มีสมาคมการค้าหลักทั้งหมดแปดแห่งในประเทศ และชีวิตความเป็นความตายของพวกเขาอยู่ในมือของถังเฉา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงประธานสมาคมการค้าของเขตหนึ่ง
ในความเป็นจริง ถังเฉาเคยคิดเกี่ยวกับการมีจำนวนมากเกินไปของสมาคมการค้า และอาจสามารถรวมเข้ากันได้
ทั้งหมดนี้ อยู่ภายใต้การควบคุมของถังเฉา
น่าเสียดายที่เริ่นจวินตงไม่เคยคิดถึงความสัมพันธ์นี้
อย่าว่าแต่เขาเลย แม้แต่หลัวปู้ก็คิดไม่ถึงความสัมพันธ์นี้
เขารู้เพียงว่าบอสใหญ่มีเกียรติและรู้จักคุณบ้าการค้า แต่เขาไม่รู้ว่าถังเฉามีอำนาจนี้
“ฮ่าๆๆๆ……”
เริ่นจวินตงหัวเราะเสียงดังออกมา และมองดูถังเฉาอย่างตลกขบขันและเหยียดหยาม“คุณรู้สึกว่าโลกทั้งใบเป็นของคุณหลังจากที่คุณแต่งงานกับคุณหลินใช่ไหม?”
มักมีคนที่หยิ่งผยองหลังจากรวยในชั่วข้ามคืน อย่างที่ใครๆก็รู้ เขายังคงใช้ชีวิตอยู่ในส่วนล่างของสังคม
ในสายตาของเริ่นจวินตง คนแบบถังเฉา หลังจากแต่งงานกับองค์หญิงคนโตของตระกูลหลินแล้ว ก็ไม่รู้ว่านามสกุลของตนเองคืออะไรอีก
“ตื่นเถิด แม้ว่าคุณหลินของตระกูลหลินจะเป็นภรรยาของคุณ แต่คุณไม่เคยได้รับการยอมรับจากผู้นำตระกูลหลินเลย คุณเป็นใคร และถึงกับพูดจาโผงผางและบอกจะไล่ผมออก?”
ใบหน้าเริ่นตงจวินเต็มไปด้วยความรู้สึกเหยียดหยาม ในความคิดของเขา ถังเฉาเป็นเพียงตัวตลก
แม้แต่หลัวปู้ก็อดไม่ได้ที่จะเดินเข้ามา กระซิบข้างหูของถังเฉาว่า “บอสใหญ่ แค่ปราบปรามสมาคมการค้าเจียงผิงอย่างพอประมาณก็พอ เป็นไปไม่ได้ที่จะเปลี่ยนผู้รับผิดชอบ!”
หลังจากพูดจบ เขาก็แนะนำและอธิบายให้ถังเฉาอย่างใจเย็น
“ประธานของสมาคมการค้าแต่ละแห่งนั้น แต่งตั้งโดยคุณบ้าการค้า มีเพียงคุณบ้าการค้าเท่านั้นที่มีสิทธิ์ตัดสินใจที่จะเปลี่ยนแปลงตำแหน่งของบุคลากร เว้นแต่สถานะของบอสใหญ่จะสูงส่งกว่าคุณบ้าการค้า!”
“แม้แต่หลัวปู้ก็รู้มากกว่าคุณอีก!”
เริ่นจวินตงหัวเราะ เดินไปตรงหน้าถังเฉา โดยไม่รู้สึกกลัวเลย “เว้นแต่คุณจะเชิญคุณบ้าการมา ให้เขาเลิกจ้างผมเป็นการส่วนตัว ไม่เช่นนั้นคุณก็ทำไม่ได้”
เขามั่นใจว่าถังเฉาทำอะไรเขาไม่ได้
เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาไม่จำเป็นต้องบอกว่าถังฮันเจี๋ยอยู่ที่ไหน
ในเวลานี้ ถังเฉายิ้มและหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา “ถ้าเป็นเช่นนี้ เรื่องมันจะง่ายขึ้นไปอีก ผมโทรให้บ้าการค้าก็ได้แล้วนิ?”
“อะไร โทรให้บ้าการค้า?”
หากพูดออกมาแล้วไม่สามารถทำให้คนอื่นตกตะลึง ก็จะไม่ยอมเลิกรา!
หลังจากพูดเช่นนี้ ทุกคนก็ตกตะลึง
หลังจากนั้นไม่นาน เริ่นจวินตงพึ่งดึงสติกลับมาได้ ก็เอ่ยปากด่า
“คุณว่าคุณเป็นใคร คู่ควรที่จะโทรให้คุณบ้าการค้าเหรอ?”
“คุณมีเบอร์โทรของคุณบ้าการค้าเหรอ?”
…
เริ่นจวินตงหัวเราะด้วยความโกรธ และตะโกนด่าว่าใส่ถังแอย่างต่อเนื่อง
แม้แต่สีหน้าของหลัวปู้ก็ดูน่าเกลียด
พวกเขามีหมายเลขโทรศัพท์ของคุณบ่าการค้า แต่พวกเขาไม่กล้าโทรหา
โดยปกติ คุณบ้าการค้าจะโทรมาเองเมื่อมีการแจ้งเตือน
แต่ตอนนี้ถังเฉาบอกว่าจะโทรไปหาคุณบ้าการค้า ใครจะเชื่อล่ะ?
ถังเฉาหัวเราะ และไม่ได้พูดอะไร
เขากดหมายเลขแบบสบายๆ และโทรศัพท์ก็เชื่อมต่อได้อย่างรวดเร็ว
“เลิกจ้างเริ่นจวินตงประธานของสมาคมการค้าเจียงผิง และแทนที่ตำแหน่งของเขาด้วยหลัวปู้”
พูดเสร็จก็วางสายไป
ณ ตรงนั้นเงียบกริบ และทั้งเริ่นจวินตงและหลัวปู้ดูฉากนี้อย่างตกตะลึง
เขากำลังโทรหาใคร?
ทันใดนั้น เริ่นจวินตงก็เยาะเย้ย “แกล้งทำเป็นเหมือนจริงจังเลย!”
เขายังต้องการจะพูดอะไรอีก จู่ๆ!
กริ๊งๆๆ!
เสียงโทรศัพท์ที่แสบแก้วหูก็ดังขึ้น และเริ่นจวินตงก็ตกตะลึงครู่หนึ่ง
เมื่อเห็นหมายเลขการโทร เขาก็หน้าซีดด้วยความตกใจ และแม้แต่โทรศัพท์ก็หล่นลงไปที่พื้น
“โทรศัพท์ของคุณหล่นลงบนพื้นแล้ว”
ถังเฉาเตือนอย่างติดตลก
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
แต่เริ่นจวินตงไม่มีความกล้าที่จะรับโทรศัพท์
หลัวปู้มองลงไป และเมื่อเขาเห็นหมายเลขผู้โทร เขาก็ตกตะลึง
เห็นคำสี่คำที่เผยออกมาบนหน้าจอ
คุณบ้าการค้า!
“นั่นคือคุณบ้าการค้า?!”
หลัวปู้ตกใจและอดไม่ได้ที่จะหันกลับมาเหลือบมองถังเฉา
บอสใหญ่ ได้โทรให้คุณบ้าการค้าจริงๆด้วย
“ผมแนะนำให้คุณรีบรับสายเร็วๆ คุณบ้าการค้าเคร่งเรื่องเวลา ทุกอย่างจะพูดเพียงครั้งเดียว หากคุณไม่ได้ยินมันหรือเข้าใจมันในครั้งแรก มันจะหมดอายุและกลายเป็นโมฆะ”
เสียงจางๆของถังเฉาดังขึ้นอีกครั้ง และเริ่นจวินตงเพิ่งดึงสติกลับมาได้ แต่สีหน้าของเขาดูหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิม
เหตุผลที่บ้าการค้าสามารถเป็นบ้าการค้าได้นั้น ไม่เพียงเพราะความสามารถของเขาเหนือกว่าคนอื่นเท่านั้น แต่เพราะเขาสามารถใช้เวลาทุกนาทีและทุกวินาทีได้อย่างมีประสิทธิภาพ
เฉพาะผู้บริหารระดับสูงของสมาคมการค้าเท่านั้นที่รู้ความลับนี้ คิดไม่ถึงว่าถังเฉาจะรู้
“บังเอิญ มันต้องเป็นเรื่องบังเอิญ…”
รอยยิ้มที่ดูฝืนปรากฏบนใบหน้าของเริ่นจวินตง จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดรับอย่างสั่นเทา
“คุณ คุณบ้าการค้า?มีอะไรหรือเปล่า?”
“ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?”
ทันใดนั้น เสียงทุ้มต่ำของชายคนหนึ่งก็เข้ามาทางโทรศัพท์
เพียงฟังเสียง เริ่นจวินตงก็รู้สึกกดดัน
นี่คือเสียงของบ้าการค้า
“ผมอยู่ที่สำนักงานใหญ่ของสมาคมการค้าเจียงผิง”
เริ่นจวินตงพยายามบังคับตัวเองให้สงบลง พยายามทำให้น้ำเสียงของเขาสงบลง
“อยู่สำนักงานใหญ่ก็ดีแล้ว คุณแจ้งเปลี่ยนพนักงานทันที”
บ้าการค้าพูดอย่างเฉยเมย “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณถอดถอนจากตำแหน่งประธาน ให้หลัวปู้ดำรงตำแหน่งแทน”
บูม!
ทันทีที่เขาพูดเช่นนี้ รูม่านตาของเริ่นจวินตงหดตัวลงทันที ใบหน้าของเขาซีดราวกับกระดาษ
เขาหันศีรษะและมองไปที่ถังเฉาอย่างเหลือเชื่อ
ถังเฉายิ้มให้เขาจางๆ
ในเวลานี้ หัวใจของเริ่นจวินตงเต้นแรง และความกลัวของเขาแพร่กระจายไปยังร่างกาย ของเขาราวกับวัชพืช!
คุณบ้าการค้า มาเพื่อไล่เขาออกจริงๆ!
หลัวปู้ก็ตกใจเช่นกัน เขารู้แค่ว่าบอสใหญ่รู้จักคุณบ้าการค้า แต่เขาคิดไม่ถึงว่าคุณบ้าการค้าจะฟังบอสใหญ่ขนาดนี้!
ในใจของเริ่นจวินตงสั่น และพูดกับบ้าการค้าทางโทรศัพท์ว่า”คุณบ้าการค้า ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนะ!”
“ไม่ได้ทำผิดอะไร?”
บ้าการค้าหัวเราะอย่างเย็นชา “ลองคิดดูเอาเอง ว่าคุณไปทำให้ใครขุ่นเคือง?”
เสียงของบ้าการค้าทุ้มต่ำ และทุกคนในห้องก็ได้ยิน
“บอสใหญ่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
หลัวปู้ตกใจมาก
ถังเฉายิ้ม “ก่อนหน้านี้ผมไม่ได้บอกคุณเหรอ?คุณบ้าการค้าเป็นหนี้บุญคุณผม”
“หนี้บุญคุณ?!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลัวปู้และเริ่นจวินตงต่างก็ตกใจ
ไม่น่าแปลกใจเลยที่คุณบ้าการค้าไม่ลังเลที่จะเชื่อฟังคำพูดของบอสใหญ่ เป็นเพราะคุณบ้าการค้าเป็นหนี้บุญคุณของเขานี่เอง
ใบหน้าของเริ่นจวินตงขาวซีดเหมือนคนตาย และเขาทรุดตัวลงบนโซฟา
“ไปแจ้งประกาศซะ ผมมีเรื่องต้องทำอีก วางสายก่อนละ”
น้ำเสียงของบ้าการค้าเย็นชา
“เดี๋ยวก่อน คุณบ้าการค้า!”
เริ่นจวินตงตะโกนออกไปตรงๆ
ไม่สามารถตัดการเชื่อมต่อการโทรนี้ได้ เมื่อวางสายแล้ว ตำแหน่งของเขาในฐานะประธานจะถูกถอดถอนจริงๆ
ทันใดนั้น ดูเหมือนเขาจะคิดอะไรได้บางอย่าง และตรงมาที่ถังเฉา
การแสดงออกนั้นตื่นตระหนกพอๆกับการคว้าความหวังสุดท้าย “ผมจะบอกคุณว่าถังฮันเจี๋ยอยู่ที่ไหน คุณบอกให้คุณบ้าการค้าอย่าพึ่งไล่ผมออก!”
ถังเฉายิ้มจางๆ”มันขึ้นอยู่กับการแสดงของคุณ”
เริ่นจวินตงตอบทันทีโดยไม่คิด “เขาอยู่ชั้นล่าง เรื่องทั้งหมด เขาเป็นคนวางแผนไว้ ผมเป็นแค่ผู้เข้าร่วมเท่านั้น!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ แสงเย็นวาบในดวงตาของถังเฉาก็เผยออกมา และเขาก็เดินลงไปข้างล่างทันที
