้เห็นใบหน้าที่สวยงามของ ธิดาเทพแห่งพรรคหนานกงเขียนเอ๋อ อยากรู้จริงๆว่าหนาน กงเขียนเอ๋อหนึ่งในห้า ความงามของพวกเธอนั้น งดงาม เพียงใด!
เฉินจิ้นได้ยินคำนั้นและพูดด้วยรอยยิ้ม “เมื่อเห็นก็รู้แล้ว ไม่มีอะไรมากไปกว่าจมูกและตาสองข้างหรอก!”
เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินจิ้น หลงเฉียนก็ตกตะลึงไปชั่ว ขณะ เห็นได้ชัดว่าเขาคิดไม่ถึงว่าเฉินจิ้นจะแสดงความคิด เห็นเกี่ยวกับหนานกงเขียนเอ๋อแบบนี้
“พี่เฉินมองได้เป็นที่เราคิด ผมรู้สึกชื่นชม ในอนาคตผมจะ ขอคำแนะนำจากพี่เฉินให้มาก!
หลงเฉียนหัวเราะ ราวกับว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไปอย่าง กะทันหันในร่างกายของเขา ออร่าของทั้งคนดูเหมือนจะ เปลี่ยนไป
หลงเฉียนมีความสุข
ประโยคสบายๆของเฉินจิ้น ก็ทำให้เขาบรรลุ
ไม่ว่าคุณจะสวยแค่ไหน คุณก็จะไม่มีอะไรมากไปกว่า กะโหลกศีรษะสีชมพู ไม่ว่าจะสวยสดงดงามหรือน่าหลงใหลแค่ไหน ก็ยังคงเป็นแค่จมูกกับตา 2 ข้างเหมือนมนุษย์ ในขณะนี้ เขามีความเข้าใจลึกซึ้งยิ่งขึ้นเกี่ยวกับโลก
มนุษย์
หลงเจียนเชื่อว่า ขอแค่เขาได้เก็บตัวถือศีลเพียงไม่กี่วัน ในไม่ช้าเขาก็จะสามารถทะลุแดนฝึกลม เข้าสู่แดนเงินทั้งได้
ความรู้สึกขอบคุณเฉินจิ้นในใจ ก็ยิ่งเพิ่มไปอีก
