คนในตระกูลหลวงอื่นๆที่อยู่รอบๆ ต่างถอยห่างออกไปคนละก้าวโดยปริยาย และดูไม่ออกกว่าบนใบหน้าของพวกเขามีความสุขหรือโกรธเคืองอะไร
แต่ว่า ในสายตาทุกคนรู้ว่า ตระกูลหลินจะลงมือกับถังเฉา
ไม่ลังเลที่จะใช้กำลัง!
“คุณอาลุง นี่คือวังคริสตัล พวกคุณต้องการจะทำอะไรคะ?”
ใบหน้าของหลินชิงเสว่เย็นชา ดวงตาเบิกกว้าง น้ำเสียงโกรธจัด
ใบหน้าของถงเจินเต็มไปด้วยความเยือกเย็น “หลินชิงเสว่ พวกเราให้โอกาสคุณพอแล้ว แต่พวกคุณกลับทำให้พวกเราอับอายมาก ในเมื่อพวกคุณไม่ให้ งั้นก็อย่าให้ พวกเราจะแย่งมันมา!”
หลินอิ่นตบมือ
แปะๆ!
ทันใดนั้นข้างนอกก็มีกลุ่มคนสวมชุดสูทสีดำเดินพุ่งเข้ามา ยืนอยู่ข้างหลังหลินอิ่น
บรรยากาศในวังคริสตัลเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิมในทันที แววตาของถังเฉาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา ถังเสี่ยวลี้ที่อยู่ในอ้อมแขนก็ได้รับความตกใจ กอดคอของถังเฉาไว้แน่น
“หลินอิ่น คุณมันบ้าแล้ว!”
“นี่เป็นงานที่สมาคมการค้าเก้าราชาจัดขึ้น คุณกล้าพาผู้บอดี้การ์ดของตระกูลหลินเข้ามาเหรอ?
คนของสมาคมการค้าเก้าราชายืนอยู่ในเหตุการณ์ไม่น้อย แต่ละคนทั้งตกใจทั้งโมโหพากันตำหนิต่อว่า
สีหน้าของหม่าเหวินซวนยิ่งเคร่งขรึมสุดขีด “หลินอิ่น พวกคุณตระกูลหลิน อยากเป็นตระกูลหลวงที่พินาศคนแรกใช่มั้ย?”
กวาดสายตามองบอดี้การ์ดของตระกูลหลินอย่างเย็นชา แต่หม่าเหวินซวนกลับไม่กลัว น้ำเสียงก็ยังอดกลั้นไว้ด้วยความโกรธ
ตระกูลหลวงที่อยู่รอบๆ เมื่อได้ยินแล้วก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว
อันที่จริง หลินอิ่นเรียกบอดี้การ์ดของตระกูลหลิน ซึ่งสัมผัสได้ถึงความอดกลั้นของสมาคมการค้าเก้าราชาได้จริงๆ
แม้ว่าตระกูลหลินจะแข็งแกร่ง แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าสมาคมการค้าเก้าราชา ก็ยังดูอ่อนแอ
แค่ความกดขี่ทางการค้า ตระกูลหลินก็ไม่สามารถรับไหวแล้ว
ดังนั้นหม่าเหวินซวนจึงมีความมั่นใจพอที่จะดุหลินอิ่นด้วยความโกรธ
หลินอิ่นในขณะนี้เผชิญกับแรงกดดันมหาศาล ชาไปทั้งหนังศีรษะ แต่เขาอดทนต่อการกดขี่ และพูดด้วยเสียงต่ำว่า “ประธานหม่า เรื่องนี้ตระกูลหลินผมวู่วามเกินไป หลังจากวันนี้ จะต้องหาเวลามาขอโทษด้วยตัวเอง!”
“แต่ว่าฉลากของซอยตงเฉิน พวกเราตระกูลหลินต้องเอามาให้ได้!”
หลินอิ่นในเวลานี้ ไม่ยอมถอยแม้แต่ก้าวเดียว ใครมาก็ไม่ได้
“บังอาจ!”
หม่าเหวินซวนโกรธจะเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ สมาชิกหลักของตระกูลหลิน กล้าที่จะเพิกเฉยต่อคำสั่งของเขา
บ้าการค้าก็กำลังมองจากด้านล่าง ถ้าตัวเองแก้ปัญหาไม่ได้ เก็บความรู้สึกแย่ๆไว้ อนาคตของเขาก็จะคลุมเครือ
พอนึกถึงตรงนี้ หม่าเหวินซวนไม่ลังเลอีก ตะโกนว่า “ตอนนี้เป็นการแข่งขันรอบสุดท้ายแม้ว่าจะยังไม่เริ่ม แต่กฎกติกามีมานานแล้ว ในสนามเลี่ยงที่จะเกิดเรื่องขัดแย้งไม่ได้ ใครจับฉลากได้ ก็คือคนนั้น พวกคุณยังอยากจะฝืนแย่งอีก?”
ด้วยเสียงตะโกนดังของหม่าเหวินซวน ในหัวใจของหลินชิงเสว่ที่ไม่สงบ ก็หายไปเช่นกัน
เธอไม่เชื่อ ว่าในอาณาเขตของสมาคมการค้าเก้าราชาตระกูลหลินจะกล้า ลงมือกับพวกเขา
แน่นอนหลินอิ่นไม่กล้า แต่ในไม่ช้า หลินอิ่นก็หัวเราะเบาๆ “แน่นอนไม่ใช่ พวกเราต้องการหารือเรื่องในตระกูลหลินกับพวกเขาหน่อย”
จากนั้นเขาก็มองไปที่หลินชิงเสว่ “ชิงเสว่เอ้ย ตอนนี้มีเรื่องบางอย่างในครอบครัวที่ต้องการความร่วมมือกับคุณ ออกมากับพวกเราหน่อย”
ฮะ！
คำพูดนี้ออกมา สีหน้าของหลินชิงเสว่เปลี่ยนไปอย่างกระทันหัน แต่สีหน้าของถังเฉายังคงปกติ
หลินอิ่นก็ไม่ได้บอกว่าจะลงมือในสมาคมการค้าเก้าราชานะ ขอเพียงแค่ออกจากวังคริสตัล สมาคมการค้าเก้าราชาก็ยุ่งไม่ได้แล้ว
แต่หลินอิ่นใช้เรื่องของครอบครัวเพื่อเรียกหลินชิงเสว่ออกมา สมาคมการค้าเก้าราชาก็ห้ามไม่ได้ ในเมื่อ เป็นเรื่องของคนในครอบครัวไม่สามารถไปจัดการได้!
สีหน้าหลินชิงเสว่ยิ่งเย็นชา “ฉันไม่ใช่คนของตระกูลหลินแล้ว ยังต้องออกไปกับพวกคุณทำไม?”
หลินอิ่นยิ้มที่มุมปากและพูดอย่างดูถูก “แน่นอนคุณไม่ใช่คนของตระกูลหลินแล้ว แต่คุณสามารถพูดได้ไหมว่า ระหว่างพวกเราไม่มีความเกี่ยวข้องกันสักนิดเหรอ?”
ชะงัก หลินอิ่นพูดต่อว่า “คุณเป็นแค่ของปลอม แต่กลับอยู่ที่ตระกูลหลินกินฟรีดื่มฟรีมานานกว่าสิบปี เพราะตระกูลหลิน เลี้ยงให้เป็นผู้เป็นคน เลี้ยงจนโต แม้แต่เด็กสามขวบยังรู้จักตอบแทนบุญคุณ แต่เธอกลับไม่รู้เรื่อง!”
เมื่อได้ยินเรื่องนี้ หลินชิงเสว่กลับเข้าสู่สภาวะความเงียบ
เจตนาฆ่าแวบผ่านในดวงตาของถังเฉา
แน่นอนว่าตระกูลหลินเลี้ยงดูหลินชิงเสว่มาไม่ผิด แต่นอกจากนั้น ก็ไม่มีอะไรอื่น
เมื่อพูดถึงตระกูลหลิน สิ่งที่หลินชิงเสว่นึกขึ้นได้ แต่ไหนแต่ไรมาไม่ใช่ความทรงจำที่อบอุ่นและสวยงาม แต่เป็นกรงหนึ่งกรง ที่หนาวเย็นและแข็งแรง
เธอเป็นนกคีรีบูนที่สวยงาม พยายามอย่างยิ่งที่จะบินออกจากกรงนี้
แต่ตระกูลหลินกลับเพราะอันนี้แล้วให้หลินชิงเสว่ตอบแทนบุญคุณ?
ถังเฉาดึงหลินชิงเสว่มา มาอยู่ที่มุมหนึ่งเพื่อนั่งลง
“ชิงเสว่ พวกเราจะรออยู่ที่นี่ รอการประมูลเริ่มขึ้น ก็พอแล้ว”
“อืม”
หลินชิงเสว่พยักหน้าเบาๆ และนั่งอยู่ที่นั่น
หลินอิ่นและถงเจินใกล้จะบ้าเต็มทีแล้ว
“ถังเฉา หรือว่าคุณต้องการให้ภรรยาของคุณเป็นคนไร้คุณธรรม?”
หลินอิ่นตะโกนด้วยความโกรธจัด
ถังเฉาจิบชาร้อนหนึ่งคำ สีหน้าสงบนิ่ง
“คนไร้คุณธรรม? ทำไมเป็นคนไร้คุณธรรมม?”
“เมื่อก่อนหัวใจตระกูลหลินของหลินชิงเสว่ พวกคุณทำกับเธอยังไง? เมื่อห้าปีที่แล้วคุณพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เธอแท้ง ถึงขึ้นทำร้ายเธอจนต้องนอนโรงพยาบาล พวกคุณเคยละอายใจสักนิดไหม?”
“พวกคุณอยากให้ชิงเสว่กลับไปตลอด ไม่ใช่เพราะว่าหวังให้เธอแต่งงานกับตระกูลหลวง พวกคุณก็จะได้แลกเปลี่ยนผลประโยชน์ต่อกัน?”
“จากที่ผมดู เธอหลุดพ้นจากตระกูลหลินแล้ว ถึงจะเป็นการได้รับอิสระจริงๆ ผมจะบอกพวกคุณให้ชัดเจน เว่ยหมิงจวินอยู่ในอำนาจตระกูลหลิน ไม่เกินสามปี ตระกูลหลินจะต้องพังพินาศอย่างแน่นอน!”
บูม!
ทันทีที่สิ้นคำพูดถังเฉา ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นหัวใจแทบระเบิด
เมื่ออยู่ต่อหน้าตระกูลหลิน ถังเฉากล้าพูดแบบนี้ ไม่เห็นตระกูลหลินอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย
ใบหน้าของหลินอิ่นและถงเจินเขียวปั้ด โกรธจนจมูกเบี้ยวไปหมดแล้ว
“ดี ในเมื่อคุณพูดอย่างนี้ งั้นก็อย่าโทษพวกเรา พวกคุณไม่ไป พวกเราจะเชิญคุณออกไปด้วยตัวเอง!”
หลินอิ่นก็ไม่ได้โต้เถียงกับถังเฉาเช่นกัน โบกมือ ให้บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังล้อมถังเฉาและหลินชิงเสว่
เป้าหมายในคืนนี้ เป็นเพียงฉลากในมือของพวกเขา
“สามี พวกเราจะทำยังไง…”
เมื่อเห็นบอดี้การ์ดพุ่งเข้ามา หลินชิงเสว่จับมือถังเฉา สีหน้าเต็มไปด้วยท่าทางที่ตื่นตระหนก
ถังเฉากลับยังคงดื่มชาอย่างสงบ “ไม่ต้องกลัว บ้าการค้ามาถึงแล้ว”
หลินอิ่นเยาะเย้ย “ที่แท้คุณเอาความหวังฝากไว้ที่บ้าการค้าเหรอ? นั่นคงจะทำให้คุณผิดหวังแล้ว บ้าการค้าคนใหญ่คนโตไม่สนคนธรรมดาอย่างพวกคุณหรอก”
จากนั้นเขาก็พูดเสียงดัง “ประธานหม่าบอกว่าบ้าการค้ามาถึงที่เกิดเหตุแล้ว ผมกลับไม่รู้สึก ผมยิ่งเชื่อว่าบ้าการค้างานยุ่งมาก ไหนจะมีเวลามาปรากฏตัว?”
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทันใดนั้นทั้งวังคริสตัลก็โกลาหลทันที ท่าทางทุกคนก็ดูประหลาดใจ
บ้าการค้า ไม่ได้มา?
หม่าเหวินซวนไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่มองไปที่สีหน้าของหลินอิ่น
ถังเฉากลับพูดติดตลกว่า “คุณรู้สึกอย่างนั้นจริงๆเหรอ?”
“มันจะไม่จริงได้ไง?”
หลินอิ่นเยาะเย้ยและพูดว่า “ตอนนี้มีกิจกรรมมากมายที่ใช้บล็อกผู้คนภายใต้หน้ากากของคนดัง ในความคิดของฉัน คุณบ้าการค้าไม่มีทางมาถึงที่แน่นอน”
ถังเฉาชี้ไปข้างหลังเขา และเตือนเขาด้วยความหวังดี “คุณหันไปมองสิ
