หลังจากเอื่อยเฉื่อยมานาน ในที่สุดทุกๆคนก็กลับมารู้สึกตัว ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
“ที่แท้คุณหลินก็ถูกไล่ออกจากตระกูลหลินแล้วเหรอ？งั้นเธอก็ไม่ใช่เจ้าหญิงคนโตของตระกูลหลินแล้วน่ะสิใช่ไหม？”
“ใช่ เธอก็เป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้น มีคุณสมบัติอะไรถึงมาสถานที่แบบนี้ได้กัน？”
“เหอะเหอะ ดูเหมือนว่าเธอจะปล่อยวางอดีตที่เคยเป็นลูกสาวที่ร่ำรวยไม่ได้น่ะสิ คิดว่าพวกเรานั้นไม่รู้ข่าวข้อมูลพวกนี้และแกล้งมาทำเป็นคุณหนูของตระกูลหลินอีก！”
…..
ทุกคนเย้ยหยัน พวกเขาทั้งหมดต่างมองไปที่หลินชิงเสว่ด้วยความรังเกียจ
สีหน้าของหลินชิงเสว่นั้นไม่น่าดูมากกว่าเดิม เธอกำหมัดอย่างแน่น
เรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากกลับมาจากเยี่ยนจิงนั้น ไม่น่าแปลกใจเลยที่มันจะตีกลางแสกหน้าเธอเช่นนี้
ไม่เพียงแต่โดนขับไล่ออกจากตระกูลหลิน ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับหลินจ้าวหยูนเองก็มีความร้าวฉาน ตอนนี้แม้แต่บ้านก็ไม่มีปัญญาซื้อด้วยซ้ำ
การละเมิดบริษัทของตระกูลหลินนั้นไม่ขึ้นต่อรัฐบาล ซึ่งยังพอมีโอกาสในการอยู่รอดอยู่บ้าง ส่วนเยี่ยนจิงซึ่งเป็นเมืองท้องถิ่นได้แต่ถูกดูดกลืนเข้าไปจนไม่เหลือซาก
ตอนนี้หลินชิงเสว่นั้นเข้าใจอย่างถ่องแท้เลยว่าอะไรที่เรียกว่าหน้าซื่อใจคด
ตอนที่เธอยังเป็นคุณหนูของตระกูลหลิน คนเหล่านี้ปฏิบัติต่อเธอด้วยความเคารพและเกือบจะคุกเข่าให้เธอด้วยซ้ำ
ตอนนี้เมื่อเธอถูกขับไล่ ทุกคนต่างพากันรังเกียจและดูถูกเธอ
เดิมทีหลินชิงเสว่ก็เป็นคนยโสอยู่แล้ว แม้ว่าเธอจะไม่ใช่คุณหนูของตระกูลหลินแต่เธอก็ยังคิดว่าตัวเองเก่งอยู่ดี แน่นอนว่าเธอไม่สามารถทนต่อกิริยาอาการแบบนี้ได้
เมื่อเห็นหลินชิงเสว่ที่แต่ก่อนทำหยิ่งยโสกับเขานั้นถูกผู้คนพากันรังเกียจ ในใจของจางขุยนั้นก็รู้สึกสบายใจเป็นพิเศษ
สองสาวฝาแฝดที่อยู่ทางด้านซ้ายและขวาของเขาก็เบิกบานราวกับดอกไม้
“อั๊ยยะ ชิงเสว่ ไหนบอกมาสิว่าสามีของเธอตอแหลอะไรอยู่？ฉันน่ะไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าไปในวังคริสตัลตอนกลางคืนได้ ฉันก็ยังรู้จักประเมินตัวเอง แต่ดูพวกเธอสิ ดูก็รู้ว่าพวกเธอน่ะมีสถานะที่ต่ำกว่าฉัน ยังจะรนหาที่ตายมาที่นี่อีก！”
จางขุยพูดพลางยิ้มเยาะ ดวงตาที่เหน็บแนมมองไปที่หลินชิงเสว่
หลินชิงเสว่เองก็โกรธจนแทบบ้าไปแล้ว
ข่าวที่เธอถูกไล่ออกมาจากตระกูลหลิน แม้ว่าตระกูลหลวงในเยี่ยนตูนั้นพอจะทราบกันอยู่ แต่ข่าวนี้ก็ถูกปิดกั้นเอาไว้อยู่ หากไม่ใช่ตระกูลหลวงในเยี่ยนตูล่ะก็ จะไม่มีทางพบข่าวนี้ได้อย่างแน่นอน
แต่จางขุยนั้นกลับปล่อยข่าวนี้ออกมา ทำให้หลินชิงเสว่ขายหน้าต่อคนจำนวนมาก
ถังเฉามองดูฉากนี้ด้วยความว่างเปล่า โดยเฉพาะเมื่อเขามองไปที่จางขุย ดวงตาก็ได้ฉายแววเจตนาฆ่าที่เย็นชาออกมา
“พวกนายรู้ได้ยังไงว่าเราไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าไปในวังคริสตัล？”
เขาเอ่ยปากออกมาอย่างเย็นชา
“พวกนายจะมีคุณสมบัติบ้าบออะไรที่จะได้เข้าไปในวังคริสตัลกันล่ะ？”
จางขุยถ่มน้ำลายลงพื้นอย่างเดือดดาล “ฉันเห็นว่านายยังหลับไม่ตื่น ยังอยู่ในสมัยที่ภรรยาของนายยังเป็นคุณหนูของตระกูลหลินอยู่สินะ！”
“ตื่นเถอะ ภรรยาของนายไม่ใช่เจ้าหญิงของตระกูลหลินอีกแล้ว วันที่นายอยากจะมาเกาะแข้งเกาะขาของตระกูลหลินมันจบสิ้นแล้ว！”
สำหรับถังเฉานั้น จางขุยรู้สึกอารมณ์เสียเป็นอย่างมาก หากเหยียบย่ำได้ก็จะเหยียบย่ำ
อีกทั้งคำพูดของถังเฉานั้นยังสร้างความไม่พอใจให้กับรอบข้างอีกด้วย
สถานะของพวกเขานั้นก็คล้ายกับจางขุย มีคุณสมบัติที่จะเข้ามาในวังคริสตัลเฉพาะตอนกลางวันเท่านั้น ไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมวังคริสตัลในเวลากลางคืนได้เลย
แต่ตอนนี้กลับมีคนที่มีสถานะต่ำต้อยกว่าพวกเขามาบอกว่าสามารถเข้าวังคริสตัลในยามค่ำคืนได้ นี่มันทนไม่ได้แล้ว
“นี่คงเป็นสามีของหลินชิงเสว่ใช่ไหมล่ะ？คนที่ทำให้เธอต้องเป็นมลทินเมื่อห้าปีก่อน ไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงถึงมาแต่งงานกับคนประเภทนี้…”
“ใช่ เป็นลูกเขยที่ใช้ของกินของใช้เธอ สมัยนี้สิ่งที่น่ารังเกียจมากที่สุดก็คือลูกเขยที่มาเกาะผู้หญิงกินนี่แหละ”
“สถานการณ์อย่างนี้ ยังจะมาพูดแบบนี้อีก ความมั่นใจของเขาจะทำให้ภรรยาของตัวเองก็ขายขี้หน้า！”
“…”
ผู้คนนั้นต่างพากันติฉินนินทาพร้อมกับมองไปที่ถังเฉาด้วยความรังเกียจ
ยิ่งถังเฉาพูดออกมาเท่าไหร่ก็จะยิ่งทำให้หลินชิงเสว่ขายขี้หน้ามากขึ้นเท่านั้น
แม้ว่าหลินชิงเสว่นั้นรู้ดีว่าถังเฉาจะมีหนทางพาเข้าไปได้ แต่ก็ทนไม่ได้ต่อการที่คนอื่นนั้นต่างรุมมองราวกับเป็นสวนสัตว์ เธอจึงลากถังเฉาออกไป
“ฮ่าฮ่า คุณชายจางคะ พวกเขาไปแล้วค่ะ！”
สองสาวฝาแฝดต่างพากันหัวเราะอย่างดัง
รอยยิ้มแห่งชัยชนะปรากฏขึ้นบนใบหน้าของจางขุย
หน้าตาของหลินชิงเสว่ที่บูดบึ้งก่อนหน้านี้ ทำให้เขากู้หน้าตากลับมาเสียที
“ไป พวกเราไปดูกันดีกว่าว่าพวกเขานั้นจะเข้าไปวังคริสตัลทำไม”
จางขุยกับสองสาวฝาแฝดรีบตามไป
ในขณะนี้ ภายในวังคริสตัลนั้นกำลังทำการจับฉลากอยู่ แม้ว่าการขายบ้านนั้นจะไม่ดีเท่ากับซอยตงเฉินแต่ก็ยังถือว่าเป็นบ้านหรูหราระดับสูงอยู่ดี
ราคาขายนั้นสูงมาก
คนที่ได้เลขก็ดีใจเหมือนถูกลอตเตอรี
ส่วนคนที่ไม่ได้ ก็ต่างพากันถอนหายใจออกมา
จากที่นี่ ถังเฉาก็ได้เห็นถึงความบ้าคลั่งของนักพนัน
ส่วนหลินชิงเสว่เองก็กำลังตั้งใจมองหาบ้านอยู่
ถงเจินและหลินอิ่นนั้นกีดกันเธอไม่ให้มีคุณสมบัติในการซื้อบ้านที่เยี่ยนจิง แต่ก็จำกัดอยู่แค่ในบริษัทอสังหาริมทรัพย์ของพวกหล่อนเท่านั้น ส่วนสมาคมการค้าเก้าราชานั้น พวกหล่อนไม่มีความกล้าพอที่จะเข้าไปแทรกแซงแต่อย่างใด
แต่เมื่อเห็นราคาเหล่านี้ หลินชิงเสว่ก็ส่ายหัว มันแพงเกินไป
“ปล่อยวางซะเถอะ พวกเธอซื้อบ้านที่นี่ไม่ไหวหรอก”
ในเวลานี้ เสียงของจางขุยก็ดังมาจากด้านหลัง
หลินชิงเสว่ขมวดคิ้วพร้อมกับพูดอย่างเย็นชา “นี่นายไม่ต้องตามเรามาแล้วได้ไหม？”
ยังไม่ทันที่จางขุยจะพูด สองสาวฝาแฝดก็ได้พูดขึ้นมา
“เธอเป็นคนเปิดวังคริสตัลนี้หรือไง พวกเราอยากไปไหนก็ไปได้ทั้งนั้น！”
“ใช่ ไม่มีปัญญาซื้อแล้วจะยังมาดูอีก เหอะเหอะ…”
หลินชิงเสว่เลิกคิ้วขึ้นมาด้วยความโกรธ ถังเฉายังคงยิ้มเบาและพูดกับหลินชิงเสว่ว่า “พวกเขาก็พูดถูกนะ บ้านที่นี่ไม่เห็นจะสวยเลย เป็นแค่อาหารเรียกน้ำย่อยสำหรับงานซอยตงเฉินในตอนกลางคืนเท่านั้นล่ะ”
“แต่—”
หลินชิงเสว่ที่อยากจะพูดอะไรก็ถูกถังเฉาผลักออกไป
จางขุยและสองสาวฝาแฝดหัวเราะกันอยู่ที่ด้านข้าง “ฮ่าฮ่า ชิงเสว่ ในเวลานี้สามีของเธอนั้นรู้จักประมาณตัวเองแล้วนะ ใช่ ต่อให้พวกเธอเข้าไปก็ไม่มีปัญญาซื้อหรอก ดังนั้นอย่าเข้าไปจะดีกว่า”
หลินชิงเสว่รู้สึกขยะแขยงเป็นอย่างมาก โมโหถึงขีดสุด
มันช่างน่าหงุดหงิดเหลือเกิน
ถังเฉายังคงหัวเราะคิกคักและกล่าวว่า “พวกเราไปจากที่นี่กันดีกว่า พาเสี่ยวลี้ไปเล่นสวนสนุกเยี่ยนจิงกัน รอถึงตอนกลางคืนแล้วเราค่อยมากันอีกที”
เมื่อถังเสี่ยวลี้นั้นได้ยินคำว่าสวนสนุกก็ปรบมือออกมาด้วยความดีใจ “ดีค่ะดีค่ะ สวนสนุก！”
หลินชิงเสว่ขมวดคิ้ว ในที่สุดเธอก็ได้พยักหน้าและตกลง
หลังจากใช้เวลาหนึ่งวันในสวนสนุก ถังเฉาก็ได้พาหลินชิงเสว่และถังเสี่ยวลี้กลับมาที่ประตูวังคริสตัลอีกครั้ง
ในเวลานี้ยามค่ำคืน วังคริสตัลนั้นฉายแสงระยิบระยับสวยงามเป็นอย่างมาก
หน้าประตูนั้นเต็มไปด้วยรถหรูหราที่มาจอด โดยส่วนใหญ่ก็จะเป็นของตระกูลหลวงในเยี่ยนตู
ตระกูลหลินและตระกูลเย่เองก็ได้มาถึงแล้ว อีกทั้งยังเข้าไปด้านในของวังคริสตัลแล้วอีกด้วย
นอกจากตระกูลหลวงแล้วก็ยังมีตระกูลใหญ่ต่างๆอีก
จางขุยและสองสาวฝาแฝดนั้นยังไม่ได้กลับ
“คุณชายจางคะ คุณหาจดหมายเชิญมาไม่ได้จริงเหรอ？ฉันล่ะอยากเข้าไปดูด้านในจริงๆเลย！”
สองสาวฝาแฝดมองไปที่วังคริสตัลอย่างโหยหา
วังคริสตัลในยามค่ำคืนนี่มันงดงามที่สุดแล้ว
ในขณะที่จางขุยนั้นกำลังจะปฏิเสธ ถังเฉาที่มือข้างหนึ่งจับหลินชิงเสว่และอีกข้างจับถังเสี่ยวลี้อยู่นั้นก็ได้เดินอวดโฉมผ่านพวกเขาตรงเข้าไปที่ประตูของวังคริสตัล
จางขุยและสองสาวฝาแฝดจ้องมองด้วยสายตาที่กลมดิ๊ก
“นี่ นี่…นี่มันเป็นไปยังไงกัน？”
เมื่อสตินั้นกลับมา จางขุยจึงลนลานเรียกถังเฉาให้หยุดลง
“พวกนายหยุดเลยนะ จะทำอะไรกันน่ะ?จะเข้าไปในวังคริสตัลงั้นเหรอ?”
