ตู้ม!
หลังจากที่หลงเจียเจียพูดแบบนั้นออกไป ทุกคนรู้สึกมีเสียงอื้ออึงในหัว
รวมถึงถังเฉาและหลินชิงเสว่ ต่างมองหลงเจียเจียอึ้งๆ
ทุกคนคิดไม่ถึงเลยว่า หลงเจียเจียจะชวนถังเฉาเต้นรำ
ภาพนี้ในสายตาทุกคน สร้างความระทึกอย่างมหันต์โดยไม่ต้องสงสัย
โดยเฉพาะหลงเฟยกั๋วและหลงหวูหุ่ย ตาโตสุดๆ หน้าตาไม่อยากจะเชื่อ
เต้นรำบรรลุนิติภาวะนั้นมีความหมายมาก เต้นได้กับคนที่มีความหมายกับตัวเองมากๆเท่านั้น
คนแบบนี้เป็นครอบครัวก็ได้ เป็นคนรักก็ได้
แต่หลงเจียเจียเพิ่งจะอายุสิบแปด มีคนรักที่ไหน?
หลงเฟยกั๋วและหลงหวูหุ่ยจึงคิดว่าหลงเจียเจียต้องเลือกพ่อตัวเองหรือไม่ก็พี่ชาย
โดยเฉพาะหลงหวูหุ่ย เขาเตรียมใจที่จะต้องเต้นรำบรรลุนิติภาวะกับหลงเจียเจียแล้ว ปรากฏว่าหลงเจียเจียไม่ได้นึกถึงเขาเลย กลับตรงดิ่งไปหาถังเฉาและทำการเชื้อเชิญ
นาทีนั้น หลงหวูหุ่ยกัดฟันกรอด สีหน้าอึมครึม
“หรือว่า เจียเจียคงไม่ได้ชอบถังเฉาใช่มั้ย?”
หลงเฟยกั๋วทำหน้ากังวล หากถังเฉาโสด อายุห่ายกันเยอะหน่อยไม่เป็นไร ตราบเท่าที่เจียเจียชอบก็พอ แต่ถังเฉามีภรรยาแล้วนะ คนที่แต่งงานด้วยยังเป็นเจ้าหญิงคนโตแห่งตระกูลหลิน หลินชิงเสว่
และหลินชิงเสว่ยังอยู่ในงานอีกด้วย
หลินชิงเสว่ก็ได้สติกลับมา เธอสูดหายใจเข้าลึก สีหน้าไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่กินอย่างเงียบสงบ
มีคนหนึ่งในงานโมโหจนแทบเป็นลม คนๆนั้นก็คือคุณชายตระกูลฉู่ ฉู่หยัง
หน้าเขามีแดงบ้างซีดบ้าง อย่างกับโดนใครตบหน้าแรงๆมาหลายฉาด
แขกเหรื่อหลายคนในที่นั้นต่างทอดสายตาไปที่ฉู่หยัง
ฉู่หยังมาโดยไม่ได้รับเชิญ หลงเจียเจียมอบความอัปยศอดสูให้มากพอแล้ว
ตอนแรกเธอปฏิเสธการสารภาพรักของฉู่หยังตรงๆ แล้วหลงเจียเจียยังประกาศถอนหมั้น พร้อมประกาศว่ามีคนที่ชอบแล้ว
แค่สองเรื่องนี้ก็เพียงพอที่จะให้ฉู่หยังเสียหน้าแล้ส
คิดไม่ถึงว่าการเต้นรำบรรลุนิติภาวะในตอนนี้ หลงเจียเจียยังจะไปเต้นกับถังเฉา นี่มันเห็นเขาไร้ตัวตนชัดๆ!
ฉู่หยังโกรธจนหน้าเขียว เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป ก้าวยาวๆไปอยู่ตรงหน้าหลงเจียเจียและถังเฉา เขาข่มความโกรธไว้และพูดกับหลงเจียเจีย “เจียเจีย เธอไม่ชอบฉันไม่เป็นไร แต่ก็ไม่หาใครก็ไม่รู้มาเป็นที่กำบังเลยนะ”
พูดจบฉู่หยังก็ชี้ไปที่ถังเฉาและเอ่ย “เธอรู้มั้ยว่าเขาเป็นใคร? เขาเป็นเขยแต่งเข้าของตระกูลหลิน ภรรยาของเขาคุณหลินก็อยู่ที่นี่ เธอจะเต้นรำกับเขาต่อหน้าภรรยาเขาหรอ?”
กับเรื่องนี้ หลงเจียเจียหัวเราะอย่างเย้ยหยัน “ฉู่หยัง นายจะโอหังเกินไปหน่อยมั้ง นายคิดว่าไม่มีใครคู่ควรกับฉันอีกแล้วนอกจากนายใช่มั้ย?”
“และนี่ก็เป็นแค่การเต้นรำ จะมีปัญหาอะไรได้?”
“มีแต่คนที่คิดแต่เรื่องอัปรีย์ ถึงคิดว่าฉันกับพี่ถังจะมีความสัมพันธ์อะไรต่อกัน!”
หลงเจียเจียแค่นเสียง และจากนั้นก็มาอยู่ตรงหน้าหลินชิงเสว่ สีหน้ากระอักกระอ่วนเล็กน้อย ก่อนจะอ้อนวอน “พี่ชิงเสว่ เห็นแก่ที่วันนี้เป็นวันเกิดของหนู พี่ให้หนูยืมตัวพี่ถังแปปนึงได้มั้ยคะ แค่แปปเดียวเท่านั้น หนูขอร้องนะคะ”
หลงเจียเจียกอดแขนของหลินชิงเสว่และแกว่งไปมา
อย่าว่าแต่หลินชิงเสว่ผงะเลย แม้แต่ถังเฉาและเจียงไป๋เสว่ยังตะลึง
คนที่เหมือนเด็กผู้ชายในตอนนั้น รู้แม้กระทั่งวิธีอ้อนคนด้วย!
ถังเฉายิ้มเฝื่อนๆ “เจียเจีย ไม่ใช่ว่าพี่ไม่ตกลง แต่เธอต้องขอให้พี่สะใภ้เธอเห็นชอบก่อนถึงจะได้ มิฉะนั้นพี่ก็ไม่กล้า!”
เขาพูดแบบนี้ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่พอเข้าหูฉู่หยังแล้วเขาแค่นเสียงอย่างดูหมิ่น “กลัวเมียขนาดนี้ มิน่าล่ะแกถึงเป็นได้แค่เขยแต่งเข้า คนปวกเปียกไร้ความเป็นชายชาตรีอย่างนาย เอาที่ไหนมาคู่ควรกับเจียเจีย?”
ถังเฉาสีหน้าเย็นยะเยือก กวาตามองฉู่หยังนิ่งๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
บางทีอาจเพราะเห็นความขอร้องอ้อนวอนในแววตาของหลงเจียเจีย หลินชิงเสว่ใจอ่อน ก็แค่ไปเป็นที่กำบังให้ ให้ยืมไปเถอะ
“ฉันเหนื่อยแล้ว ไม่อยากเต้นรำ คุณไปเต้นเป็นเพื่อนเจ้าหญิงเจ้าของวันเกิดของเราเถอะ”
หลินชิงเสว่พูดกับถังเฉา
หลงเจียเจียมีแววตายินดี ก่อจะก้าวไปข้างหน้าและคล้องแขนของถังเฉาต่อหน้าทุกคน
แซ่ด!
ขณะนั้น ทุกคนในงานต่างส่งเสียงอุทานอย่างตกใจ และมีบางคนตาโตเป็นรูปโอ
หลินชิงเสว่ ให้ยืมจริงหรือนี่?
เห็นหลงเจียเจียเป็นเพียงคุณหนูที่อายุน้อยที่สุดแห่งตระกูลหลง แต่ก็เป็นที่รักใคร่ของท่านเจ้ามังกรมาก
ใครก็ตามที่ได้เป็นคนรักของหลงเจียเจีย เท่ากับได้รับการชื่นชมจากท่านเจ้ามังกร ตระกูลหลงอันใหญ่โตนี้ มรดกจะน้อยหรือยังไงกัน?
นี่คือเหตุผลที่ตอนนั้นฉู่หยังรู้ว่าหลงเจียเจียเป็นเหมือนเด็กผู้ชาย แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธการหมั้น
“ฉู่หยัง คนอย่างพี่ถังนี่แหละที่คู่ควรจะเป็นคู่เต้นของฉัน เขามีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่านาย ทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัยกว่า ฉันหลงเจียเจียชอบผู้ชายประเภทลุงแบบนี้แหละ นายไม่มีวันเทียบกับเขาได้!”
หลงเจียเจียคล้องแขนของถังเฉาไว้ และพูดกับฉู่หยังด้วยท่าทีหยิ่งยโสประหยึ่งนกยูงตัวหนึ่ง
ถังเฉากลับตากระตุกอย่างแรง เป็นที่กำบังให้ไม่เท่าไหร่ ผู้ชายประเภทลุงนี่หมายความว่าไง?
ฉู่หยังโมโหจนแทบบ้า หน้าเขียวไปหมด
เจียงเฉาหลบอยู่หลังฝูงขน จิตใจเบิกบานดั่งดอกไม้
ถึงแม้เขาจะไม่มีทางได้ควงคู่กับหลงเจียเจีย แต่ก็สร้างความร้าวฉานระหว่างฉู่หยังและถังเฉาได้
สองคนนี้ถึงว่าผูกใจเจ็บกันแล้ว
ฉู่หยังสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะมองไปที่ถังเฉาและคาดคั้น “ไอ้หนุ่ม เขยแต่งเข้าต้องมีความสำเหนียกของเขยแต่งเข้า นายครอบครองคุณหลินแล้ว ยังจะมีความคิดอื่นกับเจียเจียอีก แกไม่กลัวว่าวันหนึ่งจะมีภัยมาถึงตัวรึ”
ถ้าอีกฝ่ายเป็นคุณชายไฮโซจากตระกูลใหญ่ ฉู่หยังมีแต่ต้องยอมรับเท่านั้น แต่อีกฝ่ายเป็นเพียงเขยแต่งเข้าที่สถานะต่ำต้อย จะให้ฉู่หยังทนได้ยังไง?
เขาฉู่หยัง สู้ขยะที่เกาะผู้หญิงกินไม่ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
นัยน์ตาของถังเฉาหรี่ลงเล็กน้อย เขาจ้องฉู่หยัง “นี่ถือว่านายกำลังขู่ใช่มั้ย”
ฉู่หยังยิ้มอย่างเยือกเย็น “ถ้าแกคิดว่าใช่ ก็ใช่”
หลงเจียเจียเป็นฝ่ายโกรธขึ้นมา และป้องถังเฉาไว้ “นายจะทำอะไร จะแก้แค้นพี่ถังรึไง?”
“ฉันแนะนำว่านายล้มเลิกความตั้งใจไปซะเถอะ ทั้งตระกูลฉู่ของนายรวมกันก็ไม่ใช่คู่มือของพี่ถัง”
พูดถึงเรื่องนี้ หลงเจียเจียมั่นใจมาก
เธอรู้ว่าถังเฉาเป็นครูผู้ฝึกที่กองทัพปราณมังกร คนระดับนี้จะต้องกลัวคุณชายที่เอาแต่เที่ยวเล่นไปวันๆหรือยังไงกัน?
ฉู่หยังยิ้ม “เขาเป็นแค่พวกเสนอหน้าเข้าไปในตระกูลคนอื่น ฉันต้องกลัวเขารึไง”
ท่ามกลางฝูงชน หลงเฟยกั๋วและหลงหวูหุ่ยสีหน้าอึมครึม
หลังจากได้เจอถังเฉา พวกเขาก็คิดเช่นนั้น
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น พวกเขาเริ่มไม่มั่นใจแล้วเหมือนกัน
ถังเฉาเป็นแค่เขยแต่งเข้าของตระกูลหลินจริงหรือ?
ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ทำไมท่านเย่หรูอี้ ฉินผู่หยาง เจียงหู่ เหล่าคนใหญ่คนโตในตระกูลหลวงถึงเคารพถังเฉาขนาดนี้ล่ะ?
ในบรรดาคนที่อยู่ในงาน มีเพียงหลงเฟยหยู่เท่านั้นที่รู้ความจริง แต่เขาไม่กล้าพูด!
พูดแล้วเกรงว่าหัวเขาจะหลุดออกจากบ่า…..
